Szymborska (Kórnik, 1923) werd in 1996 bekroond met de Nobelprijs voor literatuur en daarmee kreeg de grande dame van de Poolse poëzie alsnog de wereldwijde erkenning die zij verdient. Einde en begin bevat de vertaling van zo goed als alle gedichten die zij in de periode 1957-1997 heeft gepubliceerd, bij elkaar zo’n hondervijfenzeventig stuks. De vertaler, Gerard Rasch, ontving voor zijn vertalingen uit het Pools de Martinus Nijhoffprijs voor Vertalingen 1997.

Ik heb voor het volgende gedicht gekozen uit de bundel Einde en begin: Woordjes

‘La Pologne? La Pologne? Is het daar niet vreselijk koud?’ vroeg ze. Ze was zichtbaar opgelucht, want je hebt tegenwoordig zoveel van die landen, dat het maar het veiligste is om over het klimaat te praten. ‘O, mevrouw’, wil ik haar antwoorden, ‘de dichters van mijn land schrijven met handschoenen aan. Ik wil niet zeggen dat ze die nooit uittrekken, maar dan moet de maan wel warmte geven. In strofen van louter oorverdovende kreten – omdat ze alleen zo door het gebulder van de storm kunnen dringen – bezingen ze het eenvoudige bestaan van de zeehondenherders. Onze klassieken griffen met een ijspegel van inkt in aangestampte sneeuwhopen. De rest, de decadenten, wenen met sneeuwkristalletjes om hun lot. Wie zich wil verdrinken, heeft een bijl nodig om een wak uit te hakken. ‘O, mevrouw, mijn beste mevrouw.’ Dat wil ik haar antwoorden. Maar ik ben vergeten wat zeehond in het Frans is. En van pegel en wak ben ik niet zeker. ‘La Pologne? La Pologne? Is het daar niet vreselijk koud?’ ‘Pas du tout’, antwoord ik ijzig.

De gedichtenbundel heeft een speciale voorkant: kruissteekpatronen!

Wat er vandaag zoal te doen is in het kader van de gedichtendag, kun je vinden bij Gedichtendag.