Alex en Diana, imiddels een gezin met twee kinderen, waagden vorig jaar de grote stap en emigreerden naar Noorwegen. Ze kochten een camping uit de zestiger jaren die al twee jaar dicht was omdat de eigenaar naar Spanje was verhuisd. Er werd hard gewerkt om alles op tijd opgeknapt te krijgen. Op de camping staan de trekkershutten die ze verhuren. En de kro, het restaurant, waar een groot deel van hun inkomen vandaan komt. De inwoners van ‘hun’ dorpje Skollenborg maken dankbaar gebruik van het restaurant. Om een hapje te eten of voor een feest of vergadering. Mannen houden er hun cognacavondjes; vrouwen hun handwerkbijeenkomsten. Noorwegen is het mekka van het handwerken, weet Diana inmiddels. ‘Vrouwen komen in zaaltjes bij elkaar om te breien (te vergelijken met de Stitch ’n Bitch-groepen in Nederland – Berthi), te vilten of wol te spinnen. Van angorakonijnen. Daar maken ze dan weer truien en broekjes van.’ Als bewijs laat Diana een piepklein gebreid broekje zien. Warme (onder)kleding is trouwens geen overbodige luxe in een land waar het maanden ijzig koud kan zijn. Twintig graden onder nul is geen uitzondering. Ondanks die kou speelt een groot deel van het leven zich buiten af. ‘Zelfs baby’s slapen dik ingepakt in de kinderwagen rustig buiten bij min vijftien’, vertelt Diana.
De mensen hebben aandacht voor elkaar hier, weten Diana en Alex. Ze halen de sneeuw voor je deur weg, komen met hout aanzetten en komen zelfgebreide mutsjes brengen.

De website van Alex en Diana is nog in de maak, maar wil je informatie, mail dan naar wijnans@tiscali.no
Bron: Dagblad De Limburger, 7 oktober 2005