Als ik de Volkskrant in mijn handen had, las ik als eerste de column van Martin Bril. De eenvoud maakte hij zo mooi dat het bijzonder werd. Al een aantal dagen miste ik hem. Ik wist dat hij ziek was, maar hoe ziek? Vandaag overleed hij aan de gevolgen van slokdarmkanker. Hij mocht slechts 49 jaar worden.
Op 2 april ging zijn column over rokjesdag. Enkele fragmenten uit deze column:
‘Van alle kanten bereikt mij de vraag wanneer het rokjesdag is. Televisieprogramma’s, tijdschriften, radioshows, passanten op straat. Iedereen heeft het erover. Sommigen noemen het overigens bloesjesdag.
Ik niet.
Rokjesdag is die ene dag in het voorjaar dat alle vrouwen als bij toverslag ineens een rok dragen, met daaronder blote benen. Tot zover de definitie waarop ongetwijfeld het een en ander valt af te dingen, maar daar heb ik geen zin in, sterker nog; het is een prachtige definitie. De Van Dale noteert onder rokjesdag zie bloesjesdag. Zo kan ik het ook. Snel naar bloesjesdag en daar treffen we deze: eerste warme lentedag (waarop de vrouwen voor het eerst in hun bloesje op straat lopen).
…Het is vandaag 2 april en als het goed is schijnt de zon. In de loop van de dag zal de temperatuur oplopen tot zo’n 17, 18 graden. Dat is in principe genoeg voor rokjesdag, ware het niet dat de ochtend aan de koude kant is, 4 graden, en dat is een obstakel. Halverwege de dag iets anders aantrekken mag niet, en is in veel gevallen ook onmogelijk. Je gaat je op je werk niet verkleden.
Dat brengt ons bij vrijdag.
Niets is beter voor rokjesdag als een dagje wennen aan het idee. Die dag beleven we vandaag. In grote delen van het land, dat moet ik erbij zeggen. Voor wie pech heeft. Wat tegen vrijdag pleit is dat rokjesdag eigenlijk niet aan het einde van een week mag vallen; dat is te makkelijk. Rokjesdag moet een element van ontbering hebben, een koude ochtend en kippenvel.
…Mijn rokjesdagen spelen zich altijd rond 15 april af, bijna twee weken later. Ik moet daar als expert toch enig belang aan hechten. Maar voor hetzelfde geld overvalt rokjesdag mij vrijdag, dat kan zomaar.
…Maar vrijdag? Doet het er trouwens toe? Natuurlijk niet. Het is maar een geintje. Maar in de kern een schitterend geintje, dat wel. Rokjesdag doet mij meer dan Internationale Vrouwendag, als ik zo oneerbiedig mag zijn.
Het is een feestdag, wanneer hij ook valt.’
Foto: Roel Wijnants
Bron: Fokke en Sukke
Ja triest zo’n jong iemand !!
Een briljant schrijver én verteller.
Ik was geschokt toen ik net teletext las, met het bericht van zijn overlijden. Veel te jong. Zo’n getaleneteerd mens. Hij had begin van de week nog een prijs gewonnen.
Wat een verdriet voor vrouw en dochters.
ja, ik was echt geschokt toen in het hoorde. dat hij er niet meer is, is een groot gemis. voor zijn lezers maar vooral voor zijn familie …
ik ga hem ook missen
O ja….wat schrok ik toen ik het bericht las…De ‘rokjesdag-column’ ligt me nog vers in’t geheugen…..ik zal’m missen in de Volkskrant…
Vreselijk voor de familie, veel te jong…..
Wat een vreselijk bericht, ik wist het nog niet. Eergisteren las Jan nog een bericht voor waarin vermeld werd dat door de Volkskrant een nieuwe CDBox van Bob Dylan te koop werd aangeboden met een boekje van Martin Bril erbij waarin hij schrijft waar het in de muziek van Dylan om gaat: “Frasering, dat is Dylans kunst. Hoe hij sommige regels wel zingt, andere maar half, of zo snel dat je hem niet kunt verstaan. Hoe hij toebouwt naar de regel die bedoeld is om te beklijven. Hoe hij de klanken buigt en kneedt, dat is waar hij het allerbeste in is, klemtonen inslikken, klemtonen benadrukken.”
Alleen al deze omschrijving van Bril toont hoe hij met woorden speelde.
Wat een groot verlies.
Wat erg, wat jammer dat hij het niet gered heeft,geen tv of radio aangehad gisteren…
originele manier van denken,schrijven ,kijken,een 2e carmiggelt ,maar moderner….
Ben al fan sinds “arbeidsvitaminen”wat ie samen met de filosoof/schrijver Dirk van Weelden schreef..dat vond ik zo’n origineel leuk boek,dat ik ze beiden ben blijven volgen.
Martin kreeg nog net de Bob den Uijlprijs voor “de kleine keizer”, over Napoleon ,waar ie bewonderar van was. http://www.nieuws.nl/553953…waar hij heen had willen gaan,maar te ziek was…
Heel vervelend zo’n log in verleden tijd…ik hoopte dat het over deze prijs zou gaan ,maar helaas…..
http://www.nrc.nl/kunst/article2219559.ece/Martin_Bril_wint_Bob_den_Uyl_Prijs_2009
zo dan, of deze http://www.nieuws.nl/553953
en
http://www.nrcboeken.nl/recensie/bril-en-van-weelden-lezen-over-de-oorlog-de-smaak-van-de-winkelier
nou ja, de laatste gaat eigenlijk meer over een ander boek…50 jaar pffttt..beetje jong, 2 leuke meiden achterlatend bij zijn vrouw……hij is zelf nog een tijdje “de weg kwijt geweest”,zwerven op straat en van alles gebruikt/gedronken ,nu juist al weer jaren goed….was ooit bij signeersessie bij de Bij ,beetje verlegen,keek je niet echt goed aan…meesterlijke obsrvaties….leuk bij DWDD…..pfttttt…zonde
zijn dochters vonden het soms genant dat hij over ze schreef en van alles naar buiten bracht….nu zullen ze er wel heel anders tegenaan kijken………..mooi document voor later…..schrale troost
Jammer weer een meesterlijke verteller overleden.
