MaaikeW: ‘In een dankwoord met vertegenwoordigers van de Nederlandse gemeenschap in Ierland bekende koning Willem-Alexander dat hij had geaarzeld voor vertrek naar Dublin of hij wel of geen oranje das om moest doen. In 1990 sprak Beatrix al eens haar verdriet uit over het gebruik van de kleur oranje in Ierland als symbool van intolerantie. Het was voorvader koning-stadhouder Willem III die Ierland steviger onder Engels gezag bracht waardoor de huidige opdeling van het Ierse eiland ontstond. Koning Willem-Alexander kon bij aankomst in Ierland vaststellen dat mensen tot in het presidentieel paleis toe mensen vanwege het staatsbezoek oranje dassen droegen, hij bleef zelf niet achter.’

Koning Willem-Alexander draagt altijd een geschikte stropdas. Zorgvuldig zoekt hij een das uit. Tijdens de Koningsspelen droeg hij een oranje stropdas met stokpaardjes. Bodo Breg vertelt over de stropdassen van Willem-Alexander in de speciale uitzending van het Jeugdjournaal over de Koningsspelen. Het onderwerp begint vanaf ongeveer 23 minuten.

Hier nog meer informatie over de stropdassen van Willem-Alexander en hier nog een artikel.

Afbeelding: Koning Willem III (1817-1890)

Tineke: ‘Vandaag (24 mei) kwamen we deze kaart tegen in Lourmarin. Niet echt een Franse kaart maar wel grappig mede in verband met het gele breiwerkje op het terras van Le Petit Café in Oppède Le Vieux. Volgens mij poseert meneer, het lijkt me onhandig breien zo. Lourmarin ligt aan de zuidkant van de bergketen, het is bochtig en er was ook nog een fietsrally met 2-persoons ligfietsen. Doodeng.’


Het gele breiwerkje op het terras van Le Petit Café in Oppède Le Vieux. De foto is gemaakt door Tineke.

De afbeelding van de breiende man op de textielkaart plaatste ik als een eerder op mijn blog, namelijk op 13 november 2006.

MaaikeW: ‘In het Groninger Museum bezocht ik de tentoonstelling 100 jaar kiesrecht. In de tentoonstelling kwam naar voren dat aan betogingen van het kiesrecht van vrouwengroepen vrouwen bewust deelnamen in klederdracht, ze deden dit om duidelijk te maken dat in alle delen van het land het vrouwenkiesrecht werd geëist. Klederdracht kwam ook te pas bij de twee dames Kee Groot en Johanna Hindrika Bergmans-Beins bij propaganda-avonden waarbij in de rol van Marijke/Marijtje een eenvoudige boerenvrouw in dialect en met humor net even iets meer kon zeggen dan als zij “zichzelf” hadden moeten zijn. Gelukkig is e.e.a. vastgelegd zodat wij daar ook nu nog van kunnen nagenieten.’

Afbeelding: Afdeling Gorredijk bij de grote demonstratie voor het vrouwenkiesrecht op 18 juni 1916.

In 1900 beginnen Willem van Engelen en Peter Evers in Heeze een bandweverij. Het is het tijdperk van de industriële revolutie. Philips en DAF gaan in die periode van start en de sigaren- en textielindustrie bloeien. Aanvankelijk produceert de bandweverij dan ook lintjes voor sigarenkistjes. Later komen daar producten zoals breikatoen, veters en etiketten bij. De producten werden over de hele wereld verkocht. In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw gaat het bergafwaarts met de textielindustrie in Nederland. Door tijdig de bakens te verzetten weet het bedrijf te overleven en worden ze met trots hofleverancier bij het 100-jarig bestaan. Continue productinnovatie is een must om te overleven. Een voorbeeld hiervan is EE Label Factory.


Onlangs produceerde EE Labels een prachtig label met Nike logo. Een mysterieuze klus… waarvan zelfs de details niet bekend waren voor het bedrijf. Trots waren zij dan ook om dit mega label aan de tassen van de oranje leeuwinnen te zien. De outfits van de dames zijn via het geweven label veelzeggend, met de inspirerende quote Don’t change your dream, change the world.

Inmiddels heeft EE Labels een zusje gekregen; namelijk Nominette waar je zelf je label kunt ontwerpen en in een kleine oplage kunt bestellen. Wat is het verschil tussen Nominette en EE Labels? In het kort: Nominette is de webshop voor consumenten, EE Labels is er voor bedrijven en professionele ontwerpers.

Gisteren liet ik de eerste serie foto’s zien van de Eibertjesmarkt. Vandaag het vervolg. Deze foto’s zijn eveneens gemaakt door Lia Smit.

Eiland Voorne.

Eiland Voorne.

Klederdrachtgroep Oud Katwijk.

Ons Arf-goud Groningen.

Oldebroek-Oosterwolde.

Volendam.

Ons Boeregoed – Kruiningen, Zeeuwse dracht.

’t Volk van Grada – Emmen.

Hindelooper klederdracht.,

Pernis.

Pernis.

’s Gravenmoerse kant

Eibertje uit Nunspeet.
Eibertjesdag is een jaarlijks terugkerende braderie in Nunspeet op de vrijdag na Hemelvaartsdag. Dit jaar was Eibertjesdag op 31 mei en ook deze keer was Lia Smit erbij om foto’s te maken net als in 2011 en 2013.


Ons Boeregoed – Kruiningen, Zeeuwse dracht.

Nunspeet.

Zandvoort.

Staphorst.

Staphorst.

Wi’j eren het Olde – Achterhoek.

Showgroep Fryslan. De dame laat een knottedoek zien met daarop de volgende tekst geborduurd: Schoen liefken jint – Ontfane die gave die ick iu sint – Al is die gaven clin – Ghi vet vel vat ick mien.

Showgroep Fryslan. De jongeman houdt in zijn hand een knottekistje vast. Het knottekistje behoort bij een verlovingsritueel. In de zestiende eeuw was het in Noord-Nederland de gewoonte dat een jongen zijn meisje een geldstuk aanbood wanneer hij haar ten huwelijk vroeg. Op het moment dat zij deze trouwpenning aannam, kon ze zich als verloofd beschouwen. Indien men meerdere munten aanbood, dan werden die in een doek met een bijzondere knoop aangeboden: de zogenaamde knotte (of knottedoek). Deze knotte (‘knot’ heeft in het Fries dezelfde betekenis als in het Engels) was ‘losjes’ geknoopt. Wanneer het meisje de knoop aantrok, dan was haar antwoord positief en waren ze verloofd. Bij het toenemen van de welvaart werd de doek vervangen door een zilveren kistje, het zogenaamde knottekistje. Het kistje en de inhoud bleef eigendom van de vrouw en werd ook beschouwd als een appeltje voor de dorst.

Morgen volgen meer foto’s van de Eibertjesmarkt.

MariekeS: ‘Dit schilderij van Saskia door Rembrandt, laat wel heel mooi geschilderde gewaden zien, met pareltjes op brokaat. Zo mooi!’

In 2019 is het 350 jaar geleden dat Rembrandt overleed. Ter gelegenheid hiervan zetten musea door heel Nederland hem in de schijnwerpers. Een overzicht van de tentoonstellingen kun je hier vinden.

Gefascineerd door de schoonheid en het ambacht van de stoplap bedacht ontwerper Sanne van de Goor het project de S+oplap. Project de S+oplap maakt een verbinding tussen de stoplap uit Amsterdamse weeshuizen en de huidige generatie tienermeisjes in Amsterdam Nieuw-West. Sanne heeft een eigentijds ontwerp gemaakt van nieuwe stoplappen. In het ontwerp zijn gaten opgenomen. Tijdens een aantal handwerksessies wordt tienermeisjes gevraagd om de onvolledige prints te herstellen met een stift. Terwijl ze bezig zijn gaan ze met elkaar in gesprek over zelfstandigheid, maakbaarheid en perfectie. De gesprekken worden opgenomen en vormen de basis voor een installatie – samen met de opgevulde stoplappen en originele stoplappen – bij New Metropolis in Amsterdam Nieuw-West. De gesprekken zijn naast de tentoonstelling ook als podcast te beluisteren.
De tentoonstelling loopt vanaf 10 juli tot en met 31 oktober 2019.

Op de expositie zijn tevens foto’s van stoplappen te zien uit de collectie van het Amsterdam Museum en uit mijn collectie. Het gaat om foto’s van stoplappen die gemaakt zijn in het Burgerweeshuis van Amsterdam en afgebeeld staan in mijn boek Merk- en stoplappen uit het Burgerweeshuis Amsterdam.

Mieke Gorter: ‘Deze vrolijke dames van de silk felt applicatie Miao groep past wel in je verzameling, denk ik zo.’

Mieke Gorter heeft onlangs een reis naar China gemaakt met een aantal dames. Op haar blog kun je een verslag lezen, aangevuld met mooie foto’s. Mieke maakt regelmatig een reis naar China. Heb jij belangstelling om met haar de wereld van de Miao te ontdekken, stuur haar dan een e- mail of bel haar. Het telefoonnummer vind je op de website.

Op Moederdag was LiesP in Marken waar ze deze fraaie kaart kocht. De Marker vrouw draagt een antieke bauw of baaf. De foto is gemaakt door Henk van der Leeden.

De bauw, die vermoedelijk zijn oorsprong heeft gevonden in een wasbare bescherming tegen morsen bij het eten, heeft in de dracht een blijvende plaats gekregen en is door de keuze van het materiaal (veelal antieke stoffen), tot een kostbaar voorwerp van pronk geworden. De jongens bauw is rechthoekig van vorm en bestaat uit drie delen: een middendeel van kant of bewerkt wit linnen met stop-, snee- of witwerk: dit is de zogenaamde legger. Deze legger heeft aan weerszijden een reep geruite katoen, de zogenaamde skroossies. Bij zware rouw is de bauw uit een zeer donkere stof gesneden, en blijft de legger achterwege. Bij lichtere rouw is de ruitstof paars getint en heeft de baaf een smalle legger. Bron: Geheugen van Nederland.