Eva las in een Zweedse krant een leuk artikel en heeft het vervolgens gecomprimeerd vertaald.
Dit onderstaande is een gecomprimeerd verhaal uit de Zweedse krant Aftonbladet van dinsdag 29 januari 2008.
Ulrika Erdes wil vreugde en blijdschap verspreiden met haar borduursels.
Zij borduurt kruissteekjes op de stoelzittingen in bus en trein in Skåne, zuidelijkste provincie van Zweden.
Heb je een geborduurd hartje of een vogel gezien op een zitting van een van de vervoermiddelen in Skåne? Dan is het welzeker Ulrika Erdes die bezig is geweest. ‘Het is iets waar ik zomaar opkwam.’ Ongeveer een jaar geleden kreeg Ulrika Erdes, 24 jaar en kunststudent, het idee om te gaan borduren op de stoelzittingen in bus en trein van het lokale vervoersnet.
‘Ik dacht dat ik blij zou worden als ik ging zitten op een plaats waar een geborduurd hartje zat.’
Volgens Ulrika heeft niemand gereageerd erop dat zij met naald en draad in de weer was, maar daarentegen heeft ze naderhand veel reacties gekregen.
‘Het zijn positieve reacties. Het lijkt alsof de mensen blij worden wanneer ze het borduurwerk zien en vinden het een heel goed initiatief. Zelf dacht ik dat ouderen het niet zouden waarderen, maar juist bij de ouderen heb ik veel positieve reacties gekregen. Ze vinden het erg leuk en zeggen ook dat ik hiermee door moet gaan.’
Houdt van ‘street art’
Ulrika heeft op tussen de 50 en 100 zittingen geborduurd. Zij ziet het als een kunstproject. Verder is zij bezig met de ‘vrije kunst’ en niet hiermee. ‘Ik houd veel van graffiti en “street art” waar je het milieu gebruikt dat om je heen is. Het is belangrijk dat wij respect hebben voor onze omgeving en niet alleen maar zeggen dat we die mogen gebruiken. Het gemeenschappelijke milieu moeten we zien als onze gemeenschappelijke huiskamer en die respecteren. Ik vind dat ik dat doe door dit kunstproject. Voor mij is het belangrijk om te laten zien dat ik het ben die dit maakt. Ik sta ervoor en het is niet anoniem.’
In Skåne zijn zij en haar borduursels bekend. Volgens de perschef van ‘Skånetrafiken’ kun je de kruissteekjes zien als een soort geklodder. Maar de meningen zijn verdeeld. Juridisch gezien vandaliseert en vernielt zij en dat staat gelijk aan geklodder, of dat men de zittingen kapotsnijdt. Maar gelijktijdig voelt het heel onschuldig aan allemaal.
Bent u van plan om dit aan te geven?
‘Nee, dat zijn we niet. We zien het door de vingers, ook al is het een vorm van geklodder. Ware het veel meer geweest en de bussen waren er vol van, dan hadden we het op een andere manier bekeken.’ Volgens Ulrika Mebius heeft Skånetrafiken noch positieve, noch negatieve reacties ontvangen van zijn klanten.
En ook wij klodderen maar voort tot ons eigen grote plezier en wellicht van anderen .
Ik vind het een prachtig verhaal .
het lijkt me alleen moeilijk om de naald in bekleding te krijgen .
Ik denk nog even na , klodderen . . . hoe komen ze erop het onder die noemer te plaatsen .
Begin nu te dromen welk kunstproject wij kunnen beginnen in ons eigen landje .
Een mooi verhaal, maar ook voor mij, als echte handwerkliefhebber, is dit graffiti.
Je doet dit ongevraagd op materiaal van anderen. Ook al is het handwerk, ik vind dat het niet kan.
Een interessant verhaal van Eva, dat zet me wel even aan het denken op de vroege morgen. Het is kunst, ongevraagde kunst, dat wel. Maar mensen die op zo’n geborduurde stoel gaan zitten zullen, hoop ik, eventjes een moment van verbazing hebben. Vreemde reactie overigens van de persvoorlichter.
Misschien leuk om er nog bij te vermelden dat “Hej!” ‘Hallo!’ betekent en “Kram” ‘knuffel, omhelzing’.
ik ben ouderwets hierin, al word je er nog zo door verrast…..afblijven van andermans spullen…..je beschadigt iets ,wat hierdoor eerder kapotgaat….nee geef mij dan maar de gebreide sokjes die Marianne M achter laat.ook een verrassing in het OV ,maar dan 1 die nergens inbreuk opdoet, sorry….valt onder de noemer “viltstiftgekrabbel” voor mij….
wel leuk dat Eva het vertaalde en ik wou dat ik niet zo ouderwets was en het gewoon “grappig”kon waarderen…
Waarschijnlijk zijn in Zweden de bus en trein niet zo vol als hier.
In een volle trein zie ik mij nog niet de stoel borduren. Hoogstens de jas van mijn buurman, die stijf naast mij zit.
Elma
@Gerrie, ja leuk, een kunstproject!
@Elma, … en de treinen en bussen met stoffen zittingen zijn bij ons misschien ook in de minderheid.
Ik vind het een origineel idee om op zittingen in de bus en de trein je handtekening achter te laten, maar het kan natuurlijk niet. Je mag ook niet met stiften overal opschrijven en dat zien we helaas te veel.
Net als Hilly moest ik meteen aan de sokjes van Marian’ne denken, daar voel ik ook veel meer voor, dat vind ik echt een enig idee. Ik waardeer heel erg de bedoeling van Ulrika om dewereld om haar heen mooier te maken, maar ook ik ben opgevoed met het idee dat je niet aan andermans spullen mag zitten en zou dit zelf dan ook nooit doen. Ik probeer te bedenken hoe ik zou reageren als ik dit in bus of trein zou zien, ik zou glimlachen om het idee dat het geborduurd was, maar toch ook moeite hebben met de inbreuk op andermans spullen. Ik kan me ook irriteren aan mensen die hun geschoeide voeten op de bank tegenover hen leggen.
Eva, wat leuk dat je dit artikel hebt vertaald. Lees je vaak de Zweedse krant(en)? Ik heb uit Stockholm een paar boekjes mee genomen van Carl Larsson, ook in het Zweeds, ik kan het niet lezen, als je vlakbij zou wonen liet ik me heerlijk voorlezen, als je daarvoor zou voelen natuurlijk.
@Corrie, ik was even vergeten te zeggen dat het idee van Marian’ne veel beter is!!
Ulrika wil niet anoniem blijven en wil juist dat er de aandacht op bevestigd wordt. Haar doel is bereikt en in principe kan ze er nu mee stoppen. Of ze dat doet…
Ze heeft een pluspunt dat er door een aantal mensen positief gereageerd wordt. Ik ben benieuwd of dit ‘kunstproject’ in Zweden een vervolg krijgt.
Ik vond het erg leuk dat Eva mij attent maakte op dit bericht en het gecomprimeerd vertaald heeft. Zo blijven we op de hoogte wat er zoal in de wereld gebeurt op handwerkgebied. Tsja, en daar zijn we met zijn allen in geïnteresseerd!
Elma – de provincie is heel groot. Er lopen 47 verschillende treintrajecten doorheen en de treinen zijn dan soms in de piekuren vol, maar de frekwentie is ongeveer als onze Metro. De grote lijnen, bijv. Malmö – Stockholm, daar heeft zij het niet over. Het gaat alleen over die provincie. Helaas heb ik geen vergelijkende cijfers.
OO dat zou ik niet durven.
Het idee is lief bedacht en het ziet er vrolijk uit.
Leuk er zo over te horen/lezen Eva.
Maar dit vind ik een leuker idee:
http://www.knittedlandscape.com/
Ik vind het maar raar , je gaat toch ook niet in andermans huis iets op de meubels zitten te borduren , waarom dan wel in het openbaar vervoer…alleen maar omdat het kunst genoemd wordt , nee ik vind het niet kunnen , eigenlijk vind ik dat het gewoon bestraft zou moeten worden!
Marlies
Raar!!!! Dit is toch eigenlijk hetzelfde als met een stift op de banken en stoelen te kliederen. Zij doet het alleen met naald en draad. Moet niet kunnen!!!!! Zij met naald en draad waar wij wel van houden maar een ander houd van stiften of van verf…… Moet dat dan ook kunnen????
Nee, het is naar mijn idee geen kunst maar vernieling van een openbare gelegenheid!! Je zal iemand een lift geven die de bekleding van je auto vernield!! Nee van mij mag ze het verwijderen samen met al het andere wat ze op de stoelen kliederen……
Een hoera voor Marianne m. die ook dingen achter laat in de trein maar niets vernield!!!!
@mm, daar dacht ik ook al aan en vergeet je eigen gebreide mini sokjes niet! Goed dat je de link weer plaatst. Inmiddels zijn er veel mooie foto’s bijgekomen op de website.
Weet jij bij welke datum je log is te vinden over jouw project?
Eva@ Nu even serieus. Ik vind het fantastisch dat je dit vertaald hebt en via berthi met ons wilt delen. Soms ben ik wel een beetje vervelend met mijn reacties.(het is meer baldadigheid)
Van een vriendin kreeg ik ook al een mail. Als wij bij hun op bezoek zijn geweest gaat ze haar man en zonen nakijken of er niet ergens een borduursteekje zit. Dus ik ben gewaarschuwd en mag niet meer naast hun zitten op de bank.
Elma
Op het eerste gezicht vond ik het wel grappig,we zijn al zoveel aan graffiti gewend ,dan nu maar eens “borduur-graffiti”,maar het is en blijft vernielen van iets wat niet van jou is,je hebt het gewoon niet te doen…
Hier vlakbij staan op een grote rotonde drie prachtige eieren,ze zijn zo vaak beklad dat er nu een soort coating is aangebracht waarop de graffiti niet meer pakt.Belachelijk toch dat zoiets nodig is?
Elma, het verbaast mij zeer dat dit in Zweden getolereerd wordt. Een land waar alles netjes volgens de regels gaat en uitspattingen niet zo gewoon zijn. Hier zou het volgens mij niet kunnen.
@Elma, ik hou wel van een beetje baldadigheid!! Enne… ik vind je idee wel geinig om op de jas van je buurman een steekje te borduren!:-)
Of je buurman het zal waarderen is natuurlijk afwachten!:-)
@Marianne D, onlangs zijn van Veolia de nieuwe treinen op de Maaslijn, de spoorlijn Nijmegen-Roermond, gaan rijden. Vlak voordat ze in gebruik werden genomen, werden ze dag en nacht bewaakt want het is de kunst wie als eerste de nieuwe trein kan voorzien/bekladden met graffiti.
Mijn eerste gedachte was: Pfffff, stel dat iemand dat doet in My Broom, of mijn huis. Ik zou daar ongelooflijk de pest in hebben.
Dit is gewoon NOT DONE. Maar dat vind ik van graffiti ook, of dat nu op muren, treinen of wat dan ook is. Ik herinner me: Peet had een gebouw in Groningenstad laten neerzetten voor zijn school. Hánden vol geld. En op een dag was er graffiti op gemaakt. Hánden vol geld om het eraf te halen. De dag erop: wéér graffiti. Enz. Ik vind het ronduit schandalig.
Vwb het borduren van deze ‘kunstenares’: laat ze lapjes met borduurknuffels of weet ik wat uitdelen, ipv andermans bezit te verfraaien. Laat ze koekjes uitdelen met een xje erop. Laat ze ballonnen aan kinderen geven in de stad met een leuk gezicht erop getekend. Laat ze een glimlach aanbieden aan iedereen die ze tegenkomt. Ze wil aandacht. Ze wil naamsbekendheid, met iets ludieks en aardigs. Prachtig allemaal, maar niet over de rug(bekleding) van een ander.
Zo. De stoom uit mijn neus en oren is eruit. En nu thee!
de gulden middenweg: zoals marianne eens wat achterlaten, bv zo’n klein borduurwerkje ergens met een speldje insteken. zo vind ik het heel vrolijk, maar toch te vandalistisch overkomen.
gr.
anneke
@dijn/audrey, je hebt het helemaal bij het rechte eind. Ze wil aandacht en bekend worden. Zoals ze in het interview al aangeeft; ze wil niet anoniem zijn.
@anneke, een goede suggestie! En op haar borduurwerkje zet ze haar handtekening.
Ik was even naar de MUR, MMMMMMMMMMMMMMM.
Ik heb vaker verteld over mijn sokjes avonturen(lekker anoniem), het blijft spannend.
Maar hier hangt er 1 in de trein als bewijs :-)).
http://chatelaine.web-log.nl/chatelaine/2007/10/fotos.html
Weet je, de ware kunstenaar is diegene die iets weet neer te zetten dat mensen na eeuwen nog beroert. De ware kunstenaar zet zichzelf niet centraal. Een schreeuw om aandacht voor zichzelf is puberaal, en definieer ik als: geen kunst aan.
Wel heerlijk om die reacties te lezen van jullie, maar ik ben het er ook over eens dat dit niet kan. Andermans spullen vernielen.
Maar bij ons is het ook het gesprek, wij hebben het er ook over.
Dit is wat ze wil…. Die sokjes van MM vind ik veel leuker. Die hoop ik nog eens tegen te komen….
Toen ik het begin”Borduren” las,dacht ik fijn,dit is mijn ding.Maar al verder lezende,was ik terleurgesteld en verontwaardig.Dit kan niet op andermans spullen.
hihi leuk om te lezen dat ik toch niet zo ouderwets ben
knitted landscape vind ik wel heel erg leuk en ontroerend bovendien!!
op weg naar SnB in Rotterdam heb ik nog gekeken tussen de bladeren (enafval) of ik zo’n mooie paddestoel mocht vinden …ben ik toch al zo gek op…
Ja, knitted landscape en de sokjes zijn niet schadelijk en vooral vertederend.
Prikken in de bekleding van de trein … nee ook niet mijn favoriet. Jammer Ulrika, je krijgt geen applaus van ons.
ik ben het met jullie eens, zo iets doe je niet met/op andermans spullen !! er zijn wel andere manieren om bekendheid te krijgen !!
En wat vinden jullie van die briefjes gespijkerd op palen en bomen met vermeldingen over feestjes , bruiloften met namen en foto,s ?
Daar erger ik mij wel aan en oh rommel laten slingeren .
Maar ik zit nog steeds te denken hoe heeft ze al die borduursteekjes voor elkaar gekregen in al die bekleding en hoelang ben je daar niet mee bezig ?
Nou ik zal er nu geen probleem meer over maken ben ik nu te moe voor .Iedereen welterusten en ik ben wel erg benieuwd wat het volgend logje ons weer zal brengen .Ben je er al uit , Berthi ?
@dijn/audrey, weet jij nog wat ik tegen je zei over kunstenaars tijdens de Harten-meeting? Dat klopt helemaal voor Ulrika Erdes.
Ik moet je nog even iets leuks vertellen. Ik heb het schitterende boek Celestrial Art in huis. Een prachtig exemplaar met daarin de uitnodigingskaart voor de opening van de expositie Hemelse gewaden uit China, Geschenken voor goden en doden. De opening was op 21 december 1996 om 17.30 uur precies!
Via internet bij de Slegte heb ik het boek besteld. Ontzettend bedankt voor je geweldige tip. Het moet een zeer bijzondere tentoonstelling zijn geweest, want jij wist er in Utrecht veel en boeiend over te vertellen. Helaas heb ik de expositie gemist, maar gelukkig heb ik het boek nu; dankzij jou geweldige tip!! Dank je!!
@mm, leuk om die log weer eens te lezen en het is een prachtig initiatief van je!!
@Hilly, hoe kom je erbij dat jij ouderwets bent!!?? Ik hoop dat je nog eens zo’n leuke gebreide paddestoel tegenkomt. Moet toch lukken, zou ik zeggen, nu je weer veel tijd hebt om te wandelen.
Het is duidelijk dat dit echt niet kan, ook al beschouwt Ulrika Erdes het als een kunstproject. Het wordt tijd dat ze op zoek gaat naar een nieuw en beter project.
Conclusie: Niemand is er echt van gecharmeerd dat is duidelijk. En wat moet ik hier meer over zeggen? Niet doen dus, niet in een borduurbui een hartje gaan borduren op de zitting. Ik denk dat je het niet eens afkrijgt voordat je ingerekend wordt door de spoorwegpolitie! Toch leuk om te lezen hoe het elders dan duidelijk wél kan. Maar, ik blijf het onbegrijpelijk vinden.
@Gerrie, O, vreselijk vind ik die briefjes aan de bomen. Net als jij erger ik me daar ook aan. En ja, rommel op de straten en openbare gelegenheden ook zo iets ergs. Ik heb in een eerdere log daar al eens iets over verteld.
Ik heb mijn kinderen geleerd om hun rommel in de prullenbak te gooien, is die er niet, neem het dan mee naar huis en gooi het daar in de afvalbak.
Ja Gerrie, ik weet al waar de log morgen over gaat!!±`´+.,,°/090//+´.-876 Zoals je ziet is mijn toetsenbord van slag. Ik wilde een leuke smiley laten zien!! Lukt nu even niet!
Ik ben het net als velen van jullie het er mee eens dat je dit niet kunt maken. Maar je moet maar op het idee komen en het lef hebben om dit te doen. Tuurlijk zal het een vorm van aandacht zijn. Ik hou persoonlijk niet van zulke schreeuwers. Maar die heb je natuurlijk overal.Het idee om geborduurde lapjes neer te leggen net als MM haar sokjes spreekt me in iedergeval meer aan.
B-ness, goooooooooood! you found the book!
Ja, ik herinner me al wat je zei! We hebben dezelfde mening/ervaring :-))
Eva: Mijn 2 reacties gelden dit meiske. Niet jou hoor! Ik vind het geweldig dat je dit onder de aandacht brengt en het ook nog voor ons vertaalt. Hoe dan ook heeft het een interessant log opgeleverd met meningen.
@dijn/audrey, door jou ben ik nu weer een schitterend boek rijker. Alleen blijft het nog even op de stapel liggen, mijn dagen zijn op dit moment gevuld met borduren. Jazeker… er wordt gewerkt aan de hartenlap.