MaaikeW: ‘Op dit schilderij wordt een blik geworpen in de paskamer waarbij twee winkelbediendes een jurk op maat maken voor een “essayeuse”. Hierbij staat de mannequin = essayeuse centraal en in het licht. De kijker van het schilderij wordt aangekeken. Minder aanwezig zijn de winkelbediendes afgebeeld. Via de verzamelaar Van Bilderbeek kwam dit schilderij terecht in het Dordrechts Museum, het stamt uit de Parijse periode van schilder Isaac Israëls. Overbodige details werden door Israëls weggelaten, let op de mouw van de vrouw op de voorgrond hiervoor die met enkele penseelstreken is neergezet.’

Het komt nog maar zelden voor dat ik een boek toegestuurd krijg waar op de verpakking mooie postzegels zijn geplakt. Dus extra leuk om zo’n fraai pakketje te ontvangen vanuit Frankrijk. Misschien ben je benieuwd welk boek vanuit France naar Pays-Bas kwam…


Uit de verpakking kwam het boek Volk bij den weg (1937) onder redactie van Roel Houwink met literaire bijdragen van schrijvers waaronder Hendrika Kuyper-Van Oordt. Zij schreef het artikel Agentuur in linnen. Het verhaal begint met meneer Kevelaar die eens in ’t half jaar bij mevrouw thuis kwam om de bestellingen op te nemen ter aanvulling van de linnenkast. Mevrouw beschikte over een behoorlijke hoeveelheid linnen want zij had een strijkkamer en een mangelkamer. De lakens, de sloopen en servetten werden gezoomd en gemerkt door de meisjes in de linnenkamer van het Burgerweeshuis. Dit beeld kwam voorbij toen de vriendinnen mevrouw aanraadden om een agentuur in linnen te beginnen.

Postzegels uit de collectie van Annie van Assem. ‘Je voelt het borduurwerk’, schrijft Annie.
Op 19 mei 2020 schreef ik een bericht over ‘Textiel’postzegels. Vandaag een vervolg hierop omdat er in het verleden zo’n mooie postzegels zijn uitgegeven. Gelukkig verschijnen er af en toe nog ’textiel’postzegels zoals je hier ziet. In 2011 had de Zweedse post fraaie kerstpostzegels met het thema breien. En dan deze Nederlandse decemberzegels uit 2012 en in 2013 verscheen van de mooie nieuwe serie Mooi Nederland 2013, postzegels met het thema Streekdrachten. Studio Pot & van der Velden koos voor hoofdbedekkingen. Er verschenen vijf postzegelvelletjes: Bunschoten-Spakenburg en Staphorst, Marken en Walcheren, Noordwest-Veluwe en een verzamelvel.

Nadat Eva Behrens het bericht Bijzondere postzegelverzameling had gelezen, stuurde ze mij haar dubbele ’textiel’postzegels. Een mooie aanvulling op de verzameling en hiervan wil ik je vandaag enkele postzegels laten zien.


Twee postzegels – kinderzegels – uit een serie van vijf uit 1960. Thema klederdrachten: Marken – Volendam – Bunschoten – Hindeloopen – Huizen.

sønderjyske kniplinger: kant uit Zuid-Jutland (Denemarken). De postzegels zijn uitgegeven in 1980. Over kantklosjes uit onder andere Denemarken kun je hier lezen.

Een Belgische postzegel uit 1967 met de tekst: vlasnijverheid – industrie liniere. Op de postzegel zie je vlas afgebeeld, een weefspoel met draad dat een stukje los gewikkeld is en op de achtergrond in het zwart de fabrieken.

Een postzegel uit Niue: een eiland, gelegen op het zuidelijk halfrond in de Grote Oceaan, in Polynesië, ongeveer 700 km ten oosten van Tonga en ten zuiden van Amerikaans-Samoa. Deze postzegel is uit een serie van vier uit 1979: International year of the child. Rechtsboven op de postzegel zie je het logo afgebeeld van International year of the child.


Magyar posta (Hongaarse post) – Kapuvár. Een postzegel met een man in klederdracht die uitgegeven is in 1963.

In 1952 was het 300 jaar geleden dat Jan van Riebeeck landde op de Kaap de Goede Hoop nabij de Tafelberg. Zowel de PTT in Nederland als die in Zuid Afrika wilde deze gebeurtenis herdenken met postzegels. Zuid Afrika wilde niet alleen Jan van Riebeeck afbeelden, maar ook zijn eerste vrouw Maria de la Quellerie.

De ’textiel’postzegels worden nu aangevuld door mij, door onder andere deze Koreaanse postzegels.

Volgens mij is het na jaren bloggen wel duidelijk dat ik blauw een mooie kleur vind. De blauwe kaart van Tineke past dan ook heel goed in mijn blauwe hoekje. Eerder ontving ik van Tineke al een fraaie blauwe kaart, uiteraard beide kaarten door haar zelf gemaakt. Bij de eerste blauwe kaart ging het om een cyanotype, nu is het een monoprint op de gelli plate met materiaal uit de tuin. Gesigneerd, alsof ze in een museum was.

Afbeelding op de kaart van links naar rechts: eik – madelief – dopheide – lavendel. De kaart werd verstuurd in een blauwe zelfgemaakte envelop!

Tineke maakt schitterende kaarten die je kunt bekijken op Instagram.

De expositie Kimono: Kyoto to Catwalk in het Victoria and Albert Museum in Londen is door het coronavirus uitgesteld. Wel kun je via deze link vijf filmpjes bekijken over deze prachtige tentoonstelling.



In 2009 was in de Kunsthal in Rotterdam een mooie expositie van kimono’s waarover je in dit bericht meer kunt lezen en in 2012 was er een kimonoshow op de Floriade. In 2015 zag ik de prachtige tentoonstelling Geisha in het Rijksmuseum Volkenkunde waar je hier meer over kunt lezen.

Eind 2020 (waarschijnlijk in november) gaan 25 kunstenaars exposeren in de Ursulinenkapel in Roermond. Een groot aantal disciplines is vertegenwoordigd zodat het een prachtige tentoonstelling wordt op een schitterende locatie met veel verschillende soorten kimono’s uit binnen- en buitenland. Hierbij alvast een voorproefje van het werk van Daniëlla Baars, pyrografe.

MaaikeW: ‘Het onderwerp schorten is goed vertegenwoordigd op je blog. Je eerste textielkaart na de opstart van Textielpost betrof een stapel steeds hetzelfde opgevouwen Zeeuwse schorten. De tentoonstelling Van sloof tot eva kwam aan bod, net als schortenknopen. Het mooist vind ik het schilderij-verhaal van Sir Lawrence Alma Tadema die Rika in haar witte schort schilderde. In de punt van haar schort staan haar initialen in rood geborduurd zodat Frederika Reynders nog immer te achterhalen is, net als Lucie Berard op dit schilderij overigens.’

Afbeelding: Pierre-Auguste Renoir (1841-1919) – Little Girl in A White Apron – Portrait of Lucie Berard 1884.

Het is feest vandaag: nijntje is jarig, ze wordt 65 jaar! Het konijntje heeft een bijzondere geschiedenis. In 1955 is de familie Bruna op vakantie in Egmond aan Zee. Elke avond voor het slapengaan vertelt Dick Bruna aan zijn oudste zoon Sierk een verhaaltje over een wit konijn dat in de tuin van het vakantiehuisje rondloopt. Dat konijn wordt de inspiratie voor nijntje.

Het eerste nijntje-boek heette ‘nijntje’ en werd uitgebracht in 1955. Niet in de vierkante vorm zoals we de boeken nu allemaal kennen, maar in rechthoekig formaat. Naast dit boek verschijnen in dit formaat nog ‘de appel’ (1953), ’toto in volendam’ (1955), ‘nijntje in de dierentuin’ (1955), ‘kleine koning’ (1957), ’tijs’ (1957) en ‘de auto’ (1957). Van sommige van deze boeken maakt Dick Bruna later nog een nieuwe, vierkante editie. Vanaf 1963 worden alle nijntje-boeken in het vierkante formaat uitgegeven.

Bijna zestig jaar fietste Dick Bruna over de grachten van Utrecht naar zijn atelier. Nadat hij stopte met werken (in 2011) is het atelier verplaatst en opnieuw opgebouwd in het Centraal Museum in Utrecht. In dit bericht zie je foto’s van het atelier en lees je er meer over.


11 oktober 1989: Dick Bruna signeert een nijntje-boek voor Matthijs en Eline.
Ter gelegenheid van nijntjes 65e verjaardag verschijnt nijntje en nina beste vriendjes: nijntje en nina spelen graag samen. Ze houden allebei van knutselen en vinden het leuk om bij elkaar te logeren. Zelfs in hun dromen komen ze elkaar tegen! Ze zijn beste vriendjes voor altijd. De opbrengst van de verkoop van dit boekje gaat naar het Sikkelcelfonds.

Ook verschijnt het nieuwe kartonboek nijntjes verjaardag: een klik-klak schuifboek. Als je aan de schuifjes van het boek trekt, hoor je een klik-klak geluid en komen er verrassingen voor nijntjes verjaardag tevoorschijn.

In 2010 schreef ik een berichtje over het ontstaan van de poëzielappen ofwel -rollen van Willy Peeters waarover je hier kunt lezen. Vandaag een vervolg hierop. Willy: ‘Ik was door jouw verzameling op het idee gebracht om mijn eigen album op deze manier te starten. Wie kende mij voor mijn geboorte, wie was de kraamhulp, welke juffen vond ik leuk door de jaren heen. Wie waren de buren, met wie speelde ik. Tantes vriendinnen van mijn ouders noemde ik ook zo. Mijn nichtjes, hun moeders. enzovoort. Winkeliers, ik kan moeilijk met een eigen gebakken taart tegen de Jumbo zeggen fijn om het te winkelen. Zo staan er nu vijf winkeldames op. Het zijn allemaal verhalen die een versje waard zijn met een plaatje. Ook de vriendschapsronden waren een bron van mooie versjes en door de dames geborduurde plaatjes.’

Een versje naar aanleiding van het coronavirus waar we nu mee te maken hebben.


Dit gedicht hangt achter de kassa in de favoriete boekwinkel van Willy.

De enorme hoeveelheid poëzierollen die Willy inmiddels al heeft geborduurd.

In het nieuwe nummer van Libelle lees ik: ‘Kwastjes, stroken, broderie en borduursels… Deze zomer gaan we voor vrolijke folklore in frisse tinten.’ Deze rubriek laat prachtige illustraties zien van Sjoukje Bierma.




De illustratie Hoera voor de hobby van Nienke Slotboom hoort bij een artikel waarin we lezen ‘dat mensen die hun vrije tijd op de voor hen juiste manier besteden, minder last hebben van stress en meer in balans zijn’.


Er is nog meer handwerk te vinden in Libelle nummer 27: borduurwerk van Paola Kalshoven. Veel ideetjes met patronen. Daarnaast spreken de verhalen over Zweden mij ook aan! Al met al een mooi nummer!