Van 19 juli tot en met 13 september 2003 was er in het Weverijmuseum Geldrop de expositie: ‘Wassen, bleken, mangelen, damast-geweven mangeldoeken.’ Tijdens deze periode waren er mangeldoeken te zien uit mijn collectie. Regelmatig was ik aanwezig om de bezoekers het interessante verhaal van de mangeldoek te vertellen. Ondanks de warme zomer hadden vele mensen de moeite genomen om naar het museum te komen. Ook meneer Frits kwam samen met zijn begeleidster op een zomerse zaterdag. Hij is die dag niet verder gekomen dan de ruimte waar je een kopje koffie kunt drinken met een sneetje peperkoek erbij, uiteraard Peijnenburg Koek uit Geldrop. Meneer Frits werd direct omringd door een aantal vrijwilligers van het museum. Zijn begeleidster was zo vrij om even van zijn zijde te wijken om de prachtige motieven van de mangeldoeken te bewonderen. Zij probeerde zo aandachtig mogelijk te luisteren naar mijn verhaal, maar om de haverklap draaide zij haar hoofd. Ze wilde meneer Frits niet uit het oog verliezen. Zoals ze mij vertelde: ‘Ik ben hier niet voor mezelf maar voor meneer Frits.’ Frits Philips kwam af en toe een bezoekje brengen aan het Weverijmuseum. Hij hield van kleine musea!
Leuke anekdote, Berthi!