Terwijl iedereen nog op één oor ligt, vertrek ik (28-2) met de trein naar Tilburg. Ik heb een afspraak met de mensen die werken bij de wasserij van het Nederlands Textielmuseum. Vandaag kom ik te weten hoe mijn mangeldoeken, voor de expositie in het Limburgs Museum, een mooie glans kunnen krijgen. Alle tijd wordt er genomen om de verschillende manieren onder de loep te nemen. Uiteindelijk komen we met z’n allen tot de conclusie dat het ’t beste is om de mangeldoeken te gaan plakken op gladde tafels. Plakken wil zeggen dat een mangeldoek helemaal nat wordt gemaakt met koud water. Vervolgens komt de mangeldoek met de goede kant op de gladde tafel te liggen en hierna gaat men de doek glad strijken; de doek gaat plakken op de tafel. Boven de tafel hangt een ventilator die lucht aanvoert zodat de mangeldoek wordt gedroogd. Deze methode is ook gebruikt voor het damast dat onlangs te zien was in het Textielmuseum. Aan het einde van de middag worden er als proef vier mangeldoeken geplakt en vannacht moeten ze drogen. Spannend!
Er is nog tijd om een blik te werpen bij de expositie -G-E-B-O-R-D-U-U-R-D- in het Textielmuseum. Deze tentoonstelling laat zien dat je lang niet altijd zo netjes hoeft te borduren en draadjes af te hechten zoals ik het heb geleerd! De technieken en de ontwerpen van de kunstenaars kunnen me niet echt bekoren. Uitzonderingen daar gelaten. Berend Strik bewerkte nostalgische foto’s met machinaal borduurwerk om de werking van de foto’s te versterken. Ulrike Möntmann borduurt symbolisch langs de halsuitsnede van elk hemd een zin over het leven van Jessica Schümann, een junkie. Zinnen zoals: ‘At age six the police brings me home for the first time’ of ‘At age fourteen, I am sent to a home’. Het idee is aardig, maar van de zinnen word ik niet bepaald vrolijk. Het mag wel duidelijk zijn dat mijn belangstelling veel meer uit gaat naar historisch textiel!
Meer textielkunst is te zien bij Suds and Soda
Later op de middag word ik nog een ervaring rijker… ‘haastige spoed, is zelden goed’. Rap steek ik de straat over, uiteraard als het verkeerslicht de kleur groen aangeeft. Als ik bijna aan de overkant ben, struikel ik en lig razendsnel met mijn gezicht op het keiharde zand. Schade: schaafwond op de kin, dikke rode geschaafde neus, blauw oog en een schaafwond op mijn voorhoofd… ik blijf voorlopig binnen!
Zo’n leuke dag…wat naar voor je dat hij zo moest eindigen…
Ik hoop dat je je snel weer beter voelt!
Lekker binnen blijven, kaarsjes aan, kopje thee met chocola (als je dat lekker vind natuurlijk…) en je fijn laten verwennen!
Wat sneu dat je net moet vallen, was je nog in gedachten van alle indrukken? Ik kan me wel voorstellen dat het spannend is met het resultaat van de mangeldoeken en het is leuk als je net zo’n tentoonstelling mee kunt pikken. Nu maar even rustig aan!
Wat een werk, die was van mangeldoeken en damast. En dat in een tijd, dat de gezinnen doorgaans heel groot waren en de machines in het huishouden schitterden door afwezigheid! Onze grootmoeders verdienen posthuum dikke onderscheidingen.
Beterschap met je geblutste hoofd! Ik kwam twee weken geleden ook onzacht met de bodem buiten in aanraking. De fysieke schade was gelukkig minder (gekneusde vingers en elleboog en kapotte kleren), maar ik voelde me zo superongelukkig.
Sterkte deze week!
en alweer kabouters, mangelmannetjes dit keer ongetwijfeld zijn ook deze niet uit het goede hout gesneden ( of uit het juiste linnen geweven 😉 en dat terwijl je die met je gehavende hoofd zo goed zou kunnen gebruiken. je bent wel erg hard gevallen als ik de schade zo lees. Sterkte ermee.
het plakken ga ik ook eens proberen met een lapje
kijken of ik er zo een mooi sitsig glansje op kan
krijgen. Als het niet genoeg gaat glimmen kan ik altijd nog kalanderen.
je mening wat betreft moderne textielkunst deel ik volkomen. Ik vind het leuk bij anderen – soms, maar zelf hoef ik niet zo nodig.
Kiik nog maar even, eerst een beetje reclame, maar daarna het textielmuseum:
http://www.zoomin.tv/videoplayer/index.cfm?id=205843&mode=normal&pid=nu&quality=3&ftvplayer=yes#
argh, ik hoop dat de narigheid gauw weer genezen is. LIjkt me een héél uitdagende baan, in de wasserij van het Textielmuseum!
Wat een pech, hopelijk ben je weer snel toonbaar maar bij breivriendinnen kun je je altijd tonen.
Sterkte Rose.
Jippie, zojuist gehoord dat de mangeldoeken er prachtig uitzien! Nu aan de slag om nog 30-35 mangeldoeken uit te zoeken voor de expositie. En deze worden uiteraard ook ‘geplakt’.
De kabouters en elfjes zullen zeker aanwezig zijn in het Limburgs Museum. Uit ervaring weet ik, van de vorige expositie, dat dit een geliefd onderwerp is bij de mensen, ook bij mij! Ton van Reen schreef er een boek over: ‘Klein Volk’, de geschiedenis van de kabouter.
Vandaag ook de tekstkaartjes afmaken……ik kom de dag wel door met af en toe een heerlijke kop thee en een stuk chocola……verrukkelijk!!!
Juul, ik heb de opname van Omroep Brabant bekeken. Een erg kort filmpje. Ik vind het zo jammer dat er bij de expositie zo weinig toelichting is…….misschien is het ook wel de bedoeling dat de bezoekers hun eigen verhaal in het kunstwerk zien!
Bij de expositie is wel een grappig klein boekwerkje te koop (heb ik ook gekocht), maar ik kan me toch niet overal goed in vinden! Gelukkig maar dat iedereen verschillend is, anders zou het toch een saaie wereld zijn!!
Ach, Berthi, was je met je gedachten ergens anders? Wat een werk zeg, van die mangeldoeken, maar goed dat het mooi is geworden. Dat nieuwe borduurwerk kan mij qua thematiek ook niet echt bekoren, al vond ik bij suds en soda wil mooie dingen (en mooi uitgevoerd). Wees voorzichtig met jezelf.
Arme jij, wat een smak zeg en dan zo gehavend uit de strijd komen…..
De volgende dag ben je dan vaak helemaal geradbraakt, zo stijf als een deur denk ik, of valt het mee?
Sterkte ermee, idd maar ff binnen blijven….voordat je vervelende vragen moet beantwoorden!!
Alles bij elkaar valt het nog mee…..maar ik wil liever de vragen vermijden als: ” zo, jij hebt flink carnaval gevierd”…. of ” iets teveel alcohol genuttigd tijdens de carnaval”.. en zo zijn er nog genoeg vragen te verzinnen…!
Je hebt gelukkig je humor nog! :o)
Chocolade helpt ook hééééél goed! ;o)
Humor is erg belangrijk in het leven……..en een beetje zelfspot kan geen kwaad….! Af en toe ben ik een echte druif…..misschien daarom wel gestruikeld??
Vandaag maar weer lekker genieten van koffie en thee met chocola……..en verder gaan met de mangeldoeken en de tekstkaartjes voor de expositie!
Als je maar niet te hard van stapel loopt…
;o)
Variatie:
Als je maar niet te hard met een stapel loopt…
;o)
Tjee, je hebt gelijk….ik loop trap op, trap af met de gestapelde mangeldoeken!
Misschien zit het mee……gelukkig is het niet vrijdag de dertiende!
Sterkte!
En… blijven lachen, als het tenminste niet te veel pijn doet…