Vandaag het vervolg op de log van gisteren.
Susanna Springer kocht omstreeks 1970 één want op een antiekbeurs in New York. In 1987 stuurde zij de want naar Anne Macdonald en zij voegde deze toe in No Idle Hands: A Social History of American Knitting (New York; Ballantaine, 1988) en stuurde daarna een afbeelding van een zelfde paar wanten van de Smithsonian Institution naar Susanna Springer. We lezen het gedicht Trouble dat ingebreid is in de wanten. Deze blauw-witte wanten dateren van begin 19e eeuw. Op de want uit de collectie Susanna Springer is het tweede deel van het gedicht te lezen, alleen de woorden You must ontbreken. In de blauw-witte wanten is in de duimen de naam William Watson ingebreid. William Watson was van circa 1805 tot 1830 een drukker. Zijn publicaties bevatten gedichten, maar het gedicht Trouble is niet gevonden.
Veronica Patterson, de schrijfster van het artikel, vraagt zich af of iemand soortgelijke wanten kent? En van wie en van wanneer is het gedicht?
Wat een informatie en nu is het pas goed tot mij doorgedrongen dat er een dedicht op staat.Wat een knap stukje werk. Het voordeel is wel als je in het rond breid je steeds de goede kant voor hebt. Vroeger breide ik vaak truien voor kinderen met hun naam erop. Keurig een patroon gemaakt en dat op de breimachine gebreid. Vergeten dat je de binnenkant voor hebt, dus kwamen de letters in spiegelbeeld op de voorkant. Deze fout maak je maar 1 keer, van je fouten leer je. Nu ga ik gauw de kachel in de leskamer aandoen. Om 9 uur komen de dames om verder te gaan met hun harten, een beursje met kralen geborduurd en een hart in Perzisch ajour, dus Berthi er komen nog wat harten.
Elma
Oohooo die blauwe wanten! Zó mooi! Ze doen me echt denken aan vroeger maar dat komt ook door wat je erbij schrijft Berthi en het gedichtje, mooi nostalgisch.
Ik vind het gedicht heel bijzonder want het staat haaks op wat wij altijd leren: dat gedeelde smart halve smart is, maar problemen zijn eigenlijk ook wel heel iets anders dan verdriet en smart.
Nu ga ik uitgebreid de links bekijken, had ik eigenlijk eerst moeten doen misschien.
Ik vind ze prachtig met een mooi rijm !!
Het moet wel van hele dunne wol zijn denk ik want bij de oude staat er zelfs nog een motiefje tussen de regels.
Leuk om zo er over te lezen, nog liever had ik ze even vast :-)).
Ik ken ze niet, maar ze zijn wel mooi!!
Leuk Elma! Ik moet je email nog beantwoorden. Dat komt.
@Marian’ne m, zo’n mooi resultaat krijg je alleen met fijne wol.
De prachtige gebreide pinballs die ik her en der gezien heb, worden ook altijd met dunne naalden gebreid. Gisteren zag ik in het boek A History of Hand Knitting drie pinballs uit de 18e eeuw; 1784, circa 1800 en eentje uit 1705. Nooit geweten dat ze toen al bekend waren.
OOO je zult zulke mooie handschoenen hebben!
Dit is echt breien met een grote B.
Help help help, ik ben volkomen verdwaald in je link van de Smithsonian…,(diepe zucht van genotteren) straks Peet even een lantaarntje en steentjes meegeven, hahahaha!, maar even terug naar de wanten: wat een idee he, om een boodschap in wanten in te breien. Prachtig.
Over gedeelde smart is halve smart: ja, het kan opluchten om je hart uit te storten, je koesteren in begrip of meevoelen, maar uiteindelijk moet iemand zélf met zichzelf of met een situatie klaar komen. Hulp van anderen is inderdaad hulp, om daartoe te geraken.
Prachtig een gedicht in je want! ik ben helemaal weg van al die wanten (die op saartjes log ook zo mooi), wat maken mensen toch mooie dingen en wat wil ik graag 100 worden om al die dingen ook te maken!! Maar Berthi, ik ben al 3 dagen fanatiek aan de schaakpionen bezig, ze zien er goed uit en ondertussen verzin ik hoe de rest wordt.
@Betty, dan zijn we samen met schaakstukken bezig!:-) Ik voor mijn hartenlap en jij voor het levend schaakspel!
Berthi, breng me niet op een idee zeg :-), om een sjawl en wanten met gedichten te gaan breien.
Voorlopig stop ik mijn gedichten en verhalen en love letters wel in mijn quilts en in mijn beren en dieren ( plush / mohair ed).
Die blauwe wanten komen mij heel bekend voor, zoiets had ik zeker vroeger.
Mijn moeder breide veel, maar mijn oudtante ook.
Zij genoot altijd zo als ze bij ons logeerde.
Ik zie mijn oudtante nog zo zitten naast de kachel in de schommelstoel, zachtjes heen en weer wiegend en die breipennen, die tikten maar.
Zij breide zoveel.
En zo mooi.
En borduren kon ze ook zo goed.
En ook zo mooi.
@YokkoBears, jij hebt genoeg ideetjes. Jij zit niet te wachten op nog meer tips van een ander!:-)) Groot gelijk heb je!
Berthi, het is best mogelijk dat dit gedicht nooit in boekvorm is verschenen. Heb even gegoogled, en de verzamelde gedichten zijn wel te vinden, maar bevatten bovenstaand gedicht niet.
Met vriendelijke groeten,
Roger Pelgrims
@Roger Pelgrims, ik vermoed het ook!