Heimwee / Erik Verdonck

Mode ontwerper Erik Verdonck treedt op als curator op de tentoonstelling Heimwee in het Zeeuws Museum.
Erik Verdonck studeerde af in 1993 aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Daarna vestigde hij zich enkele jaren als frietbakker in Antwerpen. Voor het Zeeuws Museum keert Verdonck terug naar zijn afstudeercollectie. Verdonck ontwierp deze collectie, getiteld Multi, als reactie tegen het destijds sterk opkomende racisme en de toenemende onverdraagzaamheid in de samenleving. Multi (van multicultureel) toonde twaalf silhouetten in een mix van etnische stijlen. Voor de tentoonstelling Heimwee zal hij deze silhouetten in een nieuwe versie maken en omringen door stukken die hij kiest uit de collectie van het Zeeuws Museum.
In Heimwee geeft Erik Verdonck een vorm van anti-mode aan. Nog iets, zijn stukken zijn niet te koop, je zult er om moeten bedelen.

De expositie Heimwee is van 11 oktober 2008 t/m 15 februari 2009 te zien in het Zeeuws Museum. Vanavond vindt de opening plaats.

Vandaag gaat de Week van de Duurzame Mode van start. Duurzaam in de Week van de Duurzame Mode betekent aandacht voor het productieproces op een aantal gebieden: Het materiaal, aandacht voor de gezondheid van de medewerkers, en arbeidsomstandigheden.

13 gedachten over “Heimwee / Erik Verdonck

  1. Mooi initiatief, die week van de duurzame mode. Was alle mode maar duurzaam.
    Jammer toch, dat iemand zoals Erik die de opleiding mode-ontwerper heeft gedaan, als frietbakker aan de slag gaat. Zonde van het opleidingsbudget, het talent en de creativiteit.
    Zou hij het hebben gedaan, omdat hij geen baan in de mode kon krijgen of juist om even wat afstand te nemen?

  2. De duurzame mode hebben wij deze week al getoond met mijn jas uit 1990. Gekocht bij Ulla Popken, mode voor een maatje meer. Het is een superkwaliteit er zit nog geen slijtplekje in. Terwijl ik net een mouwloos vest heb gekocht wat na een paar keer dragen al een vormloos geval is.
    Grappig dat Erik Vlaamse frieten heeft gebakken en nu weer dit object heeft.
    Elma

  3. heel goed zo’n week van de duurzame mode, al was het maar om mensen ervan bewust te maken dat ze zelf op eenvoudige wijze bij kunnen dragen aan een duurzame wereld.

  4. Duurzame mode , daar houd ik mij nog steeds mee bezig .
    Nou ja ik bekijk de trends wel maar verder draag ik alles zolang mogelijk . En helaas moet er soms veel vernieuwd worden wegens wat uitdijing op bepaalde plaatsen .
    Vroeger was het toch gewoon om kleding te dragen todat het zo zoetjes aan versleten was . Alleen als kind kreeg je natuurlijk wel wat nieuws , want dan was je er uit gegroeid . Wij verschilden teveel in leeftijd en kreeg mijn zusje ook meestal wat nieuws als de kleertjes te klein waren .
    We zouden veel meer kunnen doen met onze nog niet versleten kleren .
    In de oorlogs tijd was het vooral in de laatste oorlogsjaren heel moeilijk .
    Er is wat kleding losgetornd en gekeerd .
    En gebreide truien uithalen , wol wassen en wikkelen om een plank bijvoorbeeld , om het garen te ontkroezen .
    Er was wel enig veries van het garen en dan werd er meestel één trui gebreid uit twee uitgehaalde .
    Twee keer heb ik een gedragen jas gekregen .
    Wel altijd van bekenden .
    Toen goede vrienden bij m,n oom logeerden voor een aantal dagen om voedsel te kunnen bemachtigen . Ze woonden in het Gooi .
    Mevrouw vertelde dat ze haar korte jasje wilde verruilen tegen meel of zo vond m,n moeder het een idee , dat het wel een mooi jasje voor mij zou zijn .
    Het was echt een mooi jasje in een heel mooie blauwe ruit , ik zie het nog zo voor me . Ik was er erg gelukkig mee en voelde me er goed in , het stond ook mooi . We gingen direct naar huis na de ruilhandel van het jasje en ik trok het natuurlijk dadelijk aan . We waren nog niet thuis of er was een verradelijke gebrom in de lucht , het bekende geluid van een VI .
    Wanneer het geluid te lang aan hield was dat het teken dat er met de vlucht iets mis was en de VI ergens in de buurt zou neerstorten .
    Het bleef wat spoken en het was spannend voor ons viel het gelukkig mee , maar ergens in Engeland zal het veel ellende gebracht hebben . Maar steeds met het jasje aan bleef ik het geluid volgen , luisteren bij de voordeur dan weer bij de achterdeur . Stel je voor dat het mis zou gaan , zouden we moeten vluchten , ik had mijn jasje al aan .
    En de angst om die VI is blijven kleven aan dit jasje .
    Later nog eens een andere jas van een vriendin van moeder . dat was een beetje eng met een bontje om de hals , hu en daar houd ik absoluut niet van , maar toen mocht je niet zeuren .
    Zo nou zijn mijn oorlogs afdraagjassen even in het zonnetje gezet , de laatste beschreven jas dus in maar een heel klein zonnetje .
    En Elma knuffel je zelf maar even in je eigen warme behaaglijke duurzame jas !
    Allen een fijn weekend gewenst !

  5. Gerrie’s verhaal brengt een glimlach bij mij, ja zo ging dat ook bij ons thuis. Als oudste (van de tien) bofte ik, kreeg de kleren als eerste. M’n zusjes hebben wel eens gemopperd “ons Ien krijgt altijd iets nieuws” haha maar ook dat waren gekregen kleren. Mijn moeder was coupeuse, en maakte veel van een leuk lapje. Dus ook nieuw kwam er wel. En breien…truien, vesten, mutsen wanten en sokken. Nu breit ze nog steeds, maar de kleinkinderen vinden het niet meer cool dus gaat het naar inzamelingen voor Oost Europa of zo.
    En net als Elma, draag ik mijn kleding erg lang. Dat gaf van de week een interessante discussie met DS. Die wilde na een jaartje al iets wegdoen, was niet meer in!!
    Nou hij komt er wel achter dat zijn kleedgeld echt geen bodemloze put is.
    Daar zijn we nu mee gestart.

  6. In deze “wegwerpmaatschappij”is het heel goed om hier eens bij stil te staan .Naar mijn gevoel heeft het te maken met respect hebben voor: de grondstoffen,het productieproces(niet schadelijk voor het milieu)maar vooral voor de MENSEN die werken aan het maken van alle materialen voor “DE MODE” , hun gezondheid, de arbeidsomstandigheden waarin ze moeten werken en het schamel loontje dat ze dikwijls maar krijgen.Deze mensen zorgen er toch maar voor dat er materialen zijn voor “De Mode “.

  7. Ja, “gewone” katoen wordt met nogal wat chemicaliën gekweekt en bewerkt. Slecht voor mens én milieu. Maar ECO-katoen is nog niet overal verkrijgbaar helaas. En vaak ook iets duurder.
    Zo heeft elke textielsoort zijn voors en tegens. Moeilijk om een goede keus te maken.
    Wat we wel kunnen doen, is goed textiel hergebruiken. Bijvoorbeeld zoals Gerrie dat beschrijft. Maar de jeugd van tegenwoordig is verwend en “moet” met de trends meedoen.
    Ik krijg veel spijkerbroeken voor mijn tassen. Vaak zitten er nog bijna gloednieuwe tussen, waarvan het model alleen “uit de mode” is …

  8. En als je dan toch genoodzaakt bent om goede kleding weg te moeten doen (uitdijen of afvallen, maar niet het geduld, de kunde, de creativiteit of de tijd hebt om het evt aan te passen), dan is er gelukkig nog de kledingcontainer, het leger des heils o.i.d., waar goede kleding bij een ander een tweede kans krijgt en versleten goed hergebruikt wordt!

  9. Even reageren op het verhaal van Gerrie, over de knuffeljas. Hilda mijn vriendin was hier vandaag en als trouwe bezoeker van Berthi werd de week doorgenomen, nog even een boodschap in het dorp gedaan in onze textielwinkel. Daar heeft ze een erge mooie winterjas gekocht. Ik had mijn geliefde jas aan en daar werd mij wel medegedeeld dat de jas nog erg mooi was, maar wel 3 maten te groot. In ruimte is wel te wezen dacht ik maar en de jas blijft.
    Nu over de oorlog, volgens mij hebben wij in overijssel de zelfde V1 gehoord, ik niet bewust met mijn 7 maanden. Maar mijn vader schrok er steeds van en vloog in bed omhoog en stootte elke keer zijn hoofd tegen de balken van het schuine dak waar hij onder sliep in de boerderij waar wij geevacueerd waren. Later werd er verteld dat ze konden horen of de lancering gelukt was of dat de V1 neerstorte.
    Elma

  10. Dag allemaal,
    ik kom net pas thuis en ga strakjes al jullie reacties gelezen. Nu eerst aan de slag met de nieuwe log!

  11. Eindelijk heb ik alle boeiende reacties gelezen.
    @Gerrie, belevenissen uit de Tweede Wereldoorlog vergeet je nooit. Die laten een indruk achter op je netvlies, die nooit meer zal verdwijnen. Heel goed dat deze ervaringen door gegeven worden. Dat moet zo blijven.
    @Ine, de jongens hebben hier geen behoefte aan kleedgeld. Thijmen zit op dit moment in de groei, en heeft af en toe nieuwe kleding nodig omdat hij eruit gegroeid is. Maar… de kleding die hij niet meer draagt, geef ik door.
    @Frederike, de kleding die al enkele jaren niet meer uit de kast is gekomen, gaat bij mij in de groene kledingcontainer. Soms moet je opruiming houden!:-)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *