Iedereen is blij; manlief, opa, oma en de kinderen want moeder heeft een prachtig kerstcadeau gekregen… een Pfaff naaimachine.
Voor Moeder is iedere dag te kort…
Van ’s morgens, tot de nacht verschijnt…
Moeders werk neemt nooit een eind…
Dat oude Engelse versje is maar al te waar. Voor Moeder is iedere dag te kort. Zij is als eerste op. Zij gaat als laatste naar bed. Niemand werkt zo veel en zo hard als een huisvrouw. Voor háár geen 8-uren dag. Voor zij slapen gaat, peinst zij al weer over eten van morgen. En over die berg verstelwerk, die al wéér is blijven liggen…
Help haar van die verstelmand af. Geef haar zo’n moderne Pfaff. Voor een Pfaff is een mand vol verstelwerk kinderspel. Die snelle, geruisloze naaimachine hóórt aanwezig te zijn in het gezin-van-vandaag. Er is reeds een Pfaff voor 298 gulden. En het Pfaff Rentestop-Systeem maakt de aanschaf zo gemakkelijk!
Geef Moeder meer levensvreugd. Maak haar werkdag korter en gemakkelijker. Geef haar het beste. Geef haar een Pfaff!
Bron: Kerstboek 1956, Katholieke Illustratie
Goeie morgen allemaal !
Een Pfaffmachine , daar droomde ik toen in die jaren ook wel eens van .
Aan het model zag ik net dat het één is uit lang vervlogen tijden .
Op het werk had ik op veel merken machines gewerkt en daar had ik al ondervonden dat het eens een Pfaff moest zijn . ‘
Het waren de jaren 50 ook nog van de bekende damesbeurs , jaarlijks in de Houtrusthallen in den Haag .
En daar togen we dan met een stel meiden heen . We hadden dan een prachtige avond , veel snufjes waren er te zien .
En zo in de tijd vlak na de oorlog waren we
nog niet zo verwend en waren gauw opgetogen over nieuwigheden .
Nou zo maar een nieuwe naaimachine aanschaffen dat was er zeker niet bij en als je nog niet zolang op eigen benen staat is er ook het geld niet voor .
Een echte Pfaff is er gekomen , maar dat was heel wat later .
Begin jaren 90 kocht ik een Pfaff , na veel getob met een Singer wat jaartjes , die niet zoveel mogelijkheden had en erg zwaar werkte .
Waarom en wanneer ik de Singer had gekocht weet ik niet meer , zeker een aanbieding , dan laat je je wel eens verleiden .
Maar het was een mooie dag dat we naar Haarlem gingen , een stad voor ons met veel familie herinneringen .
Na alle rondzwervingen en als laatste naar een gezellig restaurant dan wordt het tijd om de parkeergarage weer op te zoeken en richting thuis te rijden .
Dan komen we langs een Pfaffwinkel en ik kan het niet laten en wil natuurlijk even blijven kijken naar de mooie modellen met zoveel mogelijkheden die er te pronk staan .
We gaan toch ook maar even naar binnen .
Ik ging niet direct tot de koop over , eerst een nachtje over slapen , maar nog voor ik weer in de auto stapte had ik mijn besluit al genomen .
Later natuurlijk nog eens een dagje Haarlem en dan wordt de machine thuis bezorgd en kreeg ik wat lessen om al de mogelijkheden onder de knie te krijgen .
Ik ben er nog steeds blij mee en hoop ik er weer mee aan de slag te gaan .
Ik zal geen kleding meer naaien , maar voor kleine quilt- en verstelwerkjes .
Want als je van voor de oorlog bent dan doe je dat natuurlijk !
Er zijn inmiddels alweer veel nieuwere modellen gekomen , steeds weer nieuwe snufjes erbij , maar ik ben best tevreden zo .
En Berthi het was weer een prachtig Pfaff verhaal plus mooie illustratie uit je oude boek , dat bracht mij ook weer ver terug in de tijd .
Vandaag wens ik iedereen nog een vredige tweede Kerstdag toe !
Er zijn inmiddels overal op de wereld weer ernstige dingen gebeurd en in ons land waar een gezin opeens vier kinderen moet missen , het is niet te bevatten wat dit voor hen zal zijn .
Ik ga weer naar de foto,s die ik ik heb zitten uitzoeken gisteren en nu zoveel herinneringen op een grote hoop bijeen .
Mooi concerten waren er te beluisteren .
Van alle gekte rondom Kerst ben ik wel een beetje moe .
Voor mij gewoon en goed zo en denk aan alle treurnis die er is , maar waar ik maar zo weinig aan kan doen .
Berthi, nu ik dit log heb gelezen zit ik me steeds maar af te vragen of er bij ons thuis een naaimachine was, ik kan er niet opkomen zo raar! Maar ik weet nog wel heel goed dat het een van de eerste grote aankopen voor mezelf was toen ik net getrouwd was, we kochten hem bij V&D en ik was er heel erg trots op. Ik wist er weinig van en heb mezelf aan de hand van het boekje leren naaien en ook al zie ik dat niet als een hobby, ik heb er héél veel op gemaakt. Kleding voor mezelf en de kinderen, alle grodijnen altijd zelf genaaid, behalve de allereerste gordijnen. Later voor de kleinkinderen jurkjes en dat was heel leuk na de joingenskleding voor de drie zoons, nachtponnetjes van flanel en zelfs hele hoezen voor alle eetkamerstoelen en een hoes voor de bank. Ik zou nooit zonder een naaimachine willen zijn ook al gebruik ik hem nu veel minder, ik ben wel al aan mijn derde machine toe, maar een Pfaff is het nooit geweest want wellicht had ik dan nog steeds mijn eerste machine gehad :- )
Pfaff, wat heeft mijn moeder daar veel op genaaid voor ons, vroeger en ook later.
Wat je maar wilde, Ma maakte het wel.
Die goede oude Pfaff.
Ook bij mij thuis ratelde de naaimachine. Mijn moeder neeide vroeger bijna al mijn kleren. Dat was een klus voor ’s avonds nadat het werk van overdag was gedaan. Vaak zat ze tot diep in de nacht te werken. Ik kan mij herinneren dat ze een keer tot lang heeft zitten werken om voor mijn oudere zus en mij een eendere jurk te maken voor het 55-jarig huwelijksfeest van mijn opa en oma en dat mijn zus (tiener) de volgende dag woedend was, omdat ze niet net zo’n jurk aan wilde als haar kleine zusje.
Mijn moeder deed alles met een handnaaimachine en pas veel veel later toen er al electrische waren heeft ze er zelf 1 aan kunnen schaffen…bergen verstelwerk met onze 2e handskleren (gingen heel de familie door van neven en nichten….arm…)
Wat een heerlijk verhaal, komt bij mij ook alle herinneringen weer boven. Wat heeft mijn moeder toch veel op de naaimachine gemaakt, voor ons en voor anderen.
Ik heb haar naaimachine gekregen een hele goeie Necchi.
En zelf heb ik een Pfaff waar ik al jaren heel blij mee ben. Ik doe heel veel op de naaimachine en niet met de hand. Berthi nog een fijne tweede Kerstdag met veel handwerk plezier. Ik ga ook vandaag genieten.
Mijn oma Dientje had een Singer, zo eentje die haalde je uit een tafel, met een houten kap.
Daar ging ze dan achter zitten, trappen met haar voet en tegelijkertijd draaien aan een wiel rechts van haar en met de andere hand trok ze een lap stof onder de heen en weer wippende naald door. Soms had ze het puntje van haar tong uit haar moel. Die gebruikte ze tot ver in de jaren 80. Die Singer dan. Ja, haar tongpuntje ook. HAHAHAHA!
Ibu had een Husqvarna, herinner ik me. Met snoer, dus die was electrisch. Een groene ijzeren. Dat was in de jaren 60.
En ikke? Ik borduur! Met de hand. En wat mijn oma met haar tongpuntje had, heb ik met mijn tenen. Nee, niet dat die uit mijn moel steken. Ik krul ze om. Gaat vanzelf. Zo’n hiephiephoera-voet heb ik dan.
Oma had volgens mij ook een laatje rechts onder dat naaiblad. Met zo’n knopje. Of ze er links ook eentje had weet ik niet meer.
Ze had ook zo’n lekker ouderwetse bolpotentafel, met zo’n namaak pers erop. Ik speelde daar altijd onder. Met een grote pot (van erwtjes en worteltjes?) en daarin knopen. Hoe oud zou ik zijn geweest? Een jaar of 4? Dus dan moet dat rond 1964 zijn geweest.
Volgens mij haal ik 2 machines door elkaar. Ze had zo eentje vanonder een tafel. Die moest je naar boven kanteltoveren.
En later had ze zo eentje onder een houten kap. Die tweede machine stond later op die oude naaitafel.
@Gerrie, erg leuk om je naaimachine-verhaal te lezen! Mijn moeder heeft een Singer naaimachine. Wellicht koos ik daarom ook voor een Singer. Maar wat een ellendig ding. In mijn herinnering heeft de naaimachine maar kort goed gewerkt. Al snel kwamen de problemen met ‘lussen’. Ik kreeg er genoeg van en vorig jaar heb ik de naaimachine de deur uitgedaan.
@Corrie, heerlijk als je zo goed overweg kunt met een naaimachine. Ik had er altijd ruzie mee!:-) En ik ben niet iemand die snel ruzie krijgt!:-)
@Yokkobears, heerlijk zo’n handige moeder. Jij hebt de handigheid met de paplepel meegekregen!
@Annita, wat sneu voor je moeder. Heeft ze zo ongeveer de hele nacht haar best gedaan en dan wil haar dochter niet dezelfde jurk aan als haar kleine zusje. Dat moet een drama voor je moeder geweest zijn. En het heeft op jou ook heel veel indruk gemaakt, nu het na al die jaren nog ‘vers’ in je geheugen zit.
@Hilly, wat hebben wij het nu toch ontzettend goed!!
@Jose, ook jij een Pfaff! Ik kan bijna de conclusie trekken dat Pfaff de Mercedes is onder de naaimachines!
@dijn/audrey, echte jubeltenen!!
O, zo’n bolpotentafel. Nu je het zegt herinner ik me die ook. En de pers ontbrak bij bijna niemand! Dat was trendy!:-) Bestond dat woord al??
Mijn grootvader en ooms waren de eigenaren van de Pfaff winkel in Heerlen, dus voor mij was er maar één machine – en met flinke korting! Mijn oom zei altijd: er is maar één concurrent van Pfaff en dat is Pfaff. De afgebeelde machine uit de 260-360 serie kun je nu nog tweedehands kopen en ze doen het nog prima! De opvolger van deze serie had voor het eerst het dubbele stoftransport en dat was en is het summum voor mensen die veel naaien!
@mieke, jij bent helemaal thuis in de Pfaff naaimachines. Ik heb de advertentie er even bijgepakt en in kleine lettertjes lees ik op de naaimachine 332.
Wat een leuk verhaal, en wat toepasselijk: ik ben vorige week de trotse eigenaar geworden van……. een Pfaff naaimachine! Je kunt je voorstellen hoe gelukkig ik nu ben (moet alleen nog even tijd zien te vinden om ‘m uit de doos te halen, want zoals je schrijft, moeders is altijd maar druk).
@conny, gefeliciteerd met je mooie aankoop!
En nu tijd vinden/maken om hem zo snel mogelijk te gaan testen. Veel plezier met je nieuwe aanwinst!
Ja,als het zo wordt gebracht, wil ik er ook één! Hoop dat je mooie dagen had.
Inderdaad Berthi, dat kan ook kloppen, dat zijn de trapnaaimachines nog of die met een los motortje aan de achterkant. Elektrisch naaien was in de jaren 50 nog lang niet voor iedereen weggelegd. Dat het goede machines waren blijkt uit het feit dat precies dezelfde machines later als elektrische versie (met ingebouwde motor) op de markt zijn gebracht.
Ik ben ook de trotse eigenaar van 3 Pfaff’s: 2 ‘degelijke’, voor het stevige werk. Ze zijn al heel wat jaren oud, maar loppen als zonnetjes! En 3 jaar terug heb ik een boruur/patchwork machine gekocht. Nu loopt deze ook goed, maar het eerste jaar heb ik daar veel problemen mee gehad. Het bleek dat ze in een toch dure machine een goedkoop spoelhuis hadden gezet, die bij het minste of geringste vastliep. En er is niets zo erg als een naaimachine die lussen maakt (of erger). Mijn vertrouwen in Pfaff wankelde flink, maar de winkelier heeft ervoor gezorgd dat het uireindelijk goedgekomen is. En nu zoeft hij door de stofjes heen, dun, dik, het maakt niet uit, kijk en dat is wat wij willen, toch!!
@Mieke, het lijkt me een naaimachine met een los motortje. Een zeer luxe cadeau voor 1956, lijkt me!
@Betty, een vervelende ervaring met de Pfaff borddur/patchwork machine. Niets is zo vervelend als een naaimachine gaat lussen. Ik spreek uit ervaring! Gelukkig dat het uiteindelijk goed opgelost is. Als er iemand niet zonder naaimachine kan, dan ben jij dat wel!
Dat is leuk, om mijn eigen naaimachine in zo’n advertentie te zien! Ik heb ook een Pfaff 332, met iets meer knopjes dan deze – er kunnen o.a. allerlei sierranden mee genaaid worden. Tweedehands gekocht in 1981. Hij doet het nog steeds goed, maar ik laat hem dan ook af en toe schoonmaken en onderhouden.
Groet!