In stijl, dat wil zeggen met een oranje jas aan en een oranje tas bij me, bezocht ik gisteren de expositie Wauw! Nederland in de jaren ’70. Om in de stemming te komen was er eerst om 11.30 uur in Theater aan de Parade een lezing over de kleurrijke jaren ’70 door Charles de Mooij die deze ludieke periode bewust heeft meegemaakt. En dat was te horen aan zijn lezing. Een verteller is deze man. Met veel enthousiasme bracht hij zijn luisteraars terug naar de seventies.
De Nederlanders streven thuis naar rust en gezelligheid. ‘Terug naar de natuur’, is het motto. De huiskamers raken overwoekerd door hangplanten en citroengeraniums. Daartussen zitten en spelen de huisgenoten in eigengemaakte kleding, van zelfgesponnen wol, vaak zelf gebreid, geverfd en geweven. De woning staat vol zelfgemaakte zaken, van macramé uiltjes tot eigenhandig getimmerde eetbarretjes.
De stijl van de jaren ’70 is al even bont als de periode zelf. De mode wordt steeds gevarieerder, de dessins worden steeds wilder. Vrijwel alle kleurcombinaties zijn mogelijk. Patronen zijn groot, broekspijpen wijd en stropdassen breed. Nieuwe kledingstijlen volgen elkaar snel op: minirok maakt plaats voor hotpants, hotpants voor maxi-, en maxi- voor midirok. Met de keuze voor een bepaalde kledingstijl, toont de drager ook zijn karakter of maatschappelijk engagement. Hippiekleding wijst op een onafhankelijke geest, een bloemetjesjurk van Laura Ashley op een romantische inslag. De tuinbroek, oorspronkelijk gedragen door de stoere meiden, wordt bij uitstek de dracht van de feministe en de ‘pot’. De massa draagt spijkerbroeken, militaire outfits uit de legerdump of, na het succes van de film Saturday Night Fever in 1978, strakke synthetische kleding in felle kleuren. In deze jaren verschijnen ook de eerste punkers op straat: in het zwart geklede jongeren met broeken en T-shirts vol scheuren. Met hun wilde kapsels, veiligheidsspelden en scheermesjes jagen zij de burgers de stuipen op het lijf.
Samenwonen raakt in; traditioneel trouwen is uit. De familie is geschokt zodra een jong stel gaat hokken. Voor de lieve vrede kiezen ze dan toch voor een huwelijk. Maar wel op eigen voorwaarden: samen op de fiets of in een ‘lelijke eend’ het boterbriefje halen op het gemeentehuis. Je koopt of maakt je eigen trouwjurk in de gekste kleuren. Een feestje kan nog wel, als vader de rekening betaalt. De huwelijksleeftijd is gemiddeld 22 voor de vrouw in 1975.
Deze foto is van 25 mei 1970. De kleur geel en oranje voeren de boventoon. Het lachende gezichtje, in de vorm van een gele button, met twee oogjes en een halve cirkel als mond, werd gecreëerd door Harvey Ball in 1963 in opdracht voor een verzekeringsbedrijf State Mutual Life Assurance uit Worcester in Massachusetts. Tijdens de tentoonstelling droeg ik zeer toepasselijk een button met de tekst WAUW!
Miriam Tegels was gisteren ook in ‘s-Hertogenbosch. Nadat we allebei de sfeer van de jaren ’70 goed in ons hadden opgenomen, vertrokken we naar ’t Pumpke om samen op het terras iets te gaan drinken en om even bij te praten. Miriam had een erg leuke primeur voor mij… helaas moet jij geduld hebben tot 3 november in Rotterdam waar zij op de tweede SnB-dag het bekend zal maken!
De jaren 70 , eigenlijk moet ik even goed nadenken wat was dat toen voor mij . Gek eigenlijk mijn eerste gedachten erover daar heb ik niet zoveel mee .
Dat was eigenlijk voor mij de midden periode van mijn leven . En ik heb de neiging om nog graag verder terug te graven .
Op TV had ik ook al het een en ander erover gezien en de krant heeft er ook aandacht voor .
Zo bij het zien van deze foto,s dan krijg ik toch meer belangstelling .
Ik was toen nog volop met mijn werk bezig .
We maakten onze eerste grote reis , drie weken naar Amerika .
En dat was toch al wat , nog niet zoveel mensen kwamen daar aan toe .
Ook in familie kring kwam , na onze thuiskomst het idee , om ook eens verre reizen te maken .
Meerdere reizen werden gepland en door omstandigheden is daar niet veel van terecht gekomen .
Maar in Europa was ook nog veel te beleven .
Voor mijzelf kwam ik met handwerken ook meer op gang en bezocht heel veel tentoonstellingen .
En we hadden denk ik minder apparaten in huis en op het aanrecht .
Ja macrame die bekende plantenhanger .
Ik heb dat misschien wel eens geprobeerd , maar het is niet veel geworden .
Als ik terug kijk naar die tijd weet ik dat we een tevreden leven hadden en genoten van alles . Maar hoe het er in die tijd allemaal uit zag en wat we aanhadden , het interesseerd me echt niet zoveel .
Veel belangrijker voor mij waar we ons mee bezig hielden .
Het zal wel met leeftijd te maken hebben .
Ben wel benieuwd hoe vandaag hier de reacties zullen zijn .
Berthi jij hebt zeker wel genoten . Ik ga liever nog een stapje terug naar een petroleum stelletje waarop een soepje staat te trekken met een flink soepbot .
De emaille spulletjes enzovoort .
Wat een herkenning. In de jaren zeventig was ik student en ook toen al handwerkte ik graag. Ik heb vele plantenhangers en hangende lectuurmanden voor familie en vrienden gemacrameed.
Wat een leuke tentoonstelling, een feest van herkenning. Mooie foto’s Berthi, ze geven de sfeer goed weer. En wat waren we geëngageerd in die tijd! Tegen atoomenergie, Provo en met grote protestdemonstraties en wat zijn we tam geworden!
Dit vind ik heel erg leuk Berthi en vorig jaar bezocht ik ook de tentoonstelling “Knus”, maar dit lijkt me nog dichter bij allerlei herinneringen liggen. De joingens waren klein en we hadden altijd erg veel vrienden over huis, sit-in parties met matrassen op de grond in de weekends en veel muziek draaiden we uit die tijd. Het leuke was dat mijn ouders ook gewoon gezellig mee deden als we etentjes hadden en ze kenden al onze vrienden die dol op hen waren. Wij waren tamelijk ludiek want die stro-matten die op de foto onder de salontafel liggen, spijkerden wij tegen de muur, net weer even anders. Natuurlijk macramé-hangers gemaakt bij een kennis die allergisch was en met een mondkapje op uitlegde hoe dat moest. Het oranje, bruin en mosgroen was zat ook op onze muren en we hebben in die tijd heel veel lol gehad. Breien deed ik toen nog wel en veel ook, van die enorm dikke en lange vest-mantels voor Jan en mezelf en voor de zwager van de buurman, truien met ingebreide zweedse paardjrs voor de kinderen die ze vreselijk vonden vanwege de dikke naad in de oksels. Oranje fondue-stel op tafel, de buren en vrienden bij elkaar roepen en alweer een feestje. Veel leuke herinneringen, maar het was niet alleen maar feest, oh nee!
leuk verslag en velel herinneringen komen boven, het was de drukste tijd van mijn leven denk ik
Erg leuke tenoonsteling is het, ik heb erg lopen genieten, ook doordat wij met een groepje waren die die tijd allemaal op hun netvlies hebben staan. Natuurlijk zijn er genoeg kritische opmerkingen over die tijd te maken en alles was echt geen pais en vree, maar voor mij was het de tijd dat ik net met vriendje ging samenwonen, en toch ook maar trouwen (voor mijn ouders). Ik heb vooral veel zwart/wit foto’s uit die tijd, maar de kleur van toen: oranje is bij mij nog erg favoriet.
Vanmorgen snel even gekeken, wat laat Berthi ons zien en lezen. Snel naar Fysiotherapie, waar ik in de oefenzaal mijn conditie op peil houd. Tijdens het fietsen op de home-trainer zat ik te denken aan de 70er jaren. Hadden ze maar een hometrainer met ingebouwd toetsenbord, dan had ik meteen kunnen antwooorden. Nu gauw een reactie. De macramé bloemenhanger, dat was het begin van het handwerkgebeuren . In de bovenzaal van het plaatselijke cáfe was na een advertentie in de plaatselijke krant ( de Hogelandster ) de mogelijkheid om een avond creatief bezig te zijn. Er was gerekend op 25 personen waar het touw voor afgemeten was. In mijn gang lagen ORANJE heugafelttegels van 50 x 50. Dat was onze meetlat en werd het touw afgemeten en geknipt. Op de avond zelf bleek dat we veel te weinig touw hadden. Er kwamen die eerste avond 40 personen. Dus aanbellen bij de plaatselijke ijzerhandel, die woonde boven de winkel en touw bijgehaald. Het was een enorm succes en jaren later zag je de bloemenhanger nog voor het raam.( nu op de rommelmarkt )
Net een telefoontje gehad, de 23e pronkrolster heeft zich aangemeld .
Elma
Wat een feest van herkenning!Voor mij begint de oranje tijd vandaag 34 jaar geleden.Toen werden we bedolven onder oranje/bruine kado’s op onze trouwdag.Wat een schitterende tijd was dat.Ik herken de stoelen van de eethoek, ik heb er nog 6, precies dezelfde maar ze leven verder inde kelder.Vorige maand heb ik de oranje broodtrommel afgedankt, ik ben nu op zoek naar iets anders.En als ik mijn keukenkastjes enz. doorloop kom ik nog heel veel uit die tijd tegen. Ik hecht, denk ik, toch wel aan dingen.Leuke log Berthi, al krijg ik toch een beetje heimweegevoel.
De tentoonstelling begint met een oranje fonduestel. Zeer typerend voor de jaren ’70. Verder zie je op de expositie veel, heel veel oranje huishoudelijke spulletjes. Het is de periode dat er steeds meer apparatuur voor in huis werd gekocht. Voor mij is het net of het nog niet zo lang geleden is. Ik zie me nog lopen in mijn lange groene broek met wijde pijpen en idem dito groene schoenen met plateauzolen. Daarna heb ik ook nog lang klompen met plateauzolen gedragen. Op mijn slaapkamer had ik tegen één wand jutebehang. Mijn broer had één muur die de kleur oranje sierde. Macramé plantenhangers heb ik gemaakt in de kleur donkerbruin. Wandversiering in macramé heb ik ook nog gedaan en dikke truien breien van een onmogelijk garen. Ik meen dat het een soort ’tapijtgaren’ was. De trui was loodzwaar, kriebelde ontzettend waardoor hij dus ondraagbaar was. Dan moeten we de letterbak niet vergeten en de gehaakte gordijntjes voor de ramen en planken die voor het raam werden gemaakt waar volgens veel planten, waaronder vaak cactussen, kwamen te staan. De autoloze zondagen in deze periode. En zoals Marnel al zegt ‘de protestdemonstraties’ die zijn intrede deden.
Het is een expositie die vooral veel herkenning laat zien voor velen onder ons.
@Nel, VAN HARTE GEFELICITEERD!! Ik wens jullie een fantastische dag vandaag.
De oranje broodtrommel ontbrak uiteraard ook niet op de tentoonstellling.
Droeg jij op je trouwdag een traditionele trouwjurk of eentje met vele kleurtjes zoals op de foto hierboven is te zien?
@Elma, geweldig dat er al 23 handwerksters meedoen aan de pronkrol. Misschien iets voor Borg Verhildersum om daar later een expositie aan te besteden.
Feest der herkenning…….
Ja ik herken ook veel, en moet ook aan mijn bruiloft denken. Veel oranje spullen gekregen, ik hield helemaal niet van oranje !!! Wel van bruin en riet en gehaakte gordijnen etc etc.
Berthi ik dacht vanochtend ook gelijk aan mijn jurk. Marcella had een hele bonte dacht ik maar ze laat hem niet zien, jammer hé !!;-)).
http://chatelaine.web-log.nl/chatelaine/2006/07/marianne_m_retr.html
Ook ik trouwde in de jaren 70 (1975) en mijn uitzet bestond ook in de kleuren oranje, bruin en paars.
Ik haakte een oranje bedsprei, en de muur achter het bed was bruin. Ook de broodtrommel en andere keukenspullen waren vaan oranje. Mijn zus en ik gingen een cursus textiele werkvormen volgen, en knoopte van zwabberkatoen een wandtapijt. Mijn man moest ons iedere week naar de cursus brengen. De auto lag dan helemaal onder de vezels van die katoen.
Ook werd er veel gehaakt, samen met mijn oma haakte ik gordijnen voor het huis. En overal lagen gehaakte kleedjes.Ik trouwde traditioneel in het wit.
O sorry Marcella, je had een Laura Ashley jurk. !!:-)))).
@marian’ne m, wat leuk om je trouwjurk weer te zien. Die had op de expositie moeten hangen met één van die leuke trouwfoto’s!
Dat zou erg leuk zijn geweest.
@Ella, net als de andere verhalen is ook jouw verhaal enig om te lezen. Allemaal zo herkenbaar en daarom zo leuk!
@marian’ne m,… een Laura Ashley jurk voor Marcella. Dat lijkt me erg leuk om die te zien. Dus… Marcella?
O ja, de jurk van Marcella paste natuurlijk ook perfect op de expositie!
@berthi, Op mijn trouwdag droeg ik geen traditionele jurk maar wel een witte, dat was een bewuste keuze.Ook was hij door mijzelf ontworpen en genaaid door mijn beste vriendin.We volgden beiden de coupeuseopleiding in Rotterdam en trouwden 3 weken na elkaar.Toen heb ik voor haar de jurk genaaid.Ik had toen al een hekel aan plat getreden paadjes dus wel een bruidsboeket maar geen stijf en strak geval.Het is een lief biedermaiertje geworden. Beslist geen hoed maar een sluier aan een zelfgemaakt haarkapje en haarband en als schoenen witte met hoge plateauzolen.Ook geen degelijke tas maar een soort redicuultje en ik wilde beslist niet naar de kapper! Gewoon mezelf en niet opgetut!Wat opstinaat hé, maar ik was nog maar 19.
Nou Berthi, dat was een herkenbaar logje!! Tuurlijk heb ik ook de macramé plantenhanger gemaakt!! Ik had ook een tas en lamp ervan. En de lamp was gevoerd….jawel met oranje stof!!! Leuk hé die herinneringen! En weet je wat ik nog heb hier? Stenen waarop de planken stonden!! Hahaha… Ik gebruik ze ook nog!!! Ik heb geen vensterbank, en zet nu een steen op de verwarming met daarop een plant. Goh…wat een tijd zeg.
@Nel, o, wat is dit geweldig om te lezen. Jij deed gewoon wat je zelf wilde en dat mag toch? Jij zat mooi in de buurt van de gemiddelde huwelijksleeftijd.
@Marijna, die stenen zijn voor mij ook zo herkenbaar. Toen manlief op een flatje ging wonen gebruikte hij deze stenen op precies dezelfde manier zoals op de foto te zien is. Nu besef ik pas hoe massaal het gebeurde. Toen stond je daar helemaal niet bij stil. Grappig om na jaren hier pas achter te komen.
Oh Oh Oh wat heerlijk herkenbaar allemaal.
Die stenen met blanke planken in de huiskamer als boekenkast heb ik natuurlijk ook gehad. Mijn trouwjurk was dr petrol blauw/groen met bloemen (toen we bij de kapel aankwamen vroeg de kosteres of ik wist waar de bruid was…die stond dus voor haar, dikke pret)Natuurlijk heb ook ik mij suf gemacrameed!!!
Erg leuk om weer te zien!
Groetjes,
Alles heb ik volgens mij gedaan, breien, samenwonen, oranje en bruin, oerwoud van citroengeraniums… Behalve macrameeën.
arghhhhhhhhhh Berthi…………..het is nog lang geeen 3 nov…..grrgrgrrgrrgrg hahahahhaahah,mooi log ,wel schreeuwende tijd he..en ja ik had ook zulke macrameplantenhangers in bruin/oranje en paars/oranje gemaakt
@Hilly, … voor mijn gevoel is het zeer snel 3 november!:-)
Zo, ik ga nu weer verder met de voorbereidingen voor 3 november. Ik zie je die dag in de Van Nelle Ontwerpfabriek?
ja leuk, wat voor soort stand heb je? Voor merkwaardig of….
@hilly, ik ga twee tafels gebruiken om antiek breigerei uit begin 20e eeuw te laten zien. Daarbij had mijn moeder vorig jaar al een rokje en jurkje opnieuw gebreid wat ik gedragen had als klein kind. Daarbij heb ik dat patroon uitgeschreven.
Dit jaar heeft mijn moeder weer iets speciaals gebreid voor de SnB-dag. In grote lijnen zullen de tafels hetzelfde ingedeeld worden als vorig jaar. Dit jaar komt zeker de geldtas uit Bolivia erbij.
Heel leuk dit log! Begin jaren zeventig had ik een vriendinnetje waar ze thuis een lila en een oranje geverfde muur in de woonkamer hadden. Ook hadden ze van de kamer naar de keuken zo’n halve paardendeur, later saloondeurtjes. Bij ons thuis was het gewoon saai vergeleken bij hen. Bij een tante leerde ik macrameeen in een logeervakantie, ik had een gemacrameede tas met de weitasknoop als ik me goed herinner. En natuurlijk een boekenkastje op mijn kamer van stenen met planken en sinaasappelkistjes met plantjes erop als tafeltje toen ik eind jaren zeventig nog thuis woonde.
DH had een knaloranje servies toen ik hem leerde kennen, kleurde lekker bij rode bietjes, brr….
@Mienke, nu ik naar de tentoonstelling ben geweest, kom ik er pas achter hoe (bijna) heel Nederland in de ban was van oranje en bruin en dat de inrichting van het huis op veel plaatsen hetzelfde was.
Later krijgen we de witte periode van Jan des Bouvrie.
Volgende keer niet alle tekst letterlijk overnemen van de borden die in het museum hangen. Noemen ze namelijk plagiaat.
@ivonne, ik maak een log om een expositie extra aandacht te geven als ik de tentoonstelling de moeite waard vind. En om extra informatie hierover te geven is er niets mis mee om af en toe tekst uit de tentoonstelling te halen. Overigens staat die tekst ook in het boekje te lezen.
Op deze manier laat ik duidelijk zien wat de tentoonstelling te bieden heeft en zeker met al die foto’s erbij, die ik overigens zelf heb gemaakt!!!
In het verleden is er op een expositie tekst over mangeldoeken uit mijn boekje gehaald en wat dan nog. Er stond keurig een verwijzing naar mijn boekje en hierboven maak ik een link en verwijzing naar de tentoonstelling.
Iedereen is heel blij als hun expositie aandacht krijgen.
In dit geval kan ik niet anders zeggen dan dat jij het erg ver zoekt!