In 2011 schreef ik voor de eerste keer over de liefdessloten. Het zijn hangsloten die door verliefde stelletjes aan het hekwerk van een brug worden gehangen. Het sleuteltje wordt vervolgens het water ingegooid. De liefde is voor eeuwig verzegeld. In 2016 liet ik foto’s zien van liefdessloten in Busan (Zuid-Korea). Ook Nederland raakt verknocht aan de liefdessloten zoals ik gisteren zag in Amsterdam.

Portret van Willem-Alexander en Máxima gemaakt van afvalzakjes.

Op 9 juni is de expositie Puck & Hans – Couture Locale van start gegaan in het Amsterdam Museum. Maar wie zijn Puck en Hans eigenlijk?


Puck en Hans voor hun eerste winkel in Den Haag, 1967.
Puck Kroon (1941) maakte haar eigen kleding en Hans Kemmink (1947) was fotograaf. In 1967 openden ze hun eerste (paarse) winkel in Den Haag. Puck concentreerde zich op het ontwerpen van kleding en Hans deed het zakelijke deel; plus de inrichting van de etalages. In 1971 volgde een winkel in Rotterdam en in 1974 Amsterdam. Drie winkels waren ruim voldoende voor het soort kleding dat zij wilden maken. Ze ontwierpen niet voor de massa. Zij kenmerkten zich door een mix van exclusieve materialen, kwaliteit en speelsheid. In de jaren ’70, ’80 en ’90 van de vorige eeuw genoten zij grote bekendheid door in het oog springende creaties. Zowel bekende als minder bekende personen droegen een unieke Puck & Hans. In 1998 hield het modeduo het voor gezien en sloten de zaak. Alleen de goudkleurige letters Puck & Hans op de gevel aan het Rokin herinneren nog aan de winkel. Vijftig jaar na de opening van hun eerste winkel is er nu een expositie en een publicatie. De tentoonstelling ga ik binnenkort bezoeken, maar de publicatie heb ik al in bezit en die ga ik nu bekijken.


Leg of Mutton – rode wollen flanel jas met shocking pink top, Avenue 1975.
Na een korte inleiding door Annemarie den Dekker – hoofdconservator Amsterdam Museum – volgen vijftig pagina’s met afbeeldingen van ontwerpen van Puck & Hans. Hierna komt een interview van John de Greef – moderedacteur van Elsevier – met Puck & Hans. We maken nader kennis met het modeduo. Puck was al heel jong bezig met poppenkleertjes. Ze was zo serieus bezig om de gemaakte kleren op kleine schaal om te zetten in groot formaat dat haar moeder ondanks ‘Weinig geld een Pfaff naaimachine op afbetaling’ aanschafte. Puck volgde een opleiding tot coupeur en later volgde ze de avondopleiding aan de modeafdeling van de Rotterdamse Kunstacademie. Hans, autodidact en al jong als bruidsfotograaf en cineast-assistent aan het werk, was nauw betrokken bij het ontwerpen en bij het beoordelen van proefmodellen. Het selecteren en beoordelen van stoffen en het vinden van exclusief materiaal voor hun collecties stonden centraal voor beiden. Kwaliteit was belangrijk. Maar hoe het nu precies ging en gaat blijft gissen. Ze kunnen het zelf ook niet goed uitleggen. Behalve het harde werken zagen ze ook de bedreigende opkomst van nieuwe confectieketens van het kaliber H&M en Zara met goedkope mode. Het voeren van hun vrij luxe label en het bestieren van drie winkels was niet alleen dagen ‘Vol rozengeur en maneschijn’. Alleen al de angst niet genoeg voorraad te hebben. Dit was tevens de reden om ooit ook mode van andere ontwerpers, zoals Jean Paul Gaultier in te kopen voor de winkels. Dit betekende ook extra werk en extra druk. Puck meent achteraf dat ze op een bepaalde manier wel verslaafd waren aan hun winkels. Voor de coldturkeymethode, waarmee het duo uiteindelijk vrij abrupt koos voor het beëindigen van de Puck & Hans-collectie en voor het sluiten van hun winkels, werden ze gewaarschuwd. Iedereen dacht dat ze in een zwart gat zouden vallen. Niets was minder waar. Puck begon aan een studie kunstgeschiedenis en Hans ging zich richten op de fotografie.


Strike a pose – lang zijden Nehru jasje met zijden pantalon. Foto: Frans van der Heijden.
Na de kennismaking met Puck en Hans volgen achtendertig bladzijden met ontwerpen van hun hand die hun creativiteit laten zien. Er is een onderbreking van twee pagina’s waar de herinnering van een vriendschap in mode van Frans Ankoné staat te lezen. Leuke anekdotes worden door Frans aangehaald zoals een reis naar Parijs waar ze met de Citroën DS van Hans de stad doorkruisten onderweg naar een show en de weg kwijt raakten. Ze zagen een motorpolitie en stopten vlak voor zijn neus om de weg te vragen. De agent keek de auto in en kon zijn ogen niet geloven. Ze zaten met een man of tien op en onder elkaar in de Citroën. Hij lachte om dit vrolijke zooitje en sprak de woorden ‘Suivez Moi’.


Jurk van gerecyclede shawls, 1970.
De laatste twee pagina’s zijn gereserveerd voor een patroon waarmee je je eigen Puck & Hans-sjalenrok kunt maken. Een jurk van gerecyclede shawls dateert uit 1970.


We zijn aan het einde van de publicatie Puck & Hans – Couture Locale gekomen. Ik heb een goede indruk gekregen van het modeduo waar ik tot voor kort niet eerder van had gehoord. Het formaat 17 x 29,6 cm is enigszins afwijkend van de doorgaande publicaties, wat mij zeker aanspreekt. Door de enorme hoeveelheid illustraties – 120 in kleur en 60 in zwart-wit – krijg je een goed beeld van het creatieve werk van Puck & Hans. Deze luxe paperback is beslist een mooi naslagwerk voor iedereen die geïnteresseerd is in mode! De publicatie wordt uitgegeven door Waanders & de Kunst, ISBN 9789462621428, prijs € 19,95.

De foto’s zijn afkomstig uit de publicatie Puck & Hans – Couture Locale.

Op zondag 6 augustus 2017 signeren Puck en Hans het boek Puck & Hans – Couture Locale in Athenaeum Nieuwscentrum op ’t Spui (nummer 14) in Amsterdam. De signeersessie duurt van 15.30 tot 17.00 uur.

Tineke: ‘Op 30 mei 2017 beklommen we de Mont Ventoux. Ook al ben je niet op de fiets, toch een hele klim. In de ochtend nog weinig autoverkeer vanuit Malaucène. Wel volop fietsers die de uitputtende klim wagen. Veelal in felgekleurde bij de fietssport horende pakjes, soms gewoon in korte broek met shirt. Waar de één omhoog peddelt of het niets is, trapt de ander moedeloos langzaam voort. Dan komt de top in zicht. Nu alleen nog maar wit gesteente, geen boom en bijna geen plant. Papaver alpinum met zijn korte steeltjes houdt dapper stand met knalgele bloemen. Mont Ventoux, windberg, op de top waait het altijd. Behalve als je aan de luwe kant zit. Helemaal boven grote groepen wielrenners, ze willen allemaal op de foto. Onderweg staan al steeds commerciële fotografen die een actieshot schieten. Later beneden op te halen. En, in de mini-winkel (er tegenover marktkraam met al even felgekleurde snoepjes) vinden we een floating pen.’

Vergeet niet om de prachtige foto’s van de Mont Ventoux te bekijken op de blog van Tineke.


Tineke verzamelt al heel wat jaren floating pennen en hoe dit ooit begonnen is kun je lezen in dit bericht. Hierdoor werd mijn belangstelling voor de floating pen opnieuw aangewakkerd. Vanaf 2013 kom ik dus in souvenirwinkels waar mogelijk een floating pen te koop is. Daarbij zet ik de winkel waar de floating pen is gekocht op de foto. Inmiddels is een kleine collectie ontstaan en nu kan ik zelfs een floating pen van de Mont Ventoux toevoegen aan de verzameling die Tineke voor me meebracht! Heel speciaal om van deze wereldberoemde berg een floating pen te hebben!

Viktor & Rolf komen altijd met een speciaal concept voor hun haute couture show. Voor de herfst- en wintershow 2017 kozen zij voor ‘action dolls’. Wat opvalt is het patchwork dat zij verwerkt hebben in hun ontwerpen. ‘We thought reality is so weird at the moment, why not show the surreal side of reality’, said Rolf Snoeren, with Viktor Horsting suggesting that ’these [dolls] are fighting for a better world’ via the patchwork symbolizing unity.




Later kwamen de modellen terug op de catwalk maar dan zonder een poppenhoofd.


Viktor & Rolf geven met deze show een eerbetoon aan de bomberjack, de jeans, het T-shirt en patchwork!

WijniS: ‘In Praag bezochten we de Pinkas synagoge. Dit is een gedenkplaats voor Tsjechische Joden, die in Theresienstadt en andere concentratiekampen zijn omgekomen. Ruim 80.000 namen staan op de muren van de synagoge. Er is ook een ontroerende tentoonstelling met kindertekeningen van de kinderen die in het kamp Theresienstadt zaten. Onder de vele tekeningen een paar die getekend en daarna geborduurd werden. Het meisje is maar 12 jaar oud geworden.’

Borduurwerkje is gemaakt door Doris Weiserová, 17.5.1932 – 4.10.1944.

Foto: Marcel van den Bergh
Het mooiste is om eigen gebreide ontwerpen te dragen of eigen breiwerk in je interieur te zien. Mocht dit je niet lukken dan is er Knit Factory. Dit bedrijf is in 1981 opgericht in Beneden-Leeuwen door Huub Huisman. ‘We maakten toen vooral dameskleding: truitjes, pullovers. In die tijd was het heel erg in de mode. Zelfs op trouwerijen zag je mensen met een gebreid truitje’, vertelt Huub Huisman in een interview voor de Volkskrant. Vlak na de eeuwwisseling namen Maarten Huisman en zijn zus Astrid en zwager Pim Engelaer het bedrijf over. 2001 was het piekjaar. Twee jaar later ging het mis. Gebreide kleding raakte steeds meer uit de mode en het aanbod uit China en Oost-Europa nam flink toe. Van de achttien werknemers moest het bedrijf er zestien ontslaan. Toch zagen de zwagers hoe ze het bedrijf konden redden dat Huisman senior had opgebouwd. Ze moesten weg uit de modewereld. Men begon te experimenteren. Er kwamen gebreide iPod-sokken, handdoeken, meubelstof en babykleding. De helft bleek een mislukking, de andere helft de redding. In 2007 zette Huisman Tricot het merk Baby’s Only op. Een bedrijf dat zich specialiseert in gebreide babyproducten bestond nog niet. Het bleek een gouden greep. Hoewel het babymerk goed is voor 65 procent van de omzet is het niet de enige factor in de wedergeboorte van Huisman Tricot. In 2011 zetten de zwagers nog een ander succesvol merk op: Knit Factory. Onder dit label maakt de breifabriek woonartikelen als kussens, handdoeken en dekbedden me gebreide details. Het doet Huub Huisman een genoegen om te zien dat Pim en Maarten voor het bedrijf hebben geknokt.

Bron: de Volkskrant

Het is belangrijk dat er aandacht blijft voor de streekdrachten zoals nu te zien is op de expositie Moeders mooiste: bonte parade van streekdrachten en burgermode. Eveneens is het van belang om inspiratie te halen uit de streekdracht voor de huidige mode. Staphorst op de catwalk is daar al enkele jaren een mooi voorbeeld van. Coupeuses en ontwerpers worden uitgedaagd om hun eigen visie te geven op de traditionele klederdracht en bijzondere creaties neer te zetten. Anouk Hoogeveen heeft al voor meerdere jaren ontwerpen gemaakt voor Staphorst op de catwalk. Voor Klederdracht in een modern jasje heeft Anouk al haar ontwerpen verzameld die tijdens de afgelopen edities te bewonderen waren. Tot en met 27 september 2017 is de tentoonstelling Klederdracht in een modern jasje te zien in Museum Warsenhoeck in Nieuwegein.


Anouk haar werk wordt gekenmerkt door uitbundige kleuren en het gebruik van verschillende technieken zoals breien, borduren en haken. Ze besteedt daarnaast veel aandacht aan een vrouwelijke pasvorm en selecteert hiervoor altijd materialen van de hoogste kwaliteit. De ontwerpen moeten in haar optiek niet alleen beeldig staan, maar ook nog goed zitten.


Foto’s: Alja Admiraal