Twintig jaar nadat ‘Saartje Tadema’ van Thea Beckman werd uitgegeven, verscheen onlangs de roman ‘Roeien naar de Volewijck’ van Suzanne Wouda. Zowel Saartje als Mare en Flora groeiden op in het Burgerweeshuis van Amsterdam. De eerstgenoemde publicatie staat al jaren bij mij in de boekenkast, maar de uitgave van Suzanne Wouda ontdekte ik recentelijk. Mijn belangstelling was gewekt. Uitgever Ambo/Anthos stuurde een exemplaar van Roeien naar de Volewijck.

Het is juni 1679. De vader van Flora is net overleden. Tante Gesina komt uit Haarlem. De begrafenis wordt geregeld en Flora’s vader wordt begraven in de Nieuwe Kerk van Amsterdam. Thuisgekomen vertelt Cecilia – de moeder van Flora is al eerder overleden en Cecilia zorgde voor Flora en haar vader – dat het huis wordt verkocht en dat Flora naar het burgerweeshuis moet. ‘Ik wil niet weg’, zei ze zacht. Cecilia beet op haar lip. ‘Het spijt me, meidje. Je tante heeft het zo beslist.’

De weken in het burgerweeshuis gaan voor Flora in eenzaamheid voorbij. Elke dag ziet er hetzelfde uit. Tot Mare in september 1679 komt. Mare is stil en teruggetrokken. Flora heeft het gevoel dat ze iets moet doen. Voorzichtig probeert ze Mare uit haar schulp te lokken en met succes. De meisjes worden hechte vriendinnen en zijn jarenlang onafscheidelijk.

Mare heeft als jong meisje ingrijpende gebeurtenissen meegemaakt. Gaandeweg komt de lezer meer te weten over haar leven. Helaas krijgt zij zelden bezoek in het burgerweeshuis. Flora ziet haar tante Gesina af en toe in het weeshuis. In november 1687 komt er onverwacht een verandering voor Flora. Nadat zij op zondag terug komt van haar wekelijkse uitstapje naar het doolhof, wordt ze opgewacht door haar tante Gesina. ‘Flora ziet de mand aan haar tantes voeten met de opgevouwen kleding erin, een damasten rok bovenop, en daarop twee boeken: een bijbel en de liedbundel die ze van Mare heeft gekregen.’ Het is haar uitzet. Tante Gesina en haar oom hebben besloten dat Flora in Haarlem bij hun gaat wonen. Mare blijft in het weeshuis en ontvangt in zes maanden slechts één brief van Flora. ‘Weg is weg, uit het oog, uit het hart, net als haar ouders, haar broer en zus. Het is niet goed om je te hechten, dat herinnerde ze zich nu weer.’

Tante Gesina nodigt regelmatig gasten uit met als doel een geschikte man te vinden voor Flora. Een rijke handelaar dient zich aan en het klikt tussen hen. Meerdere afspraken volgen. Zo maken zij een uitstapje naar Amsterdam om het anatomisch kabinet van Frederik Ruysch te bekijken. Voor Flora is dit de kans om ook naar het burgerweeshuis te gaan en Mare te zien. Maar Mare is er niet meer, ze is weggestuurd met niets. De suppoosten weten niet waar zij is.

Flora trouwt met de rijke handelaar en Mare is in een speelhuis gaan werken als prostituee. De wegen van de meisjes die onafscheidelijk waren, zijn nu definitief gescheiden. Of toch niet? In oktober 1697 ontvangt Mare een alarmerende brief van Flora. Zij vraagt of Mare op zoek wil gaan naar haar zoon die spoorloos is verdwenen. Mare twijfelt geen moment en besluit naar Haarlem te gaan.

Suzanne Wouda heeft goed onderzoek verricht voor haar historische roman ‘Roeien naar de Volewijck’. Het verhaal is vlot en beeldend geschreven waarbij het heden en verleden elkaar moeiteloos afwisselen. Je krijgt een goed beeld van het leven van de weesmeisjes in de zeventiende eeuw in het Burgerweeshuis van Amsterdam. Bovendien komen meerdere historische feiten voorbij. Zo maakte ik voor de eerste keer kennis met de Volewijck.

Roeien naar de Volewijck van Suzanne Wouda is een aanrader voor lezers die van geschiedenis en een mooi verhaal houden! Uitgever: Ambo/Anthos, Amsterdam. Paperback, 320 pagina’s. ISBN: 9 789026 333934. Prijs: € 19,99