Willem Schenk is oud en ziek als hij terug kijkt op zijn jeugd en zijn liefdes. Willem was een moeders kindje, maar zij overleed toen hij nog een kind was. Zijn vader was kapitein op de Almelo, een koopvaardijschip. De meeste tijd bracht hij door op zee, maar als hij thuis was moest Willem aan de eettafel altijd naast zijn vader zitten aan zijn rechterhand, in de klaphoek, daar waar de klappen vielen. Zijn vader had weinig liefde voor zijn zoon Willem. Door de komst van zijn pleegmoeder Maat werd het er niet beter op. Op de lagere school speelde Willem veelvuldig met meisjes. ‘Wilde je een meisje zijn’, vroeg Anna, nadat Willem zijn geaardheid had opgebiecht. Nee, dat wilde Willem niet, hij was trots op zijn lichaam. Toch had hij tegelijkertijd de gevoelens van een vrouw, hij verlangde naar een man. Op den duur trouwde Willem met zijn begrijpende jeugdvriendin Anna, maar zijn gevoelens veranderden niet. Zijn geluk kwam dichterbij toen zijn wandkleden werden tentoongesteld in Parijs, hij ontmoette de veel jongere Marcel. Jaren hield deze verhouding stand totdat Marcel een andere man ontmoette. Ten slotte ging Willem weg bij Anna, maar na zijn hartinfarct pakten ze de draad van hun vriendschap weer op. Het werd tijd om de hele rommelzolder van zijn ziel op te ruimen en wat overbleef waren zijn wandkleden. Zijn laatste kleed ‘De rozendief’ toont het doorgeknipte verleden van Willem. Uiteindelijk heeft hij het maken van wandkleden het allerbelangrijkst gevonden.

Inez van Dullemen geeft op een hartverscheurende manier het leven weer van de textielkunstenaar Willem Schenk.