In het NRC Handelsblad las ik het volgende: Als ik het station verlaat, stapt er een grijze vrouw op me af. Of ik kan breien, vraagt ze. Even later sta ik een felroze breiwerk in de steigers te zetten. Een hesje. Ze wil veertig steken en daarboven een gerstekorrel, maar is vergeten hoe je op moet zetten. Ze vergeet ook wel eens het gas, en nu proberen de buren haar weg te pesten. Om haar op weg te helpen, brei ik een paar laffe ribbels. ‘Ik wist absoluut niet meer hoe een gerstekorrel moet,’ zeg ik een paar dagen later tegen mijn vriendin Maria, ‘en ik heb nog wel een handwerkakte’. Maria antwoordt zonder aarzelen: ‘Alzheimer light.’
Wat een ontroerend verhaal, en wat fantastisch kort weergegeven hoe de zekerheid over deskundigheid in elkaar zit.
Ik moet er opeens aan denken , dat ik een reaktie wilde plaatsen en ik m,n verhaal deed over een rood-wit vestje . Over andere breisels zocht ik naar het woord ajour . . ! Dat breiwerk heb ik maar laten liggen en er niet over verteld . Want het duurde drie dagen eer dit woord weer bij me boven kwam . Er liggen hier woorden boeken , maar die kunnen in sommige situaties geen uitkomst bieden .
Hoi kom op je log terecht en vind het mooi
fijne zondag
Grietje