Mijn dagboek is geschreven door Paula Geerts en begint in juli 1936 en eindigt in juli 1938. Het is echter niet volledig, want vele bladzijden zijn later door haarzelf vernietigd. Het dagboek van haar twee laatste levensjaren droeg ze steeds bij zich, het werd helaas, met haar zelf begraven. Een paar losse aantekeningen, een onafgewerkt gedicht en een uiting van haar stemming op haar 18e verjaardag, in het Duits vluchtig geschreven, zijn bewaard gebleven en opgenomen in het boek.


’10 mei 1940: Nachtelijk luchtgevecht meegemaakt te ’s Hertogenbosch. Te 6 uur per fiets naar huis gevlucht. Te 9 uur thuis: Bij moeder! Gered! Oorlog! Krieg!’


Paula Geerts was sinds 1939 studente in de letteren aan de Rooms Katholieke Universiteit te Nijmegen. Zij kwam om bij het Duitse bombardement op het centrum van Roosendaal op 11 mei 1940. In de nacht van 10 mei 1940 maakte zij een luchtgevecht mee in ‘s-Hertogenbosch. Zij vluchtte per fiets naar haar ouders in Roosendaal en meende dat ze daarmee gered was. De volgende nacht viel een bom op het huis van haar ouders, waar Paula en haar enige broer Olav het slachtoffer van werden. In Hoofddorp is een scoutingvereniging naar haar vernoemd en haar naam staat vermeld op de gedenkplaat voor de ten gevolge van de oorlog omgekomen leden van de academische gemeenschap van de Rooms Katholieke Universiteit te Nijmegen.

Op het Norbertuscollege is een gevelsteen aangebracht ter nagedachtenis aan het overlijden van de zestienjarige Olav Geerts, leerling van de school en zoon van de docent klassieke talen Arthur Geerts.



De laatste drie berichten komen uit de krant De Tijd.