Het waren altijd prachtige stukjes in de Volkskrant en ik mocht hem ook graag horen op de tv.
@Francisca R, zo mooi hoe hij rokjesdag heeft verheven tot een ‘nationale feestdag’.
@Hilly, op 2 april wilde ik eigenlijk aandacht besteden aan zijn column ‘rokjesdag’. Dat kwam er toen niet van. Ik heb dus nu alsnog gekozen voor fragmenten uit deze column. Heeft toch weer een beetje met textiel te maken.
Ik las dat hij de Bob den Uijlprijs heeft gekregen. Heel jammer dat hij deze niet zelf in ontvangst kon nemen.
Dit las ik net in de Volkskrant:
Pieter Broertjes:’Afgelopen zondagavond heb ik afscheid van Martin genomen. Hij lag in bed. Zijn dochters en vrouw Anneke zaten bij hem. Zijn hond lag tegen zijn voeten aan. Hij verrekte van de pijn. Om maar met het nieuws in huis te vallen, zei ik onbeholpen dat hij de Bob den Uylprijs had gewonnen. Informatie die pas twee dagen later bekend mocht worden. Voor je boek over Napoleon, je grote held, vulde ik aan. “Terecht”, zei hij en glimlachte. Hij had er niet op gerekend, volgens zijn vrouw. Zijn dochters schreeuwden het uit: “Dat was je lievelingsboek, pap. Daar heb je keihard aan gewerkt.” Iedereen in tranen…’
Veel te jong overleden, een groot gemis voor lezend Nederland, maar het allerergste voor zijn vrouw en twee dochters.
Hij was voor mensen die aan de zelfkant staan omdat hij het zelf zo goed kende. Van de een op de andere dag liet hij zijn ‘vorige leven’ achter zich en ging keihard werken. Net of hij zijn ‘verloren’ jaren in moest halen.
Hilly, dank je voor alle links!
Observeren was zijn sterke punt!
@Hilly, als puber zijnde wil je niet dat er over je geschreven wordt. Je bent onzeker en zoekende. De dames zullen er nu zeker anders over denken en de verhalen blijven herlezen en koesteren.
Ja, schrale troost.
Ik hoorde het gisterenavond bij NOVA. Veel te jong. Een groot gemis.
Zo jong…..het moest niet mogen
In onze ogen ging hij veel te vroeg heen .
Ik hoorde het in het nieuws en dan schrik je toch .
Nog niet zolang geleden zag ik hem nog in de wereld draait door .
Hij zag er toen ook niet zo goed uit en vertelde ook over zijn ziekte .
Dan hoop je toch dat het mee mag vallen , want ze kunnen niet gemist worden , voornamelijk het gezin dat achter blijft .
Hij was een man die met zijn woorden het leven kon observeren .
Zoeven naar het journaal gekeken en ik hoorde dat er heel veel reacties zijn na het overlijden van Martin Bril .
Zoeven naar het journaal gekeken en ik hoorde dat er heel veel reacties zijn na het overlijden van Martin Bril .
Belabberd voor vrouw en dochters.
Bij Fokke en Sukke (www.foksuk.nl) nu een lieve cartoon:
“Fokke en Sukke hebben één troost:
In de hemel is het voortaan altijd rokjesdag!”
@Saskia, mooi! Ik zag het vanavond in het NRC. Ik zal dadelijk de cartoon onder de column plaatsen.
http://www.foksuk.nl/
@Gerrie, er is veel aandacht voor het overlijden van Martin Bril. Zijn lezersgroep is erg groot.
Martin Bril is iemand die me vanaf het begin geintrigeerd heeft. Heb veel van hem gelezen. Verbaasde me bij Evelien over het feit dat een man in een vrouwenhuid (Evelien) kruipt en zich zo in haar kan verplaatsen. Natuurlijk was Evelien geen doorsnee vrouw, dat kon niet bij Martin Bril. Zijn columns, maar ook boekjes over Frankrijk en zijn hond heb ik met plezier en ontroering gelezen.
Het was woensdagavond dan ook schrikken toen ik op internet het bericht van zijn overlijden zag.
U heeft een foto door mij gemaakt gebruikt in uw artikel over Martin Bril, het gebruik is vrij maar niet vrijblijvend .
U dient zoals gebruikelijk de credits te vermelden +de licentei waaronder de foto is vrijgegeven graag hoor ik van
@Roel Wijnants, ik heb bewust voor deze foto gekozen omdat die in Wikipedia staat, en dus vrij is om over te nemen. Zoals zo vaak zag ik geen naam van de fotograaf. Maar ik zal alsnog uw naam gaan vermelden.
op de url is alles duidelijk te lezen en te zien
his image was originally posted to Flickr by roel1943 at http://flickr.com/photos/76672458@N00/309048020. It was reviewed on 09:47, 29 September 2007 (UTC) by the FlickreviewR robot and confirmed to be licensed under the terms of the cc-by-2.0.
Dit bestand valt onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding 2.0 Unported. In het kort: u kunt het bestand vrij verspreiden en bewerken onder de voorwaarde dat u naamsvermelding voor de rechthebbende toepast.
@Roel 1943 aka Roel Wijnants: Mooie foto! Dank voor het beschikbaarstellen ervan!