De tekst die op het doosje staat: Stoppdosa – Lilltorpslöjden – Stockholm – Patent.
In Nederland kennen we de stoppaddenstoel als hulpmiddel bij het herstellen van kapot breiwerk. In Zweden hebben ze de stoppdosa.


Het stopdoosje heb ik in de sok gedaan, vervolgens de elastische band eromheen die ervoor zorgt dat het doosje op zijn plek blijft om het gat goed te kunnen stoppen.

Eva Behrens werd op 3 november 1935 geboren in Zweden. Zij ging naar de basisschool Nya Elementar, Bromma in Stockholm en volgde een handwerkopleiding aan de Andrea Eneroths Högre Handarbetsseminarium. Deze opleiding was met name gericht op de handwerktechnieken, tijd en aandacht voor creativiteit was er nauwelijks.

Drie textielboeken van Eva die gesigneerd zijn door haar vader Charles. Rechts lezen we: Voor mijn lieve grote dochter – CGB – 9 juni ’54. In het midden: Voor Eef met hartelijke gelukwensen bij het behalen van haar diploma – 6 juni ’59 – Vader. Links: ’n Paasgroet 1960 – Vader. Charles Behrens maakte drie keer een ex libris voor zijn dochter: één met een zonnebloem, één met weefspoelen en één met kantklosjes. Over de vader van Eva schreef ik een bericht op 23 mei 2010.

Na het afronden van de handwerkopleiding ging Eva kantkloslessen geven in het Birgitta klooster in Vadstena. Ook kloste Eva voor de Birgittinessen om voor extra inkomsten te zorgen voor het klooster. De Zusters Birgittinessen hebben in Nederland in Uden de abdij Maria Refugie.


De verzamelde kantklosjes van Eva.
Eva bleef 35 jaar in Zweden wonen om vervolgens naar Amsterdam te verhuizen. Hier kwam haar handwerkopleiding goed van pas. Veel Zweedse handwerkboeken heeft ze in het Nederlands vertaald en deed ze 30 jaar de correcties voor Handwerken zonder Grenzen.


Boeken door Eva vertaald in het Nederlands.

Hierna kwam Eva via mijn blog in contact met mij en wilde ze graag de correcties voor mijn blog doen. Dit heeft ze jaren gedaan, wat ik enorm waardeerde, totdat het haar te veel werd. In eerste instantie had ze toegezegd om ook de aanpassingen voor mijn boek Merk- en stoplappen uit het Burgerweeshuis Amsterdam voor haar rekening te nemen, maar bij nader inzien zou de druk te hoog worden wat ze niet meer aankon. De laatste 1,5 jaar gaf ze geen antwoord meer op mijn mails. Haar gezondheid ging achteruit waarbij ze het laatste jaar van haar leven in verschillende verpleeghuizen verbleef. Op 19 maart 2019 is Eva rustig ingeslapen.


Deze foto kreeg ik van Eva per mail toegestuurd op 3 november 2010, de dag van haar 75e verjaardag. De foto is gemaakt door Els Proost.
Goed om even terug te kijken naar enkele bijdragen van Eva voor dit blog: Dalahäst – Dalapaard, Borduren, Sokkenpatroon II, Voddenmat – Trasmatta en Eerekaart van Zusters Franciscanessen.

Judit Czinkné Poór is het brein achter de Hongaarse versierkoekjes. Haar winkel staat bekend onder de naam Mézesmanna. Bijna alles wat Judit produceert valt in de categorie ‘ziet er te mooi uit om op te eten’, van uitgebreide illustraties van dieren tot ingewikkelde patronen geïnspireerd op borduurwerk. Hier kun je een indruk krijgen van de Hongaarse koekjes van Judit Czinkné Poór.

Gisteren zag je een Hindelooper interieur met wieg, geschilderd door Pieter Willem Sebes (1827-1906). Vandaag laat ik een ander prachtig schilderij van hem zien: Hindelooper breistertje, collectie Museum Hindeloopen. Het jonge Hindelooper meisje gebruikt het weinige daglicht om nog een paar pennen te breien.

MaaikeW: ‘Op Huis ten Bosch is in de Blauwe Salon een verwijzing te zien naar objecten van vroeger en nu in drie wandbespanningen. De drie kinderstoelen van Amalia, Alexia en Ariane staan er ook op. Authentieke Hindelooper meubelstukken besteld door Willem-Alexander en Máxima bij Roosje Hindeloopen. Al in 1890 kocht koningin-regentes Emma een prikslee bij Roosje en familieleden volgden nadien, prinses Beatrix kreeg bij haar geboorte een volledig kamerameublement. Op pinkstermaandag volgde een privébezoek van het koninklijk gezin aan Roosje. De wandbespanningen – EE Exclusives heeft de panelen geweven – in de Blauwe Salon zijn met behulp van fotografisch weven gemaakt waarbij 3 verschillende weeftechnieken zijn gebruikt: de achtergrond met wat langere draden, de fotografie van het object en van de schaduwen in weer een ander soort binding.’

Afbeelding: Hindelooper interieur met wieg, geschilderd door Pieter Willem Sebes (1827-1906). Collectie Gemeentemuseum Het Hannemahuis, Harlingen.

In 2005 schreef ik over een Hindelooper kammenbakje.

Vandaag is de geboortedag van Rembrandt van Rijn. Dat wordt onder andere gevierd met een groot straatfeest: het Rembrandt Art Festival. Het festival vindt plaats aan de Jodenbreestraat en de Sint Antoniesbreestraat in Amsterdam. Vandaag vindt ook de opening plaats van de expositie Lang Leve Rembrandt in het Rijksmuseum Amsterdam. 693 kunstwerken worden tentoongesteld tot en met 15 september 2019. Van basisschoolleerling tot gevestigd kunstenaar en van controller tot meubelmaker, honderden kunstenaars brengen in de zomertentoonstelling van het Rijksmuseum een eerbetoon aan de grote meester. Te zien zijn onder andere 96 versies van De Nachtwacht, 253 kinderkunstwerken en 132 kopieën van Rembrandts zelfportretten.

Meer dan 8000 mensen uit 95 landen gaven begin dit jaar gehoor aan de oproep een zelfgemaakt kunstwerk geïnspireerd op Rembrandt in te sturen. Een deskundige jury heeft voor de tentoonstelling Lang Leve Rembrandt 575 werken geselecteerd die in totaal door 693 mensen zijn gemaakt. Thema’s in de tentoonstelling zijn gebaseerd op de overeenkomsten tussen de werken van de vele kunstenaars. Dit zijn thema’s als De Nachtwacht, portretten in de stijl van Rembrandt of Rembrandt als verhalenverteller. Gerda Groenevelt stuurde haar interpretatie van De Nachtwacht in waarbij ze de techniek vrij machinaal werken gebruikte. ‘Zelfs in het Rijksmuseum keek men er van op, toen ik met een rol stof kwam aanzetten op de dag dat ik mijn werk er mocht laten zien. “Is dit alles?”, vroegen de mensen van het Rijks die mij ontvingen. Ze zijn daar natuurlijk vooral tekeningen en schilderijen gewend. Toen rolde ik de stof uit, zagen ze het en werden ze meteen enorm enthousiast. Dat was wel een grappig moment’, zegt Gerda. Haar werk is samen met de andere kunstwerken te zien in het Rijksmuseum tot en met 15 september 2019.

Zondag – Dansdag.
De foto maakte ik tijdens het Feel the 50s festival.

