In deze log schreef ik over een boek waar verhalen in staan over vrouwen die gebonden voeten hebben. Een nadeel is dat ik de Chinese taal niet beheers. Gelukkig bevat het boek vele zwart-wit foto’s, maar helaas niet van de beste kwaliteit. Eén van de mooiste verhalen is voor mij in het kort samengevat in het Engels:
Since the book is written in Chinese I would like to give some explanation to some of the topics that impressed me.
I love the cover story of the elder lady “Zhao Ji Ying” and her daughter “Hou Shen Rong”. Both of them are bound feet, Ms. Zhao was 102 years old and Ms. Hou was 78 years old. Ms. Zhao was born in the year of 1894 at the remoted village in Shandong province. Her feet was bound at the age of 7. She claimed the painful experience of bound feet was an endless talk even talked for 3 whole days could not totally expressed her ache. In order to bind a pair of lovely lotus feet, her feet was pressed with heavy bricks. She could not walk for 1 year when she started the foot binding. However, she did the same thing to her daughter. Ms. Hou’s feet was bound at the age of 7 just like her mother. Ms. Zhao believed bound feet was a prove to show the girl was a good girl. As bound feet girl needed to undergo endless suffering to obtain a pair of tiny feet that means the girl was tough enough to come across any misfortune in her life.
In view of Ms. Zhao’s life she was really a tough woman. She got married at 17 years old and had 2 sons and 1 daughter. She became a widow when she was 52 years old. She earned the livings for the whole family when her husband passed away. She did the field work at the day time and weaved the fabric at the night time. She walked over 20 miles with her little feet to the market for the sale of her handmade fabric every 3 days. She saved for every penny to give the school fee for her 2 sons to receive education even though she was a illiterate. She was highly respected in her village as she was long life and had 5 generations in her family. Her daughter took care of her at the rest of her life. Ms. Zhao left the world at the year of 1996.
Another story I would like to highlight is the bound feet ladies village in Yunnan province. There is a village in Yunnan we called “Liu Yi” still remain around 100 bound feet ladies lives there. Previously, Yunnan is a very remoted area, the poor transportion made this region preserve many old custom and culture. This chapter had interviewed with several bound feet ladies they are all healthy and enjoy disco dancing and Taji as their daily exercise. Very interesting! Please enjoy!
VRESELIJK!
Dat is wat ik denk na weer zo’n verhaal te hebben gelezen.
En daar had ik ’t bij kunnen laten.
Maar ja, zo zit ik niet in elkaar, mijn gedachten gaan op de loop…
Ik typte al snel 1,5 A-4tje vol…
Het ging van de verminkte voeten via besnijdenis (meisjes en jongens) en gaatjes in de oren prikken tot de opvoedkundige tik…, en Rachel Hazes en de as-tatoeages…
…of met andere woorden wat mogen ouders hun kind aandoen omdat ’t gewoon(te) is binnen hun groep/cultuur???
Ik leunde achter over en keek naar de hoeveelheid tekst…
Dat was veel te veel.
Ik heb lang nagedacht, verder gesurft en me uiteindelijk toch maar ingehouden…, soms draaf ik nl. toch iets(?) te veel door.
Het was geen gemakkelijk besluit, en ik baal een beetje, want ik ben erg tegen gaatjes in de oren prikken bij kinderen…
o.a…
En dit stukje wordt ook alweer lang…
;o(
floep…
weg…
…want toen drukte ik toch per ongeluk op plaatsen.
Ik bleef maar aan de tekst prutsen…
wissen, er bij typen, weer wat wissen…
enz.
tjee, soms heb je van die dagen…
of onderwerpen…
zucht.
Vreselijk!
Jeemig, ik wil mijn dorzettingsvermogen wel op een andere manier bewijzen.
Wat een lijdensweg, ik wist niet dat er pas op het 7e jaar werd begonnen met binden.
Ze worden wel allemaal heel oud valt mij op, Wat een zwaar arbeidszaam leven heeft deze vrouw gehad. Respect hoor !!
Disco dansen met deze voetjes, ik doe ze het niet na :-).
@Juul: ik had dezelfde reactie en dacht ook aan al die ellendige wreedheden, die (vooral) meisjes omwille van …, ja van wàt in hemelsnaam, moe(s)ten ondergaan. Dat een kind van 7 een jaar lang geen stap kan verzetten!
Moedwillig aangericht! Niet door een ernstige ziekte veroorzaakt of door een ongeval.
Gruwelijke praktijken. En dat ze het met haar eigen dochter óók doet, niet te geloven.
De verklaring, dat een vrouw dàn alles kan doorstaan. Nou, dat kunnen ze tòch wel, of niet natuurlijk…
Rustig maar Juul, wstraks slaap je helemaal niet meer.
Of was je al zo wakker, vanochtend.
Ik denk dat ieder logish denkend mens niet eens is met al dit soort praktijken.
Gelukkig zitten wij in Nederland niet onder het juk van dit soort cultuur/traditie !!
Wij mogen verstandiger zijn, en voor de andere culturen mag je hopen dat het doorbroken kan worden.
@Juul, ik hoop niet dat ik je een slapeloze nacht heb bezorgd!!?
Dit zijn vreselijke praktijken en onverstelbaar dat dit gebeurde over een periode van ruim duizend jaar.
Eline heeft op een gegeven moment zelf besloten dat ze gaatjes in haar oren wilde. Ik ben er tegen om dit op zeer jonge leeftijd te doen.
Op dit moment zijn er nog steeds veel teveel afschuwelijke tradities, kijk bijvoorbeeld maar naar de Long-Neck vrouwen.
Toch is het goed dat er over geschreven wordt. Tussen 1936 en 1940 schreef Yao Ling-hsi het Chinese boek Tsai-fet-lu. Het was verboden om in de openbaarheid te praten over gebonden voeten. Doordat dit boek was uitgegeven werd Yao gevangen genomen en kwam in de gevangenis terecht.
De vrouwen in Yunnan zijn nu een bezienswaardigheid geworden.
Ik denk toch dat er alleen verandering kan komen wanneer dit van bovenaf wordt bepleit. Zoals geestelijk leiders, regeerders, artsen, en bovenal de ‘mannen’.
Er is veel durf nodig voor de vrouwen om dit te doorbreken !
Erg genoeg wel, marian’ne m. In de 20e eeuw kwamen missionarissen naar China en vonden het voetbinden barbaars. Als in 1912 China een republiek wordt, komt er een verbod op deze praktijken! Maar dan praten we al over een periode van ongeveer duizend jaar dat het voetbinden gebeurde. Ongelooflijk!!!
Ik weet niet of je wel eens een lotusvoet hebt gezien? Het ziet er uit als een verminkte klompvoet!
Als er belangstelling is, dan wil ik wel een afbeelding plaatsen??!!
Het geeft inderdaad een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant dat streven naar schoonheid (cultuurgebonden-het maakt niet uit of wij het als westerling mooi vinden of niet) en de pijn die erbij hoort en van generatie op generatie wordt opgedrongen. Ik ben er niet van overtuigd dat wij zo vrij zijn in onze cultuur. Heel veel wordt ons toch nog voorgekauwd: hoe dik we mogen zijn, piercings, rimpels, borsten,… noem maar op. In een gezond lichaam snijden om aan een ideaal te voldoen is al even gek. Of een cheque onder de kerstboom voor dochterlief omdat ze een cupmaatje groter wil. Toch absurd, dat vrouwen in deze moderne wereld, vrouwen die gestudeerd hebben, alle kansen krijgen, puur uit egoïsme nog zo’n absurde ideeën hebben. Sorry, ik draaf blijkbaar ook maar door. Maar het is verkeerd om het voetenbinden in het hokje van onderdrukking van de vrouw te steken. Het is iets genuanceerder. Een moeder deed het haar dochter aan om haar een betere kans in het leven te geven; uit liefde dus. Maar dat brengt met te ver … Dit stukje wordt ook veel te lang. ….maar de schoentjes zijn wel mooi.
in de volgende uitgave van het kunstblad “Origine”, verschijnt waarschijnlijk een stukje dat ik geschreven heb over de lotusschoentjes. Ik hou je op de hoogte.
Nee dank je Berthi !!
Silvie, wij hebben WEL de keus of wij iets doen of niet.
En wanneer wij iets niet doen dan wordt niet onze kop eraf gehakt, zeg maar !!
Moeilijk de schoentjes los te zien van het leed.
Wel razend mooi handwerk !!!
Er worden toch ook in deze “verlichte ” tijd nog meisjes besneden , zodat ze voor hun leven verminkt zijn???? Gelezen in de krant : een man heeft om de “eer van de familie” te redden zijn dochter van 2 TWEE jaar besneden met een schaar!!!!!! Is die man ook op 2 jarige leeftijd besneden?????
Ik maak me hier zo kwaad over dat ik soms de nuances uit het oog verlies , “we ” zijn blijkbaar nog niet genoeg geschoold om door die” eer van de familie” heen te kijken , er worden toch ook nog steeds meisjes vermoord om de “eer van de familie” te redden , en wie zijn dan degenen die die “eer” schenden.
Marlies [en die gebonden voetjes :BAH BAH BAH!!!!!]
Het is heel moeilijk!!
Een boek dat de moeite waard is om te lezen:
“De lange weg van Ailin Tao, Lensey Namioka:
een hartverscheurend relaas van een moedig jong meisje, 2001 ISBN 9026117442”
@Sylvie, fijn als je me laat weten wanneer hte nummer van Origine uitkomt, waar jouw artikel over de lotusschoentjes in komt te staan. Dan ren ik naar de winkel.
Die schoentjes zijn inderdaad mooi, omdat er zoveel mooi handwerk aan te pas komt. Maar in maat 39 (om maar iets te noemen) zijn die schoentjes toch ook nog mooi?! Maar goed, het was hun cultuur, waar dit in aanzien stond.
Ook ik word onpasselijk van die belachelijke programma’s, waarbij (lichamelijk) gezonde mensen naar de “make-over” kliniek worden gestuurd en daar verbouwd worden. Ziek en zielig! Vroeger beloofden ouders rijles, als hun kind niet ging roken, nu een operatie!!
Is dit ònze cultuur, waar zoiets in aanzien staat? Het moet toch niet gekker worden.
Hoog tijd voor weer wat gezond verstand.
@ineke, we hebben tegenwoordig de vrije keus, maar de enorme hoeveelheid tijdschriften schotelt ons voor hoe we het ‘mooiste’ voor de dag kunnen komen. Zij bepalen min of meer hoe met name de jonge vrouw moet zijn. Helaas is de groep vrouwen veel te groot die gevoelig is voor dit soort reclame.
Gelukkig worden op een aantal internationale modeshows mannequins niet meer toegelaten wanneer ze onder een bepaald gewicht zijn.
@Berthi: “de vrije keus”. Heb je afgelopen winter in de etalages gekeken van schoenenwinkels? Ik dacht gelijk terug aan de stelling bij een proefschrift, jaren geleden. De promovendus schreef: “Schoenfabrikanten gaan ten onrechte uit van de veronderstelling, dat de menselijke voet 3 tenen telt, waarbij de grootste (langste) teen in het midden gesitueerd is.”
Ik reciteer hem nog wel eens, als dochterlief een bepaald paar laarzen “heel leuk” vindt ;).
Maar feit was, dat er “huis aan huis” alleen maar van die puntschoenen te koop waren en je verbannen werd naar de “oma-schoenen-winkel” voor een ander model.
@ineke, je hebt gelijk! Dat is weer een andere kant van het geheel.
Wat kunnen we er aan doen om de juiste balans te vinden? Ik vind het heel moeilijk!! Geld speelt daarbij ook nog eens een grote rol! Lastig, lastig!!!!
Jee wat een verhaal zeg….
en dan niet alleen het stuk hierbovenaan maar ook de reacties.
Het is vreselijk die kleine voetjes!!!
Maar ik wil dit toch echt niet vergelijken met puntlaarzen!!
Ik loop altijd met punten rond omdat ik het erg mooi vind…..echt een mode voor mij!!!
Normaal koop ik 38 en als er punten aan zitten maat 39. Mijn eigen vrije wil!! Niemand zegt tegen mij dat ik dat moet doen!! Gewoon omdat ik het mooi vind. Ik koop heel veel wat niet in de mode is maar omdat ik het mooi vind( dat is het voordeel van bijna 40!!) Mijn tenen zijn niet krom of half over elkaar heen. Dus ik wil mijn puntlaarzen echt niet vergelijken met afgebonden voetjes!! En hier in de grote stad zijn echt wel heel veel schoenen te koop waar geen punten aanzitten.
Wat wel het allerbelangrijkste is: Ik heb een vrije keus om punten te dragen of niet!!!
Dat hadden deze mensen met super kleine voetjes niet!!
Zo…..weer een grote reactie!!
Wie volgt???
:o)
Oeps maar verder ben ik echt wel aardig hoor!!!
Ik blaf harder dan dat ik bijt!!
:o)
@Wilma: de vergelijking van puntschoenen en de mishandelde kindervoetjes in China wilde ik niet meteen maken. Wat ik bedoelde te zeggen is, dat de vrouwen daar en toen door de zeden en gewoonten van de omgeving gedwongen werden tot deze praktijken. Maar ook nu laten we ons nog “wetten” voorschrijven door mode-ontwerpers, schoenontwerpers, de cosmetica-business, de mode-bladen en de media etc. Ja, er zijn inmiddels wel weer andere schoenen te koop, de uitverkoop met de karrevrachten punten is weer bijna achter de rug, maar probeer jij maar eens een donkerrode rok te “scoren” als lime-groen in de mode is! Ik ben wel eens half-depri thuisgekomen van een shopping-rondje. En het gekke is, dat het zich steeds meer over heel west-europa uitbreidt, van Stockholm tot Sevilla, alles holt achter de heersende trend aan.
@Ineke, ik snap ook wel waar je het over hebt. Maar toch vind ik het wat anders!!!
Wij hebben de keuze om ergens niet of wel aan mee te doen en dat hebben deze mensen nooit gehad. Hun voeten werden gewoon afgebonden….een keuze hadden ze niet!!
Wij hier wel….als we mee willen doen aan lime groen doe je dat en zo niet dan niet.
Ze proberen via de media ons veel op te dringen maar toch hebben wij de vrije keuze om daar wel of niet aan mee te doen!!
:o)
Soms draaf je inderdaad een beetje door Juul 😉
sorry *Ü*
maar in dit logje gaat het eigenlijk maar om één ding en dat heb je uitstekend verwoord:
“wat mogen ouders hun kind aandoen omdat ’t gewoonte is binnen hun groep/cultuur?
Jouw wandeling langs de “moderne” wreedheden drong zich ook aan mij op. Ouders mogen hun kind nog steeds te veel aandoen, ook in ons land!
Toen in Nederland de eerste gevallen van besnijdenis bij meisjes bekend werden is er serieus door “onze” artsen overwogen om die besnijdenis dan maar hier in Nederland uit te voeren, dan gebeurde het tenminste op een medisch verantwoorde wijze redeneerde men toen. Uiteindelijk is dat gelukkig niet doorgegaan en is meisjesbesnijdenis (de ingreep) in Nederland bij wet verboden (met kleine jongetjes kan men rustig zijn gang gaan, het werd/wordt zelfs vergoed)
De huidige stand van zaken wat betreft meisjesbesnijdenis is dat mensen met een vluchtelingenstatus hier komen, vervolgens op “vakantie” gaan naar het land van herkomst en daar hun dochters -of ze nu hier of daar geboren zijn – alsnog laten besnijden, vaak onder erbarmelijke omstandigheden, gewoon ergens thuis bij/door oma op een matje op de vloer. Na de “vakantie” komen ze voor het leven geschonden terug.
we horen er weinig over, het is niet “bon ton” maar het gebeurt en op redelijk grote schaal.
Juul, heb je me eindelijk op een zeepkist gekregen 😉
Berthi, ik kan de schoonheid van de schoentjes niet los zien van de wreedheden die eraan ten grondslag liggen en ik denk niet dat een foto van de resultaten iets zal toevoegen aan dit log.
Jeetje Juul, nou heb ik ook een A-4tje vol zitten zeepkisten.
citaat van Wilma:
“Oeps maar verder ben ik echt wel aardig hoor!!!
Ik blaf harder dan dat ik bijt!!
:o)”
ik denk dat ik maar ga koken 😉
Zal ik er dan nog een A-4tje aan toevoegen??
Het is een zeer gevoelig en lastig onderwerp vandaag, maar ik vind het belangrijk dat het onder de aandacht komt. Zo heeft/hebben vermoedelijk de schrijver(s) van het boek ook gedacht. De nieuwe generatie moet op de hoogte gebracht worden van de gebeurtenissen die in het verleden in hun land gebeurd zijn.
Dit mag toch niet in de doofpot gestopt worden? Laten we blij zijn dat het voetbinden in ieder geval gestopt is. Daarnaast vinden er in deze wereld nog veel teveel praktijken plaats die niet geoorloofd zijn. Er moet nog ontzettend veel verbeterd worden.
Ik ben ervoor om de keuze aan het kind te laten. Laat het kind zelf kiezen als het daar de leeftijd voor heeft!
In mijn verzameling heb ik verschillende lotusschoentjes vanwege het handwerk/borduurwerk. Toen ik het eerste paar lotusschoentjes in mijn handen kreeg schrok ik. Ik kan ze in mijn handpalm plaatsen, zo klein. Ze waren gedragen door een 10-jarig meisje.
Voordat de meisjes trouwden wilden ze zo klein mogelijke voetjes hebben. De man was daar trots op!! Tijdens de bruiloft kon iedereen de bruid bewonderen en ook de grote hoeveelheid lotusschoentjes die zij gemaakt had. De bruid was ook trots. Nadat het in 1912 verboden was om aan voetbinden te doen, werd het toch stiekum gedaan. Er werden controles uitgevoerd. Was de vrouw hiervan op de hoogte, dan trok ze snel grotere schoenen aan om de lotusvoeten te verbergen.
Dan wil ik nog toevoegen dat de man als eerste naar de voeten van de vrouw keek. Hoe kleiner de voeten, hoe rijker de familie waarschijnlijk was. De vrouw hoefde dan immers niet te werken. Je kon ook niet lopen met zo’n kleine voeten. Het was meer waggelen/schuifelen. Het gaf je een status!
En vergeet het erotische aspect in dit geheel niet. Je had speciale lotusschoentjes voor in bed. Maar daar zal ik verder niet over uitwijken.
Conclusie; laten we blij zijn dat het voetbinden nu niet meer gedaan wordt, maar laat de nieuwe generatie niet vergeten wat er in het verleden gebeurd is!
moeilijk hoor zo’n onderwerp.
toch wil ik wel iets zeggen.
de verantwoordelijkheid van de ouders staat hier voorop.
‘zij’ moeten weten wat wel toelaatbaar en niet toelaatbaar is.
maar als zij dit niet meegekregen hebben, weten ze dat ook niet.
bij dit soort dingen, en ook de andere dingen die hier genoemd zijn, weten ze het vaak niet, of denken het beste met hun kind voor te hebben. (in hun ogen).
en dan is het nog moeilijker om te oordelen over die mensen.
ze hebben het vaak meegekregen van een voorouder (die meestal meer weerzinwekkende ideeen had).
of het nu om besnijdenissen gaat of om gaatjes prikken of om deze voetjes, de mensen gaan meestal mee in de massa van de mensen die het dichtst om ze heen staan.
ik hoop dat ik dit goed verwoord heb, woorden op papier lijken meestal anders dan je ze bedoeld.(sta nu op het punt om ze te wissen)
Ik snap voet-fetisjisten sowieso niet, maar het “erotische” aspect van een mismaakte voet, dat lijkt mij meer iets voor sadisten…
En ik hoef geen foto, ik heb al eens dergelijke voeten gezien.
Thank you very much.
Ik ben dankbaar voor jullie discussie van vandaag.
Meiden bedankt!
Aangezien er meer veel tekst hadden, plaats ik m’n eerste stukje (iets ingekort) alsnog hier…
…ik moest tijdens het lezen van deze begeleidende brief (?) die je bij het boek kreeg(?), denken aan de moeders en oma’s (en vaders en opa’s) die ondanks hun eigen pijnlijke ervaringen toch hun dochters (en ook hun zonen laten) besnijden, en daarna gingen mijn gedachten nog verder…, of eigenlijk bleven m’n gedachten vlakbij huis…., daarover later meer.
Waarom doen deze vrouwen (en mannen) hun kinderen dit aan?
Omdat het gewoon “de traditie” is, en ze in een totale onderdrukte positie verkeren(?), er niet over (willen) nadenken, maar waar ze waarschijnlijk (en hopelijk(!)) alleen door goede voorlichting en onderwijs uit kunnen komen.?
Over de ingebonden voeten en de meisjes-besnijdenis zal niet zoveel “onenigheid zijn” daarover is wel eensgezindheid denk ik. We keuren dit af.
Maar ik dacht óók aan de besnijdenis van jongetjes, daar zijn ook griezel verhalen over.
Daar kan misschien toch enige discussie over ontstaan…?
Dat het in de Thora, Koran en Bijbel staat was zeker in de tijd dat het voorgeschreven werd van nut, en als men in omstandigheden zonder veel hygiëne leeft kan het nog steeds nut hebben, enz.
Maar als men in ’t westen woont, met voldoende mogelijkheden om je goed te wassen?
Moet je dan een klein jongetje (zonder een te nauwe voorhuid) deze pijn aandoen?
Tja, en dan mijn dichter bij huis punt: gaatjesprikken voor oorbellen… dat vinden veel mensen hier bij ons heel “gewoon”…
Maar hebben ouders het recht(?!) om hun kinderen te (laten) verminken(!)? Anderen zullen het “versieren of verfraaien” noemen…
Ooit was in China het afbinden van voeten ook “gewoonte en een schoonheidsideaal”, net als de besnijdenis “gewoon” wordt gevonden door sommigen culturen…
:oP
Gaatjes voor oorbellen, is dat dan ook verminken? Bij kinderen wel, vind ik.
Je verandert iets aan het lichaam van iemand zonder te weten of hij/zij er later blij mee zou zijn.
Denk behalve de pijn tijdens ’t prikken/schieten ook aan eventuele ontstekingen en pus, allergieën, dichtgegroeide gaatjes die weer open gemaakt moeten worden, het gaatje blijft veelal levenslang zichtbaar, tijdens het spelen of sporten uitscheuren van de oorlel, enz…
Ik ben tegenstander. Ik vind het verschrikkelijk wanneer ouders gaatjes in de oren van hun kinderen laten maken. Bij ons op school moesten kinderen met een oorbel tijdens de sport een pleister over hun oorbel.
Als een jongeman als hij volwassen is, besneden wil worden is het zijn eigen keuze.
Géén enkele vrouw zal zelf de keuze maken om haar voeten, of geslachtsdeel te laten verminken, met alle ellende die daar uit voort vloeit, mits ze natuurlijk een keuze, en een gezond verstand heeft, en dat ook gebruikt.
“Schoonheids” operaties van volwassenen nu even buiten de discussie houden, het gaat over wat volwassenen kinderen aan doen vanwege…, ja vanwege wat eigenlijk…, vanwege HUN eigen …ideeën???
Niet met elkaar te vergelijken, nee dat is waar, waar het de aard en de maat v.d. verminking betreft.
En toch… onze leefomstandigheden zijn inmiddels ook niet meer zoals toen en daar, en dus is eigenlijk niets te vergelijken, en dan staakt de discussie.
Ach zo’n klein gaatje…
Maar als je hoort hoe hard een baby bij ’t gaatjes maken huilt (krijst…!), en hoe lang ’s avonds in bed nog bij napijn!
Ok, je zou verdovende “toverzalf” aan de dokter kunnen vragen, maar wie doet dat?
Enkele maanden geleden liep ik een juwelierzaak binnen, en daar was ’t een gekrijs!
Even later kwamen de juwelier, vader, moeder, opa, oma en het slachtoffertje van slechts enkele maanden oud van achter uit de zaak tevoorschijn.
Snel werd er afgerekend en verliet de familie met het krijsende kind de zaak…
Ik was verbijsterd, het was bijna sluitingstijd en ik moest naar nog een paar zaken… (…anders was ik ter plekke op m’n zeepkist geklommen!)
Toen ik later bij de boekhandel was, en ik de familie, met hun nog steeds krijsende dochter voorbij zag komen, vertelde ik aan de hun verschrikt nakijkende omstanders, dat de kleine net een cadeautje van z’n opa en oma had gekregen…
Tranen en oorverdovend krijsen…
…van blijdschap?
:oP
Ik prijs juweliers die weigeren om in kinderoren gaatjes te prikken/schieten.
Als het kind later als het volwassen is, gaatjes in de oren wil, kan ’t dat zelf beslissen.
Over Rachel Hazes die haar kinderen een as tatoeage van André liet geven kunnen we het vast wel eens worden… massa-hysterie, waar de kinderen in meegesleurd werden.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Rachel_Hazes
* ik verlaat ‘t internet en ga zgn. op zoek naar ’t telefoonnr. van de kinderbescherming, om te vragen waarom niemand ooit heeft ingrepen… *
Of mogen ouders dit alles zomaar met hun kinderen doen, terwijl de “opvoedkundige tik” niet meer mag?
:oP
Tot zo ver ongeveer m’n eerste reactie…
Het punt is wij besnijden onze dochters niet, daar hoeven wij hier geen discussie over te hebben, maar ik ken zoveel moeders die wel gaatjes hebben laten maken in de oren van hun dochters of zonen, en daar kunnen we wel wat aan doen hier in Nederland onder ons zelf.
Wij moeten niet alleen wijzen naar wat “anderen” doen, maar ook kijken naar wat “wij” zelf doen
Ik vind “verminkte” oren een hogere straf verdienen dan een af en toe normale(!) opvoedkundige tik!
!
Die tik is strafbaar, die gaatjes niet!
:o(
@Juul, goed dat je jou standpunt vertelt.
Gaatjes in de oren prikken moet je aan de kinderen zelf over laten als ze oud genoeg zijn, zoals ik al eerder schreef. Eline heeft zelf beslist. Eigenlijk wilde Eline al heel vroeg gaatjes in de oren, maar ik vond haar te jong en van mij moest ze nog wachten.
Wat Rachel Hazes betreft, dat is te zot voor woorden!! Gaat het haar niet om aandacht te krijgen???
…..ik moest tijdens het lezen van deze begeleidende brief (?) die je bij het boek kreeg(?)….. Welk boek???
@Juul,….. die tik is strafbaar, die gaatjes niet!….. Hoe kun je dat veranderen?
Dit boek…
http://berthi.web-log.nl/berthi/2005/10/boek_uit_china.html
http://berthi.web-log.nl/berthi/2006/10/bound_feet_ladi.html#comment-16705805
…
?
;o)
@Juul,….. die tik is strafbaar, die gaatjes niet!….. Hoe kun je dat veranderen?
@Berthi,
Door onszelf dat te laten inzien!
Door er b.v. hier op te wijzen.
Onze cultuur heeft ook(!) z’n kromheden.
:o)
@Juul, ik hoop dat het voldoende resultaat zal opleveren. Maar je hebt gelijk, wordt er niet over gesproken, dan gebeurt er ook niets!
Nu maar hopen dat er een minister of kamerlid je stukje leest…
:o)
En ik denk er ernstig over om op een rustig moment eens een “goed” gesprek met die juwelier te hebben…
:oP
Ik heb het artikel met bewondering, verwondering en afgrijzen in HzG toen gelezen en ook weer hier. Het is me heel erg lang bij gebleven. Het is goed dat dit onder de aandacht wordt gebracht en dat het gelukkig ook is afgeschaft! De laatste slachtoffers schuifelen daar nog in China en gelukkig is dat nu verleden tijd. Wat een marteling moet dat zijn geweest.
Heel verrassend en misschien ook wel naief van me las ik het bericht van je Berthi dat het ook een erotisch doel heeft gehad. Daar heb ik zelfs nog nooit bij stilgestaan! Jeetje!
Over al die andere verminkingen van het lichaam maar niet te spreken. Het is een culturele achtergrond waar we veel afkeer van hebben. Erg genoeg dat het voordelen oplevert als een vrouw bv besneden wordt of dichtgenaaid. Je moet daar hier in het moderne westen toch niet aan denken en ook hier gebeurt dat en vaak ook nog tegen hun wil in desnoods onder ontvoering.
Mijn dochter mocht van mij zelfs geen oorgaatjes. Ik heb gezegd dat ze na haar 16e dat pas mocht als ze dat echt wilde. Ik liet tussendoor mensen zien die gaatjes hadden en dat je dat vaak blijft zien en dat ze gaan hangen. Ze wilde graag maar stelde het gelukkig steeds uit. Nu is ze 20 en heeft ze dat gelukkig niet laten doen 🙂