Niet alleen de kranten laten mooie illustraties zien, de magazines doen ook heel goed hun best. Gisteren viel het nieuwe nummer van Selvedge in de brievenbus. Als ik het fraaie blad uit de verpakking haal, verspreidt zich een heerlijke geur. Mooi en goed papier wordt er gebruikt voor Selvedge. Het verschil tussen papier en papier kan groot zijn.
Op bladzijde vijf kom ik een prachtige illustratie van Hollie Clifton-Brown tegen. Deze afbeelding staat afgebeeld bij een ingezonden brief van Jocelyn Armitage. Zij vertelt over een prachtige brei-ervaring. Kort samengevat komt het hier op neer: In de trein zit Jocelyn te breien en zij knikt naar de Chinese dame die ze vlak vantevoren op het perron heeft ontmoet. De Chinese vrouw komt naar Jocelyn toe. Het heeft geen zin om woorden te wisselen, want ze spreken elkaars taal niet. Het breiwerk van Jocelyn wordt overgenomen door de Chinese dame en zij breit verder. Ze zorgt dat de naald uitgebreid is als ze uit moet stappen. Ze duwt het handwerk terug in de handen van Jocelyn. Stomverbaasd is Jocelyn!
Jocelyn Armitage: ‘I wanted to relate a strange but wonderful knitting experience. I was travelling top Hyde Park by Tube and, as there might be a chance to do a couple of rows of knitting. I took mine with me. I first encountered the mute, Chinese knitter at Bethnal Green Station where she approached me cluthing a Tube map and pointing to Oxford Circus. I was so relieved not to be asked for money, I urged her to take the train that had just pulled up at the platform. She got in one door and I got in another. It’s true what they say about knitting in public. People do stare, but it is not an angry stare, it’s a soft stare, as though they are taken back to childhood memories. As I took out my needles and unravelled the wool, out of the corner of my eye, I saw the businessman opposite soften a little. At the next stop, more people got on – always an anxious moment for the public knitter. One doesn’t want to become a nuisance and you do need a bit of room to knit. Another businessman sat next to the first, opposite me, and a lady sat down, but left a space between us. To my surprise, he winked at me and jerked his head toward the lady who was staring intently at my work. I smiled when I recognised the Chinese lady who was travelling to Oxford Circus. Perhaps she took this as an invitation because with a sudden movement, she lunged towards me. I recoiled but needn’t have worried – it was my knitting she was after. What could I do? She was clearly suffering from her personal lack of knitting or deeply frustrated with my amateurish hold and slow meditative style. She just had to make over! I relinquished my knitting to her and she sat back in her seat and began to knit. The wool trailed from my bag across my lap, across the empty seat, up into her nimble fingers. I tried to talk to her, but it was clear that she couldn’t understand a word. I did feel a bit silly with nothing to do but gently pay out a little more wool, as it was needed. There were three businessmen opposite now and as I counted down the stations to Oxford Circus we were all willing her to finish the row in time, which she did. With a flourish she thrust my knitting back into my hands, picked up her two parcels and rushed for the doors. I was stunned, as were all around me. Forget the Olympics and Esperanto – let nation speak unto nation with knitting!’
Verder kwam ik dit kussen tegen in Selvedge en dit fietsmandje. De mooie artikelen met foto’s ontbreken deze keer ook niet, en niet te vergeten de links. Enkele zal ik noemen: Beyond France, Made in Hastings, Rikshaw Design, Sarah Shepherd, Fashion Museum.
Prachtig verhaal!
Hoe breien universeel is en bruggen kan slaan.
Al eens eerder geopperd, maar zullen we de wereldleiders leren breien!?
Berhti,wat een prachtig verhaal! Zo mooi beschreven ook, heb het gevoel dat ik er even bij was.
Een mooi verhal en een mooie illustratie. Past er precies bij want het breiwerk doet me denken aan spoorrails.
Een prachtverhaal! Maakt me nog gemotiveerder om ook in de trein mijn pennen op te pakken.
Ik heb vooral ook genoten van de prachtige logs over de huidige illustraties in kranten en tijdschriften en wat een gewéldig mooie links zitten erbij Berthi, “Spekkie voor mijn bekkie!”
Leuke ervaring !!!
Hoop ik ook nog eens mee te maken.
Heb wel vaak reacties gehad wat ook al leuk was.
Een breiwerk doorgeven, goe idéé !!!;-))
Echt leuke tekeningen !!
Mooi verhaal Bertie!
Mooi verhaal!
Tijm heeft een goed plan: wereldleiders leren breien!
Dan stel ik voor ze een deken met vredesteken te laten breien.
Maar ik ben bang dat dat niet lukt. Ze hebben allemaal teveel testosteron in hun systeem.
Wat een prachtig tijdschrift Berthi!Ik blijf er in bladeren en kijken…….
Wat een mooie ervaring in de trein, je breiwerk doorgeven. Jaren geleden op de veerboot van de Stenalijn Frederikshaven-Götenburg zaten twee dames te breien op een rondbreinaald op een voor mij nog onbekende manier. Heel goed gekeken en het meteen uit geprobeerd Nu brei ik op de rondbreinaald altijd met de draad aan de linkerkant. Bij het museum voor naaldkant in Wedde lag op de tafel altijd een breiwerkje klaar om tijdens de koffiepauze een nieuw patroontje te breien. Van mij zit er nog een motiefje in met gaatjes gebreid van geel katoen.
Ook een idee om in de wachtruimte van de ziekenhuizen een breiwerk voor een das klaar te leggen zodat ieder die zit te wachten er een eindje aan kan breien.
Heeft iemand de das met regenboogkleuren voor de Marathon van Paul de leeuw nog gezien of is het oma Jopie niet gelukt om de das af te breien voor dat zij een nieuwe knie kreeg.
Elma
Ik stapte in de trein in Utrecht, zocht een plaatsje en pakte mijn breiwerk uit de tas. Na een poos ontdekte ik dat er twee dames tegenover mij zaten, die ademloos zaten te kijken. (Ik brei op de continentale manier.) Toen vroeg de ene dame of ik het even langzaam voor kon doen. Zij kon namelijk niet meer breien met het garen rechts, al die bewegingen die je dan moet maken, dat kon zij niet meer en zij wilde zo zielsgraag weer breien. Beiden keken ze gespannen toe en toen we in Amsterdam arriveerden zeiden ze beiden dat ze het wel wisten en zouden gaan proberen. Ik hoop dat het gelukt is, maar dat zal ik nooit weten.
@ Elma, ik denk dat oma Jopie wel terug komt als de das klaar is. Ik dacht niet dat er een tijd werd afgesproken.
Maar ja zijn marathon was gisteravond. Ik ben niet opgebleven om te kijken hoor!!
Wat ik wél las in HzG is dat in nr. 151 de regenboogjas van op zoek naar Jozef aandacht krijgt.
Een beetje laat, maar eerder was er geen tijd om te reageren. Vandaag waren we met Thijmen naar een schaaktoernooi.
Erg leuk om al jullie reacties te lezen. Breien is universeel zoals Tijm al zegt, en daar hoef je geen specifieke taal voor te spreken. Mooi toch!
@Mien B, Selvedge is een schitterend magazine. Goede verhalen, mooi vormgegeven, goede foto’s, handig formaat. Al met al een prachtig magazine dat je absoluut wilt bewaren.
@ine, ik heb HzG nog niet gelezen. Nummer 150 lag vanmorgen op de deurmat.
wat een lieve tekening van dat breiende dametje!
HzG is hier nog niet binnen gekomen.
What a beautiful story – thanks for sharing 🙂
Hallo.
I wrote the story about knitting on the train. I was thrilled to see such a reaction, but unfortunately, my dutch is…
I’m glad you liked it. Love from Jocelyn
Hallo Berthi,
Het verhaal van Jocelyn heb ik op mijn weblog geplaatst, met vermelding van jouw webadres; ik hoop dat je er geen bezwaar tegen hebt. Zo ja, dan hoor ik het graag en zal ik het weer verwijderen.
met vriendelijke groet,
Sittaknitta
@Sittaknitta, ik heb het verhaal gezien op je blog. Fijn dat je de bronvermelding hebt geplaatst. Daar ben ik voor, dat is ook altijd mijn streven.