Rosalind Wyatt

Rosalind Wyatt geeft op 7 en 8 juli 2009 de workshop Love Letters in Stitch, Hand Stitching on to Antique Cloth in het Victoria & Albert Museum. In deze workshop leer je hoe je moet schrijven met een naald. Rosalind Wyatt gebruikt antieke kledingstukken om haar brieven op te borduren. Is het verantwoord om antiek textiel te gebruiken voor dit project? Overigens een prachtig idee om mooie tekst te borduren op een kledingstuk, maar ik zet mijn vraagteken bij antiek. We streven er toch naar om het antieke textiel in originele staat te bewaren voor de volgende generatie?

Hier kun je meer werk van Rosalind Wyatt bekijken.

22 gedachten over “Rosalind Wyatt

  1. Wat heb je weer een mooi onderwerp aangesneden .
    Bordurend schrijven , dat is toch prachtig .
    Teksten aanbrengen in borduursteken .
    Maar op echt oud antiek dat zou ik niet zo gauw verzinnen , ik zou er dan iets geheel eigens van willen maken .

  2. Het ziet er prachtig uit,maar ik moet er toch niet aan denken dat het op mijn zakdoekjes gebeurt.Ik heb een kleine collectie antieke zakdoekjes zorgvuldig bij elkaar gespaard,ik vind ook dat we antiek linnengoed zorgvuldig moeten bewaren voor de toekomst.veel groetjes Lia

  3. ook ik heb mijn twijfels bij het toevoegen van andere zaken aan antiek textiel…we zijn immers altijd zo blij als we een gaaf stuk vinden? toch kan het ook ontroerend werken als je ziet dat het vroeger ook gedaan werd. ik zag bij een vriend ooit een prachtig hongaars sierlaken: beeldschoon wit op wit geborduurd in minuscule kleine (kruis) steekjes op onaftelbaar linnen. jaartal erop: 1870 of daaromtrent. kennelijk had een kleindochter van de maakster (?), in elk geval iemand anders,later behoefte er iets bij te borduren: het alom bekende rafael-engeltje in de meest vreselijke kleuren, hardroze met donkerblauwe haartjes ( en dan ook nog heel slecht getekend) stond nu aan weerszijden van het beeldschone motief in onbeholpen steelsteekjes. brrrrrr….verschrikkelijk!ook dat werd zeker 100 jaar geleden gedaan, was op zichzelf dus ook al weer antiek en ja, het laken was en is verprutst, maar voor een verzamelaar is zelfs zo’n exemplaar een schitterende vondst!
    zelf gebruik ik wel antieke textiel om te veranderen, iets nieuws van te maken, als het stuk (linnen) bv. onherstelbaar kapot is, maar nog goede stukken bevat. die gooi ik nooit weg! daarmee valt heerlijk te spelen. wat me in het verhaal over Wyatt verbaast is dat ze die workshops in het V and A museum geeft….je zou toch verwachten dat ze dáár van haar bezigheden kippenvel krijgen? benieuwd naar de mening van anderen hierover!

  4. Ik vind het resultaat wel mooi om te zien maar het zou waarschijnlijk ook nagemaakt kunnen worden op een replica.
    Op een schilderij van twee eeuwen geleden ga je ook niet een aanvulling maken.

  5. Mooi hoor: Laten we de Nachtwacht eens onderhanden nemen: we zetten er een peloton soldaten in. Of de Victory Boogie Woogie: prachtige achtergrond om er een mooi boeket bloemen op te borduren.
    Na de achtste foto van het werk van Rosalind hield ik het voor gezien: plemp er wat draden op, noem het kunst en hang er vermoedelijk ook nog een heel groot prijskaartje aan. FOEI
    Berthi, bedankt dat je ook eens de verkeerde kant van textiele werkvormen laat zien.

  6. moeilijk, moeilijk. antiek moet natuurlijk in oude staat bewaard worden. maar vanaf wanneer is iets ‘antiek’? beter iets valideren met eigen werk (prachtig, schrijvend borduren) dan laten verkommeren of zelfs weggooien …
    maar dan liever met spullen die wel ‘oud’ maar niet ‘antiek’ zijn …

  7. Ook ik zou eerst iets maken in de oude stijl. En dát gebruiken. Antiek daar moet je zuinig op zijn. Maar An Moonen liet tijdens een lezing ook zien dat het vaker gebeurde. Een hemd met datum en intialen die door een nazaat van nieuwe intialen en datum werd voorzien.
    En ook in een merklap zie je soms meer datums alsof er later iets aan is toegevoegd. Moeder en dochter die aan dezelfde lap hebben gewerkt.

  8. In reactie op Ine en Frouke: ook op mijn merklap uit 1787 (logje over geschreven) staan twee namen: van maakster en kleindochter.
    Nú, zoveel jaren later, vind ik dat alleen maar leuk.
    Het werk van Rosalind Wyatt vind ik echt mooi. Maar de twijfels om daar antiek textiel voor te gebruiken herken ik goed. Ik denk dat ik het zelf toch niet zou kunnen ook al zou ik stapels antieke zakdoekjes hebben liggen. Ik zou waarschijnlijk niet over mijn aarzeling om daar een naald in te zetten heen komen….

  9. Ik herinner me het verhaal van een doos die met een oude merklap moest worden bekleed voor iemand. Ik kon dat net als deze kunst niet echt begrijpen. Je kunt iets nooit meer in de oude staat terugbrengen.

  10. De log van Josefien over de merklap uit 1787 kun je hier nog eens nalezen:
    http://berthi.web-log.nl/berthi/2009/03/merklap-1787.html
    Een voorbeeld van servetten die tweemaal gemerkt zijn:
    http://berthi.web-log.nl/berthi/2008/02/servetten.html
    Teksten borduren op een kledingstuk geeft iets extra’s, maar laten we dan geen antieke stukken gebruiken. Laat ze in originele staat. Ze dragen al een verhaal met zich mee. Neem bijvoorbeeld een kledingstuk dat je zelf gedragen hebt, of van je moeder, of oma. Zo krijgt een familiestuk extra charme.
    Weet je overigens dat op Marken bij een boedelscheiding een merklap in meerdere stukken werd geknipt? Niks origineel laten, iedereen die recht had op de merklap kreeg een stuk. En wat had je dan aan zo’n stukje merklap? Helemaal niets.

  11. Maaike, om nog even terug te komen op de merklap die deksel van een doos is geworden. Pas hebben wij er nog over gepraat. Ze is er zo blij mee dat ze het gedaan heeft. De doos staat bij haar dochter in de kamer, ze geniet er nog elke dag van. Dan is het toch ook goed.
    Elma

  12. Mijn naam valt steeds weg, de computer wordt vergeetachtig net als zijn baasje.
    elma

  13. @elma, ik neem aan dat het om een familiemerklap gaat, en wellicht een schoolmerklap. Een merklap uit 1700 of 1800 zou ik toch liever niet gebruiken voor een deksel.
    Jij vergeetachtig… daar klopt niets van!

  14. Ik vind het zeker jammer om oude antieke stukken van teksten te voorzien. Maar we kunnen ook zeggen als zij deze stukken hier niet voor gebruikt had, waren ze dan ook bewaard gebleven. Waar ligt de grens om van een wel een tas van te maken en van de andere een tekst toe te voegen. Heeft dat met leeftijd te maken of met sentiment.
    Om eerlijk te zijn had ik ook nooit op deze mooie werkstukken teksten aan toegevoegd.

  15. @Elma, je hebt gelijk hoor, het is het belangrijkste dat zij er blij mee is. En hoe je het wendt of keert, de merklap is in elk geval bewaard gebleven en niet weggegooid maar wordt nog immer gekoesterd.
    @Berthi, ik wist het niet van de in stukken geknipte Marker merklappen. Dat is nou net weer iets wat je niet in merklapboeken tegenkomt: in stukken geknipte merklappen of op een andere manier verwerkte merklappen.

  16. Ik worstel nog met de vraag of het erg is, hoe erg het dan is, of het eigenlijk wel kan en mag of dat het misschien doodgewoon en van alle tijden is om iets te veranderen of toe te voegen aan oud textiel. Ik kom er nog op terug, eerst even nadenken. Het is wel goeie stof tot nadenken

  17. @marcella, ik ben benieuwd naar je uiteindelijke conclusie.
    Ik ga voor de middenweg. Neem niet het antieke textiel uit 1700 of 1800, maar textiel dat jonger is en nog veelvuldig te krijgen en te zien is.

  18. Zullen wij het eens aan de schoolmerklap vragen: Wat wil je, in een doos tussen zuurvrij papier of op de doos. Als je met bomen kunt praten moet dit ook lukken.
    Elma

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *