Tot op de draad – Ileen Montijn


Oktober is de Maand van de Geschiedenis. Dit jaar is het thema Geluk. Heeft de manier waarop wij ons kleden invloed op het gevoel van geluk? Ileen Montijn vertelde vanochtend tijdens de Drunense Deining in de bibliotheek van Drunen over de vele levens van het gewoonste wat er is: oude kleren, van de voddenman van vroeger tot de vintage-hausse van nu. Een boeiend onderwerp.

5 gedachten over “Tot op de draad – Ileen Montijn

  1. Mooi boek, interessant en terug in de tijd. Sentiment…
    Word ik oud? Veel leesplezier.

  2. Dit blogbericht doet me denken aan het hergebruik van kleding door mijn moeder. Mijn vader (timmerman) was vaak snel door zijn werk-overhemdboord heen. Die werd dan voorzichtig losgetornd en omgekeerd weer aan de hals gezet. Hetzelfde gold voor de manchetten van zijn werkoverhemden. Sokken werden met sokkenwol zo mooi mogelijk gestopt. Een oude jas van mijn moeder werd uit elkaar gehaald en binnenstebuiten in een kleinere vorm (voor mij op jonge leeftijd) weer in elkaar gezet en van voering voorzien. Én alle kleding voor mijn moeder en mij werd door haarzelf genaaid. Een rok of jurk van 2 verschillende stofjes werd door haar vaak gezien als een naaiwerkje van 2 eerder gebruikte lapjes en zoiets naaide zijzelf liever niet.
    Jeugdsentiment ten top.
    Groetjes, Tineke

  3. @Tineke, hergebruik van kleding staat op dit moment volop in de aandacht, maar eigenlijk is het niet nieuw. In mijn jeugd werd kleding hersteld, vermaakt en gebreide sokken/onderbroeken/borstrokjes werden eindeloos gestopt. Was het gebreide kledingstuk te klein geworden, geen probleem want het breiwerk werd uitgehaald, garen gewassen en opnieuw gebruikt.
    Tegenwoordig mag het stopwerk gezien worden waardoor men gebruik maakt van kleurrijke garens.

  4. Ja, dat herinner ik me ook. Het breiwerk werd uitgehaald, gewassen en strak gespannen (ik meen om 4 -of 2 stoelpoten van een oude omgekeerde stoel). Zo gingen de krinkels eruit. Was het droog, dan moest ik wol ‘ophouden’ om mijn polsen en dan maakte mijn moeder er kluwens van…………………. Dat was ik helemaal vergeten. Leuk dat de herinnering via een blogbericht op internet terug komt.
    Vroeger hadden we trouwens vaak wol die je kocht als streng. Je moest voordat je ging breien eerst zelf een kluwen maken. En o, wat lastig als op de een of andere manier de streng niet goed wilde afwikkelen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *