Vorige week kon je lezen over de wolvrouwtjes die onder hun rok een bol wol bewaren. Behalve deze wolvrouwtjes bestaan er wollenbollenpotjes. Elma heeft er eentje in huis. Ze belde haar moeder voor de geschiedenis van dit wollenbollenpotje.

Elma: ‘Als klein meisje logeerde ik bij mijn overgrootmoeder die nog twee ongetrouwde dochters in huis had en ook voor mij konden zorgen. Erg graag ging ik bij hun logeren. Ik sliep dan in de achterkamer op een bed dat voor de boekenkast werd gezet. Uit de boekenkast mocht ik boeken zoeken om te lezen. Onder andere De Haneveertjes uit de Spiegelserie en Gedichten van den Schoolmeester. Een gedicht ken ik nu nog. Bij de grafschriften: OP POOT Hier ligt Poot: Hij is dood.

Opoetje, zoals wij haar noemden, heeft tot op zeer hoge leeftijd gebreid. Op de brede schoorsteen stond altijd een houten bakje met daarin een mooi rond bolletje wol en het breiwerk ernaast. Mijn moeder wist de herkomst van het wollenbollenpotje. Tante Jans heeft het potje op een verjaardag gekregen, en het is gekocht in een handwerkzaak in Arnhem. Het zal tussen 1930 en 1935 geweest zijn. Het is altijd in die familie gebleven tot de laatste tante overleed en mijn moeder een van de erfgenamen was. Alles wat met handwerken te maken had ging naar mij. Nu staat het wollenbollenpotje bij mij op de schoorsteen. Niet met een bolletje wol, maar met postzegels die ik voor Guus uit Amsterdam spaar. Ook heel veel boeken uit de Spiegelserie en Gedichten van den Schoolmeester, uitgegeven in 1930, staan hier nog steeds in de boekenkast en ik kan er niet toe komen om ze weg te doen. Het is een stukje herinnering uit mijn jeugd die mij zeer dierbaar is.’