Groeten van Lies en Lies uit Koudekerke, bij Vlissingen.
Afbeelding: Frank van Driel

Afgelopen weekend is het nieuwe regeringsvliegtuig gepresenteerd en mochten we binnenkijken. Op de stoelen zien we kussentjes liggen met een Delfts Blauw ontwerp van Deborah van de Leijgraaf. ‘Het is natuurlijk heel leuk, maar ik heb het nooit met deze intentie gemaakt. Dat het nu zo’n eigen leven gaat leiden en op bijzondere plekken terecht kan komen, is wel een compliment’, vertelt de ontwerpster. ‘Het is toch mijn verhaal over Delft dat in dit vliegtuig ligt. En misschien houden ze wel een kussengevecht.’ Deborah komt uit Delft en wilde zelf iets in dat thema ontwerpen en zo is dit stofje ontstaan. In het ontwerp, dat ze in 2012 maakte, zitten onder meer grachtenhuisjes, een standbeeld van een koe dat de Beestenmarkt vertegenwoordigt, de scheve Oude Jan en de Delftse Molen de Roos. En ze heeft het allemaal opgefleurd met bloemen, vogels, vlinders en andere gezelligheid.

Wordt Van de Leijgraaf er nu ook rijk van als een lid van de koninklijke familie of de minister-president tegen haar stof leunt? ‘Zeker niet’, lacht ze. ‘Er is ongeveer 170 dollar betaald voor 10 meter stof. En daar krijg ik zelf 10 procent van. Dus ik heb er zo’n 15 euro aan overgehouden. Maar het is natuurlijk wel een hele eer.’


Bron: NOS

Dit jaar vindt de zesde editie Rijswijk Textiel Biënnale plaats in Museum Rijswijk. Tot en met 6 oktober 2019 kun je de werken van de tweeëntwintig kunstenaars bewonderen. De deelnemers hebben oog voor heden en verleden: in toegepaste materialen en technieken, én onderwerpskeuze. Daarmee is deze biënnale kind van zijn tijd en een passend vervolg in een sterke reeks.


Noora Schroderus, Sleeping Beauty, Female Money, 2016, thread, U.S. Dollar.
De geselecteerde kunstenaars staan in de voorhoede door het vernieuwend gebruik van textiel dat zij toepassen voor indringende beeldtaal en krachtige boodschappen. De protestdoeken van Paul Yore belichten gender, kerkelijk misbruik, consumentisme en blank superioriteitsdenken. Lawrence Bailey heeft oog voor stedelijke rafelranden en brengt dit aan het licht met proclamatiebanieren. Het werk van Lawrence gaat ook over wat er niet is, wat niet te zien is. Het romantische beeld van de eenling in een overweldigende natuur krijgt bij hem een alter-ego in de vorm van de sporen van de solist die de stad achter zich heeft gelaten, afgedwaald even voorbij de grenzen van bewoond gebied. Noora Schroderus maakt bankbiljetbobo’s weer menselijk en, en passant vrouwelijk – de meeste zijn man. Nigel Cheney maakt met particuliere lijkwaden lokale historie universeel. Het hergebruik van vintage textiel transformeert vergane glorie tot ’toekomstige erfstukken’. Zijn handwerk is erop gericht generaties te bedienen.


Lia de Jonghe, Grandma, 2016, thread and textile on fabric.

Lia de Jonghe, Grandpa, 2016, thread and textile on fabric.
Lia de Jonghe heeft slechts wat dunne stoffen lapjes, bij voorkeur vintage, en draad nodig om portretjes van huizen en mensen in lijndraad weer te geven. In deze tijd van selfies, waarmee tamelijk veel mensen zichzelf ongegeneerd aan hun kennissenkring presenteren, is het minder goed voorstelbaar dat er tijden zijn geweest dat mensen wat ongemakkelijk kijken voor een fotosessie. Neem de portretten Oma en Opa, die zijn gebaseerd op familiefoto’s uit een oude schoenendoos. Vriendelijk vorsend kijken ze je aan. Er wordt welwillend meegewerkt aan het principe van de portretfoto, maar écht blootgeven voert een stap te ver.


Anna Astapova, Somebody Stop Me, Het gebreide alfabet geeft de vrijheid om een zin, een boodschap of een puzzel te creëren. Grootte van elke letter 24 x 24 cm.
Ook Anna Astapova maakt persoonlijke nostalgie invoelbaar voor een breder publiek door middel van grafisch breiwerk waarbij zij uitvergrote letters als uitgangspunt neemt. Door ontwerpen niet te printen/drukken, maar uit te voeren als breiwerk voegt ze een aantal elementen toe. Naast een andere materialiteit zijn dat tijd, aandacht en handmatig uitvoeren. Het biedt haar letterwerken een flexibele(r) uitstraling. Ook letterlijk: de wijze van presenteren varieert van flodderig los tot strak opgespannen. Kristine Fornes borduurt om bepaalde historische plekken levend te houden. Zijn haar draadschetsen weergaven van (ooit) bestaande natuur en architectuur, de weefsels van Bhakti Ziek zijn eerder beeldpoëzie, waar elementaire zaken als versvoeten hun rol innemen. Elizabeth Fram focust met haar weefsels op het alledaagse.


Kayla Mattes, Blue Screen of Death, 2018, wool, 134 x 109 cm.
Kayla Mattes is er op uit om iets van het vluchtige van het internet te archiveren; duurzaam, want in tapijtvorm. Het internet telt (maart 2019) 20 miljard websites met 150 biljoen webpagina’s. Pagina’s komen en gaan en wordt er gearchiveerd, volledigheid lijkt ondoenlijk. Het bewaren van data is een andere dimensie ingegaan. Volstonden twee decennia terug wat albums en schoenendozen voor het opslaan van foto’s, in het digitale tijdperk draait alles om geheugen: in eigen computers of in de Cloud. Kayla Mattes legt daar iets van vast met tapijten als duurzame informatiedragers.

Tien kunstenaars heb ik in het kort toegelicht, maar de andere twaalf deelnemers dragen eveneens een boodschap uit. Het gaat om: Ana Barboza Gubo, Max Colby, Josefina Concha, Paula do Prado, Katherine Entis, Higi Jung, Mirjam Kruisselbrink, Mark Newport, David B. Smith, Monika Supé, Marianne Thoermer en Kata Unger.


Cover catalogus Textiel Biënnale Rijswijk 2019.
Bij de Rijswijk Textiel Biënnale 2019 verschijnt een geïllustreerde catalogus – tweetalig: Nederlands en Engels – , geschreven door Frank van der Ploeg. Prijs: € 17,50. De catalogus is mooi vormgegeven, rijk geïllustreerd, en van iedere kunstenaar is een beknopte beschrijving te lezen dat aangevuld wordt met duidelijke foto’s van de kunstwerken.

Tijdens de Rijswijk Textiel Biënnale 2019 is er een uitgebreid aanbod aan workshops: Workshop Shibori op 16 juli 2019 – Zomerweek: Kunst kijken en kunst maken (7-12 jaar): 22 juli tot en met 26 juli 2019 – Workshop Shu Bao (papieren naai-etui) maken op 26 juli 2019 – Workshop: Folded Embroidery op 27 jul 2019 – Workshop Ontwerp je eigen sieraad van textiel op 22 augustus 2019 – Workshop Boucharouite tasje weven op 23 augustus 2019 – Workshop Textiel verven met natuurlijke verfstoffen, lokale planten en afval op 27 augustus 2019 – Workshop Tie-dye: kleur je shirt op 29 augustus 2019 – Workshop Shibori op 30 augustus 2019 – Workshop Ontwerp je eigen sieraad van textiel op 6 september 2019 – Workshop Boucharouite tasje weven op 7 september 2019 – Werkplaats: Schatgraven in je Eigen Verleden onder leiding van Sylvia Roes van 4 oktober 2019 tot en met 21 februari 2020. Kijk voor informatie over de workshop op de website.

Op zondag 15 september 2019 vindt een grote textielmarkt plaats, van 11.00 tot 17.00 uur. De Rijswijk Textiel Biënnale is te zien tot en met 6 oktober 2019. Kijk voor openingstijden van Museum Rijswijk op de website.