Mijn oma, de moeder van mijn moeder, had niets met handwerken. Een prachtig gevulde naaidoos was dan ook niet aan haar besteed. Een roestig blik met de meest noodzakelijke handwerkattributen; naald, schaar en garen, voldeed aan haar eisen. Knopen vastnaaien lukte haar misschien nog wel, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Drie van de vier dochters, één buitenbeentje bleek er bij te zijn, hadden wel belangstelling en feeling voor het handwerken. Reuze handig voor mijn oma. De dochters werden al op zeer jeugdige leeftijd ingeschakeld voor verstelwerk, waaronder sokken stoppen, en sokken breien. Zij zullen dit zeker niet met plezier hebben gedaan. Immers, alles wat verplicht wordt, is niet leuk!
Deze oma heb ik dan ook nooit zien handwerken. Wel stond het naaiblikje binnen handbereik, op de eettafel naast de sigarettenroller want roken kon ze als de beste! Nu staat het lege roestige naaiblikje al jaren in mijn kast.
Mijn andere oma, de moeder van mijn vader, was daarentegen een vlijtige oma. Na de zorg voor dertien kinderen, begon zij op latere leeftijd voor iedereen sokken, sjaals en truien te breien.
Mooi oud blik, heb je het in de sneeuw gezet !???
Ja er zullen altijd dames zijn geweest die er echt niets aan vonden.
Mijn grootmoeder heeft ook nooit gehandwerkt en is pas (toen 76j.)gaan handwerken in het bejaarden tehuis (had idd ook wel een naaidoos staan), van dat ruitveranderen (stof met duitse naam?), voor het goede doel. Ze vond het nog leuk ook. Ik heb er een schort van gehad en gedragen en bewaard totdat er alleen nog wat draden over waren. Ze is 92 geworden en heeft nog heel wat gemaakt op haar oude dag :-)).
Mooi oud blikje!!! Leuk verhaal……ik heb erg weinig toe te voegen. Bij mij in de familie heeft niemand iets met handwerken. Zover ik weet. Zou ik misschien gevonden zijn??
LOL!!!
dat is een blik vol herinneringen
Ik heb de naaidoos van mijn oma gehad, zó een die je open kan klappen, kan mij niet herinneren dat er ooit wat in heeft gezeten toen hij bij haar stond.
Wanneer je handwerkt komt er veel naar je toegeschoven qua handwerkgebied, heb van mijn schoonmoeder alles geerft. Zij was zo blij dat ze eindelijk een schoondochter had die ook graag handwerkt dat ze mij bijna de familie uitprees. Sommige schoonzussen vonden het niet zo leuk :-)). En van mijn moeder en buurvrouwen/kennissen.
Kleeft altijd iets triests aan, je mist iemand. Je ziet de karakters in hun spulletjes, mappen met knipsels keurig op volgorde. Oude chocolade/tabaksdoosjes blikjes met borduurzijde, tijdschriften met aantekeningen. Op één ervan staat dat zij die van ‘Marianne’ heeft gehad met datum erbij. aantekeningen in de tijdschriften voor welk kleinkind ze wat bedacht had. Tientallen breinaalden krom en kaal van het vele breien. Je ziet een tijdsbeeld aan de drukkertjes, knoopjes, stopwol, jarretel/corset bandjes. Een heel leven komt voorbij !!
@marian’ne, je reactie is me uit het hart gegrepen!
:-)))))))))))))).
@marian’ne m, herkenbaar verhaal!!
Mijn moeder heeft ook zo’n houten naaidoos gehad die je open kon klappen. Het was meer een sieraad voor de huiskamer dan een gebruiksvoorwerp.
Het roestige naaiblikje heeft gistermiddag in de sneeuw geposeerd voor de foto!:-) Het blikje kan wel wat hebben!!!
ik heb de naaitafels van mijn moeder geerfd en die staat nu in de wwonkamer, he er van alles inzitten, maar hem leeg gekregen, en om te gebruiken is he tafeltje te verweg van mijn werkplek, uit de laadjes hebben in tussen allerlei rommeltjes een plaats gevonde, hierbij waren ook wat oude dingen en die zijn van lieverlee in verzamlingen van kennissen terecht gekomen . mij dochter heeft hiervoor geen belangstelling , eigenlijk wel jammer, maar such is life
Is dit toeval: met mijn moeder (80) net uitgebreidt zitten praten over haar moeder en haar oma. Wie toch zo handwerkte, waar ik het van zou hebben: niet van mijn moeder, die kon goed breien, maar had niets met al die andere vormen van handwerk. Hoewel, als oudste van 10 kinderen, zij ingezet werd voor andere karweitjes (het was ook oorlog!) Ik heb haar laten zien wat er zoal op het web gebeurd en dat vond ze erg leuk, Berthi, zij hheft genoten van jou stukjes.
@basje, mijn dochter heeft ook geen belangstelling voor handwerken. Ze is wel creatief, maar niet op textiel/handwerkgebied. Zij had tekenen als eindexamenvak gekozen, ook creatief.
Mijn schoonmoeder heeft ook niets met handwerken. Vroeger op school had ze er een gruwelijke hekel aan.
Mijn moeder mocht als kind op de lagere school nablijven om voor de kerk te borduren!!! Nu zou dit absoluut niet meer kunnen. Het is tenslotte toch kinderarbeid. Het kostte de kerk geen cent, terwijl ze konden pronken met het mooiste borduurwerk. Men vertelde dat het een eer was om voor de kerk te mogen borduren. Wie wil er tegenwoordig voor anderen uuuuuuuuuuuren gaan borduren en dan voor nop??????
Een poosje geleden heb ik dit verhaal al eens naar voren gebracht.
@Betty, toeval of hangt het in de lucht?? Ik maak dat regelmatig mee. Heb ik iets in gedachten om te gaan doen, kom ik het vervolgens op een aantal plaatsen tegen.
Je zou haast zeggen dat het op dat moment in de lucht zweeft!!
Wat ontzettend leuk dat jij je moeder mee op reis neemt op het worldweb en dat ze daar zo van geniet.
uit de kringloopwinkel heb ik ook al 2 houten naaidozen ‘gered’. ze zijn niet heel bijzonder (een heb ik zelfs rood geverfd) maar het is wel leuk om te hebben. de spulletjes erin – wat naaigaren en knoopjes, waren vooral oud…
groetjes
wat leuk zeg,ik houd erg van oude trommels,
vooral met inhoud 🙂
Het doet me denken aan de naaidoos die ik kreeg als 7 of 8 jarige! Nooit gebruikt. En waar hij nu is? Vast nog in het ouderlijk huis. Maar het hele verhaal bracht wel veel herinneringen boven aan de handwerklessen op de lagere school: de roestige breinaalden. (mijn moeder zei altijd “kind ga gauw nieuwe kopen bij de Wolbaal”.Dat ik handwerken nog steeds leuk vind is een wonder. Ik brei links en deed een jaar over een slabbetje! Ik krijg er nog nachtmerries van! Anny
Van mijn oma erfde ik haar trommeltje met borduurwol. Zij had er ook een corpus in liggen van een rozenkrans. Deze houd ik nu ook steeds bij mijn werkjes waar ik mee bezig ben. Zou daar het gezegde vandaan komen: er rust zegen op mijn werk? Op deze manier is mijn oma nog wel steeds aanwezig.
Heel lief om zo iets na te laten, terwijl ze niet wist bij wie het terecht zou komen. Maar ik ben er erg blij mee. Anja
@Anny, we mogen blij zijn dat er veel veranderd is!!
@gea, helaas is dit roestige blik leeg!!!
@anneke, toch maar goed dat de kringloopwinkels bestaan!!
@Anja, wat een mooie dierbare herinnering!!
Ik vindt het heel aandoenlijk alles te lezen over die naaidozen, mijn moeder breide heel veel. Alle wolletjes heb ik geerf, want ik deed er wel wat mee. Inderdaad doe ik dat ook nog steeds. Voor goede doelen vooral. Mijn moeder breidde lappendekens voor Roemenie en dassen en mutsen en dikke sokken.
