Paulien Cornelisse schreef de volgende column in de Volkskrant:
‘Mijn brievenbus wordt opge­heven. We hebben er een brief over gekregen waarin stond dat mensen steeds minder brieven schrijven en dat er daarom brievenbussen moeten sneuvelen. Ik schrijf zelf nog best veel brieven, maar dat zegt natuurlijk niets, het draait niet alleen om mij in het leven, leer dat nou toch eens. Ik ben natuurlijk wel verbolgen over het feit dat nu juist míjn brievenbus weg moet. Het was het perfecte loopje tot de hoek. Een jas hoefde je nooit aan, zo kort was het. Een merel kon je zijn deuntje horen afmaken, zo lang was het. En nu moet ik net verder weg, een afstand waar je een jas voor aan moet. Wordt de brievenbus in die andere straat wel echt gewaardeerd? Oké, dit is pure rancune, maar ik denk het niet. Ik zie in de omgeving van de andere brievenbus alleen maar mensen die steeds minder brieven schrijven. Zij verdienen hun brievenbus niet.’

Ook in mijn stad moesten er oranje brievenbussen weg, maar mijn brievenbus – ook een kort loopje dat zonder jas goed te doen is – mocht blijven ondanks dat er naar mijn idee tegenwoordig weinig kaarten en brieven in de brievenbus komen. De laatste tijd hoor ik steeds vaker de plof van de kaart die ik erin gooi. Wat wil zeggen dat deze op de bodem terecht komt. Het is lang geleden dat ik de post kon aanraken als ik mijn kaarten in de brievenbus liet vallen. Laat ik dus maar post blijven versturen want mijn brievenbus mag niet verdwijnen!