Meadham Kirchhoff

Zaterdag 19 februari kon je in deze log lezen dat Miriam Tegels de afgelopen weken aan een bijzondere opdracht heeft gewerkt. De deadline was maandag 21 februari. Deze dag reisde Miriam naar Londen om de drie gebreide kledingstukken zelf af te leveren en de show van Meadham Kirchhoff bij te wonen op dinsdag.


Van links naar rechts: Di Gilpin, Roonah Stephens en Miriam Tegels

Miriam: ‘Ik ben weer thuis! Om precies middernacht arriveerde ik veilig thuis na twee geweldig enerverende dagen in Londen. Bij aankomst van de Eurostar in Londen zat ontwerpster Di Gilpin al in de stationshal op me te wachten, breiend aan een van de projecten die nog afgewerkt moesten worden. Een taxi bracht ons naar het atelier van Meadham Kirchhoff waar de bedrijvigheid leek op een georganiseerde mierenhoop. Catwalk modellen kwamen binnen, gaven hun portfolio af en deden een proefloop onder toeziend oog van de twee ontwerpers. Aan zes werktafels knipten en naaiden de interns (studenten van de modescholen). Intussen groeide de line up: een meterslang kledingrek langs één wand van het atelier met daarboven de schetsen van de complete set kleding per model. Gedurende de middag en avond werden voortdurend kledingstukken en accessoires toegevoegd. Ook de ongeveer veertig handgebreide kledingstukken die Di Gilpin met haar team van the Bothy had vervaardigd. Een kleine teleurstelling voor Di was, dat een aantal applicaties verwijderd moesten worden. Het effect van deze applicaties was niet wat de heren designers voor ogen hadden. Enkele sweaters moesten nog in elkaar gezet worden en een halsboord nog gebreid. Daarmee heb ik me beziggehouden en het lukte net om voor de deadline, zeven uur ’s avonds, alles in te leveren. Bij het afscheid mocht ik mijn visitekaartje aan meneer Kirchhoff geven en ontving ik van hem de uitnodiging voor de catwalk show, gistermiddag om 13.45 uur.


Na een gezellig diner in een Italiaans restaurant bij de Towerbridge en een te korte nacht was het dan gisteren zover, de catwalk show van Meadham Kirchhoff. Vanaf onze zitplaatsen keken Di en ik gespannen uit naar de opkomst van de modellen. In strakke formatie, drie modellen naast elkaar in zeven rijen achtereen, kwam de groep op van achter in de hal tot het midden. Daar ging de formatie uiteen en ontstond een lange rij van modellen die één ronde liep door de grote hal. De twee designers Meadham en Kirchhoff verschenen kort, en alleen van achter belicht als een silhouet waarmee de show afgelopen was. Een groot applaus van de ongeveer 500 aanwezigen volgde en de ontlading was groot voor Di Gilpin. Bijna al haar werk werd geshowd.’


Miriam: ‘Je ziet de maillot en de sweater die ik in de afgelopen twee weken heb gebreid. Terugkijkend kan ik alleen maar zeggen dat dit een geweldige én overweldigende ervaring voor me was!’


Via deze link kun je alle gebreide kledingstukken zien met al hun prachtige details.

Hoe overleef ik… (wild) breien? van Francine Oomen


Het is dinsdag 8 februari 14.12 uur en Esther Jacobs stuurt naar Rosa van Dijk een mail met het onderwerp: Ezzie wordt wild!

Roos! Ik heb de ontdekking van de eeuw gedaan! Ik weet zeker dat jij ook helemaal uit je dak zult gaan! En wie weet Neuzie ook wel!
Denk aan graffiti…
Denk aan street art…

Denk aan breipennen…
Denk aan gekke kleuren wol…
Denk aan…
KNIT GRAFFITI!


Knit graffiti, leuk, maar wat te doen als je niet kunt breien en de breiwinkel dicht is? Geen probleem, de mails met tips vliegen over en weer van Rosa naar Esther en omgekeerd. Diverse breilinks worden uitgewisseld en beiden vinden breien in een groep nog leuker. Ze starten een wild-breiclub.


Rosa en Esther komen erachter dat wild-breien eigenlijk niet zo moeilijk is. Ze leren snel en ontdekken veel op internet. Problemen waar de vriendinnen tegenaan lopen, zoals te strak breien, worden door vrolijke tekeningen van Annet Schaap op een grappige manier neergezet zodat de lezer niet dezelfde fout maakt. De grondbeginselen van het breien worden behandeld in een paar breilessen. Met behulp van de tekeningen moet het iedere jongedame en -man lukken om een wild-breiseltje te maken.

Verantwoord bezig zijn is van groot belang. Maak restjes wol op, haal een oude gebreide trui uit en gebruik het breigaren opnieuw, en bij een kopje kamillethee neemt Rosa een zuperzalig stuk worteltaart.


Heb je genoeg wild-breisels voor binnen en buiten gebreid, ga dan aan de slag voor jezelf. Brei een kleurrijke muts, een sjaal, een wilde stropdas of arm- en beenwarmers. Het straatbeeld zal aanzienlijk kleurrijker worden!


Hoe overleef ik… (wild) breien? Francine Oomen, ISBN: 978 90 451 1209 1. Prijs: € 8,95. Het boek staat vol met breitips, inspirerende foto’s, EHBBO (Eerste Hulp Bij Brei-Ongelukjes), een stripverhaal en uiteraard leuke patronen. Deze uitgave is geschikt voor kinderen in de leeftijd van 10 tot 12 jaar.

Van de uitgever Querido mag ik drie exemplaren verloten van het boek Hoe overleef ik… (wild) breien?. Wil je kans maken op deze nieuwe uitgave van Francine Oomen, plaats dan een reactie onder dit berichtje. Dit kan tot en met 5 maart 14.12 uur!

Textiel Plus kunstdagen 2011

De Textiel Plus kunstdagen worden gehouden op 25 en 26 maart 2011 in de Lebuïnuskerk te Deventer. Er zal meer aandacht zijn voor hedendaagse kunst en vormgeving waardoor deze Textiel Plus kunstdagen een iets ander karakter krijgen.


Van stof en meer, de tentoonstelling
Veel te zien, voor elk wat wils. Er zijn vier themapresentaties rond textiel in zijn vele huidige verschijningsvormen. Zo is er de trend textiel te suggereren in andere materialen. Dat is een van de thema’s. En er is adembenemende kunst, er zijn monumentale accessoires, intieme sieraden, verrassende meubels en voorbeelden van 3D printing. Kortom aantrekkelijke en afwisselende presentaties met werk van kunstenaars en begaafde amateurs. Draagbaar en niet-draagbaar, om van te genieten, om te bewonderen, ter inspiratie. Om thuis na te volgen. Werk zien inspireert tot werk maken.
Kunstenaars: Adinka Tellegen, Barbara Polderman, Bart Hess, Frederike Drop, Freedom Of Creation, Intermezzo, Johanna Schweizer, Karin Kortenhorst, Mara Skujeniece, Marijke Schurink, Mirela Srsa, Renske Papavoine, Riet Atteveld, Sarena Huizinga, Tine De Ruysser, Trees Limburg, Truike Verdegaal, Truus van den Heuvel, Zhao Li.

Lezingen
Vrijdag 25 maart
12.00 uur: Sluiers! door Gillian Vogelsang. Gillian Vogelsang vertelt over de geschiedenis van sluiers en demonstreert hoe die worden gedragen in het Midden-Oosten en de Westerse Wereld. Ze bedekken hoofd, lichaam en gezicht en zijn verrassend door hun vorm, kleuren en versiering.
14.00 uur: Stoffig? door Inge Specht, conservator Nederlands Leder en Schoenen Museum.
Waren textielschoenen ooit luxe, in onze tijd wordt de markt overspoeld door goedkope ballerina’s en gymschoentjes. Aan de hand van voorbeelden uit de collectie van het museum laat Inge Specht zien hoe ‘stoffig’ schoenen kunnen zijn.
Zaterdag 26 maart
12.00 uur: Waaiers, door Jannie Polak. Jannie Polak is onder andere oud-conservator van Museum Beeckestijn in Velsen-Zuid, waar zij jarenlang de waaiercollectie Felix Tal (1891-1983) beheerde. Zij vertelt over Tals passie voor waaiers, over de collectie en het verblijf ervan op Beeckestijn.
14.00 uur: Vruchtbaarheid, Johanna Schweizer. Johanna Schweizer vertelt over de ontwikkeling in haar textiele werk. Vruchtbaarheid is de rode draad die gaat over de relatie tussen kunst, leven en werk. Speciaal voor textielliefhebbers gaat ze in op de haaktechniek en het verharden.

Praktisch
De Lebuïnuskerk ligt op 10 minuten lopen van het station. De auto kun je gratis parkeren aan de overkant van de IJssel bij het IJsselhotel. Een pontje brengt je naar de stad, op enkele minuten lopen van de kerk.
Toegangsprijs: € 12. Voor de lezingen worden in de stand van Textiel Plus kaartjes verstrekt. Deze zijn gratis, maar wees er tijdig bij, want op = op. Lijst van deelnemende leveranciers op Textiel Plus onder ‘links’.

Textiel Plus kunstdagen 2011: vrijdag 25 maart 11.00–20.00 uur zaterdag 26 maart 10.00–17.00 uur. Locatie: Lebuïnuskerk Deventer.

Pronkjournaal XXVI

Elma: ‘Groot was de verrassing op 31 december, als afsluiting van het jaar 2010, een overzicht van de cursistendag te zien die op 8 oktober werd gehouden in Grijpskerk.

De eerste foto is de quilt van Pillie. Pillie en Henk waren op vakantie in België en dan vooral in het Meetjesland wat een regio is in het noordwesten van de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Tijdens hun fietstochten langs de vele kreken (die een verhoogd zoutgehalte hebben en wat weer invloed heeft op de vegetatie) maakte Pillie de mooie foto die ze bij de Copyshop af liet drukken op stof. Deze foto werd gebruikt als middenstuk voor een prachtige quilt. Aan de wand hingen ook nog diverse mooie werkstukken van patchwork.

Bij het meegenomen broodje genoten wij van een heerlijke kop snert gekookt door Aaltje. Berthi kon helaas niet aanwezig zijn, maar had gezorgd dat de servetten met het prachtige merklapmotief er waren voor bij de soep. Jammer om te gebruiken en werden ze mee naar huis genomen om na te borduren. De eerste borduurwerken zijn al klaar als herinnering aan een erg mooie dag.


Het hoofddoel, het tonen van de pronkrollen was een enorm succes. Iedereen had erg hard gewerkt om zoveel mogelijk meters ingeregen te hebben. De (110 meter) pronkrollen werden in groepen op de tafels uitgelegd en zeer zorgvuldig bekeken en weer ideeën opgedaan. Margriet heeft twee pronkrollen gemaakt, ontstaan uit een leven lang verzamelen, met elk werkstukje een verhaal met vele herinneringen. Ook breirollen van vele meters werden getoond. Pronkboeken van patchwork en borduurwerk. Sjoukje toonde haar rolletje dat maar 12 cm hoog is. Ge toonde haar gebreide en geborduurde kralentasjes. Dit was een dag om zeker over een paar jaar nog eens te herhalen en dan meer dan 200 meter.’

Breisels op de London Fashion Week

De London Fashion Week is in volle gang, alhoewel we de Amsterdam International Fashion Week nog maar goed en wel achter de rug hebben.

De London Fashion Week vindt plaats van 17 tot en met 23 februari 2011. Designers presenteren hun nieuwe herfst- en wintercollectie 2011-2012. Voor één van de catwalk shows mag Miriam Tegels een bijdrage leveren in de vorm van drie handgebreide kledingstukken. Miriam vertelt: ‘Het verhaal begint op zaterdag 5 februari wanneer ik gebeld word door de Schotse knitweardesigner Di Gilpin met een dringende hulpvraag: “Kan ik nog vóór 22 februari drie items breien voor de catwalk show van Meadham Kirchhoff?” Ik zeg haar toe mijn uiterste best te doen en haal nog diezelfde zaterdag, via vriendin Elizabeth Gutchow die een wolwebwinkel heeft in Duitsland, 1 kg fijne shetlandwol in huis. De patronen komen binnen via e-mail en de marathon breisessie kan beginnen! In de daarop volgende week brei ik twee maillots en begin dan aan wat het topstuk moet worden van de collectie: The Trellis Jumper. Vanaf 5 februari brei ik gemiddeld zo’n tien uur per dag om maar zover mogelijk te komen voor de deadline. Ik mag nog niet verklappen hoe het er allemaal uit gaat zien maar kan wel een klein tipje van de sluier oplichten: de show draait dus om handgebreide items uitgevoerd in pure shetlandwol. Hoofdthema: Textuur. De kleuren van de door mij gebreide items: wit en zwart. Wat breisters zullen herkennen is inspiratie vanuit de fisherman’s sweaters, verder zie je “bobbles”, ajourwerk en raster als applicatie.

Aanstaande maandag 21 februari trein ik per Eurostar naar Londen om zelf alles af te leveren. Achter de schermen help ik Di Gispin om alle projecten af te werken waar dat nog nodig is. De show is op dinsdag om 13.45 uur. Na afloop neem ik de avondtrein terug naar huis.’

Een geweldig mooie opdracht, alleen jammer dat er zoveel haast bij was. Maar ja, zo zal het wel vaak werken in de modewereld. Hollen en stilstaan. Je maakt ons wel heel nieuwsgierig naar het eindresultaat. We kijken uit naar de foto’s.

Een plekje veroveren in de modewereld valt niet mee. Het is ‘vechten’ om aandacht. Zo las ik vandaag in Volkskrant magazine een artikel met de titel: ‘Ik ben een naaister.’


Koos van den Akker is een Nederlandse mode-ontwerper die vijftig jaar in het vak zit, waarvan 43 jaar in New York. Met een winkel aan Madison Avenue en de bijbehorende erkenning, maar zonder het zakelijke succes. ‘Het gaat tegenwoordig alleen om geld en media-aandacht’, volgens Van den Akker.

Koos van den Akker is 71 jaar. Hij studeerde bij Dior in Parijs, runde een eigen boetiek in Den Haag en vertrok op 29-jarige leeftijd naar New York. Hij is de man die de term ‘Cosbytrui’ tot een begrip heeft gemaakt. Een wederzijdse vriendin had de jarige Cosby een KOOS-trui cadeau gedaan. Cosby is altijd een goed contact gebleven. ‘Recent heeft zijn vrouw gevraagd of ik kerstpyjama’s voor het gezin wilde maken.’ Ook Elton John, Elizabeth Taylor en Cher droegen KOOS, maar je kunt net zo goed Isabella Rossellini, Lou Reed en Meryl Streep noemen, of het Metropolitan Museum of Art. Heeft ook KOOS hangen. Van den Akker heeft geen pr-machine tot zijn beschikking, geen promotiemeneer of -mevrouw die het merk kan opstoten. Hij heeft zijn hoofd en handen. ‘Ik maak kleren, niet voor een seizoen, maar voor altijd. Ik ben een naaister. Dat zijn de basics. Maar dat is niet genoeg tegenwoordig. Je moet elk jaar van stijl veranderen en zeggen waar je dit seizoen door bent geïnspireerd. Welk boek, welke film. Voor de media moet je buitenkant hebben, verhalen. En die heb ik niet.’

Foto: Marije Kuiper

Vervolg borduurproject meel-zitzakken

In deze log lees je over het borduurproject meel-zitzakken. We gaan het project op de voet volgen en vandaag lees je voor de eerste keer over het vervolg.


Alle zakken zijn bedrukt en bij de borduursters afgeleverd. De komende weken worden er veel kruissteekjes geborduurd door meerdere borduursters. Op de Handwerkbeurs Zwolle kun je de meel-zitzakken van dichtbij bekijken, je treft daar enkele borduursters aan.



Knopendoosjes


Het is niet de eerste keer dat we het over knopen hebben. Het is een geliefd onderwerp dat al menig keer op dit blog ter sprake kwam, maar de knopendoosjes bleven tot nu toe onderbelicht. Tijd om daar verandering in te brengen.

De prachtige knopendoosjes die je ziet komen uit de collectie van Josefien. Ettelijke jaartjes geleden kwam Josefien deze doosjes tegen op een markt. Ze waren te mooi om te laten staan. Het doosje met de Steinnuss Hosenknöpfe dateert volgens de afbeelding uit begin 1900. We hebben het dan over de Jugendstilperiode (1880-1914) die gekenmerkt wordt door sierlijke en zwierige lijnen, vaak in combinatie met florale motieven. De andere twee knopendoosjes lijken me van een latere datum, jaren 20/30 van de vorige eeuw. Jammer dat we tegenwoordig niet meer zulke fraaie knopendoosjes zien. De reserveknoopjes worden in een klein plastic zakje verpakt en vastgenaaid aan het etiket dat we aan de binnenkant van het kledingstuk vinden. Maar ja, waar laten we deze knoopjes nu? In de knopenpot, in de naaidoos, in de voorraadpot óf in de ijsblokhouder die Albert Heijn als tip gaf in Wathandig.


In de literatuur komen we de knoop ook tegen. Ruby’s lepel van Anna Lawrence Pietroni is een historische roman die zich afspeelt in een Engels provinciestadje in de jaren dertig van de vorige eeuw. De 13-jarige Ruby maakt kennis met de nieuwe excentrieke eigenares van de plaatselijke knopenfabriek, waar karkassen worden uitgekookt en botten worden verwerkt tot knopen en vervolgens met een dame die door de stedelingen voor een heks wordt aangezien. Alle ellende die ontstaat, blijkt op te lossen door Ruby, alleen moet Ruby eerst zichzelf redden.

Zoek je mooie handgemaakte porseleinen knopen dan moet je bij De Eerste Keramiek Kamer zijn.

Textielpost – Haarlem II

Het gaat bijna de week van de post worden. Vandaag vond ik op mijn deurmat twee prachtige textielkaarten van Christien uit Haarlem. Christien: ‘Vrijdag (11-2-2011) weer ’t Teylers Museum bezocht. De oude zaal wordt opgeknapt. Al het houtsnijwerk wordt vernieuwd! Als breister, hier een ode aan het schaap dat ons de wol geeft. Sinds kort weet ik dat angora van een konijn komt en ik vind bamboo en zijde heerlijk zacht om te breien – maar toch: Leve het schaap!’

Afbeelding: Kop van een schaap, Jacob van Strij (1756-1815)


Egyptische graven in Thebe (1861), Willem de Famars Testas (1834-1896)

Christien: ‘Vrijdag met m’n moeder (89 jaar en Egypte kenner) naar Egypte & Napoleon in het Teylers Museum geweest. Het Teyler bezit ’t 23-delige “Description d’Egypte”. Enorme boeken, veel artikelen uit oudheden, volkenkunde uit Leiden waren erbij gezocht. Nog even de kleine portretten van een breister en kantwerkster bewonderd (helaas geen kaart). Heten beide: “Portret van een vrouw.” Lunch in het museumcafé: een oase van rust.’


Christien: ‘Textiel! Zie de prachtige jurk in die hitte!’

Mail-Art van HannieK

HannieK kennen we van de textielpost uit Abenberg. Kantklossen is haar grote hobby en zij doet dit met veel plezier. Ze onderneemt uitstapjes naar het buitenland om kantexposities te bezoeken, maar borduren doet ze ook graag. Op de geborduurde envelop zie je de kantklosjes terugkomen. De klosjes zijn als het ware in beweging. De geborduurde postzegel met een klosje garen, is gedateerd op 2011. Erg mooi detail is het strengetje borduurgaren met naald dat in de B en S is verwerkt. De hartjes zijn ingeweven in het linnen en de envelop wordt dichtgemaakt met twee drukkertjes. Een schitterende Mail-Art!


Mail-Art krijgt de laatste jaren veel aandacht. Regelmatig worden er exposities georganiseerd. Vanaf 20 februari tot 11 maart 2011 kun je in de bibliotheek van het Stedelijk Van Abbemuseum 440 Mail-Art kaarten bekijken. Het thema is verzamelen. Duizenden mensen hebben bijzondere verzamelingen, variërend van postzegels, munten, sigarenbandjes tot mooie woorden en bijzondere herinneringen. Waarom verzamelen we? Hoe verzamelen we? Ook veel hedendaagse kunstenaars leggen verzamelingen aan als uitdrukking van hun idee. Zij hebben ook het vermogen om de principes van ‘het verzamelen’ in een postkaart samen te brengen. Voor diegene die niet naar Eindhoven kan gaan, is er de online tentoonstelling.

Sint Valentijn


Sint Valentijn is de beschermheilige van geliefden. Volgens de legende kwam een jong paar bij bisschop Valentijn met het verzoek hen te trouwen. De man was een heidense soldaat, de vrouw een christen. Valentijn vond de liefde zwaarder wegen dan de wetten van de keizer en huwde het stel. Al gauw kwamen meerdere paren met hetzelfde verzoek. Hij werd aangegeven en gearresteerd.

Volgens een ander verhaal kwam een belangrijk man bij de toen al in de gevangenis zittende Valentijn met het verzoek zijn blinde dochter te genezen. Valentijn zorgde voor een geneesmiddel, maar dat werkte niet. Op de dag van de onthoofding probeerde de vader van het meisje nog wanhopig de uitvoering van het vonnis tegen te gaan, maar tevergeefs. Na de terechtstelling ontving het blinde meisje een klein briefje van Valentijn, waaruit een gele bloem viel (als mensen hem om raad vroegen gaf hij hen een bloem, vandaar de bloemengroet op Valentijnsdag). Paus Gelasius I riep in 496 14 februari uit tot de dag van de Heilige Valentijn.


Valentijnsdag ging oorspronkelijk om de anonieme liefde. Tegenwoordig is het meer een dag geworden dat geliefden elkaar extra aandacht geven, vaak in de vorm van een cadeautje. De commercie speelt hier een sterke rol in. Het lijkt wel of Valentijnsdag elk jaar meer aandacht krijgt in de media. Ik houd het simpel, een klein borduurwerkje voor Valentijn en de aardappel in hartvorm, die ik uit mijn aardappelmand haalde, is erg mooi. Te mooi om op te eten!

Alhoewel het maandag is, kwam de postbode toch weer bij mij aan de deur en zie wat hij bezorgde:


Ik lees: ‘Van een ding kan je zeker zijn, deze kaart komt van Valentijn.’ Dank je wel, Valentijn! Het is een prachtige kaart met héél fijn borduurwerk. Zie je de jongen en het meisje in de bloementuin? Over de postzegel is ook nagedacht.