Textile-Collection
Van Berthi Smith-Sanders
Dit is absoluut geen site voor mensen die nog geen knoop aan een jas kunnen naaien. Integendeel. In dit stukje digitale wereld draait het om lapjes, stofjes, naald en draad, breinaalden en alles wat verder nog op het gebied van handwerken te beleven is. Er staan veel foto’s op deze site van de meest uiteenlopende handwerkjes uit heel de wereld en van alle tijden. Chinese schoentjes met borduursels, merklapjes, oud antiek handwerk; het is allemaal in kleurige pracht te bewonderen. De webmaster, Berthi Smith-Sanders, vertelt haar bezoekers dat ze als kind al helemaal wég was van handwerken. Als bewijs heeft ze er zelfs haar schoolrapport van weleer bij gezet. Bij ‘nuttige handwerken’ prijkt telkens een vette acht. Wie met de muisknop even op ‘links’ klikt, komt overigens helemaal bovenaan de pagina die dan tevoorschijn floept de weblog van deze handwerkster tegen. En meteen in het begin blijkt al dat een handwerkende webmaster anders naar de wereld kijkt dan anderen. Bij een foto van Berthi als kind staat niet alleen een korte beschrijving van haarzelf in die tijd, ook meldt de tekst dat ze op de foto een gebreid wollen jurkje aan heeft… . Terug op de website flitst een uitgebreide collectie textiel op het scherm, evenals een agenda met daarin alle handwerkevenementen die maar in Nederland te vinden zijn. En overal staan de bijbehorende foto’s bij. Er is duidelijk ontzettend veel aandacht besteed. In het gastenboek dan ook niets dan lof voor deze handwerkende dame. En een verzuchting van een bezoekster, die de kloof tussen de liefhebbers van deze site en de rest van deze moderne wereld heel goed laat zien. “Ik heb zelf heel mooie werkstukken van mijn grootmoeder, moeder en dochters”, schrijft de dame in kwestie. “Van mijn kleinkinderen heb ik niets, simpelweg omdat er totaal niets meer op handwerkgebied wordt aangeleerd. Zelfs breien is een onbekend fenomeen.”
Bron: Dagblad De Limburger, 22 september 2006.
OH FIJN!!! LEUK!!! Mooie recensie!!!
Ik las v.d. week over dit artikel, maar erg leuk om het nu even zelf te kunnen lezen!
@Berthi,
GEFELICITEERD!!!
:o)
pssst…
* trekt haar beste 007 gezicht *
“We hebben een undercover journalist in de struiken gehad.”
LOL
;o)
Quote:
“Van mijn kleinkinderen heb ik niets, simpelweg omdat er totaal niets meer op handwerkgebied wordt aangeleerd. Zelfs breien is een onbekend fenomeen.”
Hmmm… woont er nog een minister van onderwijs in Limburg…?
:o)
Prachtig stuk Berthi, wat zul je trots zijn.
Over een ander stuk in de krant, namelijk over het schaken. Uiteindelijk heb ik een klein berichtje zonder foto gevonden.
Waar je zoon aan meedeed was toch NK-snelschaken? Als je er nog belang bij hebt dan kan ik hem wel opsturen of misshcien wel skannen en dan versturen via de PC.
Wat leuk Berthi dat we het artikel even kunnen lezen.Draadjes- garens- lapjes dat is wat ons boeit en bindt.
Het is zeker weten een mooi stukje!!!
En… heel goed dat het handwerken onder de aandacht komt.
En… we blijven met beide benen op de grond staan!!
En… we gaan enthousiast verder!!
En… de minister van onderwijs woont vast niet meer in Limburg!:)
En… leuk als je het ‘kleine’ stukje over het NK-snelschaken wilt scannen en via de mail wilt sturen, Tijm!
Gefeliciteerd Berthi!!! Super stuk in de krant!! :o)
Wat zal je trots zijn…..
Heel leuk dat je ons ook even laat meegenieten van het stuk in de krant!!!
Wat een leuk artikel! Enne: “Ere wie ere toekomt!”
Leuke recensie Berthi! Nu eens niet van die meelijwekkende kreten , maar gewoon duidelijk , en zo hoort het ook!
Marlies
Mooi artikel Berthi.
Erkenning en bevestiging van al het goede werk dat je er in steekt.
Dat is wat wij willen, het bewaren en doorgeven van al dat moois.
Op jouw site las ik het artikel over jou uit de “gazet”DE Limburger.Jammer dat dit alleen in de Venlose editie stond,waardoor jouw site niet de aandacht krijgt die het verdient.
Ga zo door;ik geniet dagelijks van jouw verhaal en de reacties van anderen.
els w.
Gefeliciteerd met je artikel in de krant!!
Ze hebben niks te veel geschreven over je site en weblog. Deze zijn bijde fantastisch. Haha, die Juul met haar minister van onderwijs!! Maar een beetje meer aandacht aan breien, haken en borduren zou geen kwaad kunnen. Ze maken zich nu ongerust over het feit dat kinderen niet voldoende engels kunnen als ze naar de middelbare school gaan. Wij leerde dat toch pas als we daar arriveerde na de lagere school? Maar ja… ze weten niet beter. Ga lekker door met jou log en site, ik blijf genieten.
gefeliciteerd, wat leuk.
je mag nu heerlijk naast je schoenen lopen:p
en wat leuk dat ze je weblog nog appart even noemen.
heel goed geschreven en beschreven !! en trots mag je zeker zijn !
WOW dat is leuk zo’n artikel! Hartstikke leuk voor je!
Leuk, zo’n artikel over jouw persoontje in de krant. Klasse! ik meld me weer even aan na m’n verdwijning 😉
Gezellig dat je er weer bent, Marcella.
Hoi Berthi, wat leuk een artikel in tante Bet over je blog en website te lezen. Goed dat er weer eens benadrukt werd hoe belangrijk handwerkles voor kinderen is (zei de vroegere handwerkjuf 🙂 ) Wist je dat ik weer breiles ga geven aan o.a. kinderen bij Marijn? groeten Marnel
@Marnel, Ik was afgelopen zaterdag bij Marijn, maar dat was ze zeker vergeten te vertellen.
Ik vind het een super idee!!!!! Misschien vind je het leuk om t.z.t. eens een logje te schrijven over de handwerkles aan de nieuwe generatie kinderen? Ik ben erg nieuwsgierig naar het enthousiasme van ze en of ze het breien gemakkelijk onder de knie krijgen.
mooi artikel! Leuk dat je dat op je log zet!!!!
Mooi dat we even mee mogen lezen in het Dagblad De Limburger .
Dit vind ik echt een schouderklopje voor je !
We komen allemaal even langs om je een schouderklopje te geven .
Of eigenlijk EEN RIDDERSLAG !
Wordt je eindelijk verheven in de ridderstand van garen tot textielia ! ! ! !
Van alle complimenten word ik wel heel verlegen…..dank je!
…verheven in de ridderstand van garen tot textielia… O Gerrie, hier word ik heeeeeeeeeeel errrrrrrrrrg verlegen van….ik moet echt gaan oppassen om niet naast mijn schoenen te gaan lopen. Grapje…. natuurlijk blijf ik zoals altijd met beide benen op de grond staan!