Wollenbollenpotje I

Vorige week kon je lezen over de wolvrouwtjes die onder hun rok een bol wol bewaren. Behalve deze wolvrouwtjes bestaan er wollenbollenpotjes. Elma heeft er eentje in huis. Ze belde haar moeder voor de geschiedenis van dit wollenbollenpotje.

Elma: ‘Als klein meisje logeerde ik bij mijn overgrootmoeder die nog twee ongetrouwde dochters in huis had en ook voor mij konden zorgen. Erg graag ging ik bij hun logeren. Ik sliep dan in de achterkamer op een bed dat voor de boekenkast werd gezet. Uit de boekenkast mocht ik boeken zoeken om te lezen. Onder andere De Haneveertjes uit de Spiegelserie en Gedichten van den Schoolmeester. Een gedicht ken ik nu nog. Bij de grafschriften: OP POOT Hier ligt Poot: Hij is dood.

Opoetje, zoals wij haar noemden, heeft tot op zeer hoge leeftijd gebreid. Op de brede schoorsteen stond altijd een houten bakje met daarin een mooi rond bolletje wol en het breiwerk ernaast. Mijn moeder wist de herkomst van het wollenbollenpotje. Tante Jans heeft het potje op een verjaardag gekregen, en het is gekocht in een handwerkzaak in Arnhem. Het zal tussen 1930 en 1935 geweest zijn. Het is altijd in die familie gebleven tot de laatste tante overleed en mijn moeder een van de erfgenamen was. Alles wat met handwerken te maken had ging naar mij. Nu staat het wollenbollenpotje bij mij op de schoorsteen. Niet met een bolletje wol, maar met postzegels die ik voor Guus uit Amsterdam spaar. Ook heel veel boeken uit de Spiegelserie en Gedichten van den Schoolmeester, uitgegeven in 1930, staan hier nog steeds in de boekenkast en ik kan er niet toe komen om ze weg te doen. Het is een stukje herinnering uit mijn jeugd die mij zeer dierbaar is.’

19 gedachten over “Wollenbollenpotje I

  1. Een mooi stukje geschiedenis dat naar boven werd gehaald door de log over de wolvrouwtjes, en waar wij met z’n allen van mee mogen genieten! Fijn, Elma!

  2. Nu ik het zie komt de herinnering op. Mijn oma had precies zo’n potje. Grappig dat je dat dan ineens weer weet.
    Geen idee waar het is gebleven.

  3. Elma, wat een lief verhaal.
    Mooi potje ook, mag je al met mooie wolletjes werken heb je er ook nog eens zo’n mooi potje omheen.
    Zeker niet wegdoen, prachtige herinnering !!

  4. Ik heb ook zo’n potje. Ben vanochtend al op zolder gaan kijken.
    Ik heb het ooit van een mevrouw gekregen.
    Maar ik heb er nog een deksel op. [met een gaatje erin]
    Het is een paddenstoelvorm.
    Groetjes.

  5. Leuk Elma, om te horen waar dit mooie wollenbollenpotje vandaan komt en dan dat genoegelijke verhaal erbij van je logeerpartijen en de boeken, dat brent meteen een leuke sfeer teweeg.

  6. Ja Elma, dat zijn dierbare herinneringen.Ook ik ben in het bezit van een rond wollenbollenpotje met deksel met gaatje en het is gemaakt van een soort papiermaché en zwart gelakt.Gekregen van mijn grootmoeder die me de liefde voor handwerken heeft bijgebracht en ook de liefde voor lezen. Zij was geabonneerd op de Spiegelserie en leerde mij boeken te lezen,o.a. de Haneveerjes en boeken van Barend de Graaff.Ik hou erg van lezen en probeer nu de schooljeugd de interesse voor boeken bij te brengen.

  7. Wat een leuk verhaal, ik heb ervan genoten. En dat potje doet mij weer denken aan wat anders. Het ziet er uit als het pinda stel van mijn ouders. De grote schaal en de kleintjes met midden in zo’n rode bloem. Daar moest ik gelijk aan denken. Sorry Elma, van jou
    wollenbollenpotje, kom ik op onze vroegere pinda stel van thuis.
    Al de herinneringen komen weer boven. Zag er precies zo uit, in mijn gedachten, zie ze zo voor mij. Enig vind ik dit.

  8. Mijn schoonmoeder, inmiddels 94, had haar eigen variatie op het wollenbollenpotje. Ze heeft vele vakanties bij ons doorgebracht en heeft, vooral toen onze kinderen nog klein waren veel sokken gebreid. Ze gebruikte een roodstenen bloempot waarin aan de onderkant een gaatje zit. Daar stopte ze haar wolbol in, zette hem op z’n kop en trok daar het draadje doorheen. De bloempot stond op de grond en dat verhinderde dat de bol door de hele kamer rolde. Wij hebben altijd honden gehad dus op die manier konden zij niet met de bol aan de haal gaan. Toen ze weer eens een ‘brei’ vakantie bij ons vierde heb ik een rood stenen schotel onder de bloempot gezet. Zo is de ‘rijke’ variatie van haar wollenbollenpotje ontstaan. Stopte ze met breien dan pakte ze haar wollenbollenpotje van de grond zonder dat de bol alsnog weg kon rollen.
    Dit verhaal kwam weer in mij gedachten toen Elma haar wollenbollenpotje had laten zien. Had ik er maar eerder aan gedacht want ik brei zonder dit hulpmiddel en dat is feest voor de hond. Hij is met name gespecialiseerd in het maken van knopen. Gelukkig is hij zeer leergierig en ik ben hem nu aan het leren hoe hij kabels kan breien. Nog even dames en het is de Kaffe Fasset onder de honden!

