Een super leuk aardigheidje verpakt in een Japans Kinchaku-tasje uit het atelier van Mien B. De stof alleen al is bijzonder mooi: motiefjes als tulpen, sterren en hartjes op een rode ondergrond. Op de stof die voor de binnenkant is gebruikt, staan dezelfde motiefjes in het rood, maar dan op een witte ondergrond.
De inhoud is zeer verrassend: een mooie hartenkaart en de cd met gigantisch veel foto’s van de tentoonstelling Fäden verbinden Frauen. Stuk voor stuk zijn het fraaie kunstwerken. Om ze allemaal binnenkort te laten zien is onbegonnen werk, maar een paar is natuurlijk altijd een optie.
Ik ben nog niet klaar met de inhoud van het Japanse Kinchaku-tasje. Het mooie handzame hardcover boekje Fiedem verbannen, Handaarbecht am Schoulalldag met een toepasselijke boekenlegger hoort er nog bij. Het vertelt de geschiedenis van het handwerkonderwijs op de basisscholen in Luxemburg van de 20e eeuw. In het tweede schooljaar begon het handwerkonderwijs voor de meisjes met het breien van een oefenlap en een paar sokken. Voor het derde schooljaar stond het breien van een paar kinderkousen en een paar vrouwenkousen op het leerplan. In het vierde schooljaar kwam het leren ‘merken’ op stramien aan bod. Het vijfde schooljaar stond in het teken van het oefenen van de meest voorkomende borduur- en naaisteken op een naaidoek, en het ‘merken’ op linnen. Bovendien moest er een kussenovertrek gemaakt worden. Voor het zesde schooljaar kregen de meisjes de opdracht een hemd voor een meisje van 10-12 jaar te maken. Verder werd het stoppen geleerd. Een tweede hemd stond op het programma in het zevende schooljaar. Ook werd geleerd om kapotte kousen te herstellen, het linnen te repareren en het zomen van linnengoed. Dit wordt aan de hand van voorbeelden uitgelegd en dan zie ik veel overeenkomsten met onze rode schoolmerklapjes, de kleine eenvoudige stoplapjes, de oefennaaidoek, de gebreide kousen en de pronkrol.
Madame Wilhelm vertelt over de rode schoolmerklap uit 1921 van haar moeder Jeanny Beidler. De herinneringen van een basisschoolleerling van de Bonneweg zijn opgeschreven en de herinneringen aan de schooltijd 1953-1957. Zelfs een stoplapje uit 1960 zie ik voorbij komen. Verder een interview met een handwerklerares en nog vele andere dames die vertellen over de herinneringen van hun schooltijd.
Fiedem verbannen, Handaarbecht am Schoulalldag is in 2007 uitgegeven en het ISBN nummer is : ISBN-10: 2-9599721-1-2, ISBN-13: 978-2-9599721-1-9
dat was een echt feestpakketje in dat rode tasje Wat een cadeau, dan blijft alles liggen neem ik aan en wordt er gestudeerd op dit geheel Veelplezier emee, Ik ga denk wel achter die boekjes aan.
Wat leuk om dit cadeau te krijgen !
@basje, ik heb geen idee of dit boekje gemakkelijk te krijgen is in Nedeland. Mien bracht het mee uit Luxemburg.
Wat lief van Mien om dat voor je mee te nemen! Jij boft maar, Berthi!
Wat is dit mooi!
Goed gedaan Mien 🙂
Zo iets moois in je brievenbus vinden , dat is toch prachtig . Er zijn mensen die prachtige werkstukken maken en ook nog leuke verrassingen kunnen verzorgen .
Mien je hebt het weer goed bedacht om dit op het juiste adres te bezorgen , of laten bezorgen .
En dat wij ook even mee mogen snuffelen in de brievenbus van Berthi is heel bijzonder .
Wat zul genoten hebben van zo’n verrassing.
Berthi, je schrift in je log van 23 juli 2007 over de pronkrol.”het meest bijzondere vind ik het tapisseriewerk uit de pronkrol uit Sittard”. Kijk in je mailbox. Ik heb in mijn archief foto’s, gemaakt van een oude pronkrol uit 1917, op het internaat St. Annamarie in Doesburg. Daar komt het zelfde patroon in voor maar dan het hele vlak vullend. De techniek staat naast het breiraam in de rode map deel 2 bij de diversen. blz. 17
Elma
@Elma, geweldig dat je dit hebt ontdekt! Ik heb je foto inmiddels gezien en ik vind het super om dit weer terug te zien in een pronkrol van 1917. Is dit toeval?
Ik zal de log van 23 juli via onderstaande link aanklikbaar maken:
http://berthi.web-log.nl/berthi/2007/07/souvenir_de_ma_.html
Ik moet wel zeggen dat deze pronkrol sinds kort niet meer in mijn bezit is. Het nieuwe boekje dat ik ga schrijven en in eigen beheer ga uitgeven kost veel geld, zodat ik nu enkele textielstukken uit mijn verzameling ga verkopen. Ik vind het erg belangrijk dat er over circa een jaar een prachtige publicatie ligt, en ja, dat kost geld.
Nu even over het breiraam. Je hebt het waarschijnlijk nog niet gezien, maar ik heb bij de log van het breiraam vraagtekens geplaatst, en wel vandaag. Dit is gebeurd na een telefoontje van Henriette Beukers, de schrijfster van Het Komplete handwerken en vele nummers van HzG. Dit wordt namelijk geen breiraam genoemd. Ik kom er binnenkort op terug. Ik wacht op post van Henriette. Dit onderwerp is dus nog niet afgerond. Even geduld!
http://berthi.web-log.nl/berthi/2008/06/breiraam.html
Oh Berthi dit is helemaal feest voor jou, zilke mooie post en ook ik ben verwend met de DVD van Faden verbinden Frauen. Mien is een bijzonder lieve schat!
Wat een werk hebben die meisjes vroeger gemaakt en hadden we in deze tijd nog maar een tiende deel van al dat handwerk in het onderiwjs, dan zou ik er al blij mee zijn. Ik zie hierboven ook interssante woorden bij de reacties over het breiraam, ik wacht af, nieuwe informatie is zeer welkom, wat lees ik toch ontzettend graag bij je berthi en je hebt geen idee hoeveel ik al van jou heb geleerd in de afgelopen paar jaren en door jou ook weer van andere bloggers. Heerlijk vind ik dat.
Heerlijk dat Henriette Beukers reageert, dus ze leest Berthi web-log ook. Ze zal wel eens haar wijze handwerkhoofd schudden over al die domme gansjes, die denken alles te weten. Graag lezen wij een aanvulling of verbetering.
Elma
@Elma, … nee, nee, geen domme gansjes. Alleen vindt ze het geen prettig idee als er iets niet klopt zoals bij het breiraam. En ik sta open voor alle suggesties. Je kunt nu eenmaal niet alles weten, en fouten zijn er om verbeterd te worden.
Zoals ik al eens eerder deed bij de techniek Sprang. Met elkaar komen we heel ver.
Op mijn weblog kan iedereen zijn/haar mening geven. Dat waardeer ik enorm, zoals ik al eens eerder heb gezegd.
Hoe zijn wij aan het woord breiraam gekomen door de “breiende” vissers uit Moddergat/Peasens,uit het boek Nederlandse visserstruien. De mannen waren er erg handig in en ontwikkelden zelfs een techniek om op ramen kleedjes te ‘breien’ met opgewerkte bolletjes. Zo is het woord breiraam ontstaan. Ik wist de naam niet en had het altijd over een raam met spijkertjes. Wij zijn zeer benieuwd of er nog een andere naam voor is.
Elma