Het was vandaag de eerste dag van de winter 2017. Het voelde echter niet bepaald winters aan met de temperatuur van negen graden. Een prima dag om op pad te gaan. Het werd een bezoek aan het Drents Museum waar tot en met 27 mei 2018 de tentoonstelling The American Dream is te zien.
Edward Hoppers schilderij van een restaurant in New York ademt de dynamiek van de stad. Gasten komen en gaan, een jong stel heeft een tafeltje bemachtigd en de serveerster is druk bezig om iedereen te bedienen. Toch gaat je aandacht uit naar de man en vrouw aan tafel. Hoewel je haar alleen van achteren kunt zien, krijg je het gevoel dat de vrouw met rode hoed in gedachten verzonken is. Dit vroege werk geeft al een glimp van waar Hopper een meester in zal worden: subtiele observaties van het Amerikaanse leven, doordrenkt met een gevoel van eenzaamheid en melancholie. Hopper schrijft er zelf over: ‘The idea was to attempt to make visual the crowded glamour of a New York restaurant during the noon hour. I am hoping that ideas less easy to define have, perhaps, crept in also.’
In de ochtendzon kijkt de vrouw vanuit haar bed naar de stad. Ze is in gedachten verzonken. Het model is Hoppers echtgenote Josephine. Na twintig jaar huwelijk eist ze van hem dat hij alleen haar nog als model gebruikt. Het is niet te zien dat zij op dat moment al 68 jaar is. Het is ook niet de bedoeling van Hopper om een portret van zijn vrouw te maken. Het gaat hem om een universele vrouw. Ondanks de intieme setting leren we de vrouw niet kennen. Waar ze naar kijkt of waar ze aan denkt weten we niet. Morning Sun is een van Hoppers beroemdste schilderijen, dat mensen over de hele wereld fascineert. De schilder is er zelf heel nuchter onder: ‘Perhaps I am not very human. My concern was to paint sunlight on the wall of a house.’
Fairfield Porter kiest het rustige leventje van de well-to-do in hun zonovergoten buitenhuizen als onderwerp van zijn schilderijen. Het gezin Porter staat vaak model. October Interior is geschilderd in Porters huis in Southampton, Long Island. We zien zijn oudste dochter Kate zitten. Zij kijkt naar haar schilderende vader. Buiten is zijn andere dochter Liz te zien op de schommel. In het werk van Porter is, in tegenstelling tot fotorealistische schilderijen, altijd een penseelstreek te zien. Hij heeft veel aandacht voor vorm en kleur.
Met zijn Brillo Box maakt Andy Warhol een replica op ware grootte van een ultiem symbool van de consumptiemaatschappij: een familiepak soap pads (sponsjes van staalwol geïmpregneerd met zeep). De verpakking is kleurrijk en voorzien van de slogan ‘Shines Aluminium Fast’. Dit soort ‘platte’ consumptiegoederen behoort tot de beeldcultuur van iedere Amerikaan. Warhol is één van de eerste kunstenaars die de nieuwe wereld begrijpt. In zijn atelier, dat hij toepasselijk ‘The Factory’ noemt, doopt hij talloze goederen om tot kunst: van Campbells tomatensoep tot Coca-Cola flesjes en Brillo Boxes. Dergelijke werken worden iconen van de Amerikaanse fifties and sixties.
De Brillo trouwjurk kun je in dit bericht zien.
Bron tekst van de schilderijen: Drents Museum