Mijn oma had een naaidoos, een heel eenvoudige, die is bij mijn zus terechtgekomen. Mijn oma kon heel goed naaien, wat ook wel nodig was met een heleboel dochters, en als kind allemaal in klederdracht.
Mijn moeder kon niet goed naaien, maar weer wel goed breien.Voor borduren had ze geen geduld zei ze. Maar breiwerk kan ook wel een geduldwerkje zijn vindt ik.
In ieder geval heb ik aan oude naaimachines (handdraaiers) een heel goede herinnering evenals aan oude naaidozen.
Ik ben de enige in de familie die graag handwerkt,…dus,….dan vinden mijn moeder en schoonmoeder het ook leuk om mij handwerkspulletjes van vroeger met een verhaal te geven.
De rode plastic breinaaldenkoker van mijn moeder, met inderdaad kromme, versleten naalden. Later kwam er de houte breinaaldendoos van schoonmama bij die ze bij zich had in het jappenkamp,…
De houte naaidoos die mijn opa had gemaakt voor mijn moeder, ook zeer dierbaar.
Wat ook kostbare schatten zijn, zijn de knopendozen. Een paar maanden geleden zocht ik nog wat knoopjes voor mijn sneeuwmannenquilt (inderdaad Bobbin) en ging bij mijn schoonmoeder langs. Dat was leuk, er zaten zelfs knoopjes bij uit de dertigerjaren, vorige eeuw, met een briefje erbij dat ze van het kostuum van mijn schoonvader waren. Geweldig!
Groetjes van Ingrid.
@marianne m: zou het het ruit veranderen Beiersbont kunnen heten?
wat een mooie verhalen ,ik heb ook al een aantal knopendoosjes en ‘rommeltjes’dozen gekregen, ik zet ze in een klein kastje en koester ze en heel af en toe snuffel ik erin. zo heb ik ook een, waarschijnlijk nu verboden, ivoren borduurnaaldenkokertje gevonden in zo’n doosje. tja, nu weet je veel meer van de achtergrond van het ivoor dan een jaar of dertig geleden denk ik.
ik heb in een kringloopwinkel een mooi, oude, houten handschoenendoos gevonden, dat is nu mijn persoonlijke rommeldoosje.
Noor, ja dat klinkt mij bekend in de oren !!!
Heb eens een mooi ivoren haaknaaldje gehad, die ik bij het spinnen gebruikte om de lont door de spoel te halen. Mijn vader (zeer eigenwijze man :-)) wilde op een dag ook wel eens laten zien dat hij kon spinnen . Breekt hij zo mijn mooie haaknaaldje grrr, en spinnen kon hij ook niet !!!
Verder is onze relatie nog prima hoor, het spinnenwiel staat nu voor de sier in zijn huiskamer.
Mijn oma was een van de “Gezusters Bettonville, coupeuses”, dochters van Herman Bettonville, kleermaker, in Den Bosch. Waar overgrootvader zijn atelier had (nou, bijna dan, hij zat op de eerste etage, beneden was een smederij) zit nu een restaurant waar ik nog steeds niet geweest ben.
De naaidoos van oma heb ik geërfd, compleet met inhoud. Knoopsgatenzij, door oom die LTS deed tot andere naalden omgebouwde breinaalden, jarretellen, baleinen, een doosje vol met van versleten overhemden geknipte knoopjes, het is er allemaal nog, gezellig samen met nieuwere toevoegingen. De doos is in opdracht van mijn opa gemaakt door de timmerman die hier toen in het dorp werkte.
Volgens mij heb ik dit al eens verteld, maar de doos zelf nog nooit geportretteerd. Binnenkort op mijn blog, dan…
Dat is genieten om al die mooie verhalen over de naaidoos van je oma te lezen.
Iedereen heeft wel een bijzondere herinnering!!
En… José, jij hebt zelfs een beroemde oma!! We kijken uit naar je log.
Leuk zeg al die verhalen over naai-en rommeldoosjes , ik ben ook gek op rommelkistjes bakjes doosjes mandjes enz enz! Als ik er ooit niet meer ben hebben mijn nazaten veel van die rommelkistjes bakjes doosjes mandjes en zo op re ruimen!!
Marlies