Wisselend bewolkt en enkele (onweers)buien

KNMI: In de ochtend komen vooral in de kustprovincies van tijd tot tijd buien voor, soms met onweer, hagel en windstoten rond 60 km/u. Elders wisselen zonnige perioden en stapelwolken elkaar af. Aan het einde van de ochtend en vooral ’s middags breiden de buien zich verder landinwaarts uit. De meeste buien komen in het noorden en westen voor. Vooral in het noordwesten kan lokaal veel regen vallen, mogelijk 20-30 mm. In de loop van de middag wordt het van het zuidwesten uit droger. De maximumtemperatuur varieert van 18°C in het westen tot lokaal 24°C in het oosten. De zuidwestelijke wind is matig, aan zee en op het IJsselmeer vrij krachtig tot krachtig.


Deze dames zijn goed voorbereid op het weer van vandaag! Afbeelding: Ronald Hammega.

Kleren maken de vrouw – Zuiderzeemuseum


Duurzaamheid wordt steeds belangrijker. En dus is het ook niet meer vanzelfsprekend om een shirt met een gat weg te gooien of een gescheurde rok tot poetslap te degraderen. In de tentoonstelling Kleren maken de vrouw toont het Zuiderzeemuseum dat deze trend niet nieuw is: in een tijd dat de meeste kleding nog zelf met de hand werd gemaakt, was het volkomen vanzelfsprekend dat kapotte kleren werden hersteld. De nadruk van deze nieuwe tentoonstelling ligt niet alleen op de oude handwerktechnieken, maar ook op de schoonheid die dat oplevert. Ontdek tot en met 5 april 2020 wat er allemaal kwam kijken bij het maken en onderhouden van kleding. En bewonder het prachtige en soms ontroerende eindresultaat van dit handwerk.


Tegenwoordig bestellen we heel eenvoudig online onze kleding, maar honderd jaar geleden was je voor je outfit volledig afhankelijk van je eigen handigheid, die van je moeder of echtgenote. Vrouwen waren dus niet alleen verantwoordelijk voor het huishouden, de opvoeding en elke avond een maaltijd op tafel, maar ook voor de gezinsgarderobe. Meisjes leerden daarom al jong hoe ze moesten naaien, borduren, plooien, zomen, uitleggen en innemen, mazen en wassen. Deze vaardigheden leverden een feest voor het oog op aan met liefde gemaakte kledingstukken waarop men erg zuinig was. Dat blijkt ook als je beter kijkt: veel stukken zijn keer op keer met liefde en aandacht gerepareerd.


Kleding was echter niet alleen functioneel, maar moest ook mooi zijn. Dat blijkt wel uit de aandacht die werd besteed aan het versieren ervan. De versiering werd deels bepaald door traditie en deels door eigen smaak en inzicht. Dus kleren maken de vrouw, maar de vrouw maakte ook de kleren!


Theodorus Johannes.

Kleren maken de vrouw toont niet alleen verschillende soorten kledingstukken uit de Zuiderzeeregio, maar ook stukken van hedendaagse modeontwerpers, zoals Jan Taminiau, op de catwalk. Mis daarnaast de handwerkgereedschappen van onze voormoeders niet! De technieken van vroeger zijn overigens nog springlevend. In filmpjes demonstreert Theodorus.Johannes, mode-icoon, deze oude technieken en maakt hij nieuwe kledingstukken gebaseerd op oude uit de tentoonstelling. Neem de handleiding hierbij mee naar huis, dan kun je zelf aan de slag!


Tot slot wordt ook aandacht besteed aan duurzaamheid: wat kunnen wij leren van de hardwerkende vrouw van 1900, zodat wij ook langer met onze kleding doen? Aan de hand van voorbeelden van honderd jaar geleden, zie je hoe je op een eigentijdse manier kleding kunt repareren of juist versieren. Want ook met creatieve aanpassingen kun je een kledingstuk een tweede leven geven.

Kleren maken de vrouw sluit nauw aan bij het thema Leven van de wind, waarmee het buitenmuseum aandacht besteedt aan het harde leven van vrouwen rond 1900 en hun vele verantwoordelijkheden. De tentoonstelling loopt tot en met 5 april 2020.

Foto’s: Zuiderzeemuseum

Lust for Life – Ed van der Elsken


‘Ik kijk naar U.
Hoe mooi U bent.
Hoe mooi U was.
Al uw plezier. Al Uw misère.
Ik beeld U af.
Ik heb iets met U.
Ik wil U iets zeggen.
Dat en dat heb ik gezien.
Ziet U dat? Zie je dat?’

Uit: cat. Ed van der Elsken, Stedelijk Museum Amsterdam, 1966.


Ed van der Elsken fotografeerde graag muurtekeningen, posters en billboards. Zijn foto’s worden regelmatig bevolkt door allerhande etalagepoppen, wassen beelden, standbeelden en andere sculpturen. Hij vond ze interessant of leuk en op de een of andere manier in zijn werk passen. Ook fotografeerde hij vaak opvallende, heel serieuze of juist grappige teksten, zoals reclameslogans of spontaan op de muur gekalkte kreten van protest.


Tekst uit: Jan Bosdriesz, documentaire Ed van der Elsken 1925-1990, 1996.


Foto rechts, circa 1975: Zomer, zon, Saint-Tropez. Zijn blauwe overhemd hangt open, zijn rechterhand houdt hij lief maar ook een beetje verlegen tegen haar schouder, een halve omarming. Zij heeft een hip rozerood vestje met een fraai bewerkte kraag aan, van voren breed openstaand en op één punt dichtgeknoopt met een miniem strikje, de linkerborst half zichtbaar; sigaretje in één hand en in de andere een baby’tje dat ons onbevangen aankijkt. Twee keer een brede lach. Hun drie lichamen vormen een dubbele, over elkaar geschoven letter V van Vrijheid, Verlangen, Verleiding, Verliefd – en misschien ook van Vakantie, of van Veelkleurig.


Foto rechts: Oever Bagmati-rivier bij Hindoetempel Pashupatinath, Nepal, 1966.

Lust for Life – Ed van der Elsken is tot en met 6 oktober 2019 te zien in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam. Een aanrader!

Een eerdere vermelding van deze expositie plaatste ik in dit bericht.

Breirollen

Vandaag een interessant artikel van Josefien Sjoerds over het handwerk van de oma’s van Marion.

Josefien Sjoerds: ‘Recentelijk deed het HISTeam een oproep aan eigenaars van breirollen om zich te melden omdat zij een onderzoek doen naar alle ins en outs van deze bijzondere handwerken. Ik heb daarover jaren geleden al eens een verhaal geschreven voor dit weblog. Intussen heeft mijn collectie zich alleen maar uitgebreid (nu ongeveer 70 exemplaren) en ben ik er intussen ook nog wel wát wijzer over geworden, hoewel de inhoud van mijn vorige verhaal nog steeds klopt. Natuurlijk meldde ik mij bij het HISTeam en om hen goed ter wille te kunnen zijn zocht ik alle breiwerk en andere relevante materialen bij elkaar. Terwijl ik daarmee bezig was bleken opeens wat gegevens bij elkaar te passen. Het leidde tot dit verhaal:

In mijn collectie bevindt zich handwerk dat afkomstig is van beide oma´s van een vrouw, die Marion heet. Haar oma´s heetten Janke en Roelofke. Oma Roelofke Braaksma werd geboren op Ameland in 1888, ze had twee zusjes:


Roelofke staat rechts achter, met haar zusjes Jeanette en Aafke.

Roelofke hield van handwerken. Ze maakte op de lagere school op Ameland een paar letterlapjes, die zich bevinden in de collectie van Annelies van den Bergh. Zij heeft mij de foto’s beschikbaar gesteld.

Onderstaande lap maakte Roelofke toen ze negen jaar was:


En deze een paar jaar later, waarschijnlijk niet helemaal af?


Misschien was het ook een “verplicht nummer” want we kunnen zien dat ze op negenjarige leeftijd al heel goed kon borduren en in 1903 werd ze al 15 jaar. Roelofke wilde graag onderwijzeres worden en moest voor die opleiding naar het vaste land, naar Friesland dus. Ze rondde de opleiding af en kreeg een baan op een school in Westergeest. Ze gaf daar ook handwerkles en woonde in Oudwoude. In mijn eigen collectie heb ik haar breiwerkschriftje. Het is onduidelijk wanneer dat precies is gemaakt, maar ik vermoed tijdens haar opleiding voor het onderwijs.


