Ik ben een vrouw met een handwerkje. Zo begint de column van Lenette van Dongen in Opzij van oktober. Als we de column lezen komen we erachter dat Lenette van borduren houdt en dat het haar niet meer kan schelen wat de wereld van haar vindt, maar dat is wel anders geweest. Wat schrijft zij hierover?
‘Ik ben een vrouw met een handwerkje. Dat is in deze tijd niet makkelijk om toe te geven. Het past immers niet bij het imago van de multitaskende, moderne, immer houdbare vrouw…
Geen probleem om in een trendy tent tijdens het nuttigen van een ciabatta caprese wat mailtjes te beantwoorden op je laptop. Maar haal je in een grand café vol jonge mensen een borduurwerkje tevoorschijn, dan valt het stil en word je bekeken alsof je door een pornotijdschriftje zit te bladeren. Het maakt mensen zenuwachtig als je in de pauze in de bedrijfskantine een mouw op de breipennen zet. Alsof het hele concept van de zorgvuldig vormgegeven corporate identity teniet wordt gedaan. Alsof dat ene breiwerkje alle glans van de enorme marmeren lobby haalt. Alsof jouw bol wol de zaak klanten gaat kosten.
… Geen van mijn vriendinnen heeft nog een handwerkmeubel. We hebben hooguit zo’n kartonnen naaisetje uit een duur hotel in een laatje liggen. Truien kopen we, en als er iets hersteld moet worden, brengen we het naar de Turkse meneer op de hoek.
… Handwerken is voor mij verbonden met oer en veilig. Met vrouw en traditie.
… Om de wereld om mij heen niet te verontrusten, verschool ik aanvankelijk mijn borduurwerkje in zo’n mooi glanspapieren tasje van een peperduur cosmeticamerk. Ik haalde alleen mijn telpatroon, het gekleurde DMC-garen en mijn leesbril tevoorschijn als niemand mij verder zou verdenken van het verloochenen van het feministisch gedachtengoed. Nu kan het me niet zoveel meer schelen wat de wereld van mij vindt. Je borduurt je hersens er toch niet uit?
… Volgens mijn kapper is borduren binnenkort weer hot omdat tout trendsettend New York aan de kruissteek is. Ben ik opeens avant-garde met mijn bloemenkleedje…’
Foto Lenette: Annaleen Louwes
Hahahahaaaaa:
“Je borduurt je hersens er toch niet uit?”
Wat goed, niet achter haar gezocht (die stoere meid).
Leuke column. En inderdaad, ik verwachtte niet van haar dat ze kleedjes zou borduren! Heel herkenbaar overigens, die blik die mensen kunnen opzetten als je zegt dat je van handwerken houdt.
Leuk mens die Lenette, ik lees haar columns bijna altijd met een grote grijns! Herkenbaar!
Dat is mij werkelijk uit het hart gegrepen! Inderdaad: liefde voor breien, borduren enz. is een diep geheim voor de ‘moderne’ vrouw.
In de jaren ’70 was het cool om te handwerken, nu is het duf maar als de bladen ineens zeggen dat het ‘in’ is en de sterren gespot worden met een trui op de pennen (er is een mooie foto van een breiende marilyn monroe) spoedt iedereen zich naar de handwerkwinkel om spullen te kopen. Maar helaas, de een na de andere handwerkwinkel is verdwenen …
ze heeft groot gelijk, in mijn arbeidsjaren had ik ook een breiwerk bij me en toen werd er ook al gek gekeken, Heb toen en nu me er niets van aangetrokken, Gewoon doen dames dan wennen de heren eraan en zien dat wij de veel zijdigheid niet uit het oog verliezen fijn weekend
Leuke column. Vrouwen moeten staan voor het handwerk dat ze doen en zich vooral niet verontschuldigen dat ze het doen.
Wat een heerlijke droge humor heeft Lenette. Is het in New York hot om te borduren??? Wie weet kunnen we straks tijk worden door over een tijdje handwerklessen of -workshops te gaan geven aan naar kruissteekhongerend yuppenland. Een paar dagen geleden schreef ik een logje over mijn hipe schoondochter Maaike en zij was al zo stoer om jaren geleden op de Sociale Academie haar borduurwerk tevoorschijn te halen tijdens de pauzes. De hoon die haar ten deel viel was niet gering en men heeft haar heel vreemd aangekeken. Hulde aan hippe meiden als Lenette en Maaike die zich daar niets van aan trekken.
Dit is heel treffend verwoord! En erg herkenbaar inderdaad.
…en waar is de tijd gebleven dat je op al die stomvervelende verjaardagsfeestjes je breiwerk kon meenemen. Toen waren die feestjes gezellig, nu ben je ongezellig als je je nuttig wil maken!
Nooit heb ik er mij iets van aangetrokken dat ik zat te borduren of te breien.
Als jong meisje 14 jaar(1958) deed ik vakantiewerk bij V & D.
Ik begon op de afdeling serviezen.
Tijdens de middagpauze zat ik altijd in de kantine,te borduren.
Op een middag moest ik bij de personeelschef komen, die de vraag stelde of ik niet op de handwerkafdeling wilde werken. De vaste kracht was overspannen en het zou wel een tijdje duren.
Dat leek mij wel wat. Ik heb daar heerlijke weken gehad. De wolvakken netjes houden en nieuwe wol mooi op kleur leggen. Al mijn kennis kon ik aan de klanten kwijt. Nog een paar jaar heb ik dat op de zaterdagen gedaan. Er werd mij wel een vaste baan aangeboden die ik niet heb aangenomen wegens het erg lage loon. De baan die ik inmiddels had, daar verdiende ik het dubbele.
Nog een tip voor Corrie In het tijdschrift HERENHUIS ( Wonen met respect voor historie ) stond een mooi artikel over kartonageatelier van Josephine de Wilt. Kijk op http://www.deblauwemarkies.nl dan kun je genieten.
Elma
Er schiet mij nog iets te binnen. Op de boot naar Zweden zaten een paar dames te breien, met volle bewondering keek ik er naar. Ze hadden de draad aan de andere kant dan ik gewend was. Zo heb ik leren breien op een rondbreinaald door goed naar hun te kijken.
Elma
Wat een geweldige column! Het is zo waar wat Lenette schrijft. Je moest eens weten hoe mijn ‘medestudenten’ naar mij kijken als ik op de trein naar huis mijn breiwerkje te voorschijn haal.
Het kan me niets schelen hoor, of het nu trendy is of niet.
Ik doe liever gewoon waar ik zin in heb, in plaats van (zoals veel anderen!) de schijn op te houden!
Hetzelfde geldt voor mij. Als je in de ICT werkt en daat vertelt dat je borduurt en dat je vriendin boveniden breit dan rollen de ogen ook heen en weer. Niets van aantrekken…………
Anne.
wat mij heel bekend voorkomt: op een verjaardag kreeg ik een prachtig nieuw quiltboek. twee vriendinnen stonden het samen te bekijken en ik schoot zelf in de lach: ‘jullie lopen erbij te ginnegappen alsof je een vies blaadje in je handen hebt!’
gelukkig trek ik me er ook niks van aan…
groetjes
Anneke (die bijna haar ‘hart’ klaar heeft)
Als je er plezier in hebt GEWOON DOEN !!!!!
Mieke schrijft:’ waar is de tijd gebleven dat je op een verjaardagsfeestje je breiwerk mee kon nemen”. Mieke, ik heb van de week op een verjaarsfeest een haakworkshop gehad. Heerlijk met 9 dames zitten haken en kletsen en ondertussen van Esther Goedvolk van “Haken is Hot” een workshop gehad die heet ” Beyond de pannenlap.” We hebben genoten !
op mijn werk heb ik het nooit aangedurfd om een handwerkje in de pauze te gaan doen … was ook best wel een mannencultuur … maar in de trein haak ik er op los !!! en laat ze maar kijken !! ik heb er voldoening van !!
Goed om te lezen dat jullie gewoon doen waar je zin hebt en dat je niets aantrekt van anderen. Zo hoort het, ook al is dit niet altijd gemakkelijk.
Ik heb bijna 12 jaar als apothekersassistente gewerkt en in de pauze werd er altijd gehandwerkt. Geen probleem. Tja, er werkten ook alleen maar dames die bijna allemaal iets aan handwerken deden.
Mooi de column! Klopt helemaal!
Als je er voor uit komt, volgen er meer met de bekentenis dat er weer vrouwen aan allerlei handwerkjes thuis en in het openbaar werken! Niks truttigs, maar heerlijk ontspannend 🙂 Ook de vrouwen met leidinggevende functies komen er meer en meer voor uit. Prachtig toch.
Ik begon ooit als internationaal telefoniste bij een zeer bekend bedrijf in het zuiden des lands… Ook daar mocht je tijdens bepaalde rustige uren altijd handwerken.
Mijn grootste hobby is handwerken en dan met name borduren. Ik vind het geweldig dan onze dochter van 18 (!) het ook leuk vind om te borduren en stimuleer dit dan ook alleen maar. Ze schaamt zich er ook niet voor wat ze geeft rustig een zelf gemaakt borduurwerkje aan een vriendin cadeau. Onze jongste dochter is wat dat betreft wat minder enthousiast, maar als de verveling helemaal toeslaat zoals de afgelopen twee zomervakanties pakt ze toch een klein borduurwerkje. Geweldig toch twee zulke meiden van 18 en 16.
Zo leuk is zij : haar gebundelde columns uit de Opzij, zijn in een “pandora pocket” te krijgen voor 6.98
Ik ben trouwens nog niet zo ver…..handwerken in het openbaar…brrr heeeeel soms
Heerlijk en met een grijns van oor tot oor heb ik je verhaal gelezen.Mijn borduurwerkje of mijn breiwerkje gaan ook overal mee naar toe en soms zie je mensen stilletjes naar je kijken van uit een ooghoek. Misschien iets van waar haalt zij de rust vandaan die wij niet meer kunnen vinden. groetjes Hilda
het stukje:’handwerken is voor mij oer en veilig, met vrouw en traditie’ dat spreekt me aan in dit stukje. Ik heb tijdens de info avond van mijn groep 5 aan de ouders laten zien waar de kinderen mee bezig waren, verschillende steekjes borduren op gaatjeskarton. De meeste ouders vonden het leuk en een vader begon het werk van zijn dochter in de ‘war’ te maken door er een paar steekjes dwars op te borduren…genieten vond ik dat. Als wij het de kinderen kunnen leren en het er maar een of twee per groep zijn die er mee doorgaan, waarborg je dat onze handwerk cultuur niet verdwijnt denk ik dan.
In de tijd dat ik tandartsassistente was, heb ik heel wat afgeborduurd en gebreid in de pauzes.
Wat een leuk stukje van Lenette. Zo is het ook zoals zij vertelt. Je schaamt je omdat je “ouwbollig”doet!!! En wat is er mis met een mooi borduurwerk. Of een leuk klein mini borduurwerkje. Ook voor mij is het en gevoel van veilig zijn en herinneringen. Net als breien en haken. Het is zo jammer dat de kinderen amper meer les krijgen in handwerken. Het lijkt wel minderwaardig gedoe! Maar als mensen mijn handwerk of knutsels zien, dan vinden ze het allemaal erg mooi, leuk en knap. Dan denk ik…ga dan zelf eens wat proberen!! Maar ja….Gelukkig dat al jou bloggers het wel kunnen waarderen en ben ook blij dat ik jullie allemaal hier en op andere blog gevonden heb!!
@Erna, leuk dat je dochters worden aangestoken door jou!
@Hilly, dank je voor de tip!
@Hilda, heel goed van je!
@Noor, ontzettend leuk dat jij jouw creativiteit overbrengt naar je leerlingen.
Ha, heerlijk, Lenette doet het ook (zal ik mijn man eens vertellen!)
Grappig stukje van Lenette. En zo herkenbaar! Vroeger breiden we zelfs tijdens vergaderingen.
Afgelopen zaterdag zaten we met de auto met pech ( ja als de computer in je auto kapot gaat houdt alles op) bij Utrecht bij een benzinestation te wachten op de ANWB. We wilden een weekendje Maastricht en natuurlijk verlaat je het huis niet zonder iets mee te nemen om “te doen”. Ik had vorige week prachtige handgeverfde zijde gekocht om te breien en die moest nog opgewonden worden. Dus na een kop koffie en veel wachten in het verschiet dacht ik : ik begin maar vast. Ik zat voor in de auto met een streng om mijn polsen een bolletje te maken, en af en toe te zuchten want zijde krinkelt en knoopt. Alle mensen die langs liepen reageerden: de een met verbazing, de ander met afkeer, maar ook met een duim omhoog of een glimlach van herkenning.
En na 2 uur zat ik achterin een sleepwagen het laatste stukje op te winden.
Openbaar handwerken, het zou gewoon moeten kunnen zijn, maar het klinkt als een wetsvoorstel.
Laten we maar net als Lenette het gewoon doen!
@edith, een schitterend verhaal van je!!
Wat een onzin!
:oP
Je schamen voor je handwerk?
Wat een flauwekul!
:oP
GIRRRRRRRRRRRRLPOWERRRRRRRRRRRRRRRRRR
:o)
lenette komt uit de kast! Heel goed. Ik snap precies wat ze bedoelt: ook ik heb wel eens schroom om toe te geven dat ik aan het breien en borduren ben. Ik zet het bijvoorbeeld niet op mijn cv.
Toch raar, want voor sommige vacatures is het toch een pré als je kunt handwerken: horlogemaker bijvoorbeeld….dat is immers ook priegel- en geduldwerk. Ik heb me nooit geschaamd voor het feit dat ik graag met mijn handen werk, zoals borduren, breien en patchwork/quilten. Nog even en dan heeft breien in de trein dezelfde status als borstvoeding geven in het openbaar…..”not done” Ik voorspel dat er eens een tijd komt dat je als handwerkster in aanzien zult stijgen, gewoon door het feit dat er dan maar weinig mensen zullen zijn die dit nog beheersen….Dus hou je brei – en borduurnaald in ere!
@yvonne m, wij moeten er met z’n allen aan werken om het in waarde en aanzien te laten stijgen. Gelukkig worden er weer steeds meer exposities gehouden, dat een goed teken is.