Drie Scheveningse meisjes van Pieter de Josselin de Jong.

De trouwjurk rechts op de foto dateert uit 1958.
In de bruidsmode is in de loop der jaren veel veranderd. Van aanvankelijk heel eenvoudig van ontwerp tot het gebruik van veel stof, ruches, schoudervullingen en plooien in de jaren tachtig en negentig. Vandaag de dag is de bruiloft één groot feest en trouwt de bruid in haar droomjurk op haar favoriete trouwlocatie. Zoals in Kasteel Helmond.


De bruidsjurk op de voorgrond dateert uit 1999.

De trouwjurk op de voorgrond dateert uit 1968 en de trouwjurk daarachter dateert uit 1988.

De trouwjurk dateert uit 1988.

De bruidsjurk op de voorgrond dateert uit 1964 en de jurk met de rode schoenen dateert uit 2016.

De trouwjurk dateert uit 2016.

De crèmekleurige trouwjurk dateert uit 1977 en de andere trouwjurk dateert uit 1948.

Om te vieren dat al sinds 1923 in het kasteel wordt getrouwd, organiseerde Museum Helmond in oktober 2017 een wedstrijd waarbij één bruid gratis in het kasteel mag trouwen. Speciaal voor haar wordt een bruidsjurk gemaakt van de typisch Helmondse stof van Vlisco. De jurk die je op de foto ziet, draagt de bruid tijdens haar bruiloft in het kasteel in 2018. De stof voor de jurk is beschikbaar gesteld door Vlisco.

De expositie Voor elkaar gemaakt – 100 jaar trouwen in Kasteel Helmond is te zien tot en met 21 oktober 2018 in Kasteel Helmond.

De eerste serie foto’s van deze tentoonstelling kun je hier bekijken.

De bruiloft. Voor veel mensen één van de mooiste dagen van hun leven. Op de trouwdag draag je je mooiste jurk of pak en leg je dit belangrijke moment voor de eeuwigheid vast. De tentoonstelling Voor elkaar gemaakt – locatie Kasteel Helmond – neemt de bezoeker mee door bijna een eeuw trouwen in Kasteel Helmond, aan de hand van een tiental historische bruidsjurken en honderden trouwfoto’s.


In Kasteel Helmond wordt sinds 1923 voor de wet getrouwd: vanaf dat moment kreeg het de functie van gemeentehuis. Het feestelijke huwelijk vindt plaats in de kerk, daar draagt de bruid haar mooiste jurk. Dit verandert vanaf de jaren zestig als de bruiloft uitbundiger en persoonlijker wordt gevierd.


Deze bijzondere jurk is de bruidsjurk van de vrouw van de Engelse soldaat Frank Walker. Ze trouwden in april 1937 in Rotherham (Engeland) en kregen een dochtertje. In 1944 werd de man uitgezonden naar Nederland om te vechten in de Tweede Wereldoorlog. Hij was gestationeerd in Helmond, bij het Helmondse gezin Joosten. Hij had goed contact met het gezin en voelde zich al snel thuis. Hij kon het ook goed vinden met het dochtertje van het gezin dat dezelfde leeftijd had als zijn eigen dochter. Het gezin hield contact met de soldaat, ook toen de oorlog al voorbij was. Op 18-jarige leeftijd ontmoetten de beide dochters elkaar. Ook zij hielden contact en zijn nu al bijna zestig jaar bevriend, ondanks de afstand: de een woont nog steeds in Helmond, de ander in Engeland. Als bedankje voor de gastvrijheid van de stad Helmond voor haar vader, leent Muriel Hopwood-Walker, de Engelse dochter, de jurk van haar moeder nu uit voor deze tentoonstelling.


Bericht in de krant: ‘In 1964 zette de toen tienjarige Marie van Asten, inhakend op de actie “Kinderhanden smeden vriendschapsbanden” enkele persoonlijke gegevens op een papiertje en stopte dit in een smalle koker. Het Rode Kruis zamelde in heel Nederland tienduizenden van dergelijke kokertjes met inhoud in. Al die “flessenpost” werd aan boord van enkele Shelltankers gebracht, vanwaar de kokers her en der in de diverse oceanen geworpen werden. Drie jaar lang zwierf het kokertje uit Helmond over de grote zeeën. Op zekere dag spoelde het kleinood aan op het strand van Lagoen op Bonaire. Uitgerekend die dag maakte de toen dertienjarige Francisca Cicilia een wandeling over het eiland. Op het strand aangekomen vond ze de koker, las het briefje en besloot ze een kaartje te zenden naar Marie van Asten. Het kaartje vormde de start van een jarenlange correspondentie, die over enkele weken zoals gezegd gaat uitmonden in een uniek huwelijk. …’ In 1978 trouwden Marie van Asten en Francisca Cicilia.


De trouwjurk op de voorgrond dateert uit 2010.

De witte trouwjurk dateert uit 1981.

