Licia Huizer: ‘We kregen deze schoenen in Dubai toen we buitenaf in de woestijn woonden. Er was een speciaal dorp gemaakt voor de mensen uit Engeland en Nederland die er werkten aan de nieuwe haven. Er waren honderden Indiërs en Pakistani in een speciaal kamp naast ons dorp, die er waren komen werken om de kost voor thuis te verdienen. In Bombay bijvoorbeeld kwamen ze niet aan de bak. De voorman en zijn vriend kwamen zodoende wel eens bij ons over de vloer, ze kookten en wilden weer vertrekken maar we stonden er op dat ze mee bleven eten. Zodoende hebben we heel wat meegemaakt en gehoord over hun leven. We zijn ook nog in Sri lanka geweest – de kinderen gingen ook mee. Dit is wel 35 jaar geleden. Als je ’s avonds in de schemering in de soek liep had je zo het idee dat je Abraham tegen zou komen… en dan al die luchtjes van de kruiden uit de winkeltjes en de goudsoek met honderden kleine winkeltjes waar de vrouwen elke week een sieraad kochten. Toentertijd was Dubai nog een vergeten gebied. Onze kinderen zaten op de lagere school die half Engels half Nederlands was. Mijn man Sjaak was eerst alleen, de kerels woonden toen in portacabins aan het strand, waar nu het hotel in de vorm van een zeilschip staat, maar toen hij een huis in Jebal Ali kon krijgen en de meeste Friezen en Zeeuwen hun gezin over lieten komen, belde hij of ik ook maar wilde komen. Gelijk ja of nee zeggen want anders was de kans op dat huis weg. Het werd dus JA, waar ik nooit spijt van heb gehad.
De schoenen werden door de Singh alleen maar bij bijzondere gelegenheden gedragen want op het werk waren het allemaal sportschoenen. Het viel ons ook op in Sri Lanka waar toen voor het eerst de televisie in opkomst was, dat de mannen de traditionele klederdracht afdeden en nylon overhemden en terlenka broeken aandeden – en maar zweten. We hebben een heel goede en leuke tijd gehad. Ook hebben we met onze Engelse buren een keer de kerstdagen door gebracht in Oman, dwars de woestijn gereden. Maar toen de kinderen naar de middelbare school gingen zijn we terug naar huis gegaan en dachten als ze later de deur uit zijn gaan we samen wel weer… maar doordat mijn man Sjaak problemen met zijn ogen kreeg, is het daar niet meer van gekomen. Hij is nog wel even alleen naar Nigeria geweest om voor iemand die ziek was in te vallen.’