Knuffels

Geplaatst op door


De laatste tijd heb ik het al verschillende keren over allerlei knuffels gehad. Vandaag, voorlopig voor de laatste keer, nog een log over knuffels… en wel die van Thijmen.

Voor de geboorte van Thijmen kwam er in zijn bedje ‘Treurmenietje’ te liggen. Niet zelf gemaakt, maar gekocht bij Prenatal. Treurmenietje had aan de ene kant een lachend gezichtje en aan de andere kant een verdrietig gezichtje. Met de aankoop van een Treurmenietje droeg ik bij aan de totstandkoming van ouderslaapplaatsen op de kamers en een ouderlogeerhuis bij het Sophia Kinderziekenhuis.
Al snel bleek dit dé knuffel voor Thijmen te worden. Ik kocht een tweede exemplaar als reserve, die ook snel in zijn bedje belandde. Zoals je op de foto ziet zijn de Treurmenietjes behoorlijk geknuffeld. Vele malen heb ik de knuffels voorzien van nieuwe rose lapjes, die ik toendertijd zelf heb geverfd.

34 gedachten over “Knuffels”

  1. Héééééééérlijk! Een TOP-knuffel!
    Om in te lijsten!
    Een echte “Jopie Huisman!”
    En dat is een compliment!
    Voor vrouwen, handwerk en toewijding.
    IYKWIM
    :o)
    STEUN HET SOPHIA KINDERZIEKENHUIS!
    http://www.vriendensophia.nl/?/sophia_home/Sophietje
    Klik op bestellen, en je ziet de andere modellen ook nog.
    DOEN!
    :o)

  5. Zo wat een exemplaar (geworden)!!!!
    Nou Thijmen is een echte knuffelkond zeg :-))).

  7. Even voor de duidelijkheid:
    het zijn twee dezelfde knuffels die lekker warm tegen elkaar liggen!
    Twee Treurmenietjes met heeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeel nieuwe rose lapjes er omheen.

  9. Dat is nou echt een enorm verknuffelde knuffel . O ja het waren er twee dicht bij elkaar en die knuffelen nu vrolijk samen verder .
    Ik kan mij eigenlijk niet meer zo herinneren dat ik een knuffel had . Wel poppen . En vaak speelde ik dan doktertje en moest met het poppenkind naar de dokter .
    Een of ander naalden kokertje was dan mijn koortsmetertje .
    En ik had een heel lief wit hondje , van een soort flanelachtig stofje heel stijf opgevuld .
    Het beestje had een heel lief snuitje , rode oortjes en stond op een plankje met 4 wieltjes . Trek-koordje en zo kon ik met mijn hondje gaan wandelen .
    Beelden uit mijn kinderjaren . . . . . . . . . ! ! !

  10. Een van onze jongens had een knuffelkonijn , lange gekleurde benen had het beest , overal werd het mee naar toegesleept , bij het boodschappen doen bleef het dier liggen in…jawel een handwerkzaak , gelukkig kende men mij en legde het dier opzij , ik moest dezelfde middag nog terug om Konijn op te halen , op een gegeven moment was het kind te groot voor knuffels en werd het doorgegeven aan een nichtje. Wij hadden de raad gekregen om kind verschillende knuffies aan te bieden , maar Konijn was toch wel zijn favo.
    Marlies

  11. Ohh wat enig die afgekloven knuffel!! Onze meiden hadden badstoffen lapjes die ze “tuut”noemde. Wassen mocht ik ze niet, maar als ze bij oma logeerden, dan gingen ze daar in de wasmachine. En je raad het al…ze zaten vóór de machine te wachten tot ze er weer uit kwamen. hihi

  12. Vergat ik nog te zeggen dat onze zoon een “Hollyhobbie pop”had als knuffel. Hij hield hem zo vast, dat zijn hand onder het rokje zat!!! Ja toen al …. Ook hij heeft hem eens laten liggen op een parkeer plaats. Wat een drama gaf dat. Dus gauw een nieuwe gekocht, die hij gelukkig ook wilde hebben.

  13. Wat een lekker totaal uit hun voegen geknuffelde poppen!
    Onze dochter had een Snoopy, die ze zelf hardnekkig Tattus noemde. Ze had ook een reserve, de oudste heette daarna Tattus “Seenieoor” en de jongste was uiteraard Tattus Junior. Onze huisarts kende de beide Tattussen bij naam. Moordvent toch?!

  14. Nog even een aanvulling: ik had één van de Tattussen eens op 30 graden in de wasmachine laten meedraaien. Was helderwit en fris geworden, maar was tijdenlang uit de gratie.
    Vroeg onze huisarts waarom dat was. Antwoord van Pauline: nu heeft Tattus seenioor geen “ruik en wrijf” meer. Prachtig verwoord, hè?
    Ze was toen nog geen 3 jaar oud.

  15. al onze meiden hadden (hebben) zo’n heerlijke knuffel gehad. tweede dochter had een pyjamabroek als knuffel, die ze echt heeft afgeknuffeld tot een paar losse draadjes. een tweede pyjamabroek werd genadig geaccepteerd als vervanger…
    lief blijft het toch altijd!
    groetjes

  16. Het belangrijkste van een knuffel is de geur! Ze mogen dan ook in principe niet gewassen worden. Toch is het me gelukt om ze twee keer het bad in te krijgen, uiteraard na goedkeuring van Thijmen.

  17. @Ineke,
    inderdaad geweldig mooi verwoord!
    @Berthi,
    wat een leuke log en leuke reacties, heel herkenbaar.

  18. voor de laatste kleindochter was er een genaaid popje tilde je haar rokje over haar hoofd dan kwam er een slapend gezichtje te voorschijn rok weer terug en het :kind=was wakker, Liefje was de naam en ze gign regelmatig in de wasmachine en dan zat Suzanne voor het venster en had een plezier als ze voorbij kwam zwemmen. Kind is nu 17 en lief is nog altijd buurt
    te vinden, heerlijke verhalen

  19. @Basje, weer zo’n lief verhaal!
    Zo heeft ieder haar eigen mooie, lieve, ontroerende verhaal over dé knuffel.
    Matthijs en Eline hebben nooit een speciale knuffel gehad.
    Matthijs duimde liever!:) Daar hield hij ‘konijnentanden’ aan over. Gelukkig is het door orthodontie helemaal goed gekomen.

  22. @Marian’ne,
    Leuke vrolijke ontwerpen, hè.
    Maar waar staan de boekenwurmen?
    Ik zie ze over ’t hoofd…???
    :o)

  24. Berthi,
    Oh,ja die vond ik ook al zo leuk (beide), en de vingerpoppetjes deden me aan Marian’ne’s mini sokje denken, die past nl. ook precies om m’n vinger.
    :o)

  25. Zal ik wel weer iets te snel genoemd hebben, even kijken!!!!
    RUPSEN, dat zijn het….toch???
    Rechts boven in bij de giraf.

  26. Wat een leuke lapjes en leuk verhaal!!! Blauwe lapjes zie je inderdaad niet veel.
    Echt jaren 30 stijl. In die tijd kreeg je meer gekleurde (school)lapjes, ook rood/ blauwe zie je dan meer. Ik heb er ook een uit die tijd gemaakt voor het Abc-en.
    Het 2e lapje is een echt jaren 20/30 stijl (na de Jugendstil), randjes, franjes en met die motieven, fietsertjes, luchtballonnen en hondjes. Ook in die stijl ben ik aan het borduren, de oranje kleur (bv met zwart) was een mode kleur, zie je veel terug in het interieur, stoffen, keramiek.
    In de boeken van Hennie Stevan (Groningen)zie je daar voorbeelden van, in de Komplete Handwerken(grote 3).
    In het boek ‘Repertoire des Motifs’ van Valerie Lejeune staan veel van deze motieven. Ja en natuurlijk in de oude DMC boekjes.
    Het is een boeiende periode, qua stijl, om te borduren. Ook meubeltjes, klokken, vazen en serviesgoed uit die tijd zijn leuk.

  28. @marian’ne m, zou jij de reactie willen kopiëren en dan onder de log willen plaatsen van de merklapjes?

  29. @Marianne…
    Grumpf… nou kan ik de giraf Én de rupsen ook al niet meer vinden…
    Mááááár ik zag wel een lief gezichtje op ’t buideltje van de vingerpop kangoeroe…
    LOL

  32. Ja, hier géén vaag eiland vol oude omaatjes…
    Al kan dat als sprookje voor de kinderen wel heel inspirerend zijn natuurlijk.
    ;o)

  33. @Juul, het sprookje van een eiland vol oude omaatjes is zo voor de hand liggend…. in deze tijd kan er toch wel een beter verhaal bedacht worden?!
    De link die jij hebt gevonden met al die mooie ‘knuffels’ spreekt me veel meer aan.
    Noux Noux is een heel ander verhaal. Daar hebben we het al heerlijk uitgebreid over gehad.
    Voor wie het gemist heeft, lees alle interessante reacties bij deze log:
    http://berthi.web-log.nl/berthi/2006/09/noux_noux.html

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *