Al meerdere keren schreef ik over de tentoonstelling Chanel: de legende. Hier en hier staat een berichtje te lezen en gisteren schreef ik over de treinreis naar Den Haag. In een sneltreinvaart kon ik de expositie nog bezoeken. En wat vond ik ervan? Laat ik als eerste zeggen dat er veel zorg en aandacht besteed is aan de inrichting. Het is telkens weer een enorme klus om een goed overzicht samen te stellen. Maar… deze expositie is anders dan alle voorgaande. Heeft dit te maken met de ruimtes? De eerdere mode-exposities die ik bezocht waren altijd op de bovenverdieping waarvan de vormgeving in handen was van Maarten Spruyt. Heeft het misschien te maken met het onderwerp? Wat mij nu vooral bijblijft van de expositie zijn de enorme hoeveelheid mantelpakjes en zwarte jurkjes.
Mantelpakjes uit de jaren zestig van de vorige eeuw.
Een mantelpak ontworpen door Karl Lagerfeld voor Chanel uit de lente- en zomercollectie van 1986: katoen-popeline, katoen-piqué, voering-zijde en vergulde knopen.
Twee ontwerpen van Karl Lagerfeld voor Chanel. Links een jasje en jumpsuit uit de lente- en zomercollectie van 1991: katoen met Lycra, zijden organza met loverborduursel en kunstzijde. Hiernaast een mantelpak uit de herfst- en wintercollectie van 1989/90: wollen tweed, wollen Georgette, ripslint, tafzijde, metaal en leer.
Stofstaal van het mantelpak dat vervaardigd is door Theresia Vreugdenhil voor prinses Beatrix. De prinses droeg het mantelpak toen zij in ondertrouw ging met prins Claus op 17 februari 1966.
Van de mantelpakjes gaan we naar de zwarte jurkjes. Coco Chanel: ‘Women think of all colors except the absence of color. I have said that black has it all. White too. Their beauty is absolute. It is the perfect harmony.’
Een ontwerp van Monique Collignon voor het voorjaar 2008: wol, katoen en metaal.
Een jurk uit de herfst- en wintercollectie 1956/57 van C&A Brenninkmeyer: wol en nerts.
Een ontwerp van Karl Lagerfeld voor Chanel. Een ensemble uit de herfst- en wintercollectie van 1990/91: wol, grosgrain-lint, tafzijde, verguld metaal en leer.
Flamboyante creaties van Chanel die gedragen zijn door Marlene Dietrich. Zij was in de jaren zestig van de vorige eeuw klant bij Maison Chanel en vertoonde zich geregeld in Chanels creaties. Haar keuze varieerde van ingetogen Chanel mantelpakken en ensembles tot opvallende materialen met glanzende Lurex-draden. De hier gebruikte materialen zijn zeer geschikt voor publieke optredens in de schijnwerpers.
Op een de voorgrond een dagjurk uit circa 1925/26: verzwaarde zijde en bewerkte cellulose. Hierachter een (sport)ensemble uit 1928: wol, wollen jersey en kunstzijde.
De ontwerpen van Chanel boden bewegingsvrijheid zonder korset. Zij maakte gebruik van soepele jerseys en wollen tweed. Chanel hield van ingetogen tinten: zwrt, wit, beige en huidskleur. Eenvoudige materialen combineerde zij met opvallende imitatiesieraden: haar befaamde costume jewellery. Chanel ontleende veel kledingvormen aan de mannengarderobe zoals sportieve vesten of jasjes mét zakken. Het werden klassiekers.
Coco Chanel: ‘I wanted to give a woman comfortable clothes that would flow with her body. A woman is closest to being naked when she is well-dressed.’
Hallo Berthi, Goed om te zien dat je ondanks de zo late aankomst in Den Haag toch nog tijd hebt gehad voor mooie foto’s! Ik geniet ook altijd zo van jouw verhaal, helder en uitnodigend geschreven. Ja, dat stukje stof van het mantelpakje van prinses Beatrix is wel heel bijzonder hè?
Groetjes, Tineke
Goedemorgen Berthi, en via jouw blog genieten we ook weer mee van die van Tineke, wat een prachtige portretten liet ze ons zien een paar dagen geleden van uit Het Museum in Katwijk
Het stukje stof van het ondertrouwpakje van prinses Beatrix is prachtig.
Heel toepasselijk met al die lovertjes. “I lover You” ,
Gelukkig was er nog een stukje over voor het hoedje.
Een prachtige foto, terwijl iedereen klapt heeft koningin Juliana even een onderonsje met haar dochter die achter haar zit.
Wij genieten wel van alle mooie foto’s die je ondanks alle ontbering tijdens je Haagse reis nog hebt kunnen maken.
Gelukkig ben je nog goed ter been en huppel je zo weer in een andere trein.
@Tineke, hoeveel stukjes stof van de kleding van Beatrix zouden er bewaard zijn gebleven?
@Licia Huizer, super mooie portretten!
@Elma, tja, dit was een treinreis die ik niet snel zal vergeten!
De stof van Beatrix’ pak bij haar ondertrouw in Den Haag is een origineel Chanelpak uit de collectie printemps/été 1965. Ook in Nederland kon je Parijse haute couture laten maken, maar dan bij die kleermakers die Parijse haute couture-modellen hadden ingekocht. Bekende huizen waren Kühne in Den Haag, Hirsch in Amsterdam, maar er waren er veel meer die modellen (patroon, stof enz. zoals knopen, labels) inkochten. Kleermaker Vreugdenhil heeft dit ongetwijfeld ook gedaan, maar dat wordt niet meer gezegd (waarschijnlijk weten haar kinderen dat niet meer en moeder vond het misschien een beetje niet comme il fait). Tijdens haar verloving had Beatrix een roze tweed pak met marine voering aan. Ook origineel Chanelpak uit de collectie automn/hiver 1965/66. De tweed is mousseux mohair en vederlicht, zoals Chanel wel meer gebruikte. Ken het uit mijn jeugd, want mijn moeder had hetzelfde pak bij Kühne laten maken. Saillant detail: stukken goedkoper dan bij Chanel zelf!
@Carel Herman, dank je voor je toevoeging! Leuk om te lezen en te weten!