Chim (David Seymour) – legendarisch fotojournalist

Chim (David Seymour): ‘Ik ben een fotograaf en kan weinig met woorden. Ik spreek de taal van beelden. Ik kijk om me heen en probeer te vangen wat ik zie.’

In het Joods Historisch Museum in Amsterdam is tot en met 10 maart 2019 een indrukwekkende fototentoonstelling te zien van David Seymour (1911-1956), ook bekend onder de naam Chim.

David Seymour was een van de grootste documentaire fotografen van de 20ste eeuw en samen met zijn vrienden Robert Capa en Henri Cartier-Bresson in 1947 grondlegger van het fotobureau Magnum Photos. Zijn fotografie bestrijkt een periode van bijna 25 jaar, van de vroege jaren dertig tot zijn plotselinge dood in 1956, en toont de meest heftige gebeurtenissen van die tijd: de grote vooroorlogse politieke demonstraties en stakingen in Frankrijk, de Spaanse Burgeroorlog, en de opbouw van het verwoeste Europa na de Tweede Wereldoorlog. Met name zijn foto’s van door de oorlog getraumatiseerde kinderen trokken destijds de aandacht. De bescheiden Seymour bleef lang in de schaduw van zijn beroemde vrienden en geniet weinig bekendheid bij het grote publiek. Deze verrassende en indrukwekkende tentoonstelling zal hier zeer zeker verandering in brengen. De tentoonstelling is samengesteld door het International Center of Photography in New York.


Deze foto van de drie dames die een Bigouden muts dragen is te zien op de tentoonstelling. De opvallende hoge muts is al vaker het onderwerp geweest op dit blog. Voor meer informatie ga je naar dit bericht en klik vervolgens op de diverse links.


In Regards een fotoreportage van Chim.

Chim’s foto’s van Frankrijk en de Spaanse Burgeroorlog verschenen tussen 1934 en 1939 regelmatig op de voor- en achteromslag van het linkse weekblad Regards. Het blad koos voornamelijk portretten van boeren, arbeiders en soldaten die trots hun werk doen. Ze werden vaak aangekondigd met koppen als: ‘opzienbarende foto’s van Chim’ of ‘aangrijpende reportage van Chim’, waarmee zijn werk een status kreeg die daarvoor slechts voorbehouden was aan schrijvers.

Het strand bij Cabourg


Tineke: ‘Vorige week woensdag (14 november) brachten we een bezoek aan het Singer in Laren. We bekeken er de schilderijen van de Laatste impressionisten. Dit schilderij is alweer een redelijk late in die laatste impressionisten. Leuk was het voor ons dat er een redelijk aantal werken in Normandië en Bretagne waren geschilderd. Zo ook deze in Cabourg waar we een paar keer waren. Het strandleven in Frankrijk (en dan vooral in Picardie, Normandië en Bretagne) doet anders aan dan bij ons in Nederland. Het is wat nostalgischer. Er wordt minder aandacht besteed aan commercie, zoals patatzaken, strandtenten ed. Toen wij in Cabourg waren (ook al weer een aantal jaren geleden) zag het er rondom het strand vergelijkbaar uit met een ander strandgezicht van Prinet. Mooi, ook de nieuwe tuin bij Singer, aangelegd door Piet Oudolf.’

Afbeelding: Le Plage à Cabourg – Het strand bij Cabourg -, circa 1910 van René-Xavier Prinet (1861-1946)

Merklapje 1918 van Cor(nelia) van Daalen


Josefien: ‘Een aantal jaren geleden kocht ik dit merklapje ergens, als ik mij goed herinner in een kringloopwinkel. Het is misschien geen bijzonder voorbeeld van borduurkunst, maar een oud merklapje met naam en datum vind ik al gauw leuk …. Mijn oog viel bovendien direct op het enorme grafmonument links. Als een kind uit zichzelf zoiets borduurt was het werkje dan gemaakt als een “In Memoriam”…? Voor wie? Echt iets voor mij om dit eens uit te zoeken.

Thuis ging ik het merklapje eens goed bekijken. Het viel me op dat het nogal onhandig is ingedeeld. Rechts heeft de borduurster steeds te weinig ruimte zodat ze over de grenzen van het stramien heen borduurt en ook het jaartal komt niet lekker uit. Het lijkt er op dat ze eerst het grafmonument en het huis geborduurd heeft en toen haar naam en de datum, waardoor ze daar een beetje omheen moest werken … .
De vermeldde naam is Cor van Daalen, Zev. oud 13 jaar, 18 dec. 1917. En dan nog het jaartal 1918. Genoeg aanknopingspunten om te zoeken en dat leverde het volgende op: 18 dec. 1917 moet het tijdstip zijn dat zij aan het lapje begon te borduren. Zev. staat voor haar woonplaats Zevenbergen. En 1918 moet dan het jaar zijn waarop zij het lapje afrondde.

Cor(nelia) Johanna van Daalen werd geboren op 23 januari 1904 in Zevenbergen. Haar vader heette: Johannes Cornelis van Daalen en haar moeder was: Samuelina Ebeldina de Klerck, een opvallende naam. Haar ouders trouwden in 1895, op 26 juli. Haar vader was timmerman. Hun eerste kind, een zoon, wordt in 1896 geboren maar overlijdt in het volgende jaar. Het jaar daarop krijgt moeder weer een zoon, die vernoemd wordt naar zijn grootvader. In 1900 wordt dochter Johanna Cornelia geboren en zij werd vernoemd naar beide oma’s. In 1904 volgt dan Cornelia Johanna, ook vernoemd naar beide oma´s maar dan in omgekeerde volgorde. Opmerkelijk, dat men dat toen deed!

Moeder krijgt nog een dochter in 1908, die geen naam krijgt (NN, levenloos geboren). Helaas overlijdt ook moeder in het kraambed, op 26 juli en dat is haar trouwdag. Ze is in maart van dat jaar 35 geworden. Kleine Corrie is dan 4 jaar, haar zusje 8 en haar broer 10 jaar.

In het jaar waarin ze de merklap afrondt zijn moeder en haar jongste zusje precies 10 jaar dood. Cor wordt dat jaar 14. Zij is 13 als ze aan het werkje begint en moeder en vader waren precies 13 jaar getrouwd toen moeder overleed. Voor een meisje uit die dagen wellicht een bijzondere aanleiding om in herinnering aan hen iets te borduren!? Ze borduurt een groot grafmonument en het is de vraag of dat van haar moeder echt zo mooi was. Het huis aan de rechterkant is misschien een weergave van het huis van de familie? Dat zou kunnen maar een adres heb ik nog niet kunnen vinden.

Vader hertrouwde drie jaar later, in 1911, met een vrouw van ongeveer zijn leeftijd, die ook al weduwe was. In 1920 is vader met het gezin naar Rotterdam verhuisd, hij overlijdt daar op 58-jarige leeftijd. Cor trouwt in 1928 op 24-jarige leeftijd met een jongen uit Yerseke en krijgt 2 kinderen, 2 zoons.

Precies 100 jaar na dato zocht ik de herkomst van dit merklapje uit en het verhaaltje over dit gezin wordt zo een in memoriam voor allen… .’

An elderly lady is up to no good – ‘geborduurde’ cover


HillyvH maakte me attent op de ‘geborduurde’ cover van het net verschenen boek An elderly lady is up to no good dat geschreven is door Helene Tursten.

Helene Tursten is een Zweedse schrijfster; geboren in Göteborg. Oorspronkelijk was Helene verpleegkundige en tandarts, maar ze begon met schrijven toen ze gedwongen door ziekte haar baan moest opgeven. Ze verwierf nationale en internationale bekendheid door haar thrillers rondom inspecteur Irene Huss. Verscheidene boeken over Irene Huss zijn verfilmd.

Op dit blog plaatste ik al eerder berichten over ‘geborduurde’ covers: hier, hier, hier, hier, hier en hier