Normandië-project

In deze log en in een reactie vertelde ik al het een en ander over het Normandië-project. Thijmen kwam afgelopen vrijdagochtend om 9.30 uur thuis, na vermoeiende maar zeer interessante dagen in Normandië. Veel, heel veel heeft hij gezien. Jammer dat de avondoefening: het op kompas en kaart lopen niet helemaal is verlopen zoals ze verwacht hadden. De uitgestippelde route was veel te modderig. Een leerkracht zat met zijn auto drie uur in de modder vast. Er bleef niets anders over dan te kiezen voor een alternatieve route.
Elke dag was van ’s ochtends tot ’s avonds gevuld met diverse activiteiten. Ik was zeer nieuwsgierig wat de meeste indruk op Thijmen had gemaakt. Zijn antwoord: ‘De gesprekken met de veteranen in café Gondrée in Bénouville, het eerste bevrijdde huis in Frankrijk.’ Thijmen maakte circa 400 foto’s waar ik er enkele van uit heb gekozen.
Op de foto zie je Thijmen in het Musee Airborne.

Theodore Roosevelt jr. leidde de landing op Utah Beach op D-Day. Daarvoor kreeg hij de Medal of Honor. Op 12 juli stierf hij aan een hartaanval. Hij ligt begraven naast zijn broer Quentin die tijdens de Eerste Wereloorlog was gesneuveld.
Theodore Roosevelt jr. was de oudste zoon van President Theodore Roosevelt. De Teddybeer is naar Roosevelt genoemd omdat zijn bijnaam Teddy was, en omdat hij op een jachtpartij ooit weigerde een berenjong te doden.


Sherman tank bij Utah Beach.


De 82e Airborne Divisie probeerde Saint-Mère-Eglise te bevrijden, maar in plaats van buiten deze plaats te landen kwamen ze in het stadje terecht. John Steele kwam aan de kerktoren te hangen en hij hield zich in leven door zich ‘dood’ te houden. De parachutistenpop herinnert aan de parachutist John Steele.

Arromanches; het was geen landingsstrand. Deze kleine vissershaven was hiervoor door de Duitsers te sterk verdedigd. Men begon met enorme luchtbombardementen vanaf drie uur ’s morgens. De geallieerden kwamen via Hamel over land in Arromanches. Het heeft tot vier uur ’s middags geduurd voordat de 600 Duitse soldaten uitgeschakeld waren. Er vielen 15 burgerslachtoffers en slechts 6 huizen waren nog intect. Op de achtergrond op de foto zie je een kunstmatige haven die aangelegd is door de geallieerden.

26 gedachten over “Normandië-project

  1. Een mooi log vandaag Berthi! Een indrukwekkende reis voor Tijmen.
    Je log roept herinneringen op aan een aantal vakanties in Normandië, een prachtige streek met geschiedenis – jong en oud.
    Wij waren er o.a. in 2004, tijdens de 60-jarige herdenking en hebben toen in hetzelfde café in Sainte-Maire-Église met veteranen gesproken. Èn we zagen de Queen in Honfleur.

  2. Mooie korte impressie van een lange diep trieste periode! Je log roept herinneringen op aan onze camperreis langs deze dorpen en stranden; onze dochters waren ook diep onder de indruk van de streek en de geschiedenis!Goed dat jonge mensen van nu hiervoor aandacht hebben!

  3. wat een geschiednislesvoor de ze jonge mensen. Goed dat het gedaan wordt, eigenlijk zou het verplichte kost zijn voor de scholen, maar dde kosten zullen dit soort evenemenen altijd blijven drukken, Fijne zondag

  4. Precies de plaatsen die wij 2 jaar terug bezochten.En het Amerikaanse kerkhof was indrukwekkend.Alles van alle kanten gezien mooi op rijtjes,ik kreeg er kippevel van.

  5. Heel veel scholen doen dit soort projecten. Zeer indrukwekkend voor middelbare scholieren. Goed om op deze manier met dit stuk geschiedenis bezig te zijn.

  6. Ook wij hebben deze reis 2 keer mogen maken.Een keer met een georganiseerde busreis,dan laten ze je ook alles zien wat maar even van betekenis is.Het gene wat je ziet laat een onuitwisbare herinneringen bij je achter.Toen ik thuiskwam heb ik meteen” De langste dag” gelezen.Toen had ik meteen de juiste beelden erbij.
    De tweede keer zijn we met de camper op onze eigen manier en op onze eigen tempo dit gebied weer bezocht.Het zal voor Tijmen en zijn klasgenoten een prachtige reis met een ongelooflijk veel informatie over de tweede wereld oorlog

  7. @Francisca R, volgend jaar is D-Day 65 jaar geleden en zal er voor de laatste keer een redelijk aantal veteranen komen, daarna zal het snel minder worden. Zo vertelde een veteraan tegen Thijmen. Wil je nog de kans hebben om verhalen van de veteranen te horen, dan moet je volgend jaar erbij zijn.
    @anje, er valt zoveel te vertellen over de vierdaagse reis van Thijmen, maar om het overzichtelijk te houden koos ik voor deze foto’s.
    Ondanks dat het aanbod voor de jeugd zo groot is, blijven zij gelukkig belangstelling houden voor de geschiedenis.
    @katrien, het verschil met het Amerikaanse en Duitse kerkhof is enorm. Het Duitse kerkhof is heel sober.
    Alle graven van het Amerikaanse kerkhof zijn perfect symmetrisch aangelegd en de gesneuvelden liggen met hun hoofd naar het westen, kijkend naar hun vaderland. Indrukwekkend!
    @annemie f, Thijmen heeft veel geleerd en veel gezien. Een half jaar voorbereiding ging eraan vooraf.
    Over precies een maand zit Thijmen weer in Normandië, voor 10 dagen. Dan voor het Open Frans Jeugdkampioenschap Schaken.
    @Annelies, dat de middelbare scholen nog lang doorgaan met dit soort reizen.
    @Truus Nienhuis, een heel goede manier die jullie gedaan hebben. Eerst met een georganiseerde reis en daarna zelf terug om in eigen tempo alles te bekijken en op te nemen.

  8. Thijmen is al een aartje naar zijn maartje. De beelden die zijn ogen zien op de camera vastleggen. Bijzonder mooie foto’s.
    Met de digitale camera’s uit deze tijd kunnen wij ze ook via de computer meteen bewonderen.
    Het is goed dat de jeugd aan deze tijd herinnerd wordt.
    Wat onze kleinzoon van 9 jaar over de Jodenvervolging verteld ( is op school behandeld ) wist ik pas heel veel later door te lezen, krant en t.v.
    Thijmen ik hoop dat je nog veel foto’s maakt van je avonturen en ons laat meegenieten.
    Elma

  9. Lezend over de graven, denk ik aan het kerkhof in Margaten. Op een snikhete dag liepen mij de rillingen over de rug.
    Zo indrukwekkend, al het verdriet achter elk kruis.
    Elma

  10. Een paar km. hier verderop in IJsselsteijn (Lb) ligt een Duits oorlogskerkhof. Ook dat is zeer indrukwekkend. Al die graven, al die jonge mensaen die moesten sterven “um sonst” wat is oorlog toch een verspilling!
    Ik ben van 1958 dus ruim na de oorlog, maar ik herinner me de verhalen. En ook als kind besefte je toch dat dit geen spannend avontuur was, dit was echt en gevaarlijk.
    Voor Thijmen was dit wel een avontuur. Maar ik zie duidelijk aan zijn foto’s dat ook hij verder kijkt dan het spannende…. prachtig Thijmen en dank je wel dat wij mee mogen kijken Berthi. Fijne zondag iedereen.

  11. Voordat ik een par logjes ga bijlezen, móe ik eerst hier reageren, zo’n indrukwekkend verslag vind ik dit.
    Wat geweldig dat thijmen juist deze dingen heeft vastgelegd met de camera. Hij laat hiermee zien hoe vreselijk oorlog is en hoe vreselijk het “doden” is, zo komt het tenminste op mij over en als ik dat goed heb ben ik heel blij dat deze reis voor de jongeren dit effect heeft gehad. Gaat Tijmen in de voetsporen van zijn vader verder met zijn foto’s?

  12. Dat jongeren deze plekken bezoeken is heel bijzonder en ontroerend hoe ze het allemaal beleven . Thijmen is in zijn nog jonge leven al zeer begaan met de tijden van heel lang geleden , maar zullen hem heel veel vertellen dat deze gebeurtenissen zeer schokkend zijn geweest . Zo dicht bij alle plekken komen waar het gebeurde en gesprekken met veteranen , dat is veel indringender dan op de schoolbanken over dit alles onderwijs te krijgen .
    Na lange bange jaren leek er een bevrijding te komen en toen ging er nog zoveel mis .
    Het zou allemaal nog langer duren en voor de mensen in het westen brak de honger winter aan en ook daarvoor was het al niet best met het voedsel .
    Duitsland haalde hier heel veel weg , goederenwagens vol gingen er regelmatig richting Duitsland . S,avonds en s,nachts hoorden wij de treinen gaan .
    Ik zie nog de Duitse troepen die terug kwamen uit een strijdgebied , toen was het al echt een verslagen leger .
    En al die mannen hadden toch ook gezinnen en familie .
    Het was op een Zondag dat er een enorme stoet door ons dorp trok , ik zie het nog gebeuren .
    Met Paarden voor wagens gespannen , die ze in beslag hadden genomen en zo trokken ze voort .
    Toen op de 11e April de bevrijding van ons dorp er dan eindelijk was , wat een vreugde en ook verwardheid .
    We gingen naar de kerk , tenslotte waren er dagelijkse bidstonden gehouden , dus moesten we nu niet ter kerke gaan ?
    Voor het eerst weer het Wilhelmus zingen was zo ontroerend en nog steeds als ik ons volkslied hoor dan denk ik aan dit moment .
    Vaderlandse liederen uit Valerius gedenkklank werden er gezongen .
    Nu ik dit alles schrijf beleef ik het weer .
    De volgende dag , 12 April 1945 , hingen de vlaggen halfstok , toen het bericht kwam van het overlijden van de Amerikaanse President ,
    Franklin D. Roosevelt
    De President die in 1921 getroffen werd door kinderverlamming en zijn verdere leven in een rolstoel moest leven .
    En op de dag dat heel Nederland vrij was waren we pas echt opgelucht en brak er een tijd aan van de displaced persons .
    Zovelen waren zoek en dan volgen de oproepen van het rode kruis .
    Dan weten we dat de oorlog in Azie nog niet voorbij is , en is het wachten op berichten uit Nederlands Indie .
    Even over de strijd in Normandie , dan denk ik aan een uitzending hierover en ik twee veteranen zag die vrienden zijn geworden , eerst elkaars vijanden , een Duitser en geallieerde strijder geven elkaar de hand .

  13. @Corrie, het is de eerste keer dat Thijmen zoveel foto’s heeft gemaakt, en wie weet wat voor vervolg het nog krijgt…
    @Gerrie, gelukkig is Thijmen geïnteresseerd in geschiedenis en nog velen anderen met hem. Thijmen gaat volgend jaar geschiedenis als extra vak nemen in zijn profiel.
    Er is zoveel ellende geweest en helaas nog steeds. Ik kan me heel goed voorstellen dat deze foto’s je even terugbrengen naar de jaren ’40. Ellende, heel veel ellende en veel angst, maar hoe jij het einde van je reactie beschrijft, vind ik weer zo mooi. Dat dit mogelijk is, laten we daar altijd in blijven geloven.

  14. Ik vind het ook zeer belangrijk dat de kinderen weten wat er in oorlogstijd heeft afgespeeld.Tegenwoordig worden de ene oorlogsspel uitgegeven na de anderen. Oke de tijd is veranderd vroeger renden ze met speelgoed pistolen of zelfgemaakte geweren achter elkaar aan. Nu zijn de computerspellen zo levensecht gemaakt. Ik moet toegeven mijn kinderen spelen ze ook. Maar ik wil wel hebben dat ze weten dat ze ook mensen hiermee kunnen kwetsen. Al zeer vroeg namen wij de kindern mee naar Margraten en Bastogne. Bij het zien van al die kruizen en toen ze besefden dat onder elke kruis iemand begraven lag kwamen de tranen.Als het 4 mei is vind ik ook dat de we even stil moeten staan bij de gevallenden ondanks dat mijn man jarig is op die dag.Twee jaar geleden hebben we de Maginotlinie gereden in Frankrijk. Het zal niet lang meer duren dan zal er niets meer van over zijn. Het wordt nu nog door een paar studenten onderhouden. Wil je hier nog meer van lezen kijk dan op http://maginot.info/ ( site over Ouvrage Fermont) .
    Thijmen bedankt voor die mooie foto’s. Ik hoop ondanks al het ellende die zich heeft afgespeeld dat je mooie dagen hebt gehad. Hilda

  15. @Hilda, dank je voor je interessante verhaal en de link. Ik ben op de site gaan kijken en wat lees ik daar:
    Voor het ontstaan van de Maginotlinie moeten we terug naar 1870. In dit jaar viel Pruisen (het huidige Duitsland) Frankrijk aan en na een oorlog van één jaar won Duitsland en moet Frankrijk gebied afstaan.
    Weet je dat ik dit gedeelte in mijn lezing over mangeldoeken heb verwerkt? Nadat Duitsland deze oorlog won, nam de welvaart in Duitsland toe en de industrie speelde hierop in. Als er geld te besteden is, worden er luxere artikelen gemaakt. Zo kwam er in Duitsland dure damastgeweven mangeldoeken op de markt. Ze zijn geweven vanaf circa 1870 tot 1940. In 1940 brak de Tweede Wereldoorlog uit en veel van deze industrie gaat dan verloren. De mangeldoeken werden geweven in Silezië, Oost-Duitsland en na de Tweede Wereldoorlog kwam Silezië bij Polen. De damastgeweven mangeldoeken zijn er dan niet meer. En zo komen we vandaag uiteindelijk dan toch weer bij textiel terecht.

  16. Nu we toch bij de textiel beland zijn. Een tijdje terug kwam ik op een site waar patronen stonden voor de Army. Een bivakmuts met voor de oren klepjes die los konden, om in het veld de koptelefoon goed te kunnen horen.
    Elma

  17. Heel wat jaren geleden zijn Piet en ik ook in Normandië geweest. Het viel ons toen op dat zoveel van ’44-’45 intact was gebleven. Ik hoop dat ze dat nog heel lang kunnen volhouden, zodat de tieners van nu en de toekomst hier een beeld kunnen vormen van hoe vreselijk maar ook vreselijk dapper het was.
    Mooie foto’s heeft Thijmen gemaakt!

  18. Op 4 en 5 mei van dit jaar was er in Amstelveen een parade van de stichting Keep them Rolling. Dit stichting onderhoudt het rijdende materieel dat onze bevrijders hadden tijdens W.O.2. Maar deze keer was er nog iets bijzonders bij: er waren ook verschillende dingen te zien op het gebied van de verzorging en dergelijke. Mijn oog viel op een pyjama die het leger gebruikte in de ziekenhuizen voor de gewonden. Het was een vrij dik pyjamajasje gemaakt van Bostonkatoen, met witte en lichtblauwe strepen, witte knopen en een enkele witte tres. Het jasje was gemaakt rond 1938 en ik denk niet dat de Amerikanen het veel gebruikt zullen hebben tijdens hun bevrijdingsacties in 1944. Zouden ze toen zulke prachtige jasjes gebruikt hebben? Waren er eigenlijk wel ziekenhuizen die de gewonden konden verzorgen? Ik weet het niet. De eigenaar van de kraam vertelde mij echter dat hij het gekocht had in Normandië, tijdens een herdenking van
    D-day. En zo komt ook nu weer textiel de hoek om kijken.

  19. @Marijke, interessant! Bij heel veel ‘oud’ textiel moeten we vaak vraagtekens zetten. Soms duikt na jaren textiel op en dan weet niemand meer waar, hoe en door wie het gebruikt werd. Of misschien zijn er nog enkele mensen die zich vaag iets kunnen herinneren. Het zal altijd zo blijven gaan. Waar wij op dit moment weinig of geen aandacht aan besteden, is wellicht over tig jaren zeer veel belangstelling voor. Wie zal het zeggen. Het blijft boeiend!

  20. @Marijke: Ja er waren al ziekenhuizen. Ik weet dat mijn moeder in 1946 in een klooster is bevallen van mijn oudste broer omdat de ziekenhuizen overvol lagen.

  21. Ik heb gewerkt in het St Joseph ziekenhuis te Eindhoven. Daar heb ik oorlogsfoto’s gezien in een herinneringsboek. Het ziekenhuis had tijdens de oorlogsjaren grote rode kruisen op het dak. Ik denk als waarschuwing **niet bombarderen** of zo.
    Mijn geschiedenisboek ziekenverpleging ligt ergens op zolder….maar ik weet wel dat ziekenhuizen aangewezen werden voor de verzorging van gewonde soldaten.

  22. Een mooi verhaal, maar een aantal fouten lees ik inhet verhaal. Café Gondrée staat niet in Sainte-Mère-Eglise maar in Bénouville
    En Sainte-Mère-Eglise werd bevrijd door de 82e airborne divisie van de Amerikanen

  23. @Jan Veenstra, dank voor de opheldering! Ik ga de twee fouten er meteen uithalen. Het is tenslotte belangrijk dat het verhaal klopt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *