50 gedachten over “Harten van Elza II”

  1. Tjee, wat heb jij weer hard gewerkt, Elza.
    Het wordt een prachtige hartenlap.
    Ik kijk nu al uit naar al die mooie verschillende harten die aan het eind van het jaar af zullen zijn.
    Ik zal binnenkort eens een start maken met mijn Abc en harten!
    Het wordt tijd…. het is al mei!

  3. OOh ik dacht dat ik de eerste was maar nee BERTHI de zelfde tijd

  5. Al eerder hadden we hier al het begin van gezien .
    Wat wordt het mooi !
    Elza wat ga je snel !
    Ik vind het ook een bijzondere combinatie die ingeweven ruiten en de kleuren.
    Mooi mooi al dat hartenwerk ! ! !

  6. Het wordt een werkelijk prachtig borduurwerk!
    Alleen heb ik nog geen hart gezien ;), maar dat gaat er vast nog van komen bij zo’n romantische lap. Ik ben heel benieuwd naar het eindresultaat.
    Fijne zondag allemaal.

  7. Ineke dat is nog een zoekplaatje , maar ik zie ze wel hoor !
    Berthi , gisteravond was Venlo in Blauw Bloed !
    Er komt nog een herhaling , zal nog kijken wanneer .

  8. ik zie sowieso 1 hartje en de “andere” twijfel ik, niet helemaal goed te zien….. ooh Elza, wat ga jij als een speer, hij wordt ontzettend mooi !

  9. Elza, heel mooi, en wat een werk zit er in deze lap.
    En ik zie echt wel hartjes hoor !!
    Ineke, het vogelhuisje L B heeft heel veel harten raampjes(?) :-)).

  10. wat een enorm leuk project Elsa, alle bewondering en ik zie echt wel harten en hartjes fijne zondag

  11. Volop harten!! Zowel linksboven als linksonder in het vogelhuisje!
    Geniet allemaal van deze zonnige dag!! Misschien voorlopig wel de laatste???

  13. Sorry Elza, er blijken een heleboel hartjes in te zitten, maar zonder bril, vroeg op de ochtend… d’ouderdom en de gebreken….

  14. Wat een snoezige lente/vogeltjes/hartjeslap!
    Ik vraag me af of ik met het ABCproject mee mag doen… ben bezig met quakerlappen (met ABC’s erop) borduren, twee tegelijkertijd want ik wil ze tzt naast elkaar ophangen. Eentje uit 1803 en eentje uit 1818. Oorspronkelijk zijn ze in sober zwart op grauw linnen gemaakt. Ik borduur ze ook op grauw ongebleekt linnen, 14draads met zwart DMC. Die van 1803 heb ik wat ‘liever’ gemaakt door een randje bescheiden kleine bloemetjes in oud terra te borduren. De andere uit 1818 maak ik naast overwegend zwart hier en daar ook in wat uitbundigere herfstkleuren: terra, oudoranje, warm oker enz.
    Ik heb stille bewondering voor en ergens ook medelijden met deze jonge Quakermeisjes met hun jeugd vol vlijt en bezinning, en die zo anders verliep dan die van onze hedendaagse kinderen. Steekje voor steekje volgt mijn naald de beweging van hun handen na zoveel jaren, en ik vraag me af: wie zijn jullie, Hannah, Ann? Heb je lol gehad, liefgehad, hard moeten werken later, heb je kinderen gekregen?
    Vraag: mag ik meedoen en hoe gaat het dan?

  15. Ineke, geeft niet joh (was wel errug vroeg :-)).
    Ik/we wil(den) je alleen even op weg helpen met onze aanwijzingen !!!:-))).

  16. Zo, dat is een flinke klus, maar het wordt nu al heel erg mooi! Altijd schattig, vogelhuisjes.

  17. @audrey, natuurlijk mag jij meedoen. Heel graag zelfs. Ik zal je naam toevoegen.
    Links in de sidebar staan linkjes naar logjes die over het Abc-project gaan. Eigenlijk zou het Abc-project eind vorig jaar af moeten zijn, maar omdat het voor velen te vroeg was (waaronder ik!) hebben we het Abc-project verlengd tot eind 2007 en er ook een nieuw project aan toegevoegd. Via stemmen is er gekozen voor het Harten-project. Het streven is om eind 2007 ook dit project afgerond te hebben. Ook hiervoor zal een fotogalerie komen.
    Misschien vind je het ook leuk om met het harten-project mee te doen?
    Diegene die een weblog hebben, laten af en toe hun resultaten tot dan zien. Voor wie geen blog heeft kan af en toe foto’s naar mij sturen en dan plaats ik ze op mijn weblog. Zoals Elza heeft gedaan.
    Is het een beetje duidelijk?

  21. Elza, wat wordt je harten lap prachtig!! Leuk om te zien hoe iedereen er iets anders van maakt! Zelf ben ik er wel mee bezig, maar er komen nogal eens andere dingen door heen die prioriteiten hebben. Veel succes verder met je mooie borduursel!

  22. Schitterende lap, Elza!
    Wat grappig dat de figuren niet binnen de groene blokken blijven! Lekker speels, daar hou ik wel van.

  24. O wat leuk, dank je wel dat ik mee mag doen met het ABC-en! Vooruit, ik spring ook maar meteen in het hartenproject.
    Help, help, ben met eigen breirol bezig, en dan nog die twee van Carla die staan te roepen hoe leuk ze zijn; de 2 quakerlappen willen óók af, een Vierlandenmerklap is beledigd omdat ik die zolang terzijde heb geschoven en het GING toch zo lekker…, en mijn 2 cocker spanieltjes willen geknuffeld, net als mijn kids en man en vrienden en kennisen, mijn passie voor kunst(Tajiri’wachters’: indrukwekkend en ik ga ze zeker keertje bekijken!)historie/muziek/lezen, mijn niet-passie voor stofzuigen/ramenlappen en verdere huishoudtoestanden die toch moeten naast mijn werk. Maar wie kan hartjes en waar het voor staat nou weerstaan? En als ik overspannen oogjes opzet, zeggen de mensen vast: Joh, ga handwerken!
    Alle gekheid op een stokje: LEUK!
    Wat is je weblog met al die reacties heen en weer toch steeds genieten. Knap hoe je steeds weer weet te boeien met zulke verschillende onderwerpen. Dank je wel!

  26. Nou Audrey, welkom bij het ABC- én hartenproject. Ik heb ook weer iets geleerd, ik mag nog steeds meedoen met het ABC-project en ik denk dat berthi wel weet wat ik in ga sturen ;- ) Leuk!

  27. Sjemig, moet je horen: ik kan het niet goed bevatten. Vorig jaar juli naar the Cotswolds in Engeland geweest, alwaar een aardig stel ontmoet. ’s Avonds nodigden mijn man en ik hen uit voor een kopje rooibosthee. Elisabeth vond het heel lekker en toen ik terugkwam in Maastricht heb ik haar een groot pak thee opgestuurd (zoiets als water dragen naar de zee…). Nooit meer iets van gehoord tot nu: een kaart. Haar vriend was inmiddels overleden (schokkend: de man leek zo vitaal! Ze wandelden kilometers!). Bij de kaart had ze plm 2meter oude hand-kloskant ingesloten. Ze herinnerde zich mijn interesse voor handwerken en oude kant en dat ik ooit ook gekantklost had. Deze kant kwam uit de lappenmand van haar ‘granny’, die in 1945 was overleden op 85 jarige leeftijd. De kloskant was eigenlijk bedoeld voor aan een onderhemdje of nachtponnetje toen haar oma nog een peuter was, schrijft ze. En of ze me er een plezier mee deed.
    JAAAAAAAAAAAAAAA!

  29. audry, heel mooi verhaal!!!
    Dat komt zeker bij iemand terecht die dat kan waarderen!! Leuk. Vervelend dat haar man is overleden natuurlijk!!!

  31. @audrey, leuk,leuk!! Ik ga meteen je naam ook bij het harten-project plaatsen.
    Wat een verhalen van je!! Daar zijn we met z’n allen dol op. Niet zo leuk dat de vriend van Elisabeth is overleden.

  33. Ja Audrey, dat is de beste oplossing !!!
    (pssst.. schijnen we allemaal te doen, wolletjes, stofjes etc knuffelen :-))).

  34. Berthi: mijn verhalen… Ik kan er ook niets aan doen. Op de een of andere manier verloopt mijn leven nooit ‘normaal of rustig’, bijvoorbeeld altijd aanloop op die momenten dat je denkt: ahhhh, even uitpuffen (zoals vandaag). Heel gezellig als men zo onverwacht komt, en heel gezellig als men weer gaat. Hahahaha.
    Zeg, over dat hartenproject. Ik ben ooit begonnen met Schwaelmischborduurwerk, waar een hart in voorkomt. En ik heb er de eerste paar regels van een gedicht bijgeborduurd. Alles in ecru. Het is nog niet helemaal af. Mag ik daarmee meedoen of moet het helemaal nieuw zijn waar je mee begint? Heb het wel zelf verzonnen. Alleen dat gedicht, dat is van iemand anders en ik weet alleen niet van wie. Bij deze alvast hulde aan de dichter… En hoe dat met die pixels moet als je een foto wilt insturen, daar begrijp ik niets van want ik ben geen techneut. Ik druk op een knopje en dan moet het gewoon goed gaan. Eerlijk, een machine moet AAN, UIT, HARD en ZACHT voor mij kunnen. Al. Kijk, daarom houd ik van breien: recht, averecht, omslag. En zie wat zoiets voor simpele zielen als ik teweegbrengt: hele leuke handwerkvrienden…

  35. @audrey, wij kunnen elkaar de hand geven! Ik ben ook helemaal niet technisch. Gelukkig staan mijn hulptroepen, zoals Juul dat altijd noemt, paraat!
    Heel handig!! (^_^)
    De hartenlap waar jij mee bezig bent lijkt me super mooi. Gewoon lekker afmaken voor het project. Op die manier kom je fijn van je UFO af! (^_^) (^_^)

  36. Even mijn kopje thee, breinaald, toetsenbord wegschuiven: hier is mijn hand.
    Hahahahaha.

  37. Wat een leuk woord: UFO!
    Ik bakte ooit (woonde net samen en met linkerhanden huis en haard proberen te laten draaien) eens een kaastosti in zo’n heel ouderwets rond ijzer en bood mijn man aan: Peter, wil je een UBO?
    Peter: een WAT?
    Ik: UBO: Unidentified Baking Object.
    Het smaakte ook nog.

  38. @audrey, jij zit nog laat aan de thee! (^_^)
    Maar goed, we hebben elkaar de hand gegeven en weten nu wie wie is!! (^_^) (^_^)
    UBO…. dat is nog eens een vondst!!
    Die moet ik noteren!! (^_^) (^_^)

  39. Thee is een andere passie en ik plas me ook een slag in de rondte.
    Andere passies: taal en schrijven.
    Grote passie: Beren vinden die heel zachtjes om mij roepen. Vlak voor OudenNieuw broomden wij ergens voorbij een oud ietwat vervallen zaakje waarop ANTIEK stond. Ik draaide mijn hoofd om in het voorbij rijden en in diezelfde beweging schreeuw ik: BEEEEEEER!
    Peet trapte acuut op de rem. Ik naar binnen, trillend als een junkie. In een heel stoffige achteraf etalage zat een verfomfaaide stro-BEER op een gammel sleetje. Ik schat uit de jaren 50. Helemaal vies. Maar met zo’n geweldige glimlach op zijn snoet, zo van: Ah! Eindelijk heb je mij gevonden. Ik riep al zolang…
    Nu is hij van mij en ik noem hem Trouvaille (vondst), hij is met wat afwasmiddelsop en daarna azijn schoongedept en hij werd zowaar zachtgeel met witte oortjes! Zo op het eind van het jaar een vriendje vinden gaf mij veel hoop voor het nieuwe jaar…
    Ik wil op zolder een ouderwets OtenSien-berenkeukentje maken. Zo eentje als ik zelf beneden voor mezelf heb.
    Met kleine merklapjes op beerformaat. Dat spreekt.

  41. Oh Berthi, wat suf, inmiddels was ik er al achter gekomen dat ik tijdelijk anoniem bleek te reageren zonder dat ik daar enig idee van had. Wist in eerste instantie ook niet hoe ik dat moest veranderen, maar het is met hulp van Jose helemal in orde gekomen. Ik was dus degene die nu pas door had dat ik nog steeds ook aan het ABC-project mee kan doen.
    Weet je het nu wel dan :- )))))???

  43. @Audrey, dit spookje had jou anoniem welkom geheten, dus nu doe ik het nogmaals: Hartelijk welkom bij ons bloggers. Ik heb nu al zoveel lol om je verhalen en ben reuze benieuwd naar wat jij allemaal maakt, je gaat toch hopelijk wel met hulp van wie dan ook een web-log maken, ik ben ook totaal onwetend begonnen en ben er nu helemaal dol op. Ik zou zo graag werk van je willen zien en nog veel meer verhalen van je lezen. Leuk dat je erbij bent.

  44. Berthie! Jouw beer is vast de grote broer van Trouvaille! Zelfde uitdrukking, zelfde pootjes, zelfde heerlijkheid! Die van jou is alleen groter en bruin. Sjee: jij houdt ook van beren! Ik jubel. Wie nog meer???
    Mijn beren gaan overal mee naar toe, Sebastiaan is naar China meegeweest. Lodewijk naar Chili en Paaseiland. Ik schreef en schreef en opeens zei de reisleidster van een excursie waar ik aan deelnam, na een hele uiteenzetting in de bus: Okay, tell me, what’s with the bear? Ik uitleggen dat ik ooit een kinderboek hoopte te schrijven en dat ik dus materiaal verzamelde voor dat boek, en dat mijn avonturen eigenlijk de avo nturen van mijn beer waren. Blijkbaar is dat verhaal het hele eiland rondgegaan, want waar ik ook kwam met Lodewijk die dagen werd ik staande gehouden door wildvreemde mensen uit allerlei landen die mijn beer een handje kwamen geven en met hem op de foto wilden. Knettergek.
    Vorig jaar naar Engeland is Taeke Goodbear meegeweest, mijn lieveling. Dat is ECHT een goede beer. We bezochten een oud kerkje en daar bleek een beroemde violist die ik niet kende (ahum) te repeteren voor een concert. Peet, Taeke en ik zaten in een van de bankjes, God groeten, in het verder lege gebedshuis. En toen we na ons gebed opstonden kwam de beroemde meneer naar me toe en zei: I like your bear!
    (Ik wou dat beroemde mensen naar MIJ toekwamen omdat ze me aardig/leuk/interessant/gek/vreemd vinden. Maar nee. Het is mijn beer. Het zij zo).
    Corrie: wat ben jij ook al zo’n lief spookje… je maakt me helemaal blij. Je welkom weten is misschien wel het mooiste dat je iemand kan geven die je niet kent. Ik een weblog??? Lieverd, ik ben al blij dat ik de pc AAN krijg.
    Ik zal eens kijken of mijn probeersels op een fotootje willen en dan stuur ik die wel naar Berthi. Oh. Dat is ook wat. Hoe doe ik dat? Berthi schrijven gaat gemakkelijk want ik typ gewoon in: Laat een reactie achter. Maar hoe krijg ik daar een bijlage in? Of moet dat naar een emailadres? En zo ja, welk?
    BERTHIEEEEEEEEEEEE?
    Borduren heb ik mezelf geleerd. Ons eerste kindje, Issa, heeft zijn geboorte helaas niet overleefd. Toen ik uit het ziekenhuis kwam heb ik om mentaal te kunnen overleven een borduurpakket gekocht. Kruissteekjes. En maar meteen zo’n middeleeuwse lap van ruim een meter ofzo. Je borduurde enkel de achtergrond in donkergroen katoen en de figuurtjes zelf waren dus het grauwe linnen.. Volgens mij heeft het in Ariadne gestaan en heb ik het daaruit besteld, maar dat weet ik niet meer. Het was 1982. Dag in dag uit, week in, week uit heb ik steekjes gemaakt. Ik wist in het begin helemaal niet dat dat allemaal 1 richting uitmoest, dus dat ging kriskras. Er zijn heel wat tranen met dat garen vermengd geraakt. Toen de lap klaar was, was hij prachtig, maar ik heb hem nooit ingelijst. Die lap is met Issa verbonden. Ik weet dat de lap er is. Dat is genoeg. En dat Issa er is, in mijn hart. Ik ben dankbaar voor een prachtige blije zwangerschap, mijn eerste bolle buik, mijn prachtige borsten toen. Het was de eerste keer dat ik leven voelde groeien. Zo iets moois.

  45. @audrey, wat leuk om te weten dat hij een broer heeft die door het leven gaat als Trouvaille.
    Bij deze bestel ik het eerste exemplaar van je kinderboek. Je bent toch al wel begonnen?? Als ik zo al die leuke reacties van je lees, ben jij geknipt om een prachtig kinderboek te schrijven.
    Wat een ontroerend verhaal over je eerste zwangerschap. Zo’n nare ervaring vergeet je nooit meer. Ik hoop dat je het een plekje hebt kunnen geven in je leven.
    Als je een reactie plaatst kan je geen bijlage toevoegen. Daarvoor moet je mij een email sturen. Via het mailformulier, links boven, kan je mij een berichtje sturen. Waarschijnlijk niet direct met een bijlage, maar ik reageer ik wel op je berichtje zodat je dan mijn mailadres hebt.

  46. Corrie: wat een lieve brief heb je me geschreven. Dank je wel! Kus.

  47. Berthi: ehhhmmm, nee nog niet begonnen met ECHT schrijven. Want handwerken is zo leuk… Maar ideeen zat. Ooit komt het er en dan KRIJG je een exemplaar, beloofd!

  48. @audrey, dan combineer je toch beren met handwerken??
    Misschien gaan je beren wel op reis en komen ze allerlei leuke handwerkwinkeltjes en musea tegen? De beer die verdwaalt in een museum en uiteindelijk een lange nacht moet doorbrengen in het museum? Wat zal hij dan allemaal niet ontdekken!? (^_^)
    Ik kijk in ieder geval uit naar het kinderboek! Jij hebt genoeg fantasie en als je eenmaal bent begonnen met schrijven, dan kan je vast niet meer stoppen.

  49. Beren en musea. Een klein verhaaltje nog voor het slapen gaan:
    Weer in Engeland, vorig jaar. In Stratford upon Avon (Jaaaa, van Shakespeare) staat een heus berenmuseum. Daar kocht ik in de shop een schattig kleintje, en die gaat nu door het leven als Blissfull, Keykeeper. Hij bewaakt nl een oude sleutel: die van mijn hart… Die sleutel vond ik weer in een ander oud winkeltje in Painswick.
    Hoe dan ook: in dat (heeeeeele leuke) museum zagen wij een geweldige oude stro- beer. Uitleg erbij: dit was een beer van het zoveelste regiment van parachutistenspringers van het leger. Hij was hun mascotte en sprong al 21 jaar met hen mee, getuige zijn eigen logboekje! Hij had al duizenden vlieguren en -sprongen gemaakt. Op een dag was hij weg, zonder verlof te hebben gevraagd! Na zoveel dagen lang zoeken vonden ze hem op een kapstok in de kazerne, ‘without his boots!’ Dat dééd het hem natuurlijk helemaal, en hij moest voor straf voortaan achter een vitrine blijven. Uiteindelijk is hij geschonken aan dit museum.
    In dat museum heb ik ook de ENIG ECHTE Fonzie the Bear gezien, van de Muppets. Hij is SUPER! Zijn uitdrukking is zó guitig! Hij is best groot! Zeker een meter. Hij hangt boven een klein doorgangetje, met zijn hoedje en sjaaltje met roze noppen, als laatste beer en wenst je een most fond farewell…
    Welterusten allemaal!

  50. @audrey, wat een belevenissen allemaal!! Schitterend!!! Een mooi verhaal op de ‘vroege’ ochtend!
    Zonder al die prachtige verhalen zou het leven toch een beetje saai zijn?!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *