Het borduurlapje vertelt

Het borduurlapje vertelt: ‘Ik stam uit de 20e eeuw, midden jaren vijftig, en ik ben een lapje stof van 29 x 26 cm dat een regelmatige structuur heeft. Dit is fijn voor het meisje die mij in handen krijgt, want zij zal van de handwerkjuf opdracht krijgen om mij mooi te versieren met fleurige draadjes en leerzame borduursteken. Terwijl ik dit vertel lig ik al een ruime tijd op een stoffige plank met klagende en zeurende lapjes om me heen. Daar heb ik genoeg van. Ik wil hier zo snel mogelijk weg. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat een handwerkjuf inkopen doet. Gelukkig vindt zij mij een geschikt lapje voor Thea. Thea gaat heel zorgvuldig met me om. Ze kiest vrolijke kleurtjes borduurgaren en gaat voorzichtig aan de slag. Thea oefent de kruissteek, rijgsteek, stiksteek en de halve kruissteek. Dit doet ze erg goed. De borduurdraad trekt ze niet te hard aan, daar hou ik niet van. Afhechten leert ze keurig te doen en als finishing touch maakt Thea een moeilijk sierrandje met franjes. Zie ik er nu niet beeldschoon uit? Ik ben heel blij met het resultaat en na een lange reis heb ik mijn rust gevonden in een grote lade waar ik omringd ben door veel familie van me. Ze klagen en zeuren niet! Wij zijn met z’n allen zeer tevreden. Het is onderling heel gezellig en geloof het of niet, maar we kletsen wat af met elkaar!’

20 gedachten over “Het borduurlapje vertelt

  1. Wat kunnen lapjes soms veel vertellen .
    En dat het lapje nog zo goed weet wie Thea is en dat ze zoveel mooie steekjes kon maken en alles keurig op een rijtje zodat het mooie randjes zijn geworden .
    Wat een fleurige kleurtjes heeft Thea gebruikt .
    Waar ik nu zo heel blij mee ben dat het lapje even uit de la mocht komen om voor de camera te verschijnen !
    En dan maar weer rustig terug in de lade tussen alle andere pronklapjes , daar zul je je wel veilig voelen .
    Dag lief lapje , fijn dat je even uit de lade bent gekomen en ik even naar je mocht kijken vol bewondering .

  2. Wat is dat een leuk verhaal bij een eenvoudig maar toch prachtig geborduurd lapje. Het brengt me even terug naar mijn borduurlessen in de beginjaren zestig van de vorige eeuw. Eerst kregen we van zuster Stefenaar en later van zuster Anastatia borduurles. Eerst een inktlap maken, daarna een rood etuitje met daarop mijn eerste borduursteken en nog later mijn eerste grote borduurwerk: Roodkapje en de boze wolf. Helaas bestaan mijn borduurlapjes uit die tijd niet meer. Heel bijzonder is het ook dat we Thea even terug zien door middel van twee fotootjes van haar, erg origineel en het brengt het lapje nog meer tot leven.

  3. Zo’n soort lapje heb ik ook moeten maken. Dat zal zo tussen 1965 en 1968 zijn geweest. Het was een lagere school lapje. Ik heb geen idee of mijn moeder het nog heeft. Ik denk het niet.

  4. Wat leuk om dit lapje te zien, ik heb zelf ook zo een lapje geborduurd op de lagere school. Het heeft jarenlang op mijn nachtkastje gelegen en later verhuisd naar de zolder.
    Nu bij het opruimen van het huis van mijn moeder die verhuisd is naar een verzorgingshuis hoopte ik deze lapjes weer te vinden, want ik herinner mij dat ik er meer dan een gemaakt heb. Helaas ik heb er geen een meer kunnen vinden.
    Bedankt Berthi dat je deze hebt laten zien.
    Nu zou ik zoiets nooit meer weggooien, maar toen zag je dat niet zo.

  5. Leuk dat Thea en har lapje op bezoek kwamen, wat zal haar “lapgenootjes” hebben gemist,, of zijn die nu jaloers, zo van “zij wel”. veel plezier in Enschede en natuurlijk succes voor thijmen

  6. Ooohh borduurlapje wat een mooi verhaal! Helaas kan mijn borduurlapje uit ’62-’63 niet meer meepraten, ze is verloren gegaan bij onze brand…. Het uitzoeken van de lapjes en de garens voor de handwerkles op de zolder van de school was een feest: ik mocht meehelpen. Juf was een oud-klasgenoot en vriendin van m’n moeder en dat gaf me privileges – niet helemaal eerlijk zie ik nu, maar toen wel fijn!

  7. Bij het zien van dit lapje, wat ik ook geleerd heb bij de nonnen op school, herinner ik me alleen het buitenste randje, het uittrekken van de draadjes en dan kwam dat raffelrandje tevoorschijn, jammer genoeg heb ik het ook niet meer.

  8. Jammer toch dat zoveel lapjes verloren zijn geraakt. Want dit is toch nostalgie eerste klasse! Leuk ook met die fotootjes erbij!
    Lapje, dat je nog maar lang mag leven!

  9. Ook ik maakte zulke lapjes. Het eerste is ongedateerd, maar zal van 1965 zijn. Want het 2e vermeld 1966. In het middenveld werden patroontjes geborduurd een eendje, bootje 2 poppetjes een kransje. Ik ben van 1958 dus toen 7 en 8 jaar. de lapjes werden gebruikt als sierkleedjes en dat is te zien! 2 brandgaatjes, er stond een asbak op.
    De randjes op het 2e lapje werden later weer gebruikt voor de handwerkzak en pyamazak die ik daarna borduurde. En het mooiste is: ik heb alles nog! Ik kreeg op tijd belangstelling voor merklappen en zo dus kon het apart houden. De pannelappen uit die tijd ben ik wel kwijt geraakt helaas. Maar een leuk idee Berthi, ik heb ook nog ergens een schoolfoto die ga ik erbij bewaren.

  10. hallo
    ook ik heb het zelfde lapje geborduurd was toen een jjar of acht ,en ik heb het nog steeds was er toen heel erg trots op en ben er nu erg mee in mijn sas ik zal morgen er een foto van maken en ook op mijn weblog zetten ik ben van 1955 dus dat zal begin jaren zestig geweest zijn .leuk om tezien dat er nog meer zijn die het hebben bewaard .
    christine

  11. Zo leuk, zoiets heb ik ook gemaakt (door na oorlogse schaarste denk ik) op bruine jute. Toen het onder uit de kast kwam was de jute grotendeels weg. Die foto…da’s pure nostalgie hoor! Heerlijk! Groeten Klazien

  12. Ik heb zo’n zelfde soort lapje, het was bij een tante van mijn moeder en nu heb ik het gekregen van mijn moeder.Het is gemaakt door mijn tante.Zo leuk het verhaal erachter.

  13. @Gerrie, mooi verteld!
    @Marijke, het is zo mooi als je een foto van de maakster kunt laten zien. Hierdor gaat het veel meer leven.
    Erg jammer dat jouw borduurlapjes er niet meer zijn.
    @Annelies, misschien toch maar eens navragen. Wie weet kan ze je verrassen.
    @Ella, dat is toch heel jammer!
    @Basje, alle lapjes worden door mij vertroeteld!:-)
    @Francisca R, heel sneu!
    @Lous, bij jou ook al verloren gegaan!
    @Saskia, er wordt goed voor me gezorgd!
    @Ine, als je een foto hebt, moet er beslist eentje erbij leggen. Is gewoon ontzettend leuk.
    @Christine, geweldig dat jouw lapje bewaard is gebleven. Wees er zuinig op.
    @Klazien, na de oorlog was er niet veel materiaal.
    Een beetje nostalgie op zijn tijd is leuk!
    @lheurebleue, eenvoud kan heel mooi zijn.
    @Wilma, wij houden van vehalen.
    @Lynda, enig! Bewaar het goed!

  14. wat jammer dat er al zoveel van die lapjes verloren zijn gegaan. Ik heb er ook nog een paar van mezelf en ook ooit gebruikt in een logje
    http://nuttigenfraai.web-log.nl/nuttigenfraai/2006/01/schoollapjes.html#trackback
    wel een leuk idee Berthi om er een fotootje van de maakster (van mij in dit geval) bij te doen alhoewel mijn kinderen door mijn weblog deze stukjes van mijn geschiedenis ook leren. Ik ga in ieder geval proberen om nog meer vast te leggen voor later! Is Thea een bekende van je?

  15. @Marcella, leuk om je logje weer eens te lezen. Je ziet dat er in de jaren vijftig en zestig veel dezelfde soort oefenlapjes zijn gemaakt. Te vergelijken met de periode van de rode schoolmerklapjes.
    Thea is inderdaad een bekende van mij!

  16. Ach, wat leuk!!! Ik krijg gelijk nostalgische gevoelens. Ik er ooit ook zo een gemaakt. Maar waar hij nu is gebleven!!!! Ik weet het niet. Maar het is echt een 50er jaren merklapje. Fijn dat het lapje nu rust heeft gevonden en niet eer hoeft te klagen!

  17. Wat een schattig verhaal en een heel mooi lapje en lieve fotootjes erin. Ik ben weer terug in de tijd!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *