Quiltsters midweek



Vandaag het verslag van Ineke van de midweek met haar quiltgroep.

Onze quiltgroep was een midweek naar een groot vrijstaand huis op één van Landal’s parken in Brabant. Met zijn zessen in een 10 persoons huis, dus genoeg ruimte. Gek genoeg werd er geknutseld, gebreid en o ja, ook een béétje gequilt. Een aantal dames heeft twee avonden geknipt en geplakt om een leuke Kerstster te maken. Maar het licht boven de werk/eet/knutseltafel was niet optimaal en dan zijn bij avond mijn ogen niet echt goed meer in staat om fijn fröbelwerk te doen. Dus ik ben, na 20 jaar!!, weer begonnen met een uiterst simpel breiwerkje, een dasje, voor bij de zwarte lange jas van dochterlief. Heel grappig pluizig materiaal, geen wol, maar wel super-superzacht, rood/aubergine/antracietgrijs. (Voor de breisters: Salsa van Lammy). Het weer zat ons erg mee, dus we hebben ook de nodige uurtjes buiten doorgebracht. Gewandeld in de bosrijke omgeving, gewinkeld in Baarle Nassau en -Hertog, Oirschot en Oisterwijk, Brusselse wafels met fruit en véél slagroom en Bossche bollen gesnoept en bij toerbeurt heerlijk voor elkaar gekookt. Koffie, lunch en borrel heerlijk op het terras. Omdat we niet ver van Tilburg zaten, stond een bezoek aan het Textielmuseum op het program. Ik kocht er “New York – Groeten uit Holland” theedoeken, geïnspireerd op de overbekende “pompedoeken” met ingeweven vrijheidsbeeld, voor zoon, die met de Kerst familie en vrienden in onder andere New York gaat bezoeken. Makkelijk mee te nemen cadeautje en Hollandser kan toch nauwelijks? Vrijdag inpakken en wegwezen, ieder weer terug naar eigen stek. Zo’n midweek is net lang genoeg om leuk te blijven en toch ook weer net te kort om aan alle plannen toe te komen. Reden om het nog eens te doen.

40 gedachten over “Quiltsters midweek

  1. Leuk om te lezen dat jullie hebben genoten.
    Bovendien waren de weergoden jullie gunstig gezind.
    Een bezoek aan het Textielmuseum zou ik ook niet overslaan als ik zo dicht in de buurt zat.
    Mooie theedoeken. Ik heb ze zelf ook al eens cadeau gegeven.

  2. dat klinkt erg gezellig. Leuke dingen gedaan en lekker gegeten. Die theedoeken vind ik léuk! lekker klassiek met een grapje. Grappig dat jullie je ook met iets meer dan quilten bezig houden. Dat gebeurt bij onze quiltgroep ook 😉

  3. @Ineke,
    Gezellig om je verslagje te lezen.
    Altijd heerlijk om te winkelen in ’t Textielmuseum! ;o)
    yvonnep schreef ook al eens over de Salsa “wol”:
    http://www.philippa.nl/yvonnep/?p=68
    Daar vind je ook een linkje naar hoe de “wol” er uit ziet.
    :o)
    Welke kleur heb jij voor de sjaal gebruikt?
    En… hoe zit dat nou met die foto van die hartjes quilt?
    LOL
    ;o)

  4. Leuk initiatief om zo met een groep actieve vrouwen in een huis te gaan zitten en dan lekker ‘prutsen’.

  5. p.s. De theedoeken van Job zijn ook geweldig mooi. Ze zijn met insecten ingeweven. Reden voor mijn dochters om niet af te willen drogen

  6. Goedemorgen dames (en heren?),
    @Berthi: Het quiltje is een co-productie. Ik heb de hartjes geappliqueerd van restjes geel en groen. Het is bestemd voor het project Little Quilts of Love, waarbij kleine quiltjes (deze is 55×50 cm) anoniem gegeven worden aan verloskamers voor couveuse-kindjes of voor de ouders van doodgeboren babytjes.
    @Juul: Dank voor je Lammy/Salsa link. Ik koos voor donkerrozerood/aubergine/antraciet voor bij haar lange zwarte jas. Ik breide 30 steken met nld. 7 met 2 bolletjes à 2,50 euro.
    @Tijm: dit was al onze 12e midweek (1x per jaar) en onze quiltgroep bestaat 14 jaar.
    We gaan in mei of september omdat één van de leden van oktober tot mei in Zd.Afrika woont.

  7. Dat klinkt heel gezellig allemaal.
    En mooi quiltje voor een mooi project. Zal heel erg gewaardeeerd worden. Ik heb het vroeger (1986 niet zo heel vroeger) mee moeten maken helaas, maar geen woord werd er meer over gerept (zelfs niet met familie bespreekbaar). Jaren later durfde ik het pas zelf op een merklap te vermelden.

  8. @Marian’ne,
    Ja, er over praten is een hulp bij het rouwen.
    En dat anderen niet (als eerste erover) durven (?) praten, komt misschien (?) ook omdat het zoiets pijnlijks is…, dat ze geen verdriet bij je willen “oproepen”.
    Terwijl er veel echtparen zijn die het zelfde meemaken…
    Ik heb dit stukje ook al enkele malen gewist, en overnieuw getypt, want de juiste woorden vinden (zeker typend) valt niet mee.

  9. @Ineke,
    Ik had eerder hierboven al een reactie voor je achtergelaten, maar ben bang dat die in cyberspace is verdwenen…
    Dank voor je uitleg over het quiltje en de sjaal, ik had ook al roze “wol” in gedachten.
    :o)

  10. @Ineke,
    Breide jij de sjaal ook in alleen maar rechte steken?
    * ik hoor wel eens een (brei)klok luiden, maar heb de klepel nog steeds niet gevonden *
    :o)

  11. @Marianne: ook van mij een dikke knuffel! Heel naar, dat je dit is overkomen en vooral, dat er daarna zelfs door je familie over gezwegen werd. Ja joh, mensen kunnen vaak heel slecht met hun gevoelens “uit de voeten”. Triest, maar weinig aan te doen.
    Van een jong moedertje van een couveuse-baby hoorden we via-via, dat ze het kindje aan al die slangen in dat glazen bakje niet als háár baby kon beschouwen. Te onwerkelijk, te klinisch. Pas toen het kindje op een eigen quiltje lag, kreeg het herkenbare en menselijke trekken, iets eigens en gezelligs. Kijk, daar doe je het voor.
    @Juul: ja, alleen 30 steken recht breien, keren en weer recht breien. Je ziet amper dat het gebreid is, alleen als je het tegen het licht houdt en er een beetje dóór kunt kijken, zie je steken. Het is echt op de automatische brei-piloot, maar wel heel snel leuk resultaat. Dochter krijgt hem vrijdag als bijcadeautje (wordt 28 alweer)!

  12. Jeetje, Marianne!
    Ik weet nog dat mijn nicht dit ook meemaakte en wij, mijn moeder + dochters waren kennelijk de enigen die reageerden. We hebben direct nadat we het hoorden een enorme bos bloemen naar het ziekenhuis gestuurd en een brief. Van haar eigen zussen en (schoon)ouders hoorde ze niets. Nog steeds komt het overleden kindje af en toe in het gesprek tussen haar en mij naar boven en vooral het zwijgen daarover zit haar nog steeds dwars.
    Marianne, als ik je toen had gekend had ik jou ook graag met een bloemetje en een brief gesteund.

  13. Kom het helaas in mijn werk (kraamverzorgende) ook tegen,…Het zijn altijd zeer emotionele en bijzondere dagen. Mijn eerste kraamgezin was ook bij een dood babietje, ik heb nog nooit ergens zo’n mooie wieg gezien als bij dit gezin. En als er in de toekomst een babietje in het gezin geboren mag worden, blijft de herinnering aan dat dode babietje ook altijd terugkomen. Dat weet je wel he Marianne (van mij ook een dikke knuffel),…
    Vaak worden deze quiltjes ook gemaakt door vrouwen die het ook is overkomen, dus het zijn wel hele liefdevolle quiltjes!
    Groetjes van Ingrid.

  14. Wat een ontroerende verhalen. Gelukkig dat er tegenwoordig veel meer aandacht voor is. Je hoeft het niet meer weg te stoppen, er mag gepraat worden en er wordt vooral ook geluisterd. Goed dat deze quiltjes er tegenwoordig zijn. Een zeer liefdevol gebaar. We hebben het er al eens eerder over gehad.
    Marian’ne m, vandaag een extra warme knuffel voor jou!!

  15. Ook wij hebben 2 keer een zo zeer gewenst kindje moeten afstaan , ze waren beiden ook ernstig gehandicapt , maar het nooit meer kunnen/willen praten over de kindjes heeft mij ook altijd veel pijn gekost.Wat mij ook altijd veel moeite kostte was dat de kindjes , Sjoerd en Lianne – als levenloos geboren te boek stonden , op een gegeven moment kwam de mogelijkheid om ze in te laten schrijven onder hun naam in je trouwboekje , ik was een van de eersten die dat deed , ging met heel veel emoties gepaard , maar het hielp wel , eindelijk erkenning , ook nu , nu ik er weer over schrijf komen die gevoelens weer in alle hevigheid boven , en het is maar beter dat ik nu even stevig aan het werk ga!
    Voor Marian’ne een dikke knuf ook voor jou!
    Groeten van Marlies

  16. Marlies voor jou ook een dikke knuffel!!
    Van de doodgeboren kindjes uit mijn kraamgezinnen heb ik ook geen geboortekaartje, maar een overlijdensadvertentie,…deze zijn een tastbaar en dierbaar bewijs dat er wel degelijk een kindje was.
    Poehpoeh wat een heftig onderwerp, ik zit hier met kippevel!

  17. Dank voor jullie lieve woorden. Ik wil wel even rechtzetten dat ik mijn kindje in de 4 1/2 maand van de zwangerschap verloor. Net zo verdrietig maar toch anders.
    Een opmerking van een schoonmoeder was: ” dat gebeurde vroeger ook, daar praatte je niet over, gebeurde op het toillet en daarna gewoon weer werken”. Deze vrouw had zelf geen kinderen misschien !!??.

  18. Ja kippevel krijg je er wel van Ingrid van dit soort onderwerpen , maar het niet bespreekbaar maken geeft ergere “wonden” dan kippevel! Het moet voor kraamverzorgenden ook heel moeilijk zijn om dat mee te moeten maken , en zeker bij je eerste kraamgezin.

  19. Dames..vreselijk dat jullie dit moesten mee maken! En wat ik nog erger vindt is dat er niet over gepraat kan worden!!! Dat heb je zo ontzettend nodig!!! Toen maar ook nu. ook al is het alweer zo lang geleden, het blijft een belangrijk onderwerp waar over gesproken moet kunnen worden!!! Het is een deel van ons leven!!
    Allemaal dikke knuffels!!!

  20. Oh sorry….Ik vergeet helemaal te reageren op het log!!
    Lijkt me heerlijk!!!!
    En die kleine quiltjes zijn voor een heel goed doel!!!!
    Mijn oudste dochter is niet overleden(gelukkig!!!) maar heeft erg lang in de couveuse gelegen!!! Klinisch en het is inderdaad moeilijk om je kindje, zo klein en teer, te kunnen knuffelen… als je kindje iets huiselijks in de couveuse mag hebben voelt dat hel anders!!!

  21. @Marlies, voor jou speciaal tig dikke warme knuffels….. zeker nu ik weet dat je het op dit moment niet gemakkelijk hebt!!
    Misschien geeft het lezen van de weblogs je afleiding!

  22. @Ingrid: het leek me altijd zo’n “vrolijk” beroep, in de kraamzorg. Maar jij werd wel heel snel met je neus op het feit gedrukt, dat niet iedere zwangerschap in een “happy end” eindigt.
    Een paar jaar geleden eindigde de zwangerschap van mijn man’s secretaresse in een drama. Ze verloor haar kindje en stierf 8 dagen later zelf na zwangersch. vergiftiging. Het hele kantoor was in shock! Ze was zo oud als onze dochter en zo’n leuke, spontante meid. Ze lag al in het ziekenhuis en toch ging het in ijltempo mis.
    Als je ziet hoeveel Little Quiltjes er ieder jaar nog nodig zijn, dat houd je niet voor mogelijk anno nu in een westers land. Maar toch! Eén ding is mij wel duidelijk: een kind KRIJG je, je NEEMT het niet, zoals sommige jongere stellen wel eens (arrogant) beweren.
    @Wilma: fijn, dat jij als ervaringsdeskundige het verhaal van die piepjonge moeder kunt bevestigen. Ik ga nog even door met quiltjes maken voor dit doel.

  23. @Marlies: jee zeg, twee maal zo’n drama moeten doorstaan! Ik heb echt met je te doen en sla mijn beide armen om je heen, na zoveel jaren. Want het blijven toch diepe wonden in je leven, dat kan ik me goed indenken.
    Was jij trouwens niet op midweek, deze week?
    Waar je ook bent, thuis of midweek, alle goeds toegewenst!

  24. @Ineke…..Het is een super goed doel!!!
    Ik was 20 jaar niet super jong maar wel JONG!!! En het is een hele moeilijke tijd….of je nu jong of ouder bent. Het was mijn eerste kindje dus een echt moedergevoel heb je ook nog niet zo!! En als je kindje dan en een glazen bakje ligt met allerlei slangetjes die overal uit haar kleine lijfje komen is echt niet bevordelijk om dan een moeder/dochter relatie te krijgen.. Dus ik denk dat die quiltjes daar echt iets goeds aan toe kunnen voegen!!
    Dit goede doel houd ik goed in mijn achterhoofd!!!

  25. Mooi dat we op de web-logs ook over deze tere dingen kunnen praten. En dat we zoveel warmte en vriendschap daardoor delen !!!

  26. @Marian’ne niet te geloven toch!!!
    Wilma de flap/uit is weer bezig!!
    :o)
    Maar wees eerlijk, internet is zo’n koel en koud gegeven en toch komt dit er vandaag uit!!!
    Berthi zei ooit tegen mij dat je nooit weet welke kant een log-bericht opgaat!!!
    Ik denk dat dat voor vandaag ook weer geld en voor gisteren…. ;o)

  27. @Wilma, internet is zo koel nog niet. We delen de vrolijke en minder vrolijke kanten van het leven met elkaar!!!

  28. @Wilma en iedereen, die meer wil weten over de Little Quilts of Love: bij http://www.quiltersgilde.nl vind je hier meer informatie over. In de linkerkolom bij *links*, dan *charity* en dan *little quilts of love* dan vind je adressen van coördinatrices en ziekenhuizen, die mee doen. Wil je zelf evt. een groep starten, dan is daar ook info over.

  29. @Marlies en man,
    een hele dikke (((knuffel))) voor jullie!
    @Marian’ne man,
    de (((knuffel))) voor Marian’ne gold natuurlijk ook voor jou!
    Want laten we ook de vaders niet vergeten.
    Al jullie hoop was gevestigd op het nieuwe leven, en dat het niet zo heeft mogen zijn, was en is, een kwetsbare plek in jullie beider herinnering.
    Een de little quilts of love, zijn wat de naam al zegt, kleine maar tastbare liefdevolle aandenkens aan deze kindjes.
    Een klein quiltje dat zacht is, en warmte wil geven…
    En de juiste woorden vinden om er over te kunnen praten, valt ook voor degenen die jullie (en de kindjes) nabij stonden, niet altijd mee.
    Uit eigen (?) onverwerkt verdriet zeggen mensen soms ook de verkeerde dingen, en is zwijgen in dat geval beter…
    (…over de opmerking, dat je naar ’t toilet gaat, en daarna moet dóórwerken…, tjee zeg…!!! Dan kan je echt maar beter zwijgen!)

  30. Marianne en Marlies en alle andere moeders die dit hebben meegemaakt : sterkte !! het lijkt mij vreselijk !
    En Marlies, knap dat je zelf ook LQOL’s maakt, ik weet dat je tijdens de tenniskampioenschappen op Roland Garros zelfs wel 10 hebt gemaakt !!
    Het Quiltvirus organiseert 4 november voor de tweede keer een Droomdekentjesdag: wie ook een handje wil helpen: er kunnen ook losse blokken gemaakt worden, wie mee wil doen : mail mij voor het patroon !

  31. Gisteren was ik hier ook .En ik kwam in een erg emotionele discussie terecht .
    Ik heb een hele tijd gezeten en kon geen letter tikken .
    Ik leef met jullie mee .
    De Little Quilts of Love zijn zeer belangrijk . Een prachtig idee dit projekt . Ik hoop eigenlijk dat iedere Quiltster eens probeert er minstens een te maken . Er is zo weinig materiaal voor nodig en wat tijd en liefde om het te maken .

  32. Meeleven doet goed gerrie! Ik heb het ook wel eens heel moeilijk als ik ergens heen moet waar een kindje doodgeboren is of waar iemand een miskraam kreeg , soms weet je niets te zeggen , nou ik zeg dan maar niets , een aanraking een kaartje sturen even bellen , ik heb ook meegemaakt dat er aan de andere kant van de lijn alleen maar gehuild werd , nou dat moest er op dat moment kennelijk uit en de desbetreffende vrouw was er duidelijk door opgelucht , moeilijk was het om stil te zijn.
    Marlies

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *