Herman Roza was een gedreven verzamelaar. Zijn belangstelling ging met name uit naar de Zeeuwse en Markense dracht. Helaas is hij veel te vroeg van ons heengegaan. Gelukkig had hij een testament en een codicil gemaakt. In het codicil kwam mijn naam voor. Een merklap en enkele borsikkie’s had Herman voor mij gereserveerd. Gisteren ging ik naar zijn flat in Amsterdam waar een hardwerkend team zich bezighoudt met de nalatenschap van Herman.
In het codicil stond de omschrijving een merklap met twee mannetjes. Dat werd zoeken. Er bleek nog één merklap met twee mannetjes, De verspieders van Kanaän, in zijn collectie te zijn. Dat moest hem zijn. Een fraaie merklap van 34,5 x 29,5 cm. Zijde op zeer fijn linnen geborduurd. Ik vermoed dat deze (Hollandse) merklap eerste helft 18e eeuw kan zijn. De merklap is bijna symmetrisch en niet af. Links van De verspieders van Kanaän is een pauw geborduurd die ook aan de andere kant had moeten staan. Om wat voor reden dan ook, is daar niets meer van terechtgekomen.
In het geborduurde hart zie je de initialen AC en BE, vermoedelijk de ouders van de borduurster. Jammer dat de initialen van de borduurster ontbreken. Omdat er zo weinig gegevens over deze merklap bekend zijn, is het onbegonnen werk om uit te gaan zoeken waar en door wie deze merklap is geborduurd.
Op de merklap komen diverse gestileerde levensbomen voor. Mooi van vorm en prachtig van kleur.
Ik kan het niet laten om altijd de achterkant van de merklap te bekijken. Het zegt toch iets over de borduurster? Hier zie je dat het meisje niet zuinig hoefde te zijn met de borduurzijde. Lange draden kom je over de gehele achterkant tegen. De merklap is nooit ingelijst geweest, waardoor een minimale verkleuring van de borduurzijde is ontstaan.
Een prachtig gestileerde boom in een bloempot. Ter hoogte van het midden zie je een restauratie. Er heeft een gaatje (bruine roestplekjes schijnen nog een beetje door) gezeten.
Ik mocht zelf de borsikkie’s uitzoeken. Ik val op de kleinste soort en natuurlijk op de mooie stof en zoals in dit geval het geborduurde monogram AK. Niet eerder zag ik een borsikkie dat gemerkt was.
Beste Berthi,
Wat bijzonder dat je dat hebt geërfd.
Ik ben bij de veiling geweest waar de nalatenschap van Herman Roza werd geveild.
Dubbel gevoel…..het liefst had ik met Herman een keer kennis gemaakt.
Maar als verzamelaar van zeeuwse mutsenbellen ook wel een mooie gelegenheid om die nalatenschap met gepaste eerbied te aanschouwen, zeer bijzonder….
Ik prijs me gelukkig dat ik van een dergelijke autoriteit een stel mutsenbellen van de Hulster dracht heb mogen verwerven.
Vreemd genoeg heb ik een vriendin [ josephines weblog] die het over jouw weblog had.
Hoe klein is de wereld.
met vriendelijke groet,
Marianne
.
@Marianne, wat leuk om te lezen dat je via Josephine (welke blog is dat?) hier terecht bent gekomen. Nadat de veiling was geweest, hoorde ik er pas over. Jammer! Heel fijn dat jij er wel was en ook enkele mooie stukken uit de verzameling van Herman hebt kunnen kopen. Herman was een bijzondere man. Hij wist ontzettend veel en kon kostelijk vertellen. Vaak heb ik tegen hem gezegd dat hij zijn verhalen op papier moest zetten, maar dat kwam er gewoon niet van. Hij had het al druk genoeg om zijn collectie te ordenen en dat viel niet mee.