Piet Kuntzelaers: wielrenner, schilder, wereldreiziger, schaker (Thijmen heeft al verscheidene malen een potje schaak gespeeld tegen hem), maar bovenal een ondernemer. Nu heeft Piet anekdotes, ontmoetingen, wetenswaardigheden opgeschreven in het boek Pietisme.
Het volgende fragment heb ik gekozen:
De Hoelahoep
In 1957 kwam er een nieuwe rage uit Engeland overwaaien: de hoelahoep. De ronde hoepel van plastic veroverde Europa in enkele weken tijd. Iedereen deed het plotseling op straat, in huis en op het werk. Bij de werkplaats van A.G.P. in Blerick zag ik dat ze plastic buis om een ronde houten mal trokken. Hoe kom je aan plastic buizen? Kwestie van gezond verstand en uitproberen. En zo ontdekte ik de elektrobuis. Houten klosje erin en klaar was de geit! Eerst 12 buizen gekocht, toen 24, toen 100, toen een kilometer. De klanten kwamen van heinde en verre. Grote concerns stonden geduldig te wachten tot ze aan de beurt waren. Het grootste probleem was, hoe kom ik aan grondstoffen. Zo belde ik een groothandel in Roermond. “Mijnheer, verkoopt u elektrobuizen?” “Ja, natuurlijk!” “Heeft u wat in voorraad?” “Ja”, zegt hij. “Ik denk zo’n 200 kilometer”. Ik zeg: “Doe ze maar allemaal”. Even was het stil. Toen gooide hij de hoorn op de haak. Grapje dacht hij, maar omdat wij geen erkende installeur waren konden we het toch niet bij hem kopen. Dan maar via een omweg. We werkten dag en nacht en wat we ’s nachts produceerden, stond de volgende morgen in lange rijen buiten op de stoep te wachten. We hadden zelfs export tot in Afrika toe… . Door al dat hectische gedoe, maakten we natuurlijk ook fouten bij het leven. We maakten 100.000 stuks in 30 dagen. Maar de rage verdween weer net zo snel als hij begonnen was. Voor sommige was de gevolgschade veel ernstiger. Doordat collega’s ons na-aapten was er opeens geen enkele plastic buis meer te krijgen, waardoor veel bouwwerken niet afgemaakt konden worden. De een zijn brood………….
Wie de beste Kerstfilmpjes wil zien, moet op deze site kijken.
Ik had al een paar dagen geen gelegenheid gehad om op je weblog te kijken. Wat geef je toch altijd veel leuks en verrassends te zien en te lezen!
Dank je, Bert(ie)!
Leuk dat Thijmen dit voor zijn vader heeft laten signeren.
Idd een ondernemer, durft zoveel meters buis in te kopen.
Hoelahoep, is mij nooit gelukt, kon ze wel gewoon in de speelgoedwinkel kopen, begin jaren 60.
Ach ja, hoelahoepen!!! Ik was toen 10 jaar en had ook zo’n ding. Dat deze man hem op de markt heeft gebracht, dat wist ik niet. Leuk om dat te lezen. Lijk me een bijzondere man!
Leuk verhaal!
Met zoiets moet je inderdaad meteen toehappen, want het is zo weer over.
Zo was er in onze jeugd toch ook het ‘elastieken’. Daarvoor hoefde je alleen maar je moeders naaibox te plunderen 😉
Daar had je meer schik mee, denk ik. Dat lukte beter, ook binnenshuis met het elastiek om stoelpoten heen.
Och ja, elastieken…. wat heb ik dat veel gedaan en het was veel leuker dan de hoelahoep. Elastiek uit de naaidoos, vastknopen en ‘klaar is Kees’!! Vervolgens ging de elastiek tig keren stuk en uiteindelijk had je eindeloos veel knopen in de elastiek zitten.
De stoelpoten waren ideaal! Was het niet zo dat er ook liedjes gezongen werden? Of gebeurde dat alleen met het spelletje waarbij je een tennisbal in een nylonkous had gedaan?
Wat hebben we hier weer een nostalgie .
Maar wel leuk om er over te lezen .
Ik weet wel van liedjes bij het gewone touwtje springen. Iets ‘van de vrouw van de bakker’ of zo !!
Wij maakten ook balletjes van een prop kranten met oude fietsbanden aan reepjes (rondjes) geknipt eromheen.
Of van zilverpapier een hulsje maken met daarin een fietskogeltje. En dan liet je het in een leeg lucifer doosje heen en weer bewegen.
Allemaal eenvoudig speelgoed maar veel plezier er aan beleefd.
Ik herinner me het begin van een liedje:
“Ik stond laatst voor een poppenkraam”
Dat vond ik altijd zo leuk!
Via Google snel de tekst gezocht:
http://www.voorbeginners.info/kinderliedjes/ik-stond-laatst.htm
Tjee, ik wist niet meer dat het zo’n eenvoudige tekst was!!
Wat je verder noemt, Marian’ne m, dat is nieuw voor mij.
Wat kan eenvoudig speelgoed toch ontzettend leuk zijn en wat hadden we er veel plezier mee!!
Wat een verhaal!
En van ‘klaar met de geit’ had ik nog nooit gehoord! Limburgisme?
Twee lege conservenblikken, etiketten eraf, touwtjes erdoor halen en hup erop proberen te lopen zonder te vallen. Kostte niks, alleen moeite en doorzettingsvermogen 🙂
@Irma, ik heb er ook nog nooit van gehoord. Misschien een plaatselijke uitdrukking? Ik zal het eens navragen!
Ja heb ik ook gedaan !!
Net de lijst liedjes bekeken en herken er heel veel van.
Mijn kleindochter zingt weer die oude liedjes en nog steeds op de scholen worden ze geleerd/gezongen.
@Marianne alias Libracat, blikken lopen… ook zo’n leuk spelletje! Het was heel lastig lopen als er teveel deuken in de blikken kwamen!!
@mm, mooi dat die liedjes in ere worden gehouden!
Ik heb Piet Kuntzelaers in Maasmechelen op de academie ontmoet, zodoende, door het pietisme bracht hij mij op het idee deze webloch te bekijken.
Mij was deze webloch niet bekend !! wat beoogd men ? wat is de doelstelling ?
Lijkt me wel leuk !!!
In ieder geval een voorspoedig 2009 voor iedereen in een goede gezondheid
Ger