MaaikeW: ‘Op de website van het Hannemahuis vond ik niets over deze pop in kleding van het Harlinger stadsweeshuis, wel veel andere verhalen over het weeshuis waaruit duidelijk naar voren komt dat het leven in het stadsweeshuis niet gemakkelijk was en uiteraard geen luxe. Het maakt het voor mij aannemelijk dat deze pop niet bedoeld was om mee te spelen maar meer als voorbeeld hoe de weesmeisjes er uit hoorden te zien al verwacht ik daar geen kanten mutsje en zilveren sieraden bij. In dit weeshuis was de dracht zwart en wit van kleur. Gieneke Arnolli schrijft in een blog voor modemuze.nl over de weeshuispop dat oudere meisjes in het Burgerweeshuis van Leeuwarden een smal zilveren oorijzer kregen als bruidsschat, afscheid van het weeshuis.’
Op de tentoonstelling Max Liebermann – een zomers impressionist in het Gemeentemuseum Den Haag stond een vitrine met daarin drie poppen in weeshuiskleding.
De pop links draagt de kleding van het weeshuis van Delft en rechts zien we de pop in de kleding van het Burgerweeshuis Amsterdam – midden 19e eeuw.