Hollands Glorie in Gorcums Museum


Vereniging MerkWaardig viert haar 30-jarig jubileum met een expositie in het Gorcums Museum. Leden van de vereniging borduurden tulpen en maakten een borduurwerk met als thema Hollands Glorie. Deze werken zijn te bewonderen in een speciale zaal van het museum en vormen een onderdeel van de tentoonstelling Voor de draad ermee!.


Nederland op de kaart spreekt me in het bijzonder aan vanwege de geborduurde ansichtkaarten. Dit groepswerk is gemaakt door elf leden van MerkWaardig: Inge van den Burg, Nynke Dorenbos, Hans Groen, Hetty Hoefman, Renette Niekerk, Anneke van Offeren, WillieArne Scheel, Paulie Smit, Nan van der Storm, Piet van Veen en Renée van Walsum. Het uitgangspunt was een brainstormsessie over wat Hollands Glorie voor ieder van hen betekent. Dit varieerde van typisch Hollandse onderwerpen als tulpen en molens tot kunst en architectuur. Iedereen van de groep borduurde een onderwerp op een lapje stof ter grootte van een ansichtkaart. Om eenheid te creëren zijn er randjes geborduurd in de kleuren van de Nederlandse vlag. Daarnaast zijn de kleuren groen, bruin, geel, oranje en grijs gebruikt. Alle ‘kaarten’ zijn bevestigd op een landkaart van Nederland.

Opening expositie ‘Voor de draad ermee!’


Afgelopen zaterdag vond onder grote belangstelling de opening plaats van de expositie Voor de draad ermee!. Het Gorcums Museum is te klein om héél véél mensen tegelijk te ontvangen vandaar dat men voor het openingsprogramma was uitgeweken naar de Grote Kerk tegenover het museum. Het hoogtepunt was de borduurperformance door leerlingen van het Gorcumse Fortes Lyceum. Beeldend kunstenaar Yvon Koopman maakte een groot kleed van kerstboomverpakkingen. Leerlingen van het lyceum ‘borduurden’ al dansend onder begeleiding van de percussiegroep Gamberro het woord ‘open’ door de gaten. Hiermee werd het startsein gegeven om de oversteek te maken naar het museum voor een bezoek aan de expositie.


Op de tentoonstelling is zowel historisch als hedendaags borduurwerk te zien. Nu laat ik eerst enkele werken van Karola Pezarro zien, daarna volgen de komende dagen nog foto’s van andere borduurwerken.


Tize en de Oost-Indische kers. Machinaal borduurwerk en fotoprint.


Summerdiary. Machinaal borduurwerk.


Eerder besteedde ik aandacht aan het werk van Karola Pezarro; hier en hier kun je erover lezen.

Winactie De Boom van Amandine Laprun


De boom van Amandine Laprun is een schitterend vormgegeven kartonboek in de vorm van een boom. Dit kartonboek kun je openvouwen, vastmaken met een lintje en neerzetten in de kinderkamer. De boom zie je in alle kleuren van de seizoenen. In de lente zie je de prachtige bloesem aan de boom, in de zomer heeft de boom vruchten, in de herfst laat de boom zijn prachtige kleuren zien en in de winter is er sneeuw op de boom gevallen. De sneeuwpop mag uiteraard niet ontbreken in de winter, net als het voederhuisje voor de vogels. Paddenstoelen horen bij de herfst, vruchten kunnen we volop eten in de zomer wat óók de vogels doen en de eekhoorn springt van de ene tak naar de andere. Al met al een origineel vormgegeven prentenboek!







De boom van Amandine Laprun wordt uitgegeven door Querido Kinderboeken. Het kartonboek telt 48 pagina’s, ISBN 978-90-451-2054-6 en is verkrijgbaar voor € 14,99. Een kort filmpje over dit prentenboek kun je hier bekijken.

Van de uitgever Querido Kinderboeken mag ik twee exemplaren verloten. Wil je kans maken op dit origineel vormgegeven prentenboek, plaats dan een reactie. Dit kun je doen tot en met zondag 15 april 2018. Op maandag 16 april 2018 zal ik de twee namen bekendmaken die een exemplaar van De boom hebben gewonnen.

Max Liebermann aan zee

Geen plek in Nederland toont de opkomst van het fenomeen vrije tijd zo zonneklaar als Scheveningen. Liebermann bezoekt dit vissersdorp al in 1871, maar schildert dan nog niet de zee. Rond 1890 kijkt hij met andere ogen naar de kustplaats, die een mondain karakter heeft gekregen. Regelmatig plant Liebermann zijn schildersezel in het zand, tussen baders en spelende kinderen.

In Scheveningen verblijft Liebermann altijd bij zijn vriend Jozef Israëls in het Oranjehotel. Daar bouwt hij ook een band op met Israëls’ zoon Isaac. Samen schilderen zij ruiters te paard en kinderen die ezeltje rijden. Maar de toenemende drukte wordt Liebermann op een bepaald moment te veel. Wanneer het strand van Scheveningen zwart ziet van de mensen verlegt hij zijn blik naar de stillere kusten van Noordwijk en Katwijk.

In 1914 heeft Liebermann zijn hotel in Noordwijk al geboekt, als plots de Eerste Wereldoorlog uitbreekt. De kunstenaar zal nooit meer terugkeren naar zijn geliefde Nederland.

Tekst: Gemeentemuseum Den Haag


Max Liebermann, Strand bij Noordwijk, 1908.


Max Liebermann, Op het strand, 1899.


Max Liebermann, Op het strand in Noordwijk, 1908.

De expositie Max Liebermann – een zomers impressionist is tot en met 24 juni 2018 te zien in het Gemeentemuseum Den Haag.

Liebermann – De zee van meneer Max


Max Liebermann woonde in Duitsland, maar kwam zomers graag naar Nederland om te schilderen. In 1876 diende Liebermann een verzoek in bij de regenten van het Burgerweeshuis Amsterdam om een schets te mogen maken. Hij kreeg toestemming wat uitzonderlijk was voor die tijd. Het schilderij Rustpauze in het Amsterdamse Weeshuis, nu te zien op de expositie Max Liebermann – een zomers impressionist, vormt een hoogtepunt in zijn oeuvre. Een goede reden om de burgerweesmeisjes van Amsterdam samen met Max Liebermann de hoofdrol te geven in het nieuwe deel Liebermann – De zee van meneer Max in de serie kunstprentenboeken, een serie geïllustreerde jeugdboeken die uitgegeven worden door Leopold in samenwerking met het Gemeentemuseum Den Haag.


De auteur Koos Meinderts geeft het burgerweesmeisje Martha het woord. Zij vertelt aan meneer Max dat haar moeder gestorven is aan de tering, of haar vader nog leeft weet ze niet: ‘hij is vertrokken naar zee’, die ze nog nooit heeft gezien. Meneer Max besluit Martha en nog een paar andere weesmeisjes een dagje mee te nemen naar het strand. Terwijl meneer Max schetsen maakt op het strand, rennen de meisjes naar de zee. Martha tilt haar rok een eindje op en stapt het water in. Op de terugweg naar het weeshuis komen ze langs een theetuin waar de meisjes limonade krijgen van meneer Max. ’s Avonds in haar bed denkt Martha terug aan de zee die zo mooi en groot is. En meneer Max schrijft ’s avonds een brief aan zijn vrouw in Berlijn en vertelt haar over de weesmeisjes en de schetsen die hij heeft gemaakt; van de duinen, het strand en de zee.


Koos Meinderts brengt de burgerweesmeisjes samen met Max Liebermann tot leven. Zo leert de jonge lezer dat een schilder eerst schetsen maakt voordat hij aan het schilderij begint, dat de weesmeisjes allemaal dezelfde kleding droegen en geen eigen slaapkamer hadden maar op een slaapzaal sliepen. Het verhaal wordt versterkt door de fraaie illustraties van Annette Fienieg. Bovendien zitten in deze tekeningen nog veel meer verhalen verscholen. Op een hedendaagse manier wordt een stukje geschiedenis helder en mooi in beeld gebracht!


Op de tentoonstelling Max Liebermann – een zomers impressionist in het Gemeentemuseum Den Haag zijn alle originele illustraties uit het kunstprentenboek te zien.

De foto’s van de illustraties maakte ik in het Gemeentemuseum Den Haag.

Liebermann – De zee van meneer Max wordt uitgegeven door Leopold in samenwerking met het Gemeentemuseum Den Haag. Het prentenboek telt 32 pagina’s, ISBN 978-90-258-7458-2 en is verkrijgbaar voor € 14,99. Hier kun je een fragment uit het prentenboek lezen.

Twee kussende jongens in kruissteek


De passie van oma Miet (85) uit Deurne is borduren. Voor haar kleinzoon wilde ze als cadeautje een borduurwerk maken. Hij heeft een hip huis en valt op jongens, dus wilde zij voor hem een moderne versie maken van het oudhollands kussend paartje. Dat vond zij hoog tijd worden, want verliefd zijn hoort geen grenzen te kennen, zo staat te lezen op Facebook namens oma Miet. Haar kleinzoon heeft de Facebookpagina STIKverliefd in het leven geroepen. Mede hierdoor komen er nu zoveel bestellingen voor een borduurwerkje met een kussend paartje (twee jongens of twee meisjes of stelletjes van verschillende kleuren) binnen dat er een tijdelijke stop is.

Foto: STIKverliefd

Borduren op neteldoek


De neteldoek (kaasdoek, passeerdoek) heeft een afmeting van 62,5 x 49,5 cm en is los geweven met rondom rode ingeweven randen. De samenstelling van de doek is 50% katoen en 50% linnen. Op de passeerdoek borduurde ik met twee draadjes DMC 321 de volgende tekst:

DURCH DIE MANGEL GEDREHT 2018 – GISELA MEYER BERLIN – AUSSTELLUNG ROLLTUCHSAMMLUNG – LUDWIGSFELDE

Deze tekst staat ook te lezen op de flyer.


De mangeldoekenexpositie is te zien tot en met 24 juni 2018 in het Stadt- und Technikmuseum Ludwigsfelde.