Op 6 juni schreef ik over het vertrek van Peggy voor een lange reis. Inmiddels heb ik verschillende emails van haar ontvangen.
Op 9 juni ontving ik een bericht vanuit Dehli, waar het erg warm was. Een dag later zou ze vertrekken naar Leh (Ladakh), Noord-India. In Dehli heeft Peggy prachtige wollen en zijden jassen uit Kashmir gekocht. Allemaal heel mooi geborduurd.
Het daarop volgende bericht kwam op 18 juni vanuit Leh. Hierin vertelde Peggy dat het heerlijk weer was in Leh. Dehli was een verschrikking, 42 graden in de schaduw. In Leh genoot Peggy van de mooie natuur. Ze zat in een familie guesthouse en later vertrok ze naar een farmhouse buiten Leh.
Op 2 juli ontving ik het bericht dat ze weer terug was in Leh; waar een ideale temperatuur was van 25 graden. Ze had erg genoten op de boerderij. “Hier is niet veel textiel te koop. Alleen heb ik een prachtige Ladakhi jas gekocht. Het is een wollen geweven jas met cape”, vertelt Peggy.
Twee dagen later vertrok Peggy weer naar Dehli, om daar twee dagen te blijven. Twintig Kashmiri jassen lagen daar op haar te wachten. Vanuit Dehli zou ze deze jassen naar Bangkok brengen en vandaaruit naar Nederland versturen. In Bangkok hoopte ze snel klaar te zijn om dan naar het noorden te kunnen vliegen.
Op 11 juli kreeg ik een verslag vanuit Mae Hong Son.
Hierbij het verslag van Peggy:
Ik zit nu in Mae Hong Son……even weer terug aan de Burmese grens…..het was zo warm in Bangkok….Ik heb direkt een vlucht genomen naar Chiang Mai en van daar naar Mae Hong Son…….wel een hele relaxe plaats….eigenlijk een klein dorpje, maar de omgeving is fantastisch……vandaag ben ik met mijn vriendin weer op de motor naar de *Longneck* dorp gegaan….
Er zijn twee dorpen in de buurt….maar ik ben naar een kleinere dorp gegaan waar niet zo veel toeristen komen….Eerst een uur lang op de motor en dan een boot huren…je kunt het dorp alleen maar per
boot bereiken….we zijn heel vroeg van huis vertrokken….de tocht per boot is al een hele belevenis.
In het dorp wonen de mensen in houten…bamboo huisjes en aan de voorkant een soort veranda waar ze ook wat sjaals weven….overigens van slechte kwaliteit…en verder verkopen ze wat souvenirs……maar ja om de vrouwen zo te zien lopen…..daar heb ik wel wat moeite mee…..want hun kin wordt zo’n beetje naar voren geduwd door de koperen ringen….de meisjes krijgen vanaf hun 5 jaar één ring om hun nek….en elk jaar weer één tot ze volwassen zijn…..
Ze hebben geen “lange nekken”…maar de ringen schijnen de schouderbladen naar beneden te duwen…is me verteld…….En wat me zo opvalt….ze zijn zo stil….pushen niets…..zitten wat droevig voor zich uit te staren….nee ik heb er geen goed gevoel over…en ik was echt blij dat ik weer met de boot naar huis kon gaan……het was voor mij een opluchting toen ik weer in de boot zat en de tocht over de rivier was geweldig….heb erg genoten !!!!!
Daarna zijn we met de motor naar een KAREN..dorp gegaan….de Karenmensen maken …vind ik…prachtige weefsels…..Ik heb ze in Bangkok in een soort tentoonstelling gezien…….Ik heb dan ook wat Karenweefsels gekocht uit het dorp…….we zijn ook nog uitgenodigd om een bordje rijst te eten…..wel erg heet..zeg !!!!! Verder blijf ik daar een paar dagen en dan ben ik van plan om naar het uiterste noorden te gaan…CHIANG RAI….’the golden’ driehoek……en ook wil ik de grens over ..BIRMA…..maar eerst wil ik een tocht maken per jeep naar verschillende hilltribes in de omgeving van Chiang Rai…….voorlopig nog even Mae Hong Son en dan richting Chiang Rai.
De eerste afbeelding is een ansichtkaart en de rest zijn foto’s van Peggy, die vorig jaar gemaakt zijn.
Peggy en Berthi, bedankt voor dit reisverslag!
Ik vind het altijd interessant om te zien hoe mensen op andere plekken op de aarde leven, …virtueel dan, hè. ;o)
Fijn dat mensen zoals Peggy, ons laten mee reizen. :o)
De kleuren zijn prachtig, maar die nekringen zijn vreselijk!
Ik heb gehoord dat het vooral vanwege het toerisme nog steeds gedaan wordt…brrr, want er zijn ook vrouwen die het niet meer doen. Hier moet nodig (nog meer) geëmancipeerd, onderwezen, enz. worden!
Zo moet je toch niet (willen) leven.
Een heerlijk reisverhaal zo vlak voor de vakantietijd.
Bedankt dat je ons mee laat genieten!
Wat een griezelig gezicht, die metalen nekken!
Slapen met zo’n martelwerktuig lijkt me bepaald geen lolletje.
En dat het nog in stand gehouden wordt voor toeristen, triest! Geef mij dan Volendam maar, ook toeristisch maar toch meer onschuldig vermaak. Want wat weegt al dat metaal wel niet? Dit geeft toch afwijkingen aan je skelet en spieren?!
Indrukwekkende reis overigens. Delen ervan zijn me uit de verhalen van zoon Laurens bekend, die was er 2 jaar geleden. Was zeer onder de indruk van Laos, meest onderontwikkeld; straatarme, maar heel vriendelijke bevolking. Thailand te commercieel helaas. Zelfs de uithoeken ervan. Maar ja, ieder probeert een graantje mee te pikken, begrijpelijk.
Ik heb ooit een reportage gezien van die Longneck-vrouwen , heel akelig vind ik het , want Longneck-mannen…… die waren er volgens mij niet , ook kwam toen ter sprake dat er vrouwen waren die die vreselijke ringen afwilden doen , maar ze konden er toch niet aan wennen , ik vind sieraden mooi , maar dit is bepaald geen sieraad.
Marlies
Ja, ik moet het zelfde zeggen, krijg een kokhals gevoel. De spieren van de nek zijn zo onontwikkeld dat deze volwassen vrouwen waarschijnlijk nooit meer zonder kunnen. Moeilijk hoor een traditie doorbreken, vooal als er commercie in het spel is. De kleding is prachtig en ben benieuwd naar foto’s van de gewonnen “schatten”.
Dank Peggy en Berthi voor het ‘mee’ reizen, ben blij dat ik in dit “koele” landje zit:-)). Maar vind het heel interessant om het zo mee te beleven!!!
Het is heel triest om deze vrouwen met die nekringen te zien. Ik denk dan gelijk aan de vrouwen die de lotusschoentjes droegen/dragen, ook zo iets afgrijselijks.
Je zal maar verkouden zijn en opgezette klieren hebben, het lijkt mij helemaal niet gezond!.Wel een mooie reis waar we van mee kunnen genieten.Bedankt!
Met belangstelling heb ik alles gelezen .
Mooi om hier ook even mee te kunnen reizen .
Net zoals bij ARTE de Duits-Franse TV zender met veel mooie uitzendingen , Wunderwelten , vanuit allerlei uithoeken van de wereld .
vandaag was ik daar 50 minuten in Mexico .
@Gerrie, heerlijk toch dat we op zoveel manieren de wereld naar ons toe kunt halen.
hey ik moet een spreekbeurt doen over nekringen gelukkig staan hier veel foto’s
oeps tis der een beke te veel opgekome
m’n excuses hiervoor
groetjes anoniempje
Ik moet hier ook een spreekbeurt over houden :D, erg nuttige info. , ook in de reacties !!
@anoniem, succes met je spreekbeurt!
lelijk