De zwarte bruidsjurk is van circa 1930.
Dit is de eerste serie foto’s van de expositie Voor elkaar gemaakt – 100 jaar trouwen in Kasteel Helmond. Morgen volgen meer foto’s. De tentoonstelling is te zien tot en met 21 oktober 2018 in Kasteel Helmond.

Bron tekst: Museum Helmond

Eng hoor om naar The Mine Tower te kijken, dus ogen dicht!

Roze Maandag in Tilburg.

Gisteren liet ik je twee fraaie boekomslagen van Dick Bruna zien. Maar wist je dat in het Centraal Museum Utrecht de reconstructie van het atelier van Dick Bruna (1927-2017) is te zien?

In 1981 richtte Dick Bruna op een zolder aan de Utrechtse Jeruzalemstraat zijn atelier in. Hier werkte hij gedisciplineerd en met regelmaat aan de kinderboeken en grafisch werk. Hij omringde zich met persoonlijke herinneringen, foto’s van bijzondere ontmoetingen, ansichtkaarten, en veel cadeautjes en brieven van fans, collega-kunstenaars, -illustratoren, en -schrijvers. Simpel, eenvoudig, en van hoge kwaliteit geldt niet alleen voor zijn werk, maar ook voor de inrichting van zijn atelier.

Net als het oorspronkelijke atelier is ook het atelier in het museum op een zolder gesitueerd. Op de zwarte vloerdelen is het atelier nagebouwd met de originele meubels. De plek waar hij tekende en zijn teksten typte, de plek waar hij tot rust kwam en inspiratie opdeed, en de tafel waaraan hij zijn gasten ontving. Ook de fiets waarop hij elke dag door Utrecht fietste, heeft een plek op de zolder gekregen.





In dit deel van het atelier staat Dick Bruna’s werktafel met typemachine. Hij schrijft zijn teksten met de hand. Hij typt ze daarna uit als onderbreking van het creatieve proces van het tekenen. Op de balken en de wanden foto’s, uitnodigingen, kaarten en tekeningen. In de ladekasten bewaart hij exemplaren van zijn boekomslagen, zeefdrukken, aantekeningenboekjes, folders, kaarten en uitgetypte teksten van de kinderboeken.


Dick Bruna zit graag in de ‘Wink’, de stoel met de ‘oortjes’, ontworpen door de Japanse ontwerper Kita.

Bron tekst: Centraal Museum Utrecht

MaaikeW: ‘Dick Bruna werd door zijn boekomslagen geen wereldwijde beroemdheid. In 1955 werd Nijntje gepubliceerd, inmiddels in meer dan 50 talen en 85 miljoen gedrukte exemplaren. Dick Bruna over de vriendschap met Nijntje in 1998: “De vriendschap tussen mij en Nijntje blijft een heel geheim vriendschapje.” De creativiteit komt in de onderduiktijd naar voren door te tekenen en te schilderen en later door in zijn vrije tijd kunstgalerieën en kunsttentoonstellingen te bezoeken. De tekeningen voor Nijntje zijn zo eenvoudig mogelijk gehouden zodat er fantasie overblijft voor het kind. Dick Bruna publiceert 124 kinderboeken. Dick Bruna vond zichzelf op het personage Beer lijken, aardig maar ook een beetje onhandig.’


MaaikeW: ‘Dit is één van de boekomslagen die Dick Bruna ontwierp voor de thrillers in de Zwarte Beertjes serie van uitgever Bruna. Dick Bruna werd geïnspireerd door Matisse, Bart van der Leck, Fernand Léger, Willem Sandberg, H.N. Werkman. In 2015 in het Rijksmuseum te Amsterdam de tentoonstelling Dick Bruna. Kunstenaar. Nu in De Kunsthal te Rotterdam De donkere kant van Dick Bruna. Ruim 2000 boekomslagen tekende Dick Bruna, de covers van Dick Bruna spelen een cruciale rol en zetten tot verkoop aan. Het kleinste detail wordt met minimale beeldelementen betekenis gegeven waarmee Dick Bruna de fantasie van de koper/lezer prikkelt.’

Twee mooie boekomslagen van Dick Bruna die betrekking hebben op textiel waardoor het ineens twee bijzondere textielkaarten worden. Een geweldige aanvulling op mijn collectie textielkaarten. Zoals je wellicht weet worden alle textielkaarten door mij bewaard en in 2014 was er een expositie van de Textielpost. Nog meer foto’s van de tentoonstelling.

Weekend Max Mara werkte samen met de Amerikaanse kunstenaar Richard Saja voor hun nieuwste Signature Collection 2018, een project geïnspireerd op de Royal Ascot, met een collectie geborduurde stukken getiteld Trophy Day.

Voor deze Signature Collection heeft Richard Saja zijn borduurtechnieken gebruikt om Toile de Jouy stof voor Weekend Max Mara te verfraaien en op te fleuren. Het is een 10-delige collectie geworden.