In het Kerstboek 1949, Panorama-Libelle bespreekt Mevrouw J. Riemens-Reurslag (1886-1950) jeugdboeken. Mevrouw Riemens-Reurslag was zeer deskundig op het gebied van oude kinderboeken en onder andere schrijfster van Het jeugdboek in de loop der eeuwen. In het artikel ‘Met een boekske in een hoekske, in vroeger dagen’ vertelt Mevrouw Riemens-Reurslag over de geïllustreerde lectuur voor de jeugd in de 19e eeuw. Over J.J.A. Goeverneur schrijft zij het volgende: ‘Met J.J.A. Goeverneur naderen wij de nieuwe eeuw. De teksten werden meer natuurlijk, maar de illustraties gaan, door de mechanische procédé’s, achteruit. Goeverneur was een schrijver, die van de pen moest leven. Dat was toen in Nederland soms al even moeilijk als nu, en er is veel werk van weinig betekenis van hem. Zo valt het volgende verhaaltje zeker niet te roemen; alleen het plaatje er bij is aardig.’
De naaischool
Josephine zou naar de naaischool gaan en naaien leeren. Zij had daar evenwel weinig lust toe, want zij had al van andere meisjes gehoord, dat men daar hard pieken moet. “Wees dan toch verstandig, Josephine,” zeide de moeder. “Gij zijt nu spoedig zes jaar oud en kent nog niemendal. Neem dadelijk je naaidoosje en ga naar school.” Brommend ging zij nu naar school, brommend kwam zij daar vandaan, zonder iets geleerd te hebben. Dat duurde zoo wel drie maanden. Josephine naaide niet en wou dat ook niet leeren. Eindelijk kwam de Kersttijd. De boom met de vele lichtjes werd aangestoken en op de groote tafel werden de geschenken voor Josephine uitgelegd. Een nieuw hoedje, een nieuw fluweelen manteltje, nieuwe stoffen schoentjes, schortjes en eene menigte speelgoed. Bovenop evenwel lag een beschreven papier. “O, hoe mooi!” riep Josephine en klapte van blijdschap in de handen. Opeens echter zag zij dat papier liggen, nam het en las het. Ze kreeg een kleur en haar gezichtje veranderde heelemaal. “Lees maar eens hardop,” zeide de moeder. Met tranen in de oogen nam Josephine het blaadje en stamelend las zij: “Al deze mooie dingen zijn voor Josephine, maar eerst, als zij goed naaien kan.” Snikkend viel Josephine hare moeder om den hals en riep: “Ik wil mijn uiterste best doen, en niet langer lui en koppig wezen.” De presenten werden weggesloten; maar Josephine hield woord. Iederen dag ging zij trouw naar school en deed daar haar best…. drie weken later al bracht zij moeder een hemdje, dat geheel haar eigen werk was. Toen kreeg zij van hare moeder een flinken zoen, en de geschenken werden dadelijk voor den dag gehaald. Bij al ’t andere moois was nu nog een fraai prentenboek gekomen en op het eerste blad daarvan stond: “Voor betoonde vlijt”. Of Josephine nu ook een gelukkigen avond had! (Ingekort.)
Mooi verhaal… wel ergens zielig voor zo’n kleintje, maar dat typeert wel de tijd van toen!
Perhaps children of today should be told this story.
Yes. It seems to be a horrible life for a little girl of 6. BUT, what strong characters she displayed! That is the most admirable part of the whole story. Instead of crying and kicking like we so commonly see kids doing these days, Josephine took control of herself and in 3 weeks completed her tasks.
Cindy
Nu worden er allerlei theorieën op losgelaten om ons duidelijk te maken hoe slecht en zelfs schadelijk zo’n methode is om kinderen iets te leren, maar ik zou het inderdaad nog niet zo verkeerd vinden als er meer aangedrongen zou worden op het zelf leren maken van dingen. We vonden het bijna allemaal vreselijk om handwerken te leren op school, maar moet je nu eens zien hoeveel plezier we eraan beleven. Ik denk ook aan al het naai- en verstelwerk dat ik altijd heb gedaan voor de generatie na mij, die echt nog geen knoop konden en nog steeds niet kunnen aanzetten. Iedere week stond er wel een mandje met spul klaar om even door (schoon)moeder gerepareerd te worden. heb ik altijd met liefde gedaan, maar ik heb hen wel de voldoening ontnomen om zelf zoiets voor elkaar te krijgen en wie weet ook later nog plezier te krijgen in handwerken, heel jammer.
Berthi, ik begrijp dat jij al die oude kerstboeken nog hebt liggen? Als dat zo is lijkt het me een feest om daar in deze weken doorheen te bladeren.
Oeps…streng doch rechtvaardig!?
iK KAN ME ZULKE VERHLAEN NOG HERINNEREN, ALTIJD WERD “PLICHT” ERBIJ GEHAALD, WEL JUIST, NIET JUIST ? iK HEB GEPROBEERD EEN MISSEN WEG TE VINDEN EN DAT HEEFT TOT NU TOE GEWERKT,
Was dat nu die goeie ouwe tijd?
Berthi, heel hartelijk dank voor je web-log. Ik geniet er dagelijks van en ik hoop dat je er nog lang mee doorgaat. Mooie kerstdagen en de beste wensen voor een gezond 2008!
Fijne kerstdagen, Berthi en alle lezers natuurlijk ook!!!
Beste Berthi, ik wens jou en je gezin hele fijne feestdagen en een goede en vooral gezonde start in het nieuwe jaar.
Mooie sfeervolle plaatjes !!!
(ik ben nog niet aan lezen toegekomen :-)).
Fijne dagen !!
@Cindy, ik ben het met je eens. Het verhaal gaat niet alleen om het leren naaien, maar ook om het karakter van Josephine. Tegenwoordig krijgen kinderen veel te snel hun zin waardoor ze een aantal vaardigheden niet meer leren.
Net als bij Corrie kan hier niemand van de kinderen een knoop aanzetten. Natuurlijk ben ik daar zelf schuldig aan. Ze geven het werk aan moeder want zij doet het werk wel. Ik denk dat het in veel gezinnen zo gaat.
Ik heb deze kerstboeken in huis en ze zijn heerlijk om in te bladeren en te lezen. Voor de tweede kerstdag haal ik nog een afbeelding uit één van de kerstboeken.
Mieke en Marga, jullie natuurlijk ook fantastische dagen gewenst. Dit geldt uiteraard voor alle lezers!
Ik ontdekte ineens dat me steeds minder en minder gevraagd werd iets te repareren… ahum het bleef ook iet wat lang liggen *bloos* *Bloos*… Maar ik merkte wel dat mijn dochter zelf knopen ging aan naaien en naadjes dichtmaakte (vanaf een jaar of 13). Niet eens zo slecht ook. Het kan er ook van nature een (beetje) inzitten gelukkig 😉 Alleen met ingewikkelde dingen vraagt ze nog aan mij het te maken. Dan kijkt ze zelfs heel goed of ze dat een volgende keer zelf kan doen.
Aan sommige dingen begint ze echter echt niet en dat is spijkerbroeken met te veel gaten weer dicht zigzaggen 😉
Berthi Fijne Kerstdagen En tot ziens in 2008.
Berthi, fijne kerstdagen en een gezegend 2008
Fijne kerstdagen voor alle mensen van goede wil!
Marlies
Ah, wel aan doenlijk. Leuk verhaal van vroeger. Kijk daarom ook naar: koninklijkhuisvaria web-log.nl
Ook hier was het gemakkelijk, dat moeder een handwerkakte had…
Toen zoon echter ver weg, in Groningen, op kamers ging, heeft hij knopen-aannaai en overhemden-strijkles gehad! Anders kwam hij de deur niet uit 😉 En hij kan het, als het echt moet.
9 van de 10 keer is een overhemd recht uit de droger natuurlijk “goed genoeg”. Maar af en toe gaat hij wel degelijk aan de slag. Tot mijn niet geringe vreugde. En.. van schoonzussen en vriendinnen hoor ik, wat een geweldige kerel ze het vinden. Dat doet heel goed. Je stopt er veel in bij de opvoeding en ineens op onverwachte momenten, komt er ook iets van boven. Meestal zie je dat zelf niet meteen… Ik vind, dat er veel rèchten onderwezen worden aan de jeugd, maar dat er ook plichten tegenover staan, komt een beetje in het gedrang tegenwoordig.
Maar de minder leuke taakjes moeten óók gedaan, alleen, door wie?…
Berthi, ik wens je mooie en goede kerstdagen toe.
Berthi, ik wens je mooie en gezellige kerstdagen toe.
Sorry, weer 2 x, als ik bij jou op ‘plaatsen’ druk, lijkt het net of het niet verstuurd wordt en dan doe ik het dus nog een keer. Haal gerust die dubbele maar weg.