Ze trouwde toen ze 25 jaar was, maar haar man overleed al vier jaar later aan de Spaanse griep die toen veel slachtoffers eiste. In Nederland zijn er ongeveer 60.000 mensen overleden ten gevolge van deze pandemie. Roelofke was inmiddels moeder van een zoon van twee jaar. Ze ging na dit verlies weer samenwonen met haar ouders, in Friesland.

Omdat ik altijd van alles over handwerk lees kocht ik onlangs het boek “Nuttige Handwerken” van Aly van der Mark, in 2018 uitgekomen bij uitgeverij Het Nieuwe Kanaal. In de verhaaltjes van het boek lees ik plotseling een passage over ene juf Braaksma, die handwerkles gaf in Friesland. Dat móet de oma van Marion zijn, dacht ik. Het verhaal gaat over een meisje Hitsje, die graag handwerkte, en daarvoor zelfs bij juf Braaksma in Oudwoude thuis mocht komen. De afstand tot haar huis, ruim 3 km, legde ze als achtjarige af op een gehuurde fiets.

Hitsje is het meisje rechts op de foto:


Kennelijk waren ze erg op elkaar gesteld want juf Braaksma stuurde Hitsje zelfs een kaart toen ze met vakantie was, zo bleek uit het verhaal in het boek.


De familie van Hitsje heeft de kaart bewaard.

Ik heb het handschrift vergeleken met dat van een brief van oma aan Marion en het is duidelijk dat ik me niet vergis.

Kleindochter Marion schreef:

… “Zij kon in haar latere leven met dunne pennen een ingewikkelde steek breien en lezen tegelijkertijd. En dan nog een half pand per avond of zoiets. Tenminste: die verhalen gingen altijd… . “

Oma Braaksma bleef altijd in Friesland wonen. Haar moeder overleed vijf jaar na haar man, maar zij bleef bij haar vader en vergezelde hem ook toen hij, na zijn pensionering, richting Leeuwarden verhuisde. Haar vader overleed in 1943. Zelf overleed ze in 1971 en werd 82 jaar. Ik vond het bijzonder om in het boekje bij toeval dit verhaal over Marions oma terug te vinden.

Maar haar andere oma mag ook niet onvermeld blijven. Oma Janke werd geboren in 1881 in Friesland. De enige foto die ik van haar heb is deze:


Ook zij deed een opleiding tot onderwijzeres en kon eveneens heel goed breien. Ze trouwde toen ze 35 jaar was. Ze woonde in Marssum en was begin 60 jaar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Ze hadden in Friesland gemiddeld minder last van de oorlogshandelingen totdat de Duitsers besloten het vliegveld Leeuwarden te bombarderen. Het vliegveld, de Duitsers noemden de basis “Fliegerhorst Leeuwarden”, werd op 24 februari 1944 getroffen. De rookwolken van de ontstane branden waren tot in de zuidwesthoek van Friesland waar te nemen. Niet alleen op de vliegbasis zélf, maar ook in Marssum werd aanzienlijke schade aangericht. Hier waren zelfs enkele doden te betreuren, waaronder, zo bleek, de oma van Marion. Het verhaal gaat dat haar opa boven in het huis bezig was en na het bombardement oma ging opzoeken met de overtuiging dat ze beiden met de schrik vrij waren gekomen. Helaas bleek zijn vrouw dodelijk te zijn getroffen. Ze overleed op 63-jarige leeftijd. In mijn collectie heb ik twee breirollen die door haar zijn gemaakt.


Janke Douma heeft haar initialen gezet op het breiwerk. De ene lap bestaat uit recht/averecht varianten, het andere lapje uit ajoursteken.

Hun vaardigheden zijn toch in zekere zin doorgegeven aan hun kleindochter Marion want ook zij werd een vaardige breister, die met hele dunne naaldjes overweg kan. Zij heeft zelfs enkele artikelen geschreven voor handwerktijdschriften over poppenkleren. Onderstaand een exemplaar van haar hand.


Ik ben blij deze verhalen bij elkaar te kunnen brengen. De handwerken zijn mooi, maar de verhalen áchter de handwerken maken het altijd weer zó bijzonder!’

Lente – Matthijs Röling


MaaikeW: ‘Tot 25 augustus 2019 is de tentoonstelling van het werk van Matthijs Röling te zien: In dank aanvaard. Matthijs Röling laat in zijn portretten en figuurstudies de mens zien in al zijn facetten. De stofuitdrukking, lichtinval en kleur zijn steeds uitgangspunten bij de stillevens, alhoewel ik dit kaartje in het Keramiekmuseum in Leeuwarden vond en de tentoonstelling in Assen is, blijkt Röling in het naburige dorp Ezinge te wonen. Het mag duidelijk zijn dat ik voor de DDDDD (De Doek Die Direct Droogt) theedoek viel, (DD= Droog Doek – keukendoek, DDD= Doek Die Droogt – theedoek, DDDD= De Doek Die Droogt – vaatdoek) de doek die direct droogt. Ook voor mij een herinnering aan vroeger deze ruim 60 jaar geleden geïntroduceerde theedoek; meest vlijtige theedoek. Ik heb helaas geen theedoek-postzegel!’

Tot en met 25 augustus 2019 is de tentoonstelling In dank aanvaard: Matthijs Röling te zien in het Drents Museum in Assen.

Hitterecord


Het was te verwachten dat het hitterecord van gisteren van 39,3 graden in Eindhoven vandaag zou sneuvelen. In Gilze en Rijen werd de hoogste temperatuur gemeten: 40,7 graden. Bizar! In nog zeven andere plaatsen werd een temperatuur van boven de 40 graden gemeten: Westdorpe 40,6 graden, Eindhoven 40,4 graden, Hupsel 40,4 graden, Wilhelminadorp 40,3 graden, Woensdrecht 40,2 graden, Arcen 40,2 graden en Twente 40,2 graden. Met deze temperatuur zou je bijna naar de winter verlangen… . Morgen nog een zeer hete dag en dan hopelijk verkoeling met een frisse regenbui.

De foto maakte ik in Scheveningen, alleen niet vandaag.

Extreme hitte


Gisteren was de eerste extreme hete dag. Het oude hitterecord van 38,6 graden uit 1944 gemeten in Warnsveld is gisteren verbroken. In Eindhoven werd de hoogste temperatuur van 39,3 graden bereikt. Waarschijnlijk zal deze temperatuur vandaag alweer uit de boeken verdwijnen als hoogste temperatuur ooit gemeten. Waar zal vandaag de hoogste temperatuur gemeten worden?

Afbeelding: Sigmund

Pas op voor de hitte – Annie M.G. Schmidt


Pas op voor de hitte – Annie M.G. Schmidt

Denk aan juffrouw Scholten,
die is vandaag gesmolten,
helemaal gesmolten, op de Dam.
Dat kwam door de hitte,
daar is ze in gaan zitten
– als je soms wil weten hoe dat kwam.
Ze hebben het voorspeld: pas op, juffrouw, je smelt!
Maar ze was ontzettend eigenwijs…
Als een pakje boter,
maar dan alleen wat groter,
is ze uitgelopen, voor het paleis.

Enkel nog haar tasje
lag daar in een plasje…
Alle kranten hebben het vermeld
op de eerste pagina.
Kijk het zelf maar even na.
Ja, daar staat het, kijk maar: DAME SMELT.

Die arme juffrouw Scholten…
helemaal gesmolten…
Als dat jou en mij eens overkwam…
Lâ we met die hitte
overal gaan zitten…
maar vooral niet midden op de Dam.

Kleurrijke huizen


Voor mooie kleurige huizen hoef je niet naar het buitenland. In Nederland vind je de blauw, rood, groen en geel geschilderde huizen in Houten aan de Rietplas; een schitterende ligging aan het water. De huizen zijn oorspronkelijk geïnspireerd door Marken en Urk (visserswoningen). Hun kleur hebben ze te danken aan de Cariben en Scandinavië. Ze worden ook wel de regenboog huizen genoemd.