Elma vertelt ons het verhaal over Maurits:
‘Ons jongetje heet Maurits.’ Dat was de aanhef van de brief.
‘De groep Amsterdam van het jaar 1983-87 van de Nederlandse Kantopleiding die nog steeds bij elkaar komen, had bedacht om een pop aan te kleden naar een oud schilderij. Er was een plaatje van een schilderij met daarop een klein kindje met een mooie jurk met schort voor en een mutsje met hoed.
Alles voorzien van verschillende soorten vlechtkanten die vooral in de zestiende eeuw populair waren. Dit werd een mooi plaatje gevonden, verder was er niets van bekend.
Een vage herinnering, misschien wel in het tijdschrift Spiegel Historiael. Op zoek in de bibliotheek naar oude jaargangen van Spiegel Historiael. Na heel wat ingebonden jaargangen te hebben doorzocht werd de juiste gevonden: 17e jaargang nr.10, oktober 1982 (zie foto). Nu wisten we dat het een jongetje was en zijn naam was Maurits de Héraugières met de leeftijd van twee jaar (1595). Een schilderij van Adrian van der Linde uit een particuliere collectie. Dit schilderij heeft op diverse tentoonstellingen gehangen als voorbeeld van de colfstok en het leren balletje. De tentoonstelling had als titel COLF-KOLF-GOLF met als ondertitel Van middeleeuws volksspel tot moderne sport.
Het plaatje zeer goed bekeken, patronen van de kanten getekend, en geschikte stoffen uitgezocht. Nu nog een geschikte pop. Dat formaat was moeilijk te krijgen. Een van de deelnemers had de boterbonnetjes gespaard van Gouda’s Glorie en daar was een dergelijke grote pop voor te krijgen. De pop paste precies bij het doel. IJverig getekend, geklost en genaaid. Om Maurits te vervoeren werd een kistje en een hoedendoos gemaakt. Ook ging Maurits een keer op reis met de trein, de conducteurs waren erg benieuwd. “Wat zit er in dat houten kistje?” “Ons jongetje,” werd er geantwoord. “Willen jullie hem zien?” En daar stond Maurits te pronken in het gangpad en de hele coupé genoot mee.
In 1991 in het Nationaal Museum van Speelklok tot Pierement in Utrecht waar het werk van de cursisten van de NKO werd tentoongesteld, was Maurits ook aanwezig.
Nu is Maurits te bewonderen vlak naast het schilderij van Koningin Emma, tot eind september op de tentoonstelling Kant – Hoofdzaak op Borg Verhildersum te Leens.’
Elma, wat een werk hebben jullie er van gemaakt. SCHITTEREND!!!
Allereerst heel veel werk verzet om er achter te komen wie op het plaatje stond afgebeeld en dan het identiek kopiëren!! Jullie moeite is beloond met een schitterend resultaat. Gelukkig gaan jullie heel voorzichtig met Maurits om tijdens de vele kilometers die hij moet afleggen. En nu houdt Maurits een oogje in het zeil op Borg Verhildersum!:-)
Elma: een echte detective! jullie moeten ook wel veel plezier gehad hebben tijdens het hele project. en leuk dat Mooie Maurits nog steeds rondreist – zelfs met de NS (had hij een railrunnerkaartje 😉 ?). Hij ziet er werkelijk schitterend uit!
Geweldig boeiend om zo’n project samen te doen! Een ssort ontdekkingstocht naar het verleden met een schitterend resultaat!
Chapeau!
Wat goed, wat knap, wat mooi !!!!
Geweldig dat dit zo is uitgepluist en zo mooi nagemaakt.
En wat een mooi ‘jongetje’ is het geworden.
OOOo wat een trein verhaal !;-)
Wat een heerlijk verhaal, ik had wel in die trein willen zitten op dat moment. Wat prachtig dit kant, probeerde nog aan te klikken om nog beter te bekijken. Zit bijna in mijn scherm, zo mooi.
Weer genieten hier….. Fijn weekend Berthi.
Wat leuk om Maurits nu een keer te kunnen bewonderen! Elma, ik heb erg gegniffeld om het gebeuren in de trein!
De dames mogen trots zijn op de mooie Maurits.
Het is zo nauwkeurig gekopieerd. Ik zit van de éne naar de andere foto heen en weer te schuiven. Alles is zo precies hetzelfde.
Berthi@ wat een mooi moment van plaatsen. Vanmorgen aan het ontbijt lag er voor de 4 moeders (van Maurits) die hier aanwezig zijn een kopie klaar van de log over Maurits. Één foutje heb ik gemaakt 1594 = de zestiende eeuw. Mijn gasten zijn vertrokken na het OIDFA congres in Groningen. Vanavond komen ze hier eten en gezellig de avond doorbrengen om morgen en zondag weer naar het congres te gaan.
Elma
@Elma, dat is leuk om te horen. Ik ga de fout eruit halen!
Ik heb net het boek ‘Kinderen op hun mooist’, Het kinderportret in de Nederlanden 1500-1700 erbij gepakt. Hierin staat een kleine zwart-wit afbeelding van Maurits. Het onderschrift vertelt dat het onbekend is, waar dit schilderij zich bevindt. Verder wordt er specifiek iets geschreven over leibanden:
‘… Als ‘leibanden’ werden, naast een soort tuigje, lange afhangende banden aan de schouders van de kleding gebruikt om het kind dat nog niet goed lopen kon aan vast te houden. De leibanden doen denken aan de losse afhangende siermouwen die in de tweede helft van de zeventiende eeuw zowel door mannen als vrouwen werden gedragen en die waren vastgemaakt onder de schouderkleppen. Soms waren deze siermouwen zo smal dat ze eigenlijk niet meer waren dan smalle afhangende stofrepen. Deze losse siermouwen werden echter zelden door kinderen gedragen; een uitzondering is een tweejarige jongen op een portret uit 1595. Smalle afhangende banden komen op talloze kinderportretten voor. Ze werden daadwerkelijk als leibanden gebruikt…’
In het boek staat nog een prachtig kinderportret van een jongen met een colfstok uit 1615.
In 2000 was in het Frans Halsmuseum, Haarlem de schitterende expositie ‘Kinderen op hun mooist’.
Kolven was een van de meest beoefende buitenspelen van de Middeleeuwen en de volkssport van de zeventiende eeuw. Het spel gespeeld met stok en bal, werd door zowel volwassenen als kinderen beoefend, maar in de regel speelden deze het niet met elkaar. De essentie van het spel was meestal om in zo min mogelijk slagen met de bal een vastgestelde baan af te leggen, op straat, op een veld of in de winter op het ijs.
Schitterend gedaan, m’n complimenten. En dat alles van een klein plaatje!!
Wel leuk dat verhaal van die boterbonnetjes.
Wist niet dat golf zo’n geschiedenis had.
Elma wat een mooi aangeklede pop,met dat kantwerk,wat me deed denken aan het kantje,wat wij geklost hebben,tijdens De slag om Zoutkamp.
Daar droom ik nog wel eens van om een pop als een Friesinnetje aan te kleden.Maar dan moeten eerst de”knopen” uit m’n schouder gehaald worden.Veel plezier met je gasten,jou kennende zal dat wel lukken.
Truus dat heb je goed gezien, het kantje wat jullie geklost hebben tijdens “De slag om Zoutkamp” was ook een vlechtkant uit dezelfde tijd.
Elma
prachtig verhaal over Maurits en wat een prachtige “kopie” van het jongetje.
wat een prachtig jongetje!!
Wat een enige kopie van Mauritsje. Het verhaal van de conducteur vind ik ook erg grappig, zoiets wil je meemaken tijdens een treinreis! Ik vind het wel heel erg bijzonder om dit te lezen nu het jurkje dat ik pas gemaakt heb uiteindelijk een jongenspop zal kleden ;- )
@Corrie, grappig dat een jongenspop het gebreide jurkje gaat dragen.