  9. Wat een mooi verhaal het doet een beetje d enken aan de maasklos die deed mijn moeder in de sok die ze stopte ook van hout waar die gebleven is? fijne heringeringen komen zo weer boven bedankt Henny

  10. Leuk, dat mijn verhaal over de wolvrouwtjes weer heeft geleid tot deze bijdrage! De zinsnede “alles wat met handwerken te maken had ging naar mij……” herken ik goed, dat overkomt mij ook. En niet alleen van familie, maar ook van vrienden en kennissen. Ik heb ook al heel wat mensen blij gemaakt met dingen die ik zelf niet gebruik, maar ben nu nog op zoek naar iemand die wol gebruikt om tapijten te knopen. Ik heb zakken vol wol en tapijtstramien weggehaald uit het huis van een oude vrouw die naar een verzorgingshuis moest!

  11. Josefien, er is een blinde meneer die stramien wol zoekt. Hij maakt ondanks zijn handicap de prachtigste, kleurrkijke wandkleden/tapijten. Hij geeft ze meestal weg. Pas in een spotje op TV geweest.
    Volgens mij via het programma “Man bijt Hond” te vinden.

  12. Ik herken het verhaal van Wil. Ook bij ons thuis werd het bloempotje gebruikt zodat de bol wol niet aan de wandel ging. Maar de wollepot van jouw Elma ziet er toch veel mooier uit.Hilda

  13. Elma, wat een leuk vehaal over je potje. en ook de logeer partijtjes bij je oma en tantes. Heerlijk zulke herinneringen.Ik heb ze ook! Slapen bij oma in een ” kotje” zoals zij dat noemde. Dat waren twee grote fauteuils tegen elkaar aan geschoven. Daarin werden twee grote kussens gelegd als matras en slapen maar. Ik krijg nog altijd een warm gevoel als ik daar aan terug denk. Mijn oma breide altijd ook erg veel ,net als jou oma!!

  14. Een leuk potje en die mooie benaming , zeg dat eens vele malen achter elkaar . . .wollenbollenpotje . .
    En heel leuk om te zien , dat donkerbruin en de mooie bloemen versiering .
    En nog veel mooier met het verhaal dat er bij hoort . dan hebben oude dingen nog veel meer waarde .
    Ik had ook een soort bollen mandje voor m,n breikluwen .
    Ik heb het helaas niet meer , maar zie het nog zo voor me . Erg stevig , dik karton of hout en omwikkeld met smalle strips in kleuren beige en bruin rood .
    Het had een hengseltje en een deksel met een gat er in , waardoor de breidraad liep .
    Ik denk niet dat de strips van plasic waren , want misschien was het van voor de oorlog .
    En nu zeg ik wat jammer dat het foetsie is , net als mijn naaimandje .
    Beide had ik van een Opa gekregen .
    Die had zijn vrouw al vroeg verloren en zo leefde hij met een huishoudster die dan ook op stap gestuurd werd om de cadeautjes te kopen .
    Je ziet maar weer door het wollenbollenpotje van Elma , rollen hier zomaar weer heel veel herinneringen over het toetsenbord .
    Mandjes weg en laat ik dan maar de herinneringen bewaren .
    Nog makkelijker dan bewaren op de computer , waar je mappen kunt klaar maken en och ons brein doet het allemaal automatisch .

  15. Berthi wat weer een leuk verhaal. Er borrelen weer een heleboel herinneringen naar boven. Mijn Grootmoeder had een kommetje voor haar haakgarenkluwentje. Dat is intussen bij mij beland, gelukkig heb ik het nog in de oorspronkelijke staat.Een foto staat op mijn weblog.

  16. Wat een leuke reacties op het wollenbollenpotje. Het heeft bij velen herinneringen opgeroepen en er zijn nog verschillende potjes gevonden. De potjes van Marianne zijn ook prachtig. Gerrie was het geen raffia wat om je bollenmandje zat, in mijn herinnering heb ik ze ook wel eens gezien.
    Ik logeerde niet bij mijn oma, die was altijd druk in de slagerij. Maar bij mijn overgrootmoeder. 1870-1895-1922-1944 dat zijn de geboortejaren en wij waren allen de oudste dochters.
    Elma

  17. @annemie f, heel speciaal om een wollenbollenpotje in de vorm van een paddenstoelvorm op zolder te hebben staan, en als extra nog een deksel erop zodat de bol niet aan de wandel kan gaan. Nu nog gaan gebruiken!?
    @nel, jij ook al zo’n mooi wollenbollenpotje. Zuinig op zijn!
    @Wil, enig verhaal!! En heel slim om een bloempot omgekeerd op de grond te plaatsen.
    Ik kijk uit naar het breiwerk van je hond!:-)
    @Gerrie, dat is een mooie variant op het wollenbollenpotje van Elma!
    @Marianne P, ik kom kijken!
    @Elma, jouw verhaal heeft veel los gemaakt. En dat is nu het mooie van al die prachtige logs die we overal te lezen krijgen! Je leest het ene en je wordt herinnert aan iets anders.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *