Herman is 16 jaar en vol levenslust. Vanuit zijn woonplaats Dordrecht trekt hij met zijn fiets erop uit. Verlegen is Herman niet. Krijgt hij dorst dan belt Herman bij een boerderij aan en vraagt om een glaasje water. De mensen zijn gastvrij en nodigen hem uit om binnen te komen. Hij gaat rustig zitten en begint allerlei vragen te stellen. Herman is geïnteresseerd in streekdrachten en dat is bijzonder voor een jochie van 16 jaar. Altijd krijgt hij boeiende verhalen te horen. Vaak wordt zelfs de linnenkast geopend en mag hij een bijzonder onderdeel van de dracht meenemen. Zo ontstaat langzaam een verzameling en deze breidt zich uiteindelijk uit tot een omvangrijke collectie. Zijn liefde ligt vooral bij de Zeeuwse en Markense dracht.
Omstreeks 1997 kom ik Herman tegen op Marken. We maken een praatje en zien elkaar op diverse kostuumdagen. Een mooie vriendschap ontstaat. Ook houden we contact met elkaar via de telefoon. Dat zijn dan lange gesprekken, we raken nooit uitgepraat over textiel. Herman weet véél en kan er zéér boeiend over vertellen. Regelmatig push ik hem om die prachtige verhalen op te schrijven. ‘Nee’, is aldoor zijn antwoord. ‘Dat moet een ander maar doen.’
Herman wordt ziek en de vooruitzichten zijn slecht. Hij blijft zo lang mogelijk in zijn flat in Amsterdam wonen waar hij omringd wordt door zijn verzameling. Zo’n negen weken geleden ging het niet meer en Herman moest noodgedwongen verhuizen naar een hospice. Hij krijgt een mooie kamer met uitzicht op prachtige gebouwen. Naast zijn belangstelling voor streekdrachten heeft hij veel interesse in architectuur. Hij draagt Vereniging Hendrick de Keyser een warm hart toe.
Ruim 2,5 week geleden sprak ik Herman voor het laatst. Zoals altijd vertelde hij honderduit over textiel. Ik kreeg er nauwelijks een speld tussen. Een goed teken. Herman was nog altijd dé Herman zoals ik hem kende. ‘Ik kan me niet voorstellen dat jij er op korte termijn niet meer bent’, zei ik. ‘Toch wordt het tijd dat ik me langzaam moet voorbereiden op wat me te wachten staat’, vertelde Herman.
We praatten verder nog eventjes over onze interesses en zoals altijd maakte Herman een abrupt einde aan het gesprek. ‘Ik bel je binnenkort terug’, zei Herman. ‘Dag.’
Vandaag heb ik in Amsterdam afscheid genomen van Herman. De regie was in zijn handen. Alles had hij naar eigen wens geregeld.
De Staphorster en Spakenburgse dames, en de Volendamse dame droegen vandaag hun rouwdracht voor Herman.
De foto’s van Herman maakte ik in 2002. Manlief en ik waren bij hem op bezoek om een klein gedeelte van zijn collectie te bewonderen.
In deze log schreef ik al over Herman Roza en in Handwerken zonder Grenzen nummer 4/1985 kun je het artikel Klederdrachtverzamelaar H.H. Roza: Een vliegende kraai vangt altijd wat lezen.
Och wat naar Berthi. Wat jammer dat hij het nooit heeft opgeschreven over al die kennis die hij had over drachten en textiel. Wens je veel sterkte, want ik begrijp dat je een heel goed kontact met hem had. Dat voelt als een fijne vriendschap. Wat zal je hem missen.
Berthi wat triest.
Heel bijzonder dat een jongen van 16 jaar al geinteresseerd is in klederdrachten. Wat mooi dat jij hem destijds hebt ontmoet op Marken.
Heel veel sterkte.
@Marijna, Herman heeft wel een gedeelte opgeschreven in een publicatie, maar er was nog zo veel meer dat opgeslagen zat in zijn hoofd. Hij was vooral een heel goede verteller. Heel, heel erg triest dat hij er niet meer is.
Voordat ik kon antwoorden moest ik eerst HZG pakken (later dit boeiende verhaal lezen) en je log uit 2007 lezen. Berthi wat zul je deze Herman missen met zijn boeiende verhalen en kennis. Elke verteller is nog geen schrijver. Als je het verhaal kwijt kunt aan een belangstellende heb je aandacht en als schrijver ben je vaak erg eenzaam, dat is het verschil. Zoals ik lees heeft Herman al wat geregeld voor zijn collectie met het Kostuummuseum in Leiden. Het is prachtig dat een dergelijke collectie bewaard blijft en tentoongesteld wordt.
Elma
Wat verdrietig.
Gecondoleerd Berthi. Een bijzonder mens is heen gegaan.
Vreselijk jammer dat al zijn kennis met hem meegegaan is en niet hier kon blijven,
Gecondoleerd Berthi, maar wat fijn dat je hem mocht leren kennen, vriendschappen zoals deze zijn zo waardevol.
Groetjes
Ines
Wat bijzonder Berthi dat je Herman op Marken ontmoette en door jullie interesse een vriendschap ontstond.Je zult hem missen ,maar de herinneringen aan hem blijven bewaard in je hart.
Wat zul je deze vriendschap missen. Sterkte in deze dagen.
Een bijzondere man, die veel te vroeg is heengegaan.
Maar hij laat ons heel wat na. Heb je vorige log gelezen, en ga nu op zoek naar HzG.
Herman is er niet meer, maar de herinnering blijft.
Sterkte Berthi.
Verdrietig dat deze bijzondere man er niet meer is. Veel sterkte.
Sterkte Berthi en wat een voorrecht om deze bijzondere man te hebben mogen kennen.
Wat goed dat er mensen als Herman zijn (geweest), die ervoor zorgen dat ons cultureel erfgoed niet verloren gaat. Jammer dat zelfs zij niet het eeuwige leven hebben.
Sterkte, Berthi, bij het verlies van je goede vriend!
Wat verdrietig om hem te moeten missen.
Wat bijzonder dat hij zo jong en als jongen al zoveel interesse toonde.
Hopelijk heb jij veel kunnen ‘opslaan’ van zijn vertelsels.
Berthi, gecondoleerd. Dit is een groot gemis voor Nederland. Ik hoop dat je er, met anderen, in kunt slagen om de herinnering levend te houden
Wat heb je een mooi eerbetoon geschreven Berthi voor een bijzondere jongen van 16 die een oudere man werd en afscheid moest nemen van dit leven, een man die anders was dan andere en juist zij maken dit leven zo bijzonder omdat ze durven zijn zoals ze zijn. Dit verlies zul je voelen Berthi en ik wens je heel veel sterkte toe met dit gemis. Ik hoop van harte dat er tóch nog veel bewaard zal blijven van zijn kennis.
Een mooi verhaal ter nagedachtenis. Zulke mensen zouden toch veel en veel ouder moeten worden.
@Elma, jij hebt het heel goed verwoord. Herman was een zeer goede verteller, maar een schrijver was hij toch minder. Herman was heel sociaal en had ontzettend graag veel contact met de mensen. Hoorde graag de verhalen aan en wilde ook graag zelf vertellen.
Herman heeft alles geregeld voor zijn collectie. Waar die naar toe gaat, weet ik op dit moment niet. Maar ik weet zeker dat zijn collectie op een goede plaats komt, ik twijfel er absoluut niet aan.
@Mien B, mooie bijzondere herinneringen!
@Jeanny, het was altijd heel inspirerend om met Herman te praten.
@Saskia, een goede en warme vriend!
@marian’ne m, hij heeft té veel verteld om alles op te slaan. Hij praatte altijd honderduit!
@Corrie, juist die mensen die anders zijn dan de anderen maken de maatschappij kleurrijk. Ik bewonder hen!
@yvonnep, zijn ouders zijn heel oud geworden. Hij is de eerste in de familie die sinds tig jaren zo jong overlijdt. Herman vond het ook veel te vroeg, hij had nog zoveel plannen.
Oei dat moet wel heel indrukwekkend zijn geweest met deze dames in Rouwdracht erbij aanwezig.
Wat schrijf je toch mooie verhalen. Ik word er helemaal koud van. Ik heb nog nooit iets over Herman gehoord of gelezen, dat ga ik toch maar eens doen. Sterkte met het verlies van zo’n bijzonder mens.