Vandaag vond de 26e editie plaats van de Deventer Boekenmarkt. In totaal waren bijna 900 kramen gevuld met vele duizenden boeken: ruim zes kilometer markt met deelname van gerenommeerde boekhandelaren en antiquariaten uit heel Nederland. De markt begon om 9.30 uur, maar al om 7.00 uur waren er de eerste bezoekers. De Deventer Boekenmarkt trok 130.000 boekenliefhebbers, vijfduizend meer dan vorig jaar. Deventer wil economisch nog meer profiteren van de bekendheid van de boekenmarkt. Volgend jaar moet er in de weken voorafgaande aan de markt een festival worden georganiseerd met allerlei activiteiten op het gebied van boeken en taal.
Op 5 augustus 2001 was Peter vroeg present in Deventer voor de grootste boekenmarkt van Europa. Hij kwam thuis met het fraaie boek Merklapmotieven van Albarta Meulenbelt-Nieuwburg. Het bijzondere aan dit exemplaar is, dat het eigendom is geweest van de zus van Bep. Het is een gesigneerd exemplaar met veel extra’s: twee foto’s en een knipsel met de afbeelding van Bep aan het werk in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem. Deze afbeelding is terug te vinden in de Ariadne van september 1977 op bladzijde 17.
Bep houdt Geert Beks – een oud klasgenoot van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag – voor de gek. De foto is gemaakt in 1974 in Lochem.
In het boek treffen we ook de overlijdensadvertentie van Bep aan. Zij overleed op 6 juni 1981 op 63-jarige leeftijd. De crematie had in besloten kring plaatsgevonden. Er werd geen gelegenheid geboden bij de crematie te spreken. Boy Wander (1924-2011) moest zijn tekst voor zichzelf houden, maar deze is wel bewaard gebleven in het boek Merklapmotieven van de zus van Bep. Het wordt tijd om na 33 jaar het verhaal te delen.
EEN LAATSTE GROET AAN ALBARTA (BEP) MEULENBELT-NIEUWBURG
Lieve Bep,
Toen ik je – ruim eenentwintig jaar geleden – voor het eerst zag, met je ruig gebreide kousen op je brommer, viel je op door een wat jongensachtig gedrag – kwájongensachtig eigenlijk, maar dan wel in de positieve zin waarin men vroeger sprak over een ‘echte Hollandse jongen’ en dus ook rijkelijk toegerust met de eigenschappen die men daar bijna uitzonderlijk aan placht te verbinden: moed, trouw, eerlijkheid, kameraadschap, altijd recht door zee, je nooit laten kennen. Dit was één kant van je persoonlijkheid, die zich stellig in deze richting heeft ontwikkeld onder invloed van je vader, van wie je zo zielsveel hebt gehouden.
Daarnaast kon je met een ongelofelijke toewijding tijdenlang minutieus bezig zijn met de kraaltjes van een schellekoord, de kruissteekjes van een merklap of met een van die andere technieken waar je zo veel van wist. Toewijding en overgave vormden één aspekt van je onmiskenbaar vrouwzijn.
Uit deze beide polen ontwikkelde zich de boeiende persoonlijkheid waaraan je altijd bent trouw gebleven. Onder alle omstandigheden – eenentwintig jaar heb ik je van nabij mogen volgen – bleef je onmiskenbaar BEP. Gemakkelijk heb je het bepaald niet gehad, maar hevige teleurstellingen en bittere ontgoochelingen ten spijt, bleef je trouw aan het eenmaal gestelde doel en voortgaan op de eenmaal gekozen weg. Niets en niemand bracht je daarvan af.
Met liefde, moed en een taai doorzettingsvermogen heb je op je ziekbed, heb je – ondanks pijn, ondanks ontmoedigende omstandigheden, ondanks gebrek aan begrip vaak, je uitgebreide kennis over het vaderlandse beddegoed nog prijs gegeven aan het papier. ‘Beloond’ in stoffelijke zin werd het niet, maar evenals je andere boek, dat in het Nederlands en in het Engels een bestseller werd, bracht ook deze monografie je de vreugde van de erkenning. En je blééf je boek verkopen – hoé je dat deed, gekluisterd aan je ziekenhuisbed – zal me een raadsel blijven, maar nog een paar dagen voor je dood vroeg je me een fors bedrag als verkoopresultaat aan de Vereniging van Vrienden over te dragen. Een passend honorarium bleef je onthouden. De opmerking ‘dat men een ambtenaar voor dergelijk werk nu eenmaal niet pleegt te betalen’ bracht je echter geenszins uit de koers. Blijmoedig bleef je voortgaan.
Lieve Bep, ook gedurende je lange en uitzichtloze ziekbed hebben wij je bewonderd om je moed en realisme en om het feit dat je ons, die je kwamen bezoeken, nog vaak een woord tot opwekking of steun die wij aan jou mogen bewaren en die ons tot kracht zal zijn.
Lieve Bep, rust in vrede!
Boy Wander, 10